Narratorem może być kapłan, Teofilem - ojciec jakiegoś dziecka, Lidią - matka.
Narrator: Już wielu próbowało..., a więc Ewangelia napisana przez św. Łukasza jest skierowana, adresowana, do człowieka imieniem Teofil. Teofil żyje w pierwszym stuleciu. Z pewnością jest człowiekiem znanym i szanowanym. Kochane Dzieci! Niech fantazja przeniesie nas teraz do domu Teofila. Oto on razem z żoną.
Lidia: Teofilu! Teofilu! Zobacz co nam przesyła Łukasz. To dostarczył specjalny posłaniec.
N: Lidia wbiega do gabinetu męża.
Teofil: Daj mi to! Przesyłkę od Łukasza muszę od razu przeczytać!
N: Teofil rozrywa pieczęci i rozwija pergamin. Co napisał przyjaciel? Pewnego dnia Łukasz obiecał, że napisze o Jezusie. Powiedział do niego: Przyjacielu, prześlę ci świadectwo wiary. Lidia patrzy na męża, Nigdy nie widziała go tak wzruszonego.
T: Łukasz opowiada mi dzieje Jezusa, pisze dla mnie. Posłuchaj Lidio! (Zaczyna czytać:) Już wielu próbowało... Oto trzymam w ręku Dobrą Nowinę o Jezusie. Łukasz napisał ją dla mnie! Wszystko dokładnie sprawdził, Popatrz: historia narodzin Jezusa! Jak długo na to czekałem!
N: Twarz Teofila promienieje, bije z niej radość, wzruszenie, . szczęście z otrzymanego daru, Czyta właśnie, jak Maryja wybrała się w odwiedziny do swojej krewnej Elżbiety. Teraz czyta o Maryi cel: Ewangelie są świadectwem wiary, mają za zadanie wiarę obudzić i umocnić. i Józefie w Betlejem, Posłuchajmy!
T: W tej okolicy byli pasterze... a na ziemi pokój ludziom dobrej świadkowie, ci którzy widzieli, słyszeli i przeżyli spotkanie z Jezusem, woli! Dzisiaj opowiada mi Łukasz o narodzinach Jezusa. Jak bardzo chciałem o tym coś usłyszeć. On wierzy, że Jezus jest zapowiadanym i oczekiwanym Mesjaszem-Zbawicielem, że zaczyna się w dziejach człowieka nowy okres.
L: Ależ Teofilu, ty ciągle powtarzasz, że my nic nie wiemy KOCHANE DZIECI! o narodzinach i dzieciństwie Jezusa! O narodzinach cezara Augusta opowie ci każde dziecko na ulicy. O narodzinach Jezusa nikt! Ilu o Nim coś słyszało?
T. Kto jednak dzisiaj myśli o cezarze. Umarł i przeszedł do historii. Czy nie rozumiesz tego, co chce powiedzieć Łukasz? Jezus żyje! On jest Zbawicielem ludzi. On jest Synem Bożym. Łukasz chce umocmć naszą wiarę.
N. Teofil zaczyna chodzić szybszym krokiem po pokoju. Jest wyraźnie wzruszony.
L. Teofilu, mój dobry mężu. Chciałabym z tobą dzielić szczęście. Podziwiam twoją wiarę. Ja nie potrafię wierzyć, mam dużo wątpliwości...
T: Posłuchaj, co pisze Łukasz. Jezus kocha tych, którzy wątpili, którzy chorowali, z którymi nikt nie chciał rozmawiać, On uzdrawiał, pocieszał, nauczał. Wskrzeszał nawet zmarłych. I wszystko po to, aby ludzie uwierzyli w Niego, byś i ty uwierzyła.
L: Myślisz, że Łukasz napisał do nas po to, aby twoją wiarę umocnić, a we mnie wiarę obudzić? Cieszę się, że jego pismo jest do nas adresowane. Kiedy ty je przeczytasz, wtedy i ja przeczytam je uważnie, Będziemy mieli o czym rozmawiać. Może w ten sposób...
N: Lidia płacze. Jej wiara nie była tak silna, jak męża. Być może chciałaby porozmawiać z samym Jezusem, uchwycić Go za rękę, zapytać, patrząc w oczy: Czy Ty jesteś Zbawicielem? Czy to prawda, co Łukasz napisał o Tobie? Takie spotkanie nie jest możliwe. Lidia ma wierzącego męża i Ewangelię napisaną przez Łukasza. Nic więcej? Jeszcze pozostała jej modlitwa. Lidia modli się o wiarę dla siebie.
L: Boże! Jeśli jest prawdą to, co Łukasz pisze, że jesteś tak ważny w naszym życiu, że jesteś naszym Zbawicielem, Boże, pozwól mi uwierzyć, spraw, abym wierzyła.
N: Teofil siada do biurka i czyta przesyłkę od Łukasza. Lidia wychodzi.
Ks. J Machnacz Kazania niedzielne dla dzieci Część III Kalwaria Zebrzydowska 1999