6.12.2006
Fizjopatologia
Zanik mięśni- dystrofia mięśniowa, zmiany polegające na zmniejszeniu się masy mięśniowej. Zmniejszenie ilości włókien mięśniowych i zastępowanie ich przez tkankę włóknistą. Przyczyną może być nieczynność ruchowa, niedokrwienie i zw. z tym niedożywienie mięśnia. Inną przyczyną może być zerwanie łączności z nerwową komórką ruchową (artrofia) lub zmiany chorobowe w samym mięśniu (dystrofia)
Zaburzenia czynności mięśni - trzeba je rozpatrywać w obrębie samego mięśnia i zaburzenia w obrębie regulatora, czyli układu nerwowego.
Zaburzenia napięcia mięśniowego są kolejnym czynnikiem mającym zw. z niedowładami, przy czym prawidłowego napięcia mięśniowego (normotonii) mogą zachodzić w dwóch kierunkach. Z jednej strony można mieć bowiem doczynienia z napięciem wzmożonym (spastyczność, sztywność), a z drugiej natomiast z jego obniżeniem (wiotkość).
Spastyczność jest wzmożonym wyrazem wzmożonej aktywności układu gamma i objawia się znaczną reaktywnością mięśnia na rozciąganie. Stawiany przez mięśnie spastyczny opór jest jednak największy na początek ruchu, a ustępuje w trakcie dalszego rozciągania mięśnia tzw. objaw scyzoralny.
Sztywność- plastyczne wzmożenie napięcia mięśniowego. Opór stawiany przez mięsień może być dwojaki- może być na całej dł. jednakowy, lub puszczać skokowo.
Hemipareza- jednostronna sztywność
Plegia- całkowite porażenie
Pareza- wzmożone napięcie, ale może być wykonany ruch
Dekstra- sztywność prawostronna
Sinistra- sztywność lewostronna
Hipotonia mięśniowa- zmniejszenie oporności mięśnia na rozciąganie i wahadłowymi ruchami nie podpartych kończyn. Często towarzyszy temu zwiotczenie torebek stawowych i osłabienie odruchów miotatycznych.
Zniesienie/ograniczenie ruchów dowolnych to niemożność wykonywania lub ograniczenia ruchów dowolnych określane są mianem porażenia lub niedowładu.
Niedowłady pochodzenia gł. mięśniowego, są objawem miopatii. Rozwija się w wyniku zmian w mięśniu, gł. w skutek zaniku włókien mięśniowych. Są postępujące pod względem ciężkości, jak i lokalizacji (rozprzestrzeniania się)
Inne objawy ruchowe:
Współruchy patologiczne mają charakter ruchów masowych
Ruchy mimowolne- dla odróżnienia ich od fizjologicznych czynności o charakterze mimowolnych, nazywane są też ruchami nieopanowanymi.
Atetoza- ruchy o charakterze robaczkowym, wężowym i falistym
Ruchy pląsawiczne- są szybkie, zrywne, zmienne i nie wykazujące rytmiczności
Drżenie- może być różnego pochodzenia i mieć różną lokalizację. Ruchy te mają charakter wahadłowy i są względnie rytmicznych, naprzemiennych skurczów antagonicznych grup mięśniowych np. zespół parkinsonowski
Balizm- ruchy mimowolne o charakterze obrotowym, obejmujące kończyny i tułów. Czasem nawet kończyny latają wokół ciała.
Dystronia- przejawia się skręcanymi ruchami ciała. Ruchy te obejmują raczej duże obszary i mają charakter falisty. Powodują przyjmowanie groteskowych postaw i często uniemożliwiają stanie i chodzenie.
Ubóstwo ruchów:
Zaburzenia koordynacji ruchów określone są też mianem niezborności ruchów, bezładu lub ataksji.
Dysmetria- polega na pozbawieniu ruchu należytej miary co do kierunku i odległości z siły i tempa. Ruch staje się zbyt obszerny (hipermetria) lub zbyt skąpy (hipometria) i przebiega w poszczególnych fragmentach nieprosto linijnie oraz z różną prędkością.
Asynercja- z kolei oznacza rozłożenie ruchu na izolowane fragmenty dotyczące poszczególnych jego wycinków, a występujące miejsce jednolitego, harmonijnego ruchu i prawidłowego.
Adiadochokineza- polega na niemożności wykonywania przez chorego szybkich naprzemiennych ruchów. Wyrazem ataksji móżdżkowej są zaburzenia mowy.
Zaburzenia równowagi mogą być uszkodzenia błędnika
Prewencja zasadnicza (pierwotna) najwłaściwsze postępowanie. Musi być rozpoczęta bardzo wcześnie. Trzeba poznać chorobę
Prewencja wtórna- wczesne rozpoznanie choroby i podjęcie leczenia
Prewencja trzeciorzędowa- zapobieganie rozprzestrzeniania się choroby.