Wyciąg to stosowany w ortopedii sposób leczenia, stosowany w nastawianiu złamań i zwichnięć, korygowania zniekształceń i wad postawy (np. skrzywienia kręgosłupa) czy odciążania urażonych stawów.
Istnieją dwa zasadnicze rodzaje wyciągów, posiadające wiele modyfikacji:
wyciąg pośredni (za skórę), sporządzany poprzez przypomocowanie do ogolonej i odtłuszczonej skóry pasów przylepca bądź gąbki, bawełnianej pończochy bądź tzw. kamaszków (wykonanych z płótna) i strzemion. Do stosowania wyciągów pośrednich używa się także specjalnych aparatów ortopedycznych.
wyciąg bezpośredni (za kość) znajduje zastosowanie o wiele częściej, ponieważ do nastawiania złamań konieczne jest zazwyczaj zastosowanie sporej siły - czego nie skóra nie znosi. Dlatego stosuje się wyciąg mocowany przy pomocy klamer, gwoździ czy drutów bezpośrednio do kości. Stosowanie tych instrumentów wymaga zachowania aseptyki, stąd zakładanie wyciągów bezpośrednich jest wykonywane w warunkach sali operacyjnej.
Oba rodzaje wyciągów stosuje się wobec chorego leżącego w łóżku, zazwyczaj przy pomocy specjalnej ramy wyciągowej mocowanej do łóżka. Obciążenie wyciągu stanowią specjalne ciężarki, worki z piaskiem itp. Długotrwałe unieruchomienie, jakie ma miejsce podczas stosowania wyciągu (z wyjątkiem stosowania wyżej wspomianych aparatów ortopedycznych), jest dla chorego przykre i kłopotliwe, naraża również na dolegliwości takie jak odleżyny. Dlatego chorzy unieruchomieni na wyciągu wymagają szczególnego nadzoru i opieki.
Szczególnym rodzajem wyciągu jest tzw. wyciąg zrównoważony, przygotowany w ten sposób, że ruchy chorego w łóżku są wychwytywane i kompensowane przez mechanizm wyciągowy, co pozwala zachować jednakową siłę wyciągu i jednocześnie umożliwia choremu pewien zakres ruchów.
Nazwa wyciąg jest używana także jako określenie sprzętu służącego do stosowania tej metody leczenia.
Wyciąg ortopedyczny na ramię
Wyciąg ortopedyczny na palec i rękę
Wyciąg ortopedyczny na głowę i szyję
Wyciąg ortopedyczny na kończynę dolną
Wyciąg ortopedyczny miednicowy