Akademia Techniczno-Humanistyczna
w Bielsku-Białej
Ćwiczenie nr 10
Miareczkowanie konduktometryczne
Wstęp teoretyczny
Miareczkowanie konduktometryczne jest jedną z metod analizy instrumentalnej, której celem jest oznaczenie końcowego punktu miareczkowania za pomocą zmiany przewodnictwa roztworu.
Do miareczkowania konduktometrycznego najwygodniej jest zastosować elektrodę, zbudowaną z dwóch pasków blaszki platynowej wtopionej na rurce szklanej. Stała oporowa takiej elektrody ma wartość średnią i nadaje się do pomiaru przewodnictwa w szerokim zakresie przewodnictwa.
Istota miareczkowania polega na miareczkowaniu kwasu zasadą (lub na odwrót) lub mieszaniny kwasów. Wtedy bardzo ruchliwe jony wodorowe, są zastępowane mniej ruchliwymi kationami z wodorotlenku. Powoduje to spadek przewodnictwa. Po osiągnięciu punktu zobojętnienia, rośnie stężenie jonów hydroksylowych, które także są bardzo ruchliwe. Przewodnictwo zwiększa też jednocześnie coraz większa ilość jonów w roztworze. Przy miareczkowaniu słabych kwasów, nie zauważa się początkowego spadku przewodnictwa gdyż powstaje mocny elektrolit. Pomimo tego po osiągnięciu punktu równoważnikowego, stężenie jonów OH— i ciągłe zwiększanie się sumy wszystkich jonów, powoduje powstanie wyraźnego załamania w punkcie zobojętnienia na krzywej miareczkowania. Przy miareczkowaniu mieszaniny mocny - słaby kwas, najpierw zostaje zneutralizowany mocny kwas.
Punkty końcowe wyznaczamy na podstawie krzywych.
Zestaw aparatury do miareczkowania konduktometrycznego przedstawiono poniżej
Tabelka pomiarowa i przykłady obliczeń
Lp |
Objętość V[ml] |
Przewodnictwo |
1 |
0 |
3,37 |
2 |
1 |
2,40 |
3 |
2 |
1,64 |
4 |
3 |
1,16 |
5 |
4 |
1,19 |
6 |
5 |
1,38 |
7 |
6 |
1,38 |
8 |
7 |
1,56 |
9 |
8 |
1,90 |
10 |
9 |
2,47 |
11 |
10 |
3,56 |
12 |
11 |
3,97 |
13 |
12 |
4,54 |
14 |
13 |
4,99 |
15 |
14 |
5,49 |
16 |
15 |
5,87 |
17 |
16 |
6,22 |
18 |
17 |
6,76 |
19 |
18 |
7,09 |
20 |
19 |
7,47 |
21 |
20 |
7,83 |
22 |
21 |
8,14 |
23 |
22 |
8,62 |
24 |
23 |
8,90 |
25 |
24 |
9,45 |
26 |
25 |
9,80 |
27 |
26 |
10,01 |
28 |
27 |
10,31 |
29 |
28 |
10,66 |
30 |
29 |
11,00 |
31 |
30 |
11,30 |
32 |
31 |
11,50 |
33 |
32 |
11,90 |
34 |
33 |
12,15 |
35 |
34 |
12,35 |
36 |
35 |
12,68 |
37 |
36 |
12,96 |
38 |
37 |
13,24 |
39 |
38 |
13,47 |
40 |
39 |
13,65 |
41 |
40 |
13,98 |
42 |
41 |
14,16 |
43 |
42 |
14,32 |
44 |
43 |
14,62 |
45 |
44 |
14,84 |
46 |
45 |
15,03 |
47 |
46 |
15,34 |
48 |
47 |
15,55 |
49 |
48 |
15,69 |
50 |
49 |
15,89 |
51 |
50 |
16,05 |
Przykład obliczeń
a) Obliczenie przecięć prostych stycznych do wykresu
Proste wyznaczyliśmy korzystając z poniższego wzoru :
Prosta 1 przechodziła przez punkty o wsp.:
A=(1 ; 2,4)
B=(2 ; 1,64)
Wzór funkcji : y = -0,76x + 3,16
Prosta 2 przechodziła przez punkty o wsp.:
A=(8 ; 1,19)
B=(9 ; 2,47)
Wzór funkcji : y = 1,3x - 9,23
Prosta 3 przechodziła przez punkty o wsp.:
A=(3 ; 1,17)
B=(4 ; 1,19)
Wzór funkcji : y = 0,01x + 1,13
W miejscu przecięcia prostych 1 i 3 mamy objętość V1 NaOH (wartość X), w miejscu przecięcia prostych 2 i 3 mamy objętość V2 NaOH (wartość X).
Obliczenia dla prostej 1 i 3
y = -0,76x + 3,16
y = 0,01x + 1,13
0.01x+1,13=-0,76x + 3,16
0,77x=2,03
x=2,63
Obliczenia dla prostej 2 i 3
y = 1,3x - 9,23
y = 0,01x + 1,13
0,01x + 1,13=1,3x - 9,23
-1,29x=-10,36
x=8,03
b) Stężenie roztworu dla pierwszego pkt. przegięcia.
2,63ml NaOH - x
1000 ml - 0,1 mol/dm3
x= 0,000263 mol/dm3 (Stężenie NaOH)
XNaOH=XCH3COOH
0,000263 mol/dm3 - 5cm3
y - 1000 cm3
y=0,0526 mol/dm3 (Stężenie CH3COOH)
c) Stężenie roztworu dla drugiego pkt. przegięcia.
8,03ml NaOH - x
1000 ml - 0,1 mol/dm3
x= 0,000803 mol/dm3 (Stężenie NaOH)
XNaOH=XCH3COOH
0,000803 mol/dm3 - 5cm3
y - 1000 cm3
y=0,1606 mol/dm3 (Stężenie CH3COOH)
Wnioski:
Błędy jakie można było popełnić w trakcie wykonywania ćwiczenia
Błędne odmierzenie objętości kwasów potrzebnych do wykonania ćwiczenia.
Niedokładne miareczkowanie kwasu zasadą (nie po 1ml, a np. co 0,8).
Ćwiczenie było dość monotonne więc można było przykładowo zapomnieć o tym, że dodało się już 1ml NaOH, lub że się nie dodało zasady.
Błędy mogły wyniknąć z powodu zbyt szybkiego odczytu wartości przewodności roztworu, chodzi tutaj o brak ustalenia się stałej wartości na mierniku.
Brak dostatecznego wymieszania roztworu po dodaniu zasady.
Błędy mogły również wyniknąć z braku płukania elektrody wodą destylowaną.
W trakcie pomiarów część wody destylowanej została przeniesiona za pomocą elektrody do naczynia z badanym roztworem, co spowodowało zmianę jego stężenia.