Celem ćwiczenia jest zestawienie modelu lunety, wyznaczenie powiększenia, zdolności rozdzielczej, kąta pola widzenia oraz pomiarów odległości za pomocą lornetki.
Dwa układy optyczne umieszczone na wspólnej osi tak, że ognisko obrazowe pierwszego układu pokrywa się z ogniskiem przedmiotowym drugiego, są układem bezogniskowym, czyli teleskopowym. Wiązka promieni równoległych do osi optycznej po przejściu przez taki układ pozostaje wiązką równoległą. Realizacją układów teleskopowych są lunety służące do oglądania bardzo odległych przedmiotów.
Rozróżniamy dwa zasadnicze typy lunet: astronomiczną, zwaną lunetą Keplera i ziemską - lunetę Galileusza.
Luneta Galileusza składa się z dwu układów soczewek: skupiającego obiektywu i rozpraszającego okularu. Daje ona ostatecznie obraz prosty, więc nadaje się do obserwacji przedmiotów znajdujących się na ziemi. Luneta ziemska ma małą długość i ze względu na aberrację układu optycznego daje niewielkie powiększenie, najwyżej sześciokrotne.
Luneta Keplera składa się z dwóch skupiających układów soczewek: obiektywu i okularu. Obiektyw wytwarza w swej obrazowej płaszczyźnie ogniskowej rzeczywisty obraz bardzo odległego przedmiotu. Obraz ten jest przedmiotem dla okularu, który następnie odwzorowuje go w nieskończoności. Luneta Keplera jest lunetą astronomiczną, ponieważ daje ostatecznie obrazy odwrócone, a podczas obserwacji ciał niebieskich nie stanowi to przeszkody.
1. Pomiar powiększenia modelu lunety:
Bieg promieni polowych w lunecie Keplera dla dowolnej odległości przedmiotu od lunety.
p - powiększenie,
b - odległość obiektywu od płytki ogniskowej,
Δ - odległość okularu od płytki ogniskowej,
Tabela pomiarów:
|
1 pomiar [mm] |
2 pomiar [mm] |
3 pomiar [mm] |
średnia [mm] |
|||||
wielkość |
|
Δ |
|
Δ |
|
Δ |
|
Δ |
|
b |
320 |
2,67 |
315 |
2,33 |
317 |
2,43 |
317 |
1.78 |
|
Δ |
57 |
1,66 |
60 |
1,44 |
59 |
1,52 |
59 |
3.25 |
Przykładowe obliczenia:
Błędy względne
więc błąd względny pomiaru powiększenia jest sumą błędów względnych :
Przybliżenie wartości do jej wartości rzeczywistej metodą Studenta - Fishera :
Liczymy odchylenie standartowe średniej:
Wyszukiwarka