Powieść została napisana w 1924 roku. Jej autor, Stefan Żeromski, tak jak wszyscy Polacy, marzył o wolnej, dostatniej i sprawiedliwej Polsce. I tak jak większość Polaków uległ romantycznemu mitowi, w którym Polska jawi się jako ziemia obiecana i jest Mesjaszem narodów. Autor był ponadto naocznym świadkiem przemian 1918 roku.
Powieść powstała jako odpowiedź na sytuację społeczno-polityczną w odrodzonej Polsce. Miała być również pytaniem o przyszłą drogę, którą winna pójść Rzeczpospolita.
Celem powieści było zobrazowanie niepokojów i problemów targających Polską. Autor szukał jednocześnie odpowiedzi na pytanie o najlepszą drogę, jaką winien iść kraj po uzyskaniu niepodległości. Była więc to powieść zabierająca głos w debacie nad aktualnym problemem. Nie była to nowym w ówczesnej sytuacji -wielu pisarzy postępowało podobnie. Żeromski prace nad powieścią ukończył w 1924 roku. Znawcy jego twórczości przypuszczają, iż powieść powstawała etapami, a końcowa koncepcja była wielokrotnie zmieniana. W I fazie pracy nad powieścią autor przedstawił losy Cezarego do śmierci matki. Później dopisany został fragment opisujący spotkanie z ojcem i powrocie do Polski. Po dość długiej przerwie w pisaniu autor dopisał kolejne części. Dopiero w ostatniej fazie tworzenia powstała koncepcja Przedwiośnia jako powieści przedstawiającej koncepcje naprawy państwa.