7.Omówić sposób określenia naprężeń pod elementami(podwalinami) nawierzchni torowej: - podać sposób określania naprężeń; - podać warunki nośności podłoża w zależności od rodzaju i stanu utworów gruntowych; - podać warunki nośności konieczne do spełnienia oraz omówić różnicę pracy w odniesieniu do nawierzchni nie współpracujących; - wady i zalety. Sposób określania naprężeń: uwzględnia się moment koło σ^kmax σ^kmin Warunek nośności podłoża wg. Terzaghiego: Nc,Nq,Nγ odczytujemy z monogramów i są uzależniane od φ i stanu gruntu Warunek spełniający nośność podłoża s-wsp. bezpieczeństwa Wady:- trudność wykonania połączeń; - konieczność stosowania podsypki żwirowej; - trudność wypełniania luk między torami; - mniejszy kontakt płyt z podłożem, mniejsze przenoszenie obciążeń Zalety: - dłuższa żywotność drogi; - brak tzw. kołysania się płyt; - brak tzw. zasysania i wypełniania wody między płytami. 8.Omówić sposób określania naprężeń pod torami koparek:- torze na podwalinach drewnianych; - torze na podwalinach pontonowych; -torze na płytach żelbetowych; - omówić warunki nośności w zależności od rodzaju nawierzchni i podłoża. Tory drewniane 25*270;pontony 70*280;płyty żelbetowe 100*300 Rozkład sił pod podwalinami P-nacisk koła koparki R2 R1 R2 Relacja między siłami R1=2R2 czyli w środku podwaliny powstaje największe naprężenie i dla niej liczymy nośność podłoża. Nośności podłoża określamy wg. Terzaghiego: Nc,Nq,Nγ odczytujemy z monogramów i są uzależniane od φ i stanu gruntu9naruszony ,nienaruszony) W zależności od rodzaju podwaliny największe naprężenie będzie występowało pod podwaliną drewnianą, gdyż jest tam najmniejsza powierzchnia styku podwaliny z podłożem. Np. podwalina drewniana 25*270 na podłożu o nienaruszonej strukturze i niezawodnionej bez względu na rodzaj podłoża przeniesie obciążenia, natomiast już w podłożu NS i nawodnionym nie przeniesie obciążeń i nastąpi wciskanie podwaliny w podłoże. Najkorzystniejsze z podwalin są płyty żelbetowe, które przenoszą określone obciążenia jednakże przesuwanie ich jest bardzo trudne i pracochłonne.	9.Omówić sposób oddziaływania i określenia naprężeń pod pontonami nawierzchni przesuwnych:- omówić sposób oddziaływania na podłoże; -warunki stosowania ze względu na nośność podłoża; - warunki stosowania ze względu na przesuwanie; -technologiczne możliwości wykorzystania cech użytkowych torowych nawierzchni przesuwnych TDP Trudne warunki pracy narzucone nawierzchniom przesuwnym i awaryjnym zmusiły do zastosowania nowych rozwiązań konstrukcyjnych charakteryzujących się :- lekkością i prostotą montaży i demontażu; -małymi i równomiernymi naprężeniami wywieranymi na podłoże gruntowe; - zapewnieniu możliwości poprzecznego wyginaniu nawierzchni potrzebnego przy poprzecznym przesuwaniu; -likwidacja obcych elementów oddziaływujących na podłoże gruntowe w czasie obciążenia drogi. Podstawowymi elementami są : płyta jezdna, podwalina, szyna, łącze. Ten typ dróg odpowiada takim wymogom jak: systematyczne przesuwanie, bez każdorazowego montażu i demontażu elementów. Pontony wykonuje się o szerokości 35 i 70 cm.-- 35 cm dla podłoża zbudowanego z utworów mineralnych o strukturze nienaruszonej oraz średnio zagęszczonych o strukturze naruszonej niezależnie od nawodnienia.70 cm dla podłoża mineralnego zbudowanego z utworów spoistych o strukturze naruszonej, niezagęszczonego i zawodnionego oraz dla utworów organicznych(mady, torfy) 10.Omówić warunki poprawy nośności upłynnionego podłoża gruntowego w stopniu umożliwiającym ułożenie: płyt nie współpracujących między sobą; nawierzchni torowych TD; nawierzchni torowych TDP; torów dla koparek. Aby poprawić warunki nośności upłynnionego podłoża należy profilować tak poziomy robocze aby ich spadek powodował spływanie wód do rowów odwadniających albo ułożyć drenaż odwadniający (jednak w praktyce prace takie są kosztowne i uciążliwe, a w dodatku nie zapewniają skuteczności odwodnienia, gdyż poruszające się po poziomach pojazdy, zwłaszcza gąsienicowe oraz urządzenia przesuwne, powodują systematyczne niszczenie efektów prac odwadniających). Na upłynnionym podłożu nie stosował bym raczej nawierzchni w postaci płyt nie współpracujących ze sobą. Uwarunkowane to jest tym, że takie elementy wymagają przeważnie dobrze zagęszczonego, nośnego i odwodnionego podłoża. Nagle występujące naprężenia, wywołane obciążeniem od koła, są przekazywane w większości na wodę znajdującą się w podłożu. Woda jest energicznie wtłaczana w pory gruntu, a następnie następuje jej zassanie w wyniku odrywania elementu nawierzchni od podłoża. Poprawę nośności podłoża przy stosowaniu konstrukcji drogowych można powodować poprzez optymalizację szerokości płyt jezdnych i podwalin. Nawierzchnie torowe TD można stosować na upłynnionym podłożu po uprzednim: daniu podsypki na zagęszczone podłoże(jeśli podłoża nie zagęścimy to ulegnie ona pogrążeniu lub upłynnieniu). Podsypka ta powinna mieć grubość ok. 25-30 cm. Nawierzchnie torowe TDP można bezpośrednio stosować na upłynnionym podłożu, ze względu na sposób ich wykonania i lekkość. Tory dla koparek, ze względu na występujące większe naprężenia oraz potrzebę pracy koparki na poziomej równej nawierzchni wymagają dodatkowych podsypek pod torowisko.	17.Przenośne urządzenia kotwiące PUK, rodzaje: W zależności od sposobu przekazania naprężeń (tab 5.1,s.97) PUK-1 służy do kotwienia stacji lekkiej(np.zwrotnej)poprzez wciąganie do pracy naprężeń pionowych wywieranych przez ponton sąsiedniej stacji(np. napędowej)lub też wykorzystanie naprężeń wywieranych przez własny ponton stacji kotwionej. W ostatnim przypadku lina kotwiąca może być zaczepiona do pontonu(linia przerywana na rys.). PUK-2 przypadek kotwienia stacji za pośrednictwem kozła oporowego(Kz) przy wykorzystaniu naprężeń pionowych wywieranych przez kotwiony ponton stacji. Sposób zalecany do kotwienia stacji napędowych, których pontony obciążone są znacznymi siłami pionowymi. PUK-3 przypadek kotwienia stacji przy wykorzystaniu naprężeń od balastu w formie obciążników ułożonych na pontonie. Jeżeli łączne naprężenia pod pontonem nie przekraczają 0,05 MPa wtedy całość balastu można przeciągnąć ciągnikami gąsienicowymi. Obciążniki mogą być układane bezpośrednio na podłożu, wtedy muszą być przemieszczane na środkach transportu. Praca urządzeń PUK polega na całkowitym przekazywaniu naprężeń pionowych, wywieranych przez pontony stacji lub balast w postaci obciążników, na szkielet gruntowy, co w znacznym stopniu zwiększa efekt kotwienia.W zależności od sposobu przekazania siły(rys 5.1. 5 i 5a, s.102)Rozwiązanie to stanowi ażurową konstrukcję wciskaną w podłoże i wyciąganąz niego za pomocą spycharki gąsienicowej. Siła kotwienia może być przekazywana do stacji za pomocą liny lub kozła oporowego. Obciążenie Q może być wywierane przez ponton stacji lub przez balast. Urządzenie charakteryzuje się małą drogą mobilizacji kotwienia. Nie wymaga prac ręcznych i jest proste w montażu, demontażu przemieszczaniu. Wykazuje dobre wskaźniki ω=1,33 i υ=1,00. ω= współczynnik efektywności względnej P-wielkość siły kotwienia(efekt kotwienia) Q-suma obciążeń przekazywana na powierzchnię podłoża ścinanego przez badany model urządzenia υ= porównawczy wskaźnik skuteczności kotwienia Pi- siła kotwienia interesującego nas zakotwienia przy określonym q Pb- siła kotwienia zakotwienia porównawczego przy tej samej wielkości q, co Pi 25.Podać warunki stosowania drogowych nawierzchni torowych na słabonośnym podłożu gruntowym: -grubej warstwie spoistych utworów pylastych; -warstwie torfu lub pyłu. Na grubej warstwie spoistych utworów pylastych można stosować nawierzchnię TD składającą się z podłużnie ułożonych płyt, poprzecznie ułożonych podwalin i elastycznych podkładek centrujących. Podwaliny tej nawierzchni pozwalają na osiadanie jej do 10 cm, bez negatywnych skutków pracy nawierzchni i powodują ponadto znaczne zwiększenie nośności podłoża. Wciskana podwalina działa na podłoże jak ubijak. Wzrost nośności podłoża, powstały w wyniku tego procesu jest znaczny. Nośność podłoża pod nawierzchnią TD, w zależności od podłoża może wzrosnąć czterokrotnie. Podwaliny w tej nawierzchni wykonują tylko ruchy ku dołowi i powrotne do stanu wyjściowego, co świadczy o jednokierunkowych naprężeniach wywieranych na podłoże gruntowe. W warstwie torfu lub pyłu ze względu na ich dużą grząskość należy zastosować nawierzchnię TDP ze względu na sposób ich wykonania i lekkość. Pontony powinny mieć szerokość 70 cm są one wtedy wystarczająco szerokie dla podłoża organicznego takiego jak mady czy torfy.	18.Przesuwne skrzynie kotwiące PSK(tab.5.2, s.98) PSK-1 ma tylko dwa boki, usytuowane prostopadle do osi przenośnika .W płaszczyznach prostopadłych do ścian wykonane są po dwa pontony służące do przesuwania skrzyni za pomocą spycharek. Skrzynia ma proste lub półkoliste przepony przytwierdzone do jej dna, które wciskane są w podłoże pod wpływem ciężaru skrzyni w czasie jej obracania z pontonów na dno. Dociskanie następuje w czasie nagarniania spycharką balastu do skrzyni. W poziomie dna skrzyni wykonany jest zaczep dla przytwierdzenia kotwy przenośnika. Skrzynia przewidziana jest do przenoszenia sił poziomych rzędu P=1,00 2,00 MN.Skrzynia typu PSK-1 w pozycji roboczej(a) spoczywa podstawą na podłożu .Przepony są wciśnięte w grunt zapewniając dobre jej zaczepienie z podłożem.Grunt nagarnięty do wysokości ścian skrzyni zapewnia duży efekt kotwienia.W pozycji transportowej(b) opróżniona z balastu skrzynia przewrócona jest na pontony wykształcone w ścianach bocznych i przeciągana ciągnikiem na miejsce nowego przeznaczenia. PSK-2 skrzynia o dwóch bokach usytuowanych równolegle do osi przenośnika. Trzeci bok skrzyni usytuowany od strony urządzenia kotwiącego wykonany jest w formie otwieranych wrót, których zadaniem jest zapewnienie dostępu do zaczepu kotwy w czasie jej pracy oraz przez otwarcie wrót umożliwienie wygarnięcia balastu spycharką. Skrzynia wyposażona jest w pontony wykonane w płaszczyźnie ścian, służące do przesuwania skrzyni w czasie zmiany jej lokalizacji. Do dna skrzyni przymocowane są proste lub półkoliste przepony sczepiające skrzynie z podłożem. W płaszczyźnie dna skrzyni wykonany jest zaczep dla przytwierdzenia kotwy.Nośność skrzyni 1,00 1,50 MN.Skrzynia typu PSK-2 w pozycji roboczej(a) spoczywa podstawą na podłożu, a jej przepony są wciśnięte w grunt. Ziemia stanowiąca balast nagarnięta jest do wysokości ścian skrzyni. W pozycji transportowej(b) opróżniona z balastu skrzynia przewrócona jest na jeden z jej boków mających wykształcone pontony i przemieszcza ciągnikiem na miejsce nowego przeznaczenia. Wady, zalety: PSK-2 przewidziana jest do przenoszenia dużych sił kotwiących. Jest prosta w budowie i łatwo daje się przemieszczać. Konieczność wykonania nasypu za urządzeniem jest zjawiskiem wpływającym niekorzystnie na efekt kotwienia, gdyż wielkość parcia czynnego, wywołanego przez nasyp, zmniejsza jego efekty. PSK-1 ma te same cechy technologiczno-użytkowe co PSK-2, z tą różnicą, że na korzyść efektu kotwienia działa odpór gruntu w nasypach uformowanych z obu stron skrzyni. 28.Podać ogólne wymogi stawiane wyrobiskom górniczym przeznaczonym do ich wykorzystania jako składowiska odpadów. W szczególności należy zwrócić uwagę na następujące warunki: A) -geologiczne i hydrogeologiczne(odpowiednia budowa górotworu, zapewniająca przed skażeniem gruntów, gleby i wód podziemnych, brak odpowiedniej budowy może doprowadzić do ekologicznego skażenia środowiska. B) -geomechaniczne i geoinżynieryjne (odpowiednie parametry fizykomechaniczne gruntów tworzących skarpy i dno wyrobiska w celu wyznaczenia bezpiecznego nachylenia zboczy. Zaprojektowanie odpowiedniego uszczelnienia z gruntu nieprzepuszczalnego- iły, gliny) C) -biologiczne i biomechaniczne (rozwój fauny, gryzoni niszczących ekrany uszczelniające; rozwój bakterii beztlenowych co powoduje powstawanie CH4,CO2,amoniaku.
29.Podać elementy wyrobisk odkrywkowych i zwałowisk stanowiących potencjalną rezerwę przestrzeni składowych dla odpadów. Selektywne zwałowanie ; uformowanie wyrobisk w górniczych piętrach zwałowisk zewnętrznych i wewnętrznych w nawiązaniu do zapotrzebowania złożonego przez przyszłych ich użytkowników- zakładów komunalnych. Formowanie może przybierać dwie postacie: A)uformowanie czaszy wyrobiska w tzw. stanie surowym, bez konkretnego adresata, lecz z zachowaniem szczelności dna i obrzeży przez pokrycie warstwą gruntu nieprzepuszczalnego. W tym przypadku składowisko było by obiektem na „sprzedaż”. B)uformowanie czaszy wyrobiska do „stanu użytkowego” w postaci gotowego składowiska odpadów, czyli: - ukształtowanie czaszy wyrobiska; - pokrycie dna i zboczy warstwą gruntów nieprzepuszczalnych; - wykonanie warstwy filtracyjnej do przechwycenia cieków i opadów;- wyk. uszczelnienia z folii polietylenowej; - wyk. warstwy ochronnej (żwirowej lub pospółkowej) 30.Podać elementy wyrobisk podziemnych mogących stanowić potencjalną przestrzeń składową dla osadów ściekowych oraz określić szczególne wymogi stawiane tym wyrobiskom. wyrobiska powinny mieć trwałą i bezpieczną obudowę górniczą; - górotwór powinien wykazywać niezniszczalną, pierwotną strukturę; - wyrobisko powinno być odizolowane od górotworu pod względem hydraulicznym(skażenie wód gruntowych i głębinowych)oraz pod względem aeracyjnym z uwagi na bezp. Przeciwpożarowe; - wyrobiska powinny mieć ujęcia od cieków z izolacji hydraulicznej umożliwiające dekompresję gazów powstałych w komorach. 31. Jaką rolę może spełnić zakład górniczy w procesie przygotowania składowisk dla odpadów i jaki może mieć w tym interes. Zakład górniczy mógłby w oparciu o eksploatację kopaliny podstawowej magazynować kopalinę towarzyszącą i przygotowywać wyrobiska po eksploatacyjne do ich przyszłego wykorzystania gospodarczego(np. zbiorniki wodne, skł. odpadów) Po przygotowaniu takie składowisko mogłoby być przeznaczone na sprzedaż za cenę poniesioną na jego formowanie I przysposobienie do wykorzystania jako przyszłego skł. odp. 32.Jaki jest interes społeczno-ekonomiczny tworzenia składowisk odpadów w wyrobiskach górniczych. Jak wiemy kurczący się areał obszarów możliwych do zajmowania pod skł. odp. Oraz narastają protesty społeczne przy zajmowaniu nowych powierzchni(degradacja środowiska) Czynią z wyrobisk atrakcyjną alternatywę tworzenia w przyszłości skł. odp. Pod względem ekologicznym, społecznym i ekonomicznym. 34.Podać zasady formowania składowisk w zwałowiskach i hałdach. -przed budową należy przeprowadzić badanie osiadania hałd; - uzyskać zezwolenie; - zbudować barierę z glin lub iłów, zagęszczamy je, potem układamy folię przysypujemy ją żwirem który służy jako filtr.	14.WIADUKTY DROGOWE TYPU A Konstrukcje typu A bez nasypu ziemnego w pozycji roboczej konstr. składa się z dwóch belek wolno podpartych ze wspornikami, do których są przymocowane połowy prząsła środkowego pracującego również jako belka wolno podparta. W pozycji transportowej w obrębie kopalni lub placu budowy przęsło zasadnicze opiera się na dwóch pontonach, a przęsło środkowe, jak również pomost wjazdowy łączący wiadukt z podłożem, są podwieszone na prząśle głównym. W pozycji transportowej na drogach utwardzonych zamiast pontonów mogą być przyczepione zestawy kołowe (można przewozić bez demontażu całej konstrukcji). Wiadukt dzieli się na dwie bliźniacze połowy, z których każda umieszczona jest na oddzielnym podwoziu i zawiera połowę jego konstrukcji wraz z jezdnią. Pomosty wjazdowe oraz półprzęsła środkowe są mechanicznie podnoszone i opuszczane za pomocą ściągów śrubowych lub urządzeń hydr. Scalanie wiaduktu przeprowadza się przez współosiowe ustawienie dwóch jego połówek po obu stronach przeszkody, na wyrównanym podłożu gruntowym. Następnie naprowadza się dolne przeguby półprzęseł, a po ich złączeniu zwalnia się urządzenia podtrzymujące, następuje samo naprowadzenie przegubów górnych, które następnie łączy się łożyskami tarczowymi. Konstrukcja w zależności od nośności podłoża i morfologii, może być transportowana z nawierzchnią lub bez. Jeżeli wiadukt przetransportowano z nawierzchnią, to po złączeniu jego półprzęseł wystarczy połączyć pomosty wjazdowe z nawierzchnią drogi przed i za wiaduktem. Gdy teren jest przejezdny dla środków transportu, to wystarczy nawierzchnię wiaduktu połączyć bezpośrednio z terenem. Wiadukt A może być przeznaczony dla pojazdów kołowych i gąsienicowych. Stosowane nawierzchnie typu TD lub TDP. Jeżeli przewidziany jest ruch poj. gąsienicowych to na nawierzchni żelbetowej konieczne jest ułożenie warstwy ochronnej (drewniana podłoga lub kilka warstw taśmy gumowej). Stosowane są w obrębie dużych zakładów, placów budów, kopalń odkr. Zastosowanie: dwupoziomowe skrzyżowanie drogi z przenośnikiem lub z rurociągiem, przekraczanie dwóch lub więcej ciągów przen. taśm. , zastosowanie połowy wiaduktu jako rampy dojazdowej na poziom stacji przenośnika, jako objazd górą nad prowadzonymi robotami drogowymi, skrzyżowania dróg z torami kolejowymi.	15.WIADUKTY DROGOWE TYPU B Konstrukcje typu B z nasypami ziemnymi W pozycji roboczej wiadukt składa się z dwóch bliźniaczych połówek połączonych przegubowo nad osią przeszkody. W pozycji transportowej w obrębie kopalni każda połowa konstrukcji opiera się na dwóch pontonach, na których może być przesuwana analogicznie jak na płozach. Inne sposoby transportu: -do pontonów można dołączyć zestawy kołowe i przewieźć na nich połowy wiaduktów, -jeżeli konstrukcja jest za wysoka zdemontowanie podpór kratowych, położenie konstrukcji na przyczepie i przewiezienie jej, -gdy przekroczone gabaryty poziome i pionowe to: zdemontowani styków montażowych poprzecznic i podpór oraz przetransportowanie ich oddzielnie na środkach transportu. Każda połowa konstrukcji umieszczona jest na oddzielnym podwoziu pontonowym(2 pontony połączone ze sobą poziomym kratowaniem). Pomosty wjazdowe podnoszone za pomocą siłowników hydr., mech., lub ściągów śrubowych i służą do łączenia wiaduktu z nasypem ziemnym. W zależności od warunków konstr. nośna w pozycji roboczej może stanowić łuk kratowy, ramę kratową lub belkę wolno podpartą. Ważnym elementem wiaduktu jest jego ruchoma podpora korekcyjna przeguby specjalnej konstrukcji ułatwiające samonaprowadzanie łączonych elementów. Scalanie wiaduktu polega na połączeniu dwóch jego połówek między sobą oraz oparciu pomostów wjazdowych na wykonanym nasypie lub podłożu gruntowym. Stosowane nawierzchnie typu TD lub TDP. Jeżeli przewidziany jest ruch poj. gąsienicowych to na nawierzchni żelbetowej konieczne jest ułożenie warstwy ochronnej (drewniana podłoga lub kilka warstw taśmy gumowej). Stosowane są w obrębie dużych zakładów, placów budów, kopalń odkr. Zastosowanie: przekroczenie przen. taśm. lub rurociągu, przekroczenie 2 przenośników, dwupoziomowe skrzyżowanie dróg z drogą o szer. 0,6m lub torami kolejowymi, dwupoziomowe skrzyżowanie drogi z przenośnikami.	3.SCHARAKTERYZOWAĆ KONSTRUKCJĘ PRZESUWNYCH TORÓW DROGOWYCH A)Rodzaje konstrukcji - awaryjne nawierzchnie drogowe, - tory drogowe przesuwne. Rodzaje konstr.: TDP: -nawierzchnie wykonana ze stalowych płyt ażurowych i podwalin pontonowych lub drewnianych, - nawierzchnie wykonane z płyt zespolonych i podwalin żelbetowych lub drewnianych, - nawierzchnie wykonane z płyt i podwalin drewnianych, - nawierzchnie wykonane z prętów zbrojeniowych i szyn kolejowych na podwalinach drewnianych lub przesuwnych. Awaryjne nawierzchnie drogowe -przeznaczone do montażu w b. krótkim czasie(kilka h), bezpośrednio na pdłożu gruntowym co umożliwia natychmiastowy dojazd do obiektu lub urządzeń w przypadku wystąpienia awarii, do otworu wiertniczego itp. Nawierzchnie awaryjne różnią się od przesuwnych tym, że nie mają elementów umożliwiających ich przesuwanie. Nawierzchnie przesuwne zapewniają możliwość systematycznego przesuwania poprzecznego. W związku z tym ich podwaliny są zbudowane w kier. przemieszczania drogi. Na zabudowanym końcu, podwaliny są wyposażone w szynę kolejową przytwierdzoną przegubowo wg systemu Ruderth'a lub Nebelung'a. Szyna umożliwia mech. przesuwanie drogi oraz zapewnia stabilizację ich elementów w czasie ich przesuwania. Cechy: lekkość i prostota montażu oraz demontażu, małe i równomierne naprężenia wywierane na podłoże gruntowe, zapewnia możliwość poprzecznego wyginania pasów jezdni(niezbędne podczas poprzecznego przesuwania), likwidacja odrywania elementów oddziałujących na podłoże gruntowe w czasie obciążenia drogi. Podstawowe elementy nawierzchni: TDP- płyta jezdna, podwalina, szyna, łącza. Do przesuwania TDP służą: przesuwarka gąsienicowa, ciągnik kołowy lub gąsienicowy, ciągnik gąsienicowy wyposażony we wciągarkę linową. 19,OMÓWIĆ OBLICZENIOWY SPOSÓB OKREŚLENIA WIELKOŚCI SIŁY KOŁNIERZA NA PRZYKŁADZIE KOTWI PRZEMIESZCZALNEJ -parametry siły kotwienia(wielkośc naprężeń normalnych, wielkość geometryczna kotwy, parametry gruntu ścinanego przez kotwy), - charakter realizacji ścinania gruntu przez kotwy Siła kotwienia zależy od obciążenia kotwi, dł. powierzchni ścinania, od rodzaju podłoża i parametrów gruntu. P1- jest realizowana od cięzaru kotwi P2- jest realizowana od parametrów wytrz. gruntu. Charakter ścinania gruntu przez kotwię T=G*tgϕ+c*l T-siła ścinania na kotwi
26.Podaj ogólne zasady stosowania różnych konstrukcji dróg z elementów prefabrykowanych na placach budów z podłożem wrażliwym na zjawiska rozmakania i upłynniania kiedy zachodzi potrzeba stosowania nawierzchni utwardzonych obiekty wymagające zapewnienia ciągłego dojazdu Pod wpływem opadów niektóre grunty uplastyczniają się i rozmakają. Dotyczy to np .: iłów, glin itp. Do tych gruntów należy dobrać odpowiednią nawierzchnię , która zapewni odpowiednie funkcjonowanie drogi czy też placu. Trzeba wziąć także pod uwagę , że na placach budów mamy do czynienia z ciężkim ruchem i dużymi obciążeniami . Właśnie dla takich warunków istnieje potrzeba stosowania nawierzchni utwardzonych. Dla takich kryteriów stosuje się przyjmuje się np nawierzchnię przemieszczalną typu ciężkiego TD-2/35. Jest to nawierzchnia utwardzona charakteryzująca się: krótkim montażem, małymi kosztami, łatwością wielokrotnego przemieszczania nawierzchni oraz możliwością pracy nawierzchni w warunkach gruntów nawodnionych. Nie możemy stosować dla ruchu ciężkiego oraz gruntów rozmakających i upłynniających się nawierzchni nieutwardzonych typu S . Pod wpływem dużych obciążeń zapadły by się one w grunt. Obiektami zapewniającymi ciągły dojazd są np place montażowe i remontowe koparek, zwałowarek, pochylnie. 16.Scharakteryzować przemieszczalną konstrukcję wiaduktu przystosowanego do pracy w wyrobiskach podziemnych. Zalety: konstrukcja zdolna do przeniesienia ciężaru do 50 T po złożeniu szerokość 3 m po rozłożeniu 4,5 m gabaryty umożliwiają bezkolizyjny transport w chodnikach szybki montaż i demontaż przy przekraczaniu przenośników [np nie musimy rozpinać taśmy, wystarczy zabezpieczyć na czas przeciągania konstrukcji deskami] może służyć jako ochrona taśmociągu przy odstrzale stropu nad skrzyżowaniem Złoże urabiane poprzecznie do rozciągłości Koparka rozcina czołowo złoże i w miare jej postępu układa się za nią drogę koleinową TD-2/35 . Następnie wprowadzamy drugą koparkę i systemem równoległych bloków idziemy z eksploatacją w obie strony . Wzdłuż obu frontów układa się nawierzchnie przesuwne lub przemieszczalne . Odcinki wzdłuż skarp brzeżnych są w miare postępu frontów roboczych wydłużane tworząc z drogą dojazdową i przesuwną pętle okrężne . Droga dojazdowa łącząca koparkę ze zwałowiskiem zewnętrznym jest drogą typu TD-2/35 pełną.

P

P₁

P₂

P₁

P

---