PLECY PŁASKIE
Wada ta charakteryzuje się spłaszczeniem lub brakiem fizjologicznych wygięć kręgosłupa.
Brak fizjologicznych krzywizn kręgosłupa powoduje wypadnięcie funkcji amortyzacyjnej kręgosłupa. Poszczególne elementy kręgosłupa ulegają przeciążeniu i prowadzą do zmian zwyrodnieniowych. Uważa się, że pierwotną przyczyną tej wady jest nie wykształcenie się prawidłowego przodopochylenia miednicy. Klatka piersiowa jest płaska, jej ruchomość i pojemność są ograniczone, a barki opadnięte. Zmniejszenie lub brak krzywizn w pełni nie amortyzuje wstrząsów głowy podczas lokomocji, dlatego ludzie z tą wadą często cierpią na bóle głowy.
Plecy płaskie występują w dwóch krańcowo różnych przypadkach.
w budowie ciała astenicznej o słabej, wiotkiej muskulaturze, gdzie zrównoważenie ciała osiągane jest w znacznej części dzięki biernemu usytuowaniu jego segmentów
oraz u dzieci silnie umięśnionych, wcześnie i intensywnie cwiczących (wzmacnianie grzbietu głównie w pozycjach elongacji) przyczyną tutaj może być nawet niewłaściwie prowadzona gimnastyka korekcyjna
Plecy płaskie są często spotykane u dzieci i młodzieży. Za ważna przyczynę powstawania tej wady uważa się sedenteryjny tryb życia, charakterystyczny nie tylko w pracy, lecz także i w czasie wypoczynku. Nasze dzieci długo przebywają w szkole i na zajęciach dodatkowych, a kiedy uwolnią się już od obowiązków najchętniej "odpoczywają" przy komputerze lub przed telewizorem. Siedzący tryb życia wpływa nie tylko na obniżenie ogólnej kondycji organizmu, lecz także na osłabienie siły mięśni.
Cechy charakteryzujące wadę postawy - plecy płaskie
zmniejszenie kąta przodopochylenia miednicy
zmniejszenie wszystkich krzywizn kręgosłupa
nienaturalne wyprostowanie sylwetki
głowa umieszczona bezpośrednio nad tułowiem
pozorne wydłużenie szyi
barki obniżone
łopatki odstające( skrzydłowate)
horyzontalne ustawienie żeber
przeprost w stawach kolanowych
spłaszczenie klatki piersiowej
kręgosłup traci walory amortyzacyjne ( częste bóle głowy, zawroty głowy)
W procesie korekcji należy mieć na uwadze, aby wzmacnianie mięśni brzucha, grzbietu odcinka lędźwiowego i mięśni stawu biodrowego odbywało się w pozycjach gwarantujących utrzymanie krzywizn fizjologicznych.
Zadanie postępowania wyrównawczego, w stosunku do dzieci o słabej i wiotkiej muskulaturze jest ogólne i wszechstronne wzmocnienie, z uwzględnieniem elementów uwypuklających kifozę odcinka piersiowego i lordozujących odcinek lędźwiowy, a także zwiększających przodopochylenie miednicy.
W przypadkach dzieci o silnym umięśnieniu, kontynuując gimnastykę wzmacniającą, należy ja prowadzić w pozycjach lordozujących odcinek lędźwiowy i i zwiększających przodopochylenie miednicy oraz kifozujących odcinek piersiowy, by uzyskać wydłużenie prostownika grzbietu odcinka piersiowego i skrócenie go w odcinku lędźwiowym. W obu przypadkach przeciwwskazane będą ćwiczenia w siadach szczególnie niskich ( skulny, skrzyżny, prosty), elongacja, hiperkorekcja, wyciąg i zwisy a więc wszystko, co prowadzi do spłaszczenia krzywizn kręgosłupa.
Leczenie polega również na stosowaniu ćwiczeń wyrównawczych w przedszkolu w domu w punktach korektywy ortopedycznej, na częstym leżeniu w ciągu dnia na brzuchu, na spaniu na twardej desce, na zachowaniu higienicznego rozkładu zajęć dziecka a także na zwolnieniu dziecka od ćwiczeń pogłębiających wadę. Szczególnie zaleca się pływanie. Pewne znaczenie ma racjonalne żywienie dziecka z uwzględnieniem białka zwierzęcego, soli mineralnych i witamin. Jeżeli nie pomaga leczenie zachowawcze można się uciec do leczenia operacyjnego. Działanie profilaktyczne to zapobieganie chorobą, zapewnienie dziecku optymalnych warunków środowiskowych, właściwego sprzętu , mebli, ruchu i pobytu na otwartej przestrzeni oraz racjonalnego żywienia.