Marcin Niżyński, Tomasz Żebroński
Sprawozdanie:
Analiza szlifu
Według klasyfikacji Folk a wapień
został nazwany: poorly washed biosparite,
ponieważ zawierał mikryt i sparyt w
zmiennych proporcjach na obszarze szlifu.
W oparciu o klasyfikacje Dunham a
skała została zaklasyfikowana jako
packstone, zawiera dużo bioklastów i muł
mikrytowy.
Jako allochemy w szlifie zostały
zidentyfikowane:bioklasty (otwornice,
całe i połamane, nieznaczne ilości
szkieletów szkarłupni), troche ooidów oraz
mikryt.
Fig. 1. Mikryt i sparyt (nikole x)
Ortochemami są zarówno sparyt jak i
mikryt na co wskazuje mikrytyzacja
niektórych bioklastów.
Skład taksonomiczny to otwornice
(fusulinidy) oraz fragmenty szkieletów
szkarłupni. Wiele szkieletów otwornic
zachowanych w całości, niektóre we
fragmentach (pokruszone), inne
skamieniałości raczej pokruszone. W skali
próby ułożenie bioklastów nie wykazuje
żadnego porządku. Wskazuje to na
wysoką energia środowiska. Jasna barwa
skały świadczy o dobrym natlenienieniu
wody i osadu.
Fig. 2. Ooid (nikole x)
Fig. 3. Fragment szkarłupnia w
narastającym cementem syntaksjalnym
1
Wiek na podstawie otwornic (fusulinidy)
ustalono ma karbon/perm.
Cement sparytowy jest blokowy. Wokół
fragmentów szkarłupni narasta cement
syntaksalny.
Duża ilość mikrytu (przekształcony muł
węglanowy), jego obecność wskazuje na brak
dostatecznie silnych prądów, zdolnych do
usunięcia z przestrzeni międzyziarnoweych
najdrobniejszego materiału, więc osad musiał
powstać poniżej sztormowej postawy falowania.
Skład taksonomiczny wskazuje na środowisko
płytkie i oddalone od brzegu.
Ekologicznie, fuzulinidy były wyłącznie
morskimi organizmami bentosowymi,
zamieszkiwującymi środowiska płykie, oddalone
od strefy brzegowej. Są one częst stowarzyszone z
glonami wapiennymi inajczęściej znajdowane w
wapieniach bez materiału terygenicznego. Grupa
ta pojawiła się w kambrze dolnym i była
szczególnie liczna i szeroko rozprzestrzeniona w
permie, głównie na obszarze Tetydy.
(Bezkręgowce kopalne; Ulrich Lehmann, Gero
Hillmer)
Fig. 4,5,6. Otwornice (nikole x)
Fig. 7. Płytka szkarłupnia (nikole x) Fig. 8. Płytka szkarłupnia
2