Generation, Streszczenia lektur

Rzeczywistość ukryta pod kapslem pepsi
Kiedyś w Rosji naprawdę żyło beztroskie młode pokolenie, które pewnego razu, uśmiechnąwszy się do lata, morza i słooca-wybrało pepsi.
Zaczyna się niewinnie. Wawilen Tatarski studiuje w Instytucie Literatury. Bez perspektyw na przyszłośd podejmuje pracę w kiosku. Prowadzi zwyczajne życie zwyczajnego Rosjanina w zwyczajnej Rosji. W tym samym czasie Związek Radziecki, który obywatele (a właściwie towarzysze) przesiąknięci doktryną mieli zadanie poprawiad i naprawiad, ulepszył się do tego stopnia, że przestał istnied. Popadłe w stan nirwany paostwo stało się wspaniałym miejscem dla żebraków, mafiozów i... literatów. To właśnie wtedy Tatarski dostaje olśnienia i w miarę dobrze odnajduje się w nowej rzeczywistości, a pomaga mu w tym kolega z instytutu, który wprowadza go w tajniki czarnej i mrocznej sztuki reklamy. Z człowieka, który sprzedawał papierosy w czeczeoskiej budce staje się copywriterem. Ale nie jest to łatwe i nie przychodzi mu to najprościej. Towarzysząca temu pewna doza nieśmiałości i niedojrzałości, ale szybko przemija.
Dla Wowy jest oczywistym fakt, że światem rządzi reklama. Zastanawia sie jednak nad tym, co rządzi reklamą. Młody inteligent, bo za takiego się uważa i również za takiego jest postrzegany, nie stroni od zwyczajnego życia. Nieodzownym elementem jego podroży po rzeczywistości staje się notes, w którym zapisuje wszystkie idee i koncepcje otaczającego go świata, a wraz z nimi pomysły na nowe reklamy. Nie od parady mówi się, że Witor Pielewin jest jednym z sześciu najzdolniejszych pisarzy europejskich. Gra słów i myśli to jedna z koncepcji autora książki, dlatego nie brakuje tu dynamicznych zwrotów akcji, fantazyjnych opisów i absurdu, które sprawiają, że książka stanowi ciekawą pozycję na rynku literackim. Znajduje się również satyra i czarny humor, a także dystansu do rosyjskiego narodu i wyolbrzymianych niekiedy cech. Wszystko spięte klamrą w opowieśd o copywriterze staję się interesującą historią pokolenia pepsi.
Wawilen Tatarski wobec otaczającej go iluzji zachowuje się całkiem normalnie. Wena przychodzi do niego wraz z dawką mocniejszych trunków, a i nie obce mu są muchomory, które wykorzystuje na swój specyficzny sposób. Poza tym książce nie brakuje fragmentów napisanych z fantazją i rozmachem. Są dywany posypywane kokainą, kolekcje hiszpaoskie i starożytne historie wpisane na nowo w obraz rosyjskiej postrzeczywistości. Świata, w którym wygrywają tylko najlepsi i tylko tacy mają szanse na przetrwanie. To codzienna walka o przetrwanie, której poszczególne etapy stają się dla młodego bohatera coraz bardziej zrozumiałe od strony praktycznej, ale również coraz bardziej skomplikowane od strony teoretycznej.
Autor książki uznawany jest za wielu przez ekscentryka. Sam podaje, że jeśli pominęłoby się opisywany przez niego absurd, to właściwie książka może wydad się wyjątkowo realistyczna. Pielewin stwierdza też, że ma wrażenie iż ktoś może jej używad jako scenariusz dla jakiegoś kraju i trudno się temu dziwid, bo świat reklamy nie różnie się od świata polityki niczym specjalnym.
Pepsi rozumiana jako symbol wolności staję się tylko pustym sloganem, podobnie jak setki innych haseł reklamowych. Świat reklamy bywa brutalny nie tylko w sensie marketingowym i ciągłej walki o klienta, ale również w kwestii humanitarnej. Nie liczą się ludzie, tylko pomysł. Wartości nie mają uczucia, za to istotą stają się sprzedaż, podaż i popyt. To świat w którym metaforyczne porównania wprost ze świata starożytnych osiągnięd idealnie pasują do sloganów reklamowych domu pogrzebowego, a myśli naukowców można łatwo połączyd z reklamą tamponów. W świecie reklamy rosyjska idea ma pięd stron, a pieniądze liczy się w milionach.
Morderstwa, pieniądze i alkohol-tego również nie brakuje w powieści Pielewina. Wawilen, którego imię jest zlepkiem Wasilija Aksionowa i Władimira Lenina nie jest idealistą. Słucha ducha Che
Guevary, zna babilooskie historie, buddyzm i mity, jednak w wersji Pielewina wydaje się to ciężko strawne i wyjątkowo trudne do połączenia z rzeczywistością, ale rodzące analogię do połączeo w świecie reklamy.
Dosyd zwinnie i sprawnie autor książki przedstawia postkomunistyczną, a właściwie jeszcze nawet nie prekapitalistyczną Rosję, w której ludzie zastraszeni, jeszcze nie do kooca świadomi własnej wartości potrzebują bodźców, przede wszystkim medialnych, do tego, aby normalnie żyd. Nastawieni na konsumpcję uciekają się w świat rządzony przez hasła i spoty reklamowe, w którym nie ma walki dobra ze złem, bo wszystko jest dobre. Książka stanowi również ciekawą mieszankę komunistycznego imperium i reklamowego mocarstwa. Systemu politycznemu, któremu już od początków istnienia wróżono zwycięstwo. Systemu, na który nie trzeba była głosował. Tylko jak w tym wszystkim umieścił pepsi i najważniejsze pytanie Tatarskiego-kto rządzi światem reklamy?