Scenariusz imprezy klasowej pt. „Wieczór andrzejkowy”.

Cele:

• Kształcenie umiejętności recytowania publicznie wierszy.

• Nabywanie umiejętności organizowania imprez z uwzględnieniem prawidłowego

przydziału ról.

• Kształcenie umiejętności zachowania się zgodnie z przyjętymi wcześniej regułami.

• Rozwijanie dobrych stosunków między uczniem, nauczycielem i rodzicami.

• Znaczenie wspólnej zabawy dla wytworzenia serdecznej atmosfery w klasie.

Środki dydaktyczne: elementy scenografii, wosk, duży klucz, obrączka, pieniądze, różaniec.

Miejscem spotkania może być wcześniej udekorowana klasa (elementy gwiazd, księżyca, świec, kluczy). Na kilka dni przed spotkaniem należy przygotować techniką komputerową imienne zaproszenia dla rodziców, nauczycieli, dyrekcji szkoły. Przygotować należy również: wosk, duży stary klucz, karty, kostki, jabłka, obrączkę, pieniądze, różaniec.

Przebieg:

Powitanie zaproszonych gości: W imieniu swoim i uczniów pragnę powitać przybyłych gości na „Wieczorze andrzejkowym” i zaprosić do wspólnej zabawy.

Recytator I: wiersz Doroty Gellner „Wieczór andrzejkowy” recytuje przy ściemnionym świetle:

Świeca marszczy złoty nos.

Z każdej strony kapie wosk.

Cienie tłoczą się co krok,

już w pokoju straszy tłok!

Cienie tu i cienie tam -

pewnie przyszły wróżyć nam.

Już się pchają na firanki

cienie - czarne wycinanki.

Już rozsiadły się po ścianach:

czary zamek, czarna brama.

I już skrzypią na tapecie

czarne koła przy karecie.

Czarny paź przed bramą staje,

czarną różę nam podaje

Kto ją weźmie? Ja czy ty?

Komu z nas się spełnią sny?

Recytator II informuje zebranych o tradycji wróżb:

Ludową tradycją były wróżby 24 i 29 listopada. Nie wiadomo do dzisiaj, dlaczego obyczaj wróżenia kawalerom (na Katarzyny) i pannom ( na Andrzeja) przypadał właśnie na te dni. Obecnie pamiętamy już tylko o tej drugiej dacie głównie z sympatii dla Andrzejów.

Recytator III:

Imię Andrzej wywodzi się od starogreckiego słowa „anev”, tj. mężczyzna i dlatego powszechnie uważano, że Andrzej jest rozdawcą mężów, a dzień jego pamięci poświęcono na dzień wróżb dziewczęcych”.

Recytator IV zaprasza do wróżb:

Wróżb andrzejkowych jest bardzo dużo, ale należy traktować je „z przymrużeniem oka”.

Osoba prowadząca rozpoczyna wróżby. Wcześniej wybrane osoby, które przygotowały rekwizyty, wróżą uczniom i zaproszonym gościom (jeśli wyrażą na to ochotę):

- wróżba ze skórką z jabłka,

- buty z lewej nogi rzucane za siebie w kierunku drzwi,

- lanie wosku,

- sześć talerzy i pod nimi: obrączka, drabinka, liść laurowy, pieniądz, pierścionek, różaniec,

- wróżba z sercem.

Aby umilić wieczór andrzejkowy czas wróżb przeplatamy tańcami z ulubioną przez uczniów muzyką i słodkim poczęstunkiem.

---