Jak by� radosnym i zadowolonym?

Pierwsze nasze prze�ycia zwi�zane z Odnow� nacechowane by�y wielk� radoœci�, mo�na nawet powiedzie� - szcz�œciem. I dobrze, bo chrzeœcija�stwo ma nas uczyni� szcz�œliwymi. Tymczasem wielu chrzeœcijan, zw�aszcza w Polsce i niejeden w Odnowie, straci�o zadowolenie i radoœ�. Poddajemy si� przygn�bieniu, bo �yjemy w trudnych czasach, czarno widzimy przysz�oœ�, nie potrafimy podj�� cierpienia, nawet ma�ego, nieustannie narzekamy. W latach pi��dziesi�tych i szeœ�dziesi�tych m�odzie� na KUL-u cz�sto powtarza�a w piosence: "le by�o, Ÿle b�dzie, w Polsce, zawsze i wsz�dzie...". Jeszcze nie tak dawno m�wiliœmy: "Bylibyœmy szcz�œliwi, gdyby by� chleb z sol� i woda, byle byœmy mieli wolnoœ� i prawd�". Teraz mamy du�o wolnoœci i chyba doœ� du�o prawdy, a wcale nie jesteœmy zadowoleni i dalej narzekamy.

Pan B�g na pewno nie chce, byœmy byli zgorzkniali, zal�knieni i zamartwiali si� na œmier�.

Nie chce byœmy byli pesymistami z grymasem roz�alenia na twarzy. Przypomnijcie sobie przys�owie: "Œwi�ci smutni - to smutni œwi�ci". Powiecie pewnie, �e was to nie dotyczy. Jednak odpowiedzcie sobie szczerze, jak b�dziecie si� zachowywa�, gdy nasze spotkanie si� sko�czy i wr�cicie do codziennoœci? Mo�e zniknie uœmiech, a pojawi si� smutek i zniech�cenie. Tymczasem Pan B�g chce, byœmy byli pe�ni pokoju, zadowoleni mimo wszystko i radoœni.

Zawsze si� radujcie!

Pismo Œwi�te wielokrotnie wzywa do radoœci. "PrzyjdŸcie, radoœnie œpiewajmy Panu", zach�ca psalm Liturgii Godzin od samego rana, kiedy wcale jeszcze nie mamy ochoty wsta� i ch�tnie wyrzucilibyœmy budzik za okno. "Oto jest dzie�, kt�ry da� nam Pan, weselmy si� i radujmy si� w nim" wzywa podejmowany tak ch�tnie w grupach modlitewnych œpiew. Radoœ� w Duchu Œwi�tym jest cech� charakterystyczn� kr�lestwa Bo�ego (por. Rz 14,17). Radoœci �yczy nam sam Pan Jezus: To wam powiedzia�em, aby radoœ� moja w was by�a i aby radoœ� wasza by�a pe�na (J 15,11). Popatrzmy te� na teksty liturgiczne. Nawet w okresie Wielkiego Postu mamy niedziel� Laetare, gdy œpiewamy: Raduj si�, Jerozolimo; podobnie w okresie Adwentu mamy niedziel� Gaudete: Radujcie si� zawsze w Panu!

Pi�ty rozdzia� Listu do Galat�w wymienia owoce Ducha Œwi�tego. Mi�oœ�, pok�j i radoœ� zosta�y wyliczone na pierwszym miejscu. Z ca�� pewnoœci� w tych w jakimœ sensie trudnych czasach my, ludzie Odnowy, mamy promieniowa� pokojem i radoœci�. Mamy w nasze œrodowiska wprowadza� Bo�y pok�j i Bo�� radoœ�, wnosi� pociech� i otuch�, kt�rej tak wielu ludziom brakuje.

Pismo Œwi�te nie m�wi, �e radoœ� ma by� naszym udzia�em tylko niekiedy, ale wzywa, byœmy radowali si� zawsze. Nie ma te� skutecznego apostolstwa bez radoœci. Stara si� nas o tym przekona� aposto�ka uœmiechu - œw. Urszula Led�chowska, kiedy pisze: "B�g... zarezerwowa� sobie prawo uœwi�cania ludzi przez krzy�. Nam zostawi� zadanie pomaga� innym w bolesnej w�dr�wce po drodze krzy�owej przez rozsiewanie woko�o ma�ych promyk�w szcz�œcia i radoœci. Mo�emy to czyni� cz�sto, bardzo cz�sto, darz�c ludzi uœmiechem mi�oœci i dobroci". Jako chrzeœcijanie, a tym bardziej jako osoby, kt�re doœwiadczy�y �aski Odnowy, jesteœmy powo�ani do apostolatu radoœci. Jak�e g�osi� Dobr� Nowin� o zbawieniu ze skwaszon� i ponur� min�? Œw. Urszula dodaje: "Mie� sta�y uœmiech na twarzy, zawsze - gdy s�o�ce œwieci albo deszcz pada, w zdrowiu lub chorobie, w powodzeniu albo gdy wszystko idzie na opak - o, to nie�atwo! Uœmiech ten œwiadczy, �e dusza twa czerpie w sercu Bo�ym t� ci�g�� pogod�, �e umiesz zapomnie� o sobie, pragn�c by� dla innych promykiem szcz�œcia".

Pami�taj: radoœ� to dar i zadanie

Zadowolenie i radoœ� mog� by� bezpoœrednim darem Ducha Œwi�tego i doœwiadczenie potwierdza fakt, �e Duch Œwi�ty obdarza nas nimi, zw�aszcza w momencie w��czenia si� we wsp�lnot� Odnowy. Dla wi�kszoœci z nas by� to jednak dar chwilowy. Owszem, mo�na otrzyma� trwa�y dar radoœci i by� szczeg�lnie powo�anym do rozsiewania jej wok� siebie, ale taki charyzmat nie jest zbyt cz�sty. Radoœ�, jak� obdarza nas Duch Œwi�ty, jest zwykle przemijaj�ca.

Radoœ� trwa�a to z regu�y owoc nie tylko �aski, ale i naszego wsp�dzia�ania. Zwykle o tym zapominamy. Mo�e niekt�rych zdziwi zdanie, �e radoœ� trzeba wypracowywa�. Wydaje si� im, �e albo rodzi si� w sercu sama, albo jej po prostu nie ma. Tymczasem wymaga ona tak�e naszego wysi�ku. Takie jest prawo �aski. Dar radoœci daje Pan B�g przejœciowo, natomiast �ask� do jej wypracowywania daje zawsze, jeœli o ni� prosimy. Z �ask� jest podobnie jak z talentem, kt�ry otrzymujemy. Mo�e ktoœ posiada� wybitny talent muzyczny, ale jeœli nie b�dzie godzinami �wiczy�, nie zagra dobrego koncertu. Natomiast praca po��czona z talentem da wspania�e wyniki. Z darem trzeba wsp�dzia�a�. Je�eli b�dziemy wsp�pracowa� z �ask�, je�eli zdob�dziemy si� na wi�kszy wysi�ek jak artysta, kt�ry wytrwale pracuje nad dzie�em, nad zdolnoœci� tworzenia coraz pi�kniej, w�wczas b�dziemy umieli przezwyci�a� smutek i przygn�bienie, a osi�ga� zadowolenie i pok�j.

Na czym polega wsp�praca z �ask�? Jesteœmy istotami rozumnymi i z samej natury otrzymanej od Boga wynika, �e naszym �yciem powinien kierowa� rozum, dodajmy - rozum oœwiecony wiar�. Trzeba zatem szuka� argument�w rozumu na rzecz radoœci, a utrwala� w sobie racje przeciw niepotrzebnemu smutkowi. Radoœ� nie mo�e by� pusta, powinna by� umotywowana. Kto wypije par� kieliszk�w, mo�e by� weso�y, ale taka radoœ� nie ma rozumnej podstawy, jest sztuczna. Trwa�a radoœ� musi opiera� si� na prawdziwych i trwa�ych motywach.

Œw. Tomasz z Akwinu uczy, �e radoœ� jest reakcj� osoby na dobro obecne. Zawsze wi�c jest zwi�zana z uœwiadomieniem sobie i prze�yciem jakiegoœ dobra. Nasz wysi�ek intelektualny musi iœ� w tym kierunku, by uœwiadomi� sobie dobro obecne, zauwa�y� je i cieszy� si� nim. Cz�sto nie dostrzegamy posiadanego dobra i dlatego bywamy smutni.

Potrzebny jest tu tak�e wysi�ek woli. Ma to szczeg�lne znaczenie w dziedzinie negacji grzechu, z�a, kt�re powoduje smutek. Smutek jest bowiem reakcj� na z�o obecne. Podstawowym sposobem osi�gania radoœci i zadowolenia jest zatem tak�e dzia�anie "na przedpolu", polegaj�ce na usuwaniu przeszk�d radoœci. Takimi przeszkodami s�: grzech, nieporz�dek, przesadne oczekiwania, niedostrzeganie posiadanego dobra, nieumiej�tnoœ� przyj�cia krzy�a. Teologia m�wi, �e �aska dzia�a tam, gdzie usuni�te s� przeszkody, a Pan B�g daje nam si�� do ich usuni�cia.

Usuwaj grzech

Obiektywnie najwi�ksz� przyczyn� smutku jest grzech. Nie mo�e by� prawdziwej radoœci chrzeœcija�skiej tam, gdzie on panuje, nie mo�na si� prawdziwie cieszy�, kiedy si� grzeszy. Subiektywnie prze�ywa si� niekiedy dotkliwiej z�o fizyczne (materialne lub psychiczne), ale to tylko dlatego, �e nie umiemy dostrzec, jak wielkim z�em jest grzech. Trzeba wi�c mie� wol� niegrzeszenia i usuni�cia grzechu. To podstawowy warunek, by m�c si� radowa�. Nie ma radoœci tam, gdzie nie ma woli zerwania z grzechem, nawet ma�ym. To nie znaczy, �e aby dozna� radoœci, musimy by� ca�kowicie bezgrzeszni, ale powinniœmy mie� przynajmniej szczer� wol� niegrzeszenia.

Nie mo�emy te� usprawiedliwia� z�a moralnego jako œrodka do celu, czyli d��y� do jakiegoœ dobra za cen� cho�by ma�ego grzechu. Radoœ� z takiego dobra nigdy nie b�dzie prawdziwa, a tym bardziej trwa�a, b�dzie okupiona smutkiem, jeœli nie w tym, to w przysz�ym �yciu. Jeœli politycy m�wi� niekiedy o koniecznoœci wyboru mniejszego z�a, to taki wyb�r jest dopuszczalny tylko w p�aszczyŸnie zewn�trznej, nigdy moralnej. W�adza zarz�dza niekiedy œcis�� izolacj� terenu obj�tego epidemi� dla ochrony innych obywateli, co bywa wielk� dolegliwoœci� psychiczn�, zatem z�em psychicznym, ale nie jest grzechem, z�em moralnym. Trzeba czasem amputowa� cz�œ� cia�a, co tak�e jest z�em, ale przez to ratujemy �ycie cz�owieka. Pami�tajmy jednak, �e chodzi tu tylko o z�o fizyczne, a nie moralne. Nie m�wimy o wyborze grzechu na rzecz jakiegoœ dobra. Musi w nas by� wewn�trzna decyzja dezaprobaty dla wyboru z�ego moralnie œrodka do dobrego celu. Bez niej nie zagoœci w nas prawdziwa radoœ�.

Jeœli pope�niliœmy grzech, wracajmy zaraz do Boga z prawdziwym �alem i z ufnoœci�, �e nam przebaczy. Jeœli korzystamy ze œrodk�w duchowego oczyszczenia, zw�aszcza z sakramentu pojednania, i mamy wol� niegrzeszenia, jest to ju� podstaw� do radoœci. Przedpole jest czyste i �aska mo�e w nas dzia�a�. Uzyskujemy pok�j, kt�ry stanowi fundament zadowolenia i radoœci. Zapewne nieraz prze�yliœmy to po dobrej spowiedzi. Z�o zosta�o usuni�te, a w sercu zagoœci� pok�j. Tak�e w Eucharystii otrzymujemy dar pokoju: "Pok�j Pa�ski niech zawsze b�dzie z wami" - m�wi kap�an, a potem przekazujemy sobie wzajemnie dar pokoju otrzymanego od Pana Jezusa.

Wprowadzaj w �ycie porz�dek

Zastan�wmy si� jednak, czym jest pok�j i na czym on polega. Wr��my jeszcze raz do œw. Tomasza. Wed�ug niego pok�j to tranquillitas ordinis, czyli w wolnym t�umaczeniu spok�j, pogoda, r�wnowaga wynikaj�ca z porz�dku. Nacisk po�o�ony jest tu na s�owo porz�dek.

Czy w naszym �yciu jest porz�dek? Je�eli nie, to nie mo�e by� mowy o zadowoleniu i radoœci. Mamy dwie zasady warunkuj�ce porz�dek, zar�wno zewn�trzny jak wewn�trzny. S� one bardzo proste. Pewnie wielu z was ju� o nich s�ysza�o, ale warto je przypomnie�.

Pierwsza zasada brzmi: ka�da rzecz musi mie� swoje miejsce. Jeœli w naszym mieszkaniu ka�da rzecz ma swoje miejsce, nie b�dzie niepokoju. Ka�dy b�dzie wiedzia�, gdzie czego szuka�. Druga zasada zwi�zana jest z pierwsz�; ka�da rzecz musi by� na swoim miejscu. Nie tylko powinna mie� swoje miejsce, ale jeszcze na nim by�, bo zdarza si�, �e klucze czy no�yczki maj� swoje miejsce, ale zostawiliœmy je gdzie indziej i trzeba ich szuka�.

Te dwie proste zasady dotycz�ce spraw zewn�trznych mo�na zastosowa� tak�e do �ycia duchowego i nadprzyrodzonego. Jeœli w duszy panuje porz�dek, to znaczy: ka�da rzecz jest na w�aœciwym miejscu, a wi�c B�g zawsze na pierwszym, a inne zgodnie z w�aœciw� im hierarchi� wartoœci, to wtedy mamy pok�j. Tak�e grzech powinien by� na swoim miejscu, czyli w og�le nie powinien by� obecny w moim �yciu. Wtedy mog� cieszy� si� pokojem, a za pokojem przyjdzie radoœ�.

Rezygnuj z przesadnych oczekiwa�

Jedn� z cz�stych przyczyn smutku i niezadowolenia jest to, �e za bardzo martwimy si� tym, czego nie mamy, a nie umiemy si� cieszy� z tego, co ju� posiadamy, tak w dziedzinie materialnej jak duchowej. Ludzie si� martwi�, �e nie maj� du�o pieni�dzy, lepszego mieszkania, wykwintnego jedzenia, lepszej rodziny, samochodu... Mo�na by d�ugo jeszcze wylicza�. A nie potrafi� by� zadowoleni z tego, co ju� posiadaj�. Ci�gle martwimy si�, �e tamci maj�, a my nie. To nas gn�bi i gryzie.

Odnosi si� to tak�e do sfery duchowej. Ktoœ ma talent, a ja nie, ktoœ jest s�awny, zdolniejszy, ma w�adz�, a mnie nikt nie zauwa�y�. Tego kochaj�, a w stosunku do mnie s� oboj�tni. To ci�g�e spogl�danie na to, czego jeszcze nie mamy, powoduje, �e jesteœmy przygn�bieni, strapieni. A pomyœlmy, ilu ludzi na œwiecie by�oby szcz�œliwymi, gdyby postawiono ich w naszej sytuacji. Wszyscy przyszliœmy na w�asnych nogach do koœcio�a, a tylu ludzi musi porusza� si� na w�zku. Jak�e byliby szcz�œliwi, gdyby mogli chodzi�. Ilu jest umieraj�cych z g�odu i jak�e byliby szcz�œliwi, gdyby mieli takie warunki bytowe, jakie my mamy w Polsce. Ilu jest bezdomnych, a my, Bogu dzi�ki, wszyscy mamy jakieœ schronienie nad g�ow�. Jak�e byliby szcz�œliwi, gdyby mieli to, co my posiadamy. S� tacy, kt�rzy bardzo boleœnie prze�ywaj� samotnoœ�, opuszczenie, natomiast my tutaj zgromadzeni mamy oparcie w grupie modlitewnej, w kt�rej nawi�zujemy g��bsze relacje i zyskujemy pomoc, jeœli nie materialn�, to w ka�dym razie duchow�, kt�ra przecie� jest bardzo cenna.

Uczmy si� rezygnowa� z przesadnych po��da� i oczekiwa�. Ludzie zasobni w dobra materialne, a nawet duchowe, ale te ziemskie, przyrodzone, niecz�sto s� szcz�œliwi. Pycha i pr�noœ� zjada ich dusze. Pieni�dze, s�aw�, w�adz�, ziemskie powodzenie i przyjemnoœci okupuj� zwykle cen� grzechu, grzechem krzywdy, nieuczciwoœci, niewiernoœci, narkomanii, a wewn�trzn� pustk� i zgryzot� pokrywaj� sztucznym uœmiechem pozoruj�cym szcz�œcie. Przypatrzcie si� uwa�niej dzisiejszym idolom. S�usznie s�owo Bo�e uczy nas poprzestawania na ma�ym, a Pan Jezus zapewnia b�ogos�awie�stwo (czyli szcz�œcie) cichym i ubogim w duchu.

Dostrzegaj posiadane dobra

Nauczmy si� cieszy� si� tym, co ju� posiadamy tak w dziedzinie materii, jak ducha: �e nasze oczy widz�, uszy s�ysz�, nogi chodz�, umys� jest przytomny, wola umie chcie�, a serce kocha�. Jeszcze bardziej powinniœmy uczy� si� radowania si� z dar�w nadprzyrodzonych. Myœl�, �e pod tym wzgl�dem �yjemy w naprawd� luksusowych warunkach. Trzeba otworzy� oczy na wielkoœ� Bo�ych dar�w, kt�re ju� w nas s�. Pomyœlcie, jak wielkim dobrem jest wierzy� w Boga, dobrego, Wszechmog�cego Ojca. Ju� samo uœwiadomienie sobie tego powoduje, �e powinniœmy skaka� z radoœci. I nie jest to �adna przesada. Czy nie powinniœmy si� cieszy�, �e Chrystus jest naszym Zbawicielem i najlepszym przyjacielem, �e codziennie ofiarowuje nam swoj� przyjaŸ�? Ju� was nie nazywam s�ugami (...), ale nazwa�em Was przyjaci�mi, albowiem oznajmi�em wam wszystko, co us�ysza�em od Ojca mego (J 15,15). M�wi� to nie tylko do Aposto��w, kt�rych wybra�, nie tylko do kap�an�w, ale m�wi do nas wszystkich: "Chc� by� twoim przyjacielem". Czy cieszymy si� z tego? Mo�e nawet nie myœlimy o tym, by Jego przyjaŸ� przyj�� i odwzajemni�. Jakie to wielkie dobro, jaki nadaje naszemu �yciu sens! Ilu� ludzi chodzi po œwiecie i nie widzi sensu swego �ycia!

Mamy œwiadomoœ� Bo�ego planu i wiar� w Opatrznoœ� Boga. Wiemy, �e nie pojawiliœmy si� tu, na ziemi, przypadkiem, jako rezultat dzia�ania œlepych si� przyrody, ale jesteœmy pomyœlani od wiek�w, zrodzeni przed wiekami w przepastnych g��biach Bo�ego Mi�osierdzia, ukochani i prowadzeni z sekundy na sekund� przez Dobrego Ojca, kt�ry wszystko tak u�o�y�, �eby obdarzy� nas szcz�œciem. Przecie� nasza przysz�oœ� to niebo. Powinniœmy sobie jeszcze g��biej uœwiadomi�, czym jest �aska uœwi�caj�ca, uczestnictwo w �yciu samego Boga, w Jego naturze i w Jego �yciu; to, �e jesteœmy œwi�tyni� Ducha Œwi�tego, �e mamy Eucharysti�, Matk� Najœwi�tsz�, Anio��w i wiele innych Bo�ych dar�w. Zobaczmy to i ucieszmy si�. Wtedy ziemskie troski ust�pi� na dalszy plan, zapewne nie znikn�, ale oka�� si� znacznie mniejsze ni� pocz�tkowo s�dziliœmy.

To wszystko trzeba sobie przypomina�, uœwiadamia�, docenia�, pog��biaj�c wiar�, a tak�e prosz�c o potrzebne do tego �aski. Tu w�aœnie niezb�dna jest nasza praca, wysi�ek intelektu, woli, wiary i modlitwy. Wtedy pojawi si� radoœ�. Powinniœmy tak�e prosi� o �ask� dostrzegania tych wszystkich Bo�ych dar�w i ich wartoœci. Szatan ci�gle zamyka nam oczy na posiadane dobro, wyolbrzymia smutek z powodu tego, czego nie posiadamy. Pismo Œwi�te wielokrotnie wzywa do przypominania sobie Bo�ych dobrodziejstw i do dzi�kowania za nie. Jeœli prawd� jest to, co powiedzia� Tomasz Merton, �e smutek jest kar� za niewdzi�cznoœ�, to r�wnie� prawd� jest, �e radoœ� jest nagrod� za wdzi�cznoœ�. Im wi�cej cz�owiek dzi�kuje, tym bardziej doœwiadcza radoœci, bo tym wyraŸniej dostrzega Bo�e dobrodziejstwa. Wdzi�cznoœ� jest jedn� z wa�nych dr�g wyzwalania si� ze smutku.

Warto tu przypomnie� anegdotyczne wydarzenie z �ycia La Piry, burmistrza Florencji. By� g��boko wierz�cym chrzeœcijaninem i urz�duj�c we wspania�ej miejskiej rezydencji, sam mieszka� jak mnich w klasztornej celi, kt�r� sobie uprosi�. Mia� on przyjaciela ksi�dza, pra�ata, kt�ry cz�sto narzeka�. Ilekro� si� spotykali, ksi�dz zaczyna� utyskiwa�: wszystko upada, m�odzie� jest coraz gorsza, rodzice nieodpowiedzialni, terroryœci dzia�aj� bezkarnie, wszystko prowadzi do zguby. Przez jakiœ czas La Pira znosi� to spokojnie, pr�bowa� go pociesza�, ale pewnego dnia nie wytrzyma� i powiedzia�: "S�uchaj, jest Pan B�g czy go nie ma?". Tamten zdziwiony pytaniem odrzek�: "Jest". Us�ysza� wi�c drugie pytanie: "Chrystus zmartwychwsta� czy nie?". "Czego chcesz, przecie� zmartwychwsta�...". "A dusza ludzka jest œmiertelna czy nieœmiertelna?". "Nieœmiertelna". "To dlaczego narzekasz?! B�g jest, Chrystus zmartwychwsta�, dusza ludzka jest nieœmiertelna, po co narzeka�?". My tak�e nieustannie musimy sobie przypomina� wielkie dary Bo�e.

Uporaj si� z cierpieniem

Niezadowolenie i smutek maj� Ÿr�d�o nie tylko w braku potrzebnego dobra, ale powstaj� cz�sto z powodu dokuczliwego z�a, z czegoœ, co odczuwamy jako przykre, co zadaje nam b�l. Czasem jest to b�l fizyczny jak b�l g�owy, a niekiedy duchowy, jakieœ osamotnienie, pos�dzenia, oszczerstwa, niech��, doznawane przykroœci, nieudane ma��e�stwo, alkoholizm w rodzinie, trudne dzieci. Tak�e nasze osobiste s�aboœci zatruwaj� nam �ycie. Nie wystarczy chcie� o tym zapomnie� ani przypomina� sobie, jakie posiadamy dobra. Nie wystarczy choroby na raka zrekompensowa� stwierdzeniem, �e mamy co jeœ�. Aby sta� si� cz�owiekiem zadowolonym, trzeba i z tym problemem nale�ycie si� upora�. Jak? Przede wszystkim na p�aszczyŸnie wiary. Chcie� dostrzec w nim nadprzyrodzony sens. Pan B�g o nim wie i jeœli go dopuszcza mimo naszych pr�b uwolnienia si� od niego, to widocznie jest on potrzebny.

W okresie Wielkiego Postu cz�sto œpiewamy: "Zbawienie przysz�o przez Krzy�, ogromna to tajemnica. Ka�de cierpienie ma sens, prowadzi do pe�ni �ycia. Je�eli chcesz Mnie naœladowa�, to weŸ sw�j krzy� na ka�dy dzie� i chodŸ ze Mn� zbawia� œwiat". Tu mamy wyjaœnienie znaczenia cierpienia. Musimy sobie przypomina�, �e to nasze cierpienie ma sens, bo wszystko jest sensowne, jeœli jest dopuszczone przez Boga b�dŸ przez Niego zes�ane. Trzeba tylko ten sens odkry�.

Zbawienie przysz�o przez Krzy�, a wi�c i nasz Krzy� mo�e i powinien by� zbawczy. Cierpienie na tym œwiecie jest nieraz sprowokowane i spowodowane przez diab�a, ale Pan B�g zawsze je wykorzystuje, by przynosi�o zbawcze owoce, aby wiod�o do dobra, by w ko�cu uszcz�œliwia�o. Pan Jezus nie obieca�, �e na tym œwiecie b�dziemy zawsze szcz�œliwi. To jest zarezerwowane dla �ycia przysz�ego. Ziemskie szcz�œcie przemija. Mamy jednak ci�gle wydobywa� si� z niepotrzebnego smutku. Dwie s� sytuacje, w kt�rych Pismo Œwi�te m�wi o uzasadnionym smutku. Po pierwsze - smutek jest potrzebny po grzechu. �al jest to b�l duszy z powodu grzechu. I po drugie - "P�aczcie z p�acz�cymi". Wsp�czucie z bliŸnimi usprawiedliwia smutek, a nawet domaga si� zasmucenia. W obu jednak sy-tuacjach powinniœmy si� szybko z niego wyzwoli�. Z pierwszego przez �al, pokut� i proœb� o przebaczenie, co zawsze przywraca pok�j serca, a z drugiego przez pomoc bliŸniemu, by jego �zy mog�y przemieni� si� w uœmiech.

Uœmiechnij si� do swego Krzy�a

Jezus wzywa, byœmy codziennie brali sw�j Krzy� i naœladowali Go. Jeœli On tak m�wi, to znaczy, �e nasze cierpienie ma sens. Wiara w sens cierpienia to wa�ny krok na drodze wychodzenia z niszcz�cego smutku. Wolno prosi� Boga o pomoc, wolno Go pyta�, dlaczego nas to spotka�o, ale nie z wyrzutem czy buntem. Czasem cierpienie spotyka nas tylko po to, by nas obudzi�, by wskrzesi� zryw ku dobru. B�g jest naszym Ojcem, wie o ka�dym naszym cierpieniu i jeœli go nie usuwa, a ludzkie zabiegi s� nieskuteczne, to widocznie jest ono nam potrzebne.

Mi�uj�cym Boga wszystko sprzyja ku dobremu (por. Rz 8,28). Jezus niekiedy zaprasza do uczestnictwa w swojej M�ce, a co œw. Pawe� nazwa� dope�nianiem we w�asnym ciele tego, czego nie dostawa�o cierpieniom Chrystusa (por. Kol 1,24). Trzeba to tylko w�aœciwie rozumie�. Cierpienia Chrystusa s� nadobficie wystarczaj�ce, zadoœ�uczyni�y za wszystkie grzechy ca�ego œwiata, wys�u�y�y wszystkie potrzebne �aski. Ale cz�sto ludzie maj�c mo�noœ� otrzymania i przyj�cia �aski, nie chc� jej przyj��, maj� serce zamkni�te, pokryte skorup� z�a, kt�re nie pozwala �asce przebi� si� do ich wn�trza. Wielu jest takich ludzi. Trzeba im nasz� modlitw�, cierpieniem i zadoœ�uczynieniem uzyska� obfitsz� i skuteczniejsz� �ask�. Do tego zaprasza nas Jezus. Wykorzystajmy t� szans�.

Ludzie powo�ani do wsp�dzia�ania z Chrystusem przez niesienie Krzy�a zazwyczaj wiedz�, �e jest to tak�e dla nich cenny dar. Przekonuj� nas o tym œwi�ci, np. œw. Teresa Wielka czy œw. Faustyna. Wielkie dobro wymaga zwykle wielkich ofiar. Cz�sto podejmujemy znaczny trud dla osi�gni�cia d�br ziemskich. Ktoœ d�ugo si� uczy, by zdoby� wiedz�, sko�czy� studia, ktoœ wiele si� trudzi, by zbudowa� dom. Tym bardziej warto si� trudzi� dla d�br nadprzyrodzonych. Ka�de cierpienie dopuszczone przez Boga ma wielk� wartoœ�, jeœli potrafimy uczyni� z niego dar serca. Cierpienie, kt�rego nie mo�emy usun��, trzeba uzna� za po�yteczne dla nas i dla innych. Czy potrafimy uœmiechn�� si� do swego Krzy�a? To nie jest �atwe, ale uœmiechnij si� do Krzy�a i do Jezusa, cho�by to mia� by� uœmiech przez �zy. Kto tak kocha Jezusa, doœwiadczy radoœci, jakiej nie da �adne dobro ziemskie.

Ostatecznym aktem przemiany smutku w radoœ� mo�e i powinna by� dla nas œmier�. G��boko wierz�cy ucze� Chrystusa prze�ywa j� nie tyle jako uderzenie i druzgoc�cy cios, ale - jak Jezus na krzy�u - jako akt ufnego oddania si� w r�ce Ojca. Tak zamykaj�c ostatni� kart� �ycia, wejdziemy do radoœci, kt�rej ju� nikt i nic nam nie odbierze.

Ks. Marian Pi�tkowski

Tekst jest zapisem konferencji wyg�oszonej w lutym 1990 r. w czasie spotkania pozna�skich grup Odnowy w Duchu Œwi�tym.

Ks. Marian Pi�tkowski jest jednym z inicjator�w katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w Polsce, aktualnie jest wyk�adowc� na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu i koordynatorem pos�ugi Ksi�y Egzorcyst�w w Polsce.

---