04, tabele do 04, Laboratorium fizyki


Laboratorium fizyki

Ćwiczenie nr O4.

Badanie falowych właściwości światła

Pluton I

Grupa II

Musialik Łukasz

Pawlikowski Wojciech

25 maj 2000

Ocena:

Ćwiczenie to składało się z trzech części:

  1. Pierwsza polegała na badaniu ugięcia (dyfrakcji) światła,

  2. Druga na określeniu położenia płaszczyzny polaryzacji światła,

  3. Trzecia na wyznaczeniu długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej

AD1)

Wąska szczelina, zgodnie z zasadą Huygensa , po dojściu do niej promienia świetlnego, staje się źródłem światła. Światło rozchodzi się poza nią we wszystkich kierunkach.

Dwa skrajne promienie wychodzące ze szczeliny uginają się pod kątem α, a na ekranie spotkają się w punkcie D. Różnica dróg tych promieni wynosi

Δ=AC

Z rysunku widać, że różnica tych dróg wynosi również

Δ=dsin αk

gdzie:

d- szerokość szczeliny,

αk- kąt ugięcia.

Wzmocnienie światła nastąpi w tych punktach ekranu, w których promienie będą spotkały się w fazach, zgodnych, a zatem gdy spełniony będzie warunek :

Δ=k λ

k=0;1;2;...

W tych miejscach na ekranie otrzymamy jasne prążki. Wygaszanie światła(ciemne prążki) nastąpi w punktach ekranu, w których promienie będą spotykały się w fazach przeciwnych.

W rezultacie na ekranie otrzymamy układ jasnych i ciemnych prążków.

Rozpatrzmy położenie k-tego prążka jasnego. Odległość tego prążka od osi wiązki światła, oznacza przez ak. Ostateczny wzór na szerokość szczeliny ma postać

d=k λ l/ak

AD2)

W tym doświadczeniu obserwowaliśmy polaryzacje światła przez podwójne załamanie.

Zjawisko to polega na tym, że przy wchodzeniu promienia do pewnych ośrodków promień padający dzieli się na dwa promienie: zwyczajny i nadzwyczajny. Promienie te biegną w

różnych kierunkach i są spolaryzowane liniowo, w płaszczyznach wzajemnie prostopadłych.

Wiązkę światła polaryzowaliśmy przy użyciu płyty polaryzacyjnej .

Przy pionowym położeniu polaryzatora obserwowaliśmy na ekranie promień o większym natężeniu, zaś przy poziomym położeniu promień ten był słabszy.

AD 3)

Siatka dyfrakcyjna jest to płaska powierzchnia z przezroczystymi rysami. Stała siatki to odległość między środkami dwóch sąsiednich szczelin. Jeżeli padnie promień świetlny na siatkę dyfrakcyjną, zgodnie z zasadą Huygensa każda szczelina jest źródłem fali rozchodzącej się we wszystkich kierunkach. Promienie ugięte po pewnym kątem ϕ interferują ze sobą i następuje zjawisko wygaszania lub wzmacniania. Na ekranie otrzymujemy układ prążków. Mierząc odległości między prążkami symetrycznymi względem osi promienia świetlnego możemy wyznaczyć długość fali światła.

0x01 graphic

gdzie: ak - odległość prążka k-tego rzędu od osi,

l - odległość ekranu od siatki,

d - stała siatki dyfrakcyjnej.

Obliczenia (dotyczące punktu 1):

.....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Z wyników zamieszczonych w tabeli I wnioskujemy , że doświadczenie przebiegało w sposób zadowalający. Wartość szerokości szczeliny wahała się między wartością 0,059 10-3 m do 0,062 10-3 m .Różnice w błędach obserwowane w tabelce są wynikiem niedoskonałości przyrządów wykorzystanych do doświadczenia oraz oka ludzkiego, które w pewnych momentach mogło być obarczone dużym błędem, szczególnie przy tak małych wartościach.Obliczenia (dotyczące punktu 3):

.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Wnioski:

Stała siatki dyfrakcyjnej z obliczeń wyniosła 0,01 10-3 .Wartość błędu obliczonego różniczką zupełną po zaokrągleniu do trzech miejsc po przecinku wyniósł zero. Przed zaokrągleniem wartość błędu względnego równy byłby jednościTABELA I

saaadaslp

Lp

Odległość

szczeliny od

ekranu

l [m]

Błąd

pomiaru

Δl [m]

Rząd

widma

K

Połowa odległości

miedzy symetrycznymi

prążkami

ak [m]

Błąd

pomiaru

Δak [m]

Szerokość

szczeliny

d [m]

Błąd

Δd [m]

d=Δd /d

1

1

2

3

4

2

1

2

3

4

3

1

2

3

4

Odległość siatki od

ekranu

Rząd

widma

Położenie prążków

Odległość średnia

l [m]

Δl [m]

K

a' [m]

a” [m]

ak [m]

Δak

1

2

3

1

2

3

1

2

3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
4SPRAWOZDANIE DO CWICZENIA LABORATORYJNEGO Z FIZYKI BUDOWLI
SPRAWOZDANIE DO ĆWICZENIA LABORATORYJNEGO Z FIZYKI BUDOWLI2
04, Strona 1, Laboratorium fizyki
M D 04, LABORATORIUM
Wyznaczanie stosunku ładunku do masy elektronu, Laboratorium z fizyki - lab 1
Zastosowanie fotoogniwa do pomiarów fotometrycznych, Laboratorium z fizyki - cwiczenia
wyznaczanie stosunku e-m ładunku elektronu do jego masy metodą magnetonu-1, LABORATORIUM Z FIZYKI
Fizyka II s. Elektrostatyka 2, mechanika, BIEM- POMOCE, laborki z fizy, moje, laboratorium z fizyki,
Laboratorium fizyki CMF PŁ gut, Elektrotechnika PŁ, Inżynierskie, I st, 1 semestr, Fizyka, Laborator
Prezentacja II Laboratorium Fizyki BHP 2008 9
hydro tabele do 3, Hydrologia
tabele do cw 36, ATH, Fizyka, od sylwi, Fizyka, laborki, Fizyka, Fizyka
LABORATORIUM FIZYKI1
Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego PDH
Sprawozdanie z laboratorium z fizyki
tabele do izolinii

więcej podobnych podstron