5z25

ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

Metoda "5 z 25'' jest sposobem prowadzenia dyskusji. Polega na analizie jakiegoś zja­wiska, sytuacji, pojęcia; znalezieniu jego części składowych, wyborze najważniejszych i utwo­rzeniu z nich hierarchii. Wybór i układ elementów należy uzasadnić. Metoda nadaje się do tematów, które z natury rzeczy są złożone i wieloaspektowe, np.: Co jest ważne w ryciu rodzin­nym?, Czego szukamy w Piśmie Świętym? Pozwala na zorientowanie się w systemach wartości uczestników. Uczy umiejętności obrony swoich poglądów i wypracowywania kompromisów. Przy pracy tą metodą potrzebne są przygotowane wcześniej kartki zawierające listę elementów (niekompletną), nad którą pracować będą uczestnicy, czyste kartki, flamastry.

1. Organizacja pracy. Katecheta dzieli wszystkich uczestników na grupy trzy-czte­roosobowe. Każdy uczestnik otrzymuje kartkę z listą elementów. Pierwsze zada­nie, polega na indywidualnym zapoznaniu się z listą pod kątem jej kompletności. Lista ma 25 punktów. Ostatnie punkty (3-5) są puste i stanowią zaproszenie do uzupełnienia listy. Po jej wypełnieniu przez każdego uczestnika prowadzący pole­ca, aby każdy indywidualnie wybrał z listy pięć elementów. Należy je podkreślić na kartce i uporządkować w zależności od ważności. Następnie w grupach toczy się dyskusja nad wybranymi elementami i ustaleniem wspólnej dla grupy listy' pięciu elementów. Katecheta podkreśla, że nie chodzi o głosowanie, czy arytme­tyczny wybór najczęściej powtarzanych elementów, ale o rzeczową dyskusję pole­gającą na argumentowaniu zasadności indywidualnych wyborów. Następnie prosi o sporządzenie wspólnej listy, gdzie oprócz wypisanych elementów umieszczona zostanie krótka - jednozdaniowa argumentacja grupy.

2. Praca w małych grupach. W tej fazie pracy grupy ważne jest, by prowadzący czuwał nad jej przebiegiem. Można się spodziewać czasami nawet gwałtownych sporów - potrzeba wtedy mediacji, zwrócenia uwagi na wzajemne słuchanie się i potrzebę szukania kompromisu. Inne grupy mogą się niezbyt zaangażować w po­stawione im zadanie. Należy wtedy zachęcić do aktywności i poprosić o wzmoc­nienie argumentacji (która w tym przypadku będzie zazwyczaj płytka).

3. Praca na forum ogólnym. Przedstawiciele grup odczytują listy swoich typów. Po zakończonej prezentacji, kartki z proponowanymi listami przedstawiciele zespo­łów mogą przykleić do szarego papieru, a następnie powiesić na ścianie. Zada­niem katechety jest uporządkowanie zebranego materiału i ustosunkowanie się do niego (osobiste świadectwo, nauka Kościoła). Być może zaistnieje potrzeba doko­nania większych korekt. Wtedy owoce pracy uczestników należy potraktować jako materiał do dalszej pracy i nie wywieszać ich na ścianie.

4. Warianty. Oczywiście nie trzeba rygorystycznie trzymać się zasady wyboru dokład­nie pięciu elementów z listy dwudziestu pięciu. Można także zrezygnować z przed­stawienia uczniom gotowej listy elementów na rzecz stworzenia jej na bieżąco w cza­sie spotkania, np. na zasadzie burzy mózgów. Interesującym urozmaiceniem tej metody może być poproszenie uczniów o samodzielne zapisanie argumentacji na rzecz wybranych przez nich elementów - już na etapie pracy indywidualnej.

---