Strategia obronności Rzeczpospolitej Polskiej z 2000 roku.
Do podstawowych założeń tej strategii należą :
-dbałość o bezpieczeństwo państwa
- ochrona niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz wspólna obrona przeciwko agresji,
- Główną misją Sił Zbrojnych RP jest obrona państwa i udział w obronie sojuszników.
- dalsze harmonizowanie procedur i przedsięwzięć planistycznych oraz doskonalenie koordynacji działań organów właściwych w tych obszarach.
Reagowanie na zewnętrzne zagrożenie państwa
Gdy wystąpi takie zagrożenie RP musi podjąć jak najszybsze działania w celu opanowania niebezpieczeństwa oraz zapobieżeniu jego ewentualnym skutkom , a przede wszystkim działania mające na celu nie przerodzenie się tego kryzysu w zagrożenie wojenne. Odpowiednio wyznaczone do tego organy podejmują określone przedsięwzięcia które są przedstawione w Krajowym Planie Zarządzania Kryzysowego, a gdy istniej ryzyko agresji zbrojnej Planie Reagowania Obronnego RP (PRO RP). Gdy kryzys obejmie dalsze otoczenie Polski i w sprawy zostaną zaangażowane Unia Europejska i NATO , RP będzie gotowa do uczestniczenia w pomocy sojuszniczej. Pomocna tu będzie Strategia udziału Sił Zbrojnych RP w operacjach międzynarodowych. W przypadku pojawienia się zagrożenia w bardzo bliskim otoczeniu polski na jej terenie wprowadzony zostanie stopień alarmowy oraz wyższy stan gotowości obronnej RP.
W obronie przeciw terroryzmowi RP podejmuje samodzielnie i w ramach reagowania sojuszniczego działania militarne i nie militarne, które mają zminimalizować zagrożenie. W sytuacji uzyskania informacji o niebezpieczeństwie ataku terrorystycznego wobec Polski podejmowane będą zadania określone w planach zarządzania kryzysowego. Służby państwowe będą wspierane przez siły i środki wyznaczone przez siły zbrojne. Rada Ministrów może również wystąpić z wnioskiem o wprowadzenie stanu wyjątkowego. Polska angażować się będzie
w sojusznicze i międzynarodowe działania antyterrorystyczne poza obszarem kraju.
Struktura podsystemu bezpieczeństwa
Podsystem nie militarny - pozamilitarne struktury obronne
Pozamilitarne struktury obronne tworzą: administracja rządowa, samorząd terytorialny oraz inne podmioty i instytucje państwowe, a także przedsiębiorcy, na których nałożono obowiązek realizacji zadań na rzecz obronności państwa. Podsystem ten realizuje zadania obejmujące: zapewnienie sprawnego
i bezpiecznego funkcjonowania państwa, zasilanie zasobami ludzkimi
i materiałowymi Sił Zbrojnych RP oraz jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne państwa, a także zadania wynikające z obowiązków państwa-gospodarza, zapewnienie ochrony
i zabezpieczenie podstawowych potrzeb bytowych ludności oraz tworzenie warunków do jej przetrwania.
Szczególna rola w kierowaniu bezpieczeństwem narodowym przypada Parlamentowi, Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Radzie Ministrów. Naczelnym zadaniem podsystemu kierowania jest zapewnienie ciągłości podejmowania decyzji i działań w celu utrzymania bezpieczeństwa narodowego.
Podsystemy wykonawcze
Podsystemy wykonawcze tworzą siły i środki pozostające we właściwościach
ministrów kierujących działami administracji rządowej, centralnych organów
administracji rządowej, wojewodów, organów samorządu terytorialnego oraz innych
podmiotów odpowiedzialnych za realizację ustawowo określonych zadań w zakresie
bezpieczeństwa narodowego.
Podstawowym zadaniem podsystemów wykonawczych jest wczesne
rozpoznawanie wyzwań i zapobieganie zagrożeniom bezpieczeństwa kraju,
a w razie ich wystąpienia - przeciwdziałanie negatywnym następstwom. Równie
istotnym zadaniem tych służb jest zwiększanie potencjału państwa i jego zdolności
do realizacji interesów narodowych. Efektywność podejmowanych wysiłków zapewni
harmonijne i sprawne współdziałanie wszystkich instytucji państwowych, a także
podmiotów prywatnych istotnych dla bezpieczeństwa kraju. Równie istotne jest
społeczne poparcie dla działań struktur państwowych, co wymaga od właściwych
instytucji publicznych należytego informowania obywateli o międzynarodowej sytuacji
bezpieczeństwa oraz o podejmowanych w tej sferze przez państwo inicjatywach.
Służby należące do podsystemu bezpieczeństwa , mające udział w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej ( mafii, terroryzmu)
Policja, Straż Graniczna, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, Prokuratura Generalna, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
w ramach resortu finansów, Generalny Inspektorat Informacji Finansowej, Wywiad Skarbowy, Kontrola Skarbowa, Służba Celna, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Żandarmeria Wojskowa
Strategia Bezpieczeństwa Rzeczpospolitej Polskiej z 2009 roku.
W strategii tej terroryzm międzynarodowy zostaje wymieniony jako jedno z zagrożeń wobec Polski i całej Europy. RP jak każdy inny kraj jest narażona na przeprowadzenie ataków terrorystyczny na jej terenie, ponieważ udziela się w kampaniach antyterrorystycznych. Istnieje ryzyko wystąpienia akcji odwetowych które mogą być konsekwencjami akcji pokojowych i stabilizacyjnych prowadzonych przez UE i NATO.
Kolejnym wymienionym zagrożeniem jest zorganizowana przestępczość
międzynarodowa. Wynika to z położenia Polski na szlaku komunikacyjny Europa - Azja oraz ze sposobów działań międzynarodowych grup przestępczych. Polska przystąpiła do strefy Schengen , konsekwencja tego było zniesienie kontroli na wewnętrznych granicach UE. W ten sposób zmalała ilość ograniczeń dla przepływu osób poszukiwanych, utrudniono przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym .
Polska dąży do dalszego rozwoju współpracy z Unią Europejską w dziedzinie bezpieczeństwa wew. , sądownictwa, w sprawach wewnętrznych oraz przy zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i terroryzmie. Bardzo dużą uwagę przywiązuje się do zacieśniania współpracy z członkami UE w tych dziedzinach. Obecność Polski w Unii powoduje że granice jej są jeszcze bezpieczniejsze , mechanizmy finansowe UE oraz współpraca z nią dają dodatkowe wsparcie dla służb ochraniających granice.
RP popiera ciągły rozwój prawa międzynarodowego oraz zapewnia jego poszanowanie. Rozwijające się normy prawne będą skutecznym narzędziem w eliminacji tych zagrożeń przede wszystkim proliferacji broni masowego rażenia , terroryzmu i przestępczości zorganizowanej oraz zjawiskiem państw upadłych. Polska będzie krajem wspierającym inicjatywy na rzecz ochrony swoich obywateli oraz inne działania na rzecz obrony praw człowieka i fundamentalnych wartości,
a także włączać się w przedsięwzięcia pomocowe oraz zabiegać o rozwój dialogu
kultur i cywilizacji.
Wywiadowcze i kontrwywiadowcze zadania służb specjalnych dotyczą
rozpoznania i przeciwdziałania zjawiskom zewnętrznym oraz wewnętrznym, które
zagrażają interesom kraju. Podstawowa rola służb specjalnych polega na
uzyskiwaniu, analizowaniu, przetwarzaniu i przekazywaniu właściwym organom
informacji, które mogą mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa we
wszystkich wymiarach, jak również na wyprzedzającym informowaniu
o potencjalnych i istniejących zagrożeniach dla kraju. Szczególnej uwadze podlega
zapobieganie i przeciwdziałanie terroryzmowi, ochrona zdolności obronnych
i ekonomicznych kraju warunkujących jego międzynarodową pozycję, eliminowanie
bądź zmniejszanie ryzyka zakłócenia bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku
konstytucyjnego oraz korupcji, jak również przeciwdziałanie niepożądanym
działaniom obcych służb specjalnych. Służby specjalne zapewniają
kontrwywiadowczą ochronę kraju, zwłaszcza w odniesieniu do funkcjonowania
głównych elementów infrastruktury krytycznej, gospodarki państwa i jego systemu
obronnego
Należy zwrócić szczególna uwagę na rosnące zagrożenie dla zdrowia i życia dużych grup ludności w wyniku ataków terrorystycznych ( terroryzm chemiczny, radiacyjny, bioterroryzm ). Siły i środki medyczne na szczeblu centralnym powinny być odpowiednio przygotowane i zmobilizowane . Służyć one powinny błyskawicznemu rozpoznaniu niebezpieczeństwa , ratowaniu życia poszkodowanej ludności .
Istnieje konieczność precyzyjnego unormowania prawnego prowadzenia akcji ratowniczych i określenia źródeł ich finansowania. System ratownictwa medycznego powinien zostać rozbudowany i wyposażony w nowoczesny sprzęt szybkiej diagnostyki oraz ratowania i utrzymania życia.
Strategia obronności str.14
Strategia Bezpieczeństwa Rzeczpospolitej Polskiej z 2009 roku strr. 22
Strategia Bezpieczeństwa Rzeczpospolitej Polskiej z 2009 roku.
Strona 25 , podpunkt 102