Raport

Ogólna Polityka i Działalność Unii Europejskiej

Turystyka UE: Podstawowe fakty

• Unia europejska - blok konsumentów - 370 milionami obywateli.

• Obywatel UE przeznacza ok. 9% swoich wydatków na turystykę,

• 2 miliony firm, związanych bezpośrednio i pośrednio z turystyką.

• ok. 6% z całego zatrudnienia w UE

• 6% Produktu Krajowego Brutto (PKB).

Turystyka może być dominująca w sektorze usług, zarówno w regionie jak i lokalnie. Jeżeli chodzi o liczby, przewidywania są dość optymistyczne:

Prognoza

• ok. 4% wzrostu ekonomicznego,

• 3 miliony dodatkowych miejsc pracy w perspektywie nadchodzącej dekady.

• Według przewidywań UN WTO, sektor turystyki może się ulec podwojeniu do roku 2020 =ok. 720 milionów międzynarodowych turystów co roku w Europie.

• w przeciągu 20 lat liczba osób powyżej 65 roku życia wzrośnie o 17 milionów

Turystyka w krajach Wspólnoty należy określać mianem - turystyki wewnętrznej.

Wyzwania

Unia Europejska- nie możemy kierować się rozwiązaniami z przeszłości, gdyż w przeciwnym razie zostaniemy prześcignięci i nie wyjdziemy naprzeciw ważnym grupom turystycznym, szczególnie tym, którzy generują coraz bardziej specyficzne potrzeby.

Cele

chcemy skierować europejską branże turystyczną na tor rozwoju i zatrudnienia,

aby stymulować konkurencyjność europejskiego

rynku turystyki,

co doprowadzi do odpowiedniego wzrostu zatrudnienia i wzrostu zysków.

szybkie stworzenie reakcji branży na wzrost i strukturalne zmiany w wymaganiach turystyki europejskiej.

Dodatkowym celem jest przyśpieszenie procesu dostosowawczego, w szczególności poprzez promocję innowacyjności i wykorzystanie nowych technologii w branży turystycznej.

Turystyka europejska: SWOT

Silne strony

• Krajobraz, tradycyjny folklor, gastronomia i kultura

• Przejrzysty obraz naszego celu turystycznego

• baza turystyczna i wzrost zapotrzebowania na europejską turystykę

• Bezpieczeństwo

• Tendencje do jakości nie ilości, która jest oczywista

• działające korporacje, które są na czele, jeżeli chodzi o jakość

• Poświęcenie dla jakości

• Zgoda i współpraca między uczestnikami procesu turystycznego

• R&D (Badania i rozwój) - pewne zaplecze wspierania wiedzy dla rozwoju jakości w branży

• Uznane know-how organizacji turystycznych

• System jakościowy dla sektora turystyki jest stosowany w wielu krajach w który wszyscy aktorzy (U) są zaangażowani

Słabe strony

• Brak referencji europejskich w kwestiach jakości

• Niedoskonałe struktury organizacyjne, w procesie sprostania unowocześnieniu na poziomie transnarodowym

• Nieodpowiedni transport publiczny i przeładowanie korkami

• Słaby system informacyjny dla turystów

• Nieodpowiednia urbanistyka

• Wysoka liczba instytucji (poziom biurokracji) na każdym poziomie

• Przeświadczenie o braku ważności sektora turystycznego

• Zły obraz zatrudnienia w turystyce

• Wysokie koszty pracy

• Wysoka sezonowa fluktuacja kadr

• Brak klasyfikacji i systemu oceniania - oficjalne klasyfikacje są bezużyteczne i nie można ich porównywać

• Przeświadczenie o drogich miejscach wypoczynku

Szanse

• Tendencje wzrostowe turystyki biznesowej

• Przywództwo w technologii turystycznej oparte ważności i potencjale branży turystycznej

• Eksportowanie turystycznego know-how i technologii

• Promowanie System Certyfikacji Jakości oparty na dobrowolnych podstawach

• rozwijanie Modelu Zarządzania Jakością dla miejsc wypoczynku

• Motywować i organizować kadry kierownicze w celu wymiany najważniejszych doświadczeń i inicjowania współpracy

• Zwiększyć „wpływ i zaangażowanie klientów”

• Stworzyć dobre, stałe miejsca pracy, profesjonalne i wyszkolone kadry w dobrych jakościowo usługach

• Przyciągnąć bardziej stabilnych i zróżnicowanych w potrzebach klientów

• Stawianie na rozwój ekonomiczny obszarów zaniedbanych (zmarginelizowanych)

Zagrożenia

• Rosnąca liczba znaczących graczy w światowej turystyce

• Szybka poprawa jakości i konkurencyjności miejscowości

• Zbyt duża koncentracja na ograniczonej liczbie rynków i agencji turystycznych

• Wiele małych zakładów nie będzie mogło albo chciało przystąpić do przedsięwzięć kontrolowanych przez komisje (sądy, jury) i organizacje dające certyfikaty

• Brak możliwości utrzymania ładu (społeczny i ekonomiczny)

• Brak odpowiednich kwalifikacji pracowników

• Konkurencja oparta na cenie nie na jakości

Filozofia Komisji Europejskiej dla przedsięwzięć na rzecz turystyki

Trzon filozofii tworzącej podstawy dla polityki na rzecz turystyki to stymulowanie, jakości i dającego się podtrzymać rozwoju turystyki w celu kontrybucji na rzecz rozwoju i zatrudnienia.

Polityka UE oparta jest to na czterech elementach

1. konkurencyjności,

2. jakości,

3. zrównoważony rozwój

4. zainteresowania turystów,

które to są w pełni i nieodwracalnie ze sobą powiązane,

Skupiono się przede wszystkim na zintegrowanym zarządzaniu jakością dla turystycznych miejsc wypoczynku. Wybrane z badań i publikacji zostało 15 zasad, które omówiono poniżej.

1. Integracja

Obawa co do jakości i technik ukierunkowanych na ich osiągnięcie, powinien zostać zintegrowany turystycznych funkcji dla miejsc wypoczynku

2. Autentyczność

Goście oczekują prawdziwego doświadczenia. Specjalne dziedzictwo powinno być honorowane i celebrowane. Powinien zostać on zaprezentowany w rzetelny sposób, który nie tworzy lub nie dewaluuje jego jakości

3. Zróżnicowanie

Goście podróżują aby doświadczyć czegoś innego, w przeciwnym razie mogliby po prostu zostać w domu. Oferowanie jakości powinno polegać na dostarczaniu specjalnych, dystynktywnych ofert i smaczków danej destynacji

4. Realizm rynkowy

Zarządzanie jakością powinno opierać się na

realistycznym obrazie potencjału obszaru na rynku,

zidentyfikowanych silnych stronach konkurencji na rynku

5. zrównoważony rozwój

Wiele obszarów posiada wrażliwe i czułe na ingerencje strefy. Jednakże, sami goście coraz bardziej szukają niezniszczonych środowisk. Każda miejscowość wypoczynkowa, która pragnie dostarczyć usługi o odpowiedniej jakości musi być zaniepokojona ewentualnymi skutkami jakie stwarza turystyka

6. Orientacja na klienta

Jakość zarządzania zbliża się coraz bardziej do gości, rozumie ich potrzeby i sprawdza czy wychodzi się im naprzeciw

7. dostarczanie wszystkiego

Lokalizacje turystyczne nie powinny być zadowolone z dostarczania jakości tylko dla kilku osób, jednocześnie dostarczając częściowe przeżycia dla innych. Dobre doświadczenie powinno zostać zapewnione wszystkim gościom. Szczególnie tym ze specyficznymi potrzebami.

8. Przywiązanie uwagi do szczegółów

Jakość to przede wszystkim bycie kreatywnym, ale i przywiązywanie uwagi do szczegółów - zapewnienie odpowiedniej ilości informacji, kontrola ośrodków, zapewnienie dodatkowych usług

9. Racjonalizacja

Czasem w jakości chodzi o nie robienie pewnych rzeczy. Mała liczba dobrych inicjatyw i produktów jest lepsza niż wiele kiepskich. Chodzi o powstrzymanie działań, które są niedofinansowane i nie dostarczają odpowiedniej jakości

10. Partnerstwo

Zarządzanie jakością to przede wszystkim partycypacja ludzi. Praca zespołowa jest prawdziwa jako zasada i także jest podstawą sukcesu. Wiele małych przedsiębiorstw turystycznych, powiązanych z organizacjami i społecznością lokalną, powinny przyczyniać się razem do dostarczania jakości dla miejscowości turystycznych. Ich poziom powinien być regularnie sprawdzany.

11. Współzależność

Specjalna uwaga powinna koncentrować się na roli turystyki w całej miejscowości. Jakość turystyki zależy od wszystkich czynników, a dodatkowo wspiera wiele innych dziedzin gospodarki.

12. Czas

Poprawianie jakości wymaga czasu. Sukces zależy od planowania, spokojnego, osiągalnego postępu z roku na rok. Należy eliminować nierealistyczne cele.

13. Poświęcenie

Fundamentem sukcesu jest osobisty entuzjazm i poświęcenie dla osiągania jakości. Prawdziwie sukcesy odnoszą te miejscowości turystyczne które posiadają własne indywidualności oraz metodę zaangażowania wszystkich na rzecz jakości

14. Monitoring

Jakościowe zarządzanie to przede wszystkim regularny monitoring i ewaluacja wpływu przyjazdów turystycznych, przedsiębiorstw i środowiska na lokalną społeczność

15. Komunikacja

Maksymalizacja przepływu informacji do wszystkich zaangażowanych w dane miejsce turystyczne jest podstawą dla sukcesu

Turystyka i bezrobocie

„Procesem turystyki i zatrudnienia”.

Luksemburg w listopadzie 1997, wraz z Europejską Konwencją na Temat Turystyki i Zatrudnienia i Rady Ministrów (turystyki).

październiku 1998: Europejska turystyka - nowe partnerstwo na rzecz zatrudnienia.

Na podstawie tego rozwinęliśmy zagadnienia zawarte w Komisji komunikacji z 28 kwietnia 1999Zwiększanie potencjału turystyki dla zatrudnienia i konkluzje Rady Ministrów (rynków wewnętrznych), mającej miejsce 21 czerwca 1999.

Palące problemy, jakie rozpoznała Rada 21 czerwca 1999 to min.

• Skanalizowanie wymiany i rozprzestrzenianie informacji, szczególnie przez nowe technologie,

• poprawić trening, aby podnieść zdolności w przemyśle turystycznym,

• podniesienie jakości produktów turystyki,

• promowanie ochrony środowiska stałego rozwoju w turystyce.

• Technologie informacyjne i komunikacyjne w usługach w sektorze turystyki.

Ostateczne konkluzje pięciu pracujących grup „Pokazanie przyszłości europejskiej turystyki”.

Dodatkową płaszczyzną jest identyfikacja i analiza najważniejszych zagadnień w postaci trzech badań i czwartej mającej mieć miejsce. Przedmiotem wymienionych badań są:

• Struktura, zachowanie i konkurencyjność europejskiej turystyki i jej przedsięwzięć

• Używanie naturalnego i kulturowego dziedzictwa dla rozwoju trwałej turystyki w nietradycyjnych destynacjach turystycznych

• Wczesny system ostrzegania dla tracących miejsc wypoczynku i przeciwdziałaniu

• Jak najlepsze wykorzystywanie Funduszy Strukturalnych dla przedsięwzięć w handlu i turystyce

wydział turystyki KE skupia się na polityce.

• Nie przekazujemy pieniędzy do żadnych zewnętrznych instytucji lub agencji.

Główne trendy, jakie możemy zaobserwować to:

• Interakcja między turystyką a kulturą sięga aż do wczesnych dni turystyki i uzyskała dodatkowe znaczenie całkiem niedawno

• Kulturowa turystyka to podstawowy czynnik w stałym rozwoju i międzykulturowym dialogu

• Kulturowe dziedzictwo jest wyrazem tożsamości ludzi, terytorium, historii, tradycji i cywilizacji

• Trwała turystyka może zyskać jak najwięcej z dziedzictwa i reprezentuje znaczną, ekonomiczną i społeczną siłę, która posiada spory potencjał dla ekonomicznego rozwoju i dla tworzenia miejsc pracy w turystyce.

• Europa posiada bogate i zróżnicowane dziedzictwo, które sprosta wyzwaniu

• Ledwo 305 europejskich destynacji turystycznych jest wybierana ze względu na obecność miejsc z dziedzictwem, które mogą być odwiedzone

• Ta liczba zwiększa się do 45 - 50%, jeżeli uwzględnimy szeroki kulturowy sektor, taki jak festyny i znaczące wydarzenia kulturowe

Programy i fundusze dla kultury i turystyki

Wydział turystyki Komisji EU nie przeznacza pieniędzy do implementowania polityki związanej z turystyką, ale istnieją inne programy, które są zaangażowane na tym polu.

Możliwe wsparcie poprzez fundusze strukturalne UE

• dziedzictwo kulturowe i turystyka zostały znacznie wzmocnione

• Projekty z kulturowym albo turystycznym charakterem są zintegrowane z lokalną lub regionalną strategią rozwoju

• Wspólnotowe programy inicjatywy (głównie LEADER I INTERREG)

• Innowacyjne programy pilotażowe po patronatem ERDF i ESF administrowane bezpośrednio przez Komisję Europejską

Możliwe wsparcie poprzez V i VI Ramowy Program Badań i Rozwoju

Jedno priorytetowe działanie poświęcone miastu jutra i kulturowemu dziedzictwu zostało jasno wskazane. Podstawowym naciskiem działania jest ochrona, konserwacja i wykorzystanie historycznej i architektonicznego dziedzictwa i europejskich centrów kulturowych. Pomysł polega na tworzeniu historycznego dziedzictwa.

• Kluczowy element dla zrównoważonego rozwoju miasta

• Element tożsamości i obrazu miasta

• Czynnik wpływający na poziom życia ich mieszkańców

• Element atrakcyjności i rozwoju miasta

Możliwe wsparcie poprzez Program MEDA

Program MEDA to główny finansowy instrument UE dla implementacji Śródziemnomorskiego Partnerstwa. Na polu kulturowego dziedzictwa, MEDA wspiera regionalne projekty współpracy, skierowane na wzrost możliwości śródziemnomorskich państw do zarządzania i rozwoju swojego kulturowego dziedzictwa.

W tym kontekście doświadczenie kulturowego dziedzictwa może odgrywać znaczącą rolę w rozwoju terytorialnym, tak długo jak będzie sięgać wysokiego poziomu jakości i będzie miało szeroki zasięg, sektor turystyki blisko połączony z innymi głównymi sektorami ekonomicznymi na danym obszarze.

Konkluzje

„Działania ze strony Wspólnot i Państw Członkowskich powinny być skierowane na... pomoc rządom w zakresie:

1. Zbadać zachowanie rynku turystycznego i stanu zasobów, jakie posiada albo wpływ potencjału ekonomicznego, społecznego, kulturowego i środowiskowych na efekty na poziomie makro- mezo- i mikro

2. Opracować odpowiedni, instytucjonalny, prawny i metodologiczny szkielet by wprowadzić strategię działającą ze stałą polityką rozwojową i lokalnymi działaniami, aby uniknąć negatywnego wpływu rozwoju turystycznego

3. Zapewnić partycypację społeczeństwa obywatelskiego, lokalnych wspólnot, wieloletnich mieszkańców, w procesie rozwoju turystyki, aby otrzymali jak największe zyski

4. W świetle przywiązania do detali w tej branży, gdzie jakość usług, infrastruktura i zachowanie naturalnego i kulturowego dziedzictwa jest podstawowe, jest bardzo ważne ażeby lokalne władze zapewniły:

1. Ciągły rozwój ludzkich zasobów, korzystając z lokalnej populacji

2. Środowiskowe i społecznie wrażliwe inwestycje w infrastrukturze publicznej

3. Ochrona i zrównoważone zarządzanie dziedzictwem

---