Obserwacje:

Laser He-Ne emituje czerwoną barwę światła. Po przepuszczeniu przez siatkę dyfrakcyjn.ą obserwujemu maxima oraz minima interferencyjne w postaci jasnych prążków (maxima) i przerw między nimi (minima).

Wnioski:

Bazując na zjawisku interferencji falowej, doświadczenie to pozwala na obliczenie „stałej” (d) siatki dyfrakcyjnej. Znając stalą siatki, bazując na tym samym zjawisku, możemy policzyć długość fali świetlnej.

Z obliczeń wynika, że stała siatki wynosi odpowiednio:

• Przy wykorzystaniu odległości pomiędzy prążkiem zerowym a prążkiem pierwszego rzędu - d = 4,837 μm z średnim błędem wartości mierzonej Sd1 = 0,0231 μm

• Przy wykorzystaniu odległości pomiędzy prążkiem zerowym a prążkiem drugiego rzędu - d = 5,281 μm z średnim błędem wartości mierzonej

Sd2 = 0,266 μm

Rozbierzności te prawdopodobnie wynikają z trudności w ustaleniu dokładnego położrnia prążków drugiego rzędu (prążki niewyraźne).

Na wyniki w doświadczeniu miała również wpływ mała rozdzielczość skali pomiarowej (papier milimetrowy), sposób wyliczenia sin α, oraz z konieczności zaokrąglania ułamkowych wartości wyliczeń pośrednich.

Uzyskany za drugim razem dość znaczny błąd pomiarowy bierze się prawdopodobnie z trudności odczytu odległości do prążka drugiego rzędu.

---