NAWRÓCENIE ŚW.PAWŁA

CARRAVAGGIO

OSLEPIONY CUDEM PAWEŁ SPADA NA ZIEMIĘ...TO SEKUNDA CHWYTANA PĘDZLEM PO „WYBUCHU”- G. HERLING-GRUDZIŃSKI NAPISAŁ” CARAVAGGIO BYŁ MALARZEM NIEUSTANNEGO ZMAGANIA SIĘ ŚWIATŁA Z CIENIEM .MIAŁO ONO TAKI POSMAK TAJEMNICY ,JAK NIEUCHWYTNE MIERZENIE SIĘ ,WZAJEMNE PRZENIKANIE SIĘ ŻYCIA ZE ŚMIERCIĄ” - MANIERA TENEBROSA - NOKTURN ...CZYLI SCENA NOCNA-TO NAWRÓCENIE ŚW.PAWŁA Z PUNKTU WIDZENIA KONIAJKULMINACYJNY MOMENT...TAK TYPOWY DLA MALARSTWA BAROKOWEGO -UCHWYCENIE TEGO NAJWAZNIEJSZEGO MOMENTU-DO CODZIENNOŚCI SPROWADZA EPIZODY EWANGELICZNE-SCENA ODBYWA SIĘ NA NEUTRALNYM CIEMNYM TLE, NA KTÓRYM TYM DOBITNIEJ UWYDATNIAJA SIĘ WIELKIE. KONTRASTOWO OSWIETLONE POSTACIEARTYSTA OGRANICZYŁ TU ILOŚĆ POSTACI DO MINIMUM ,WYRAŻA SIĘ LAPIDARNIE, ZWIĘŹLE, KOŃ WYBIJA SIĘ NA PLAN PIERWSZY..CO SPRAWIA ,ŻE CZŁA SCENA JEST JAKBY PRYPADKOWYM UJĘCIEM..UJĘCIEM CHWILI.ZGODNIE Z REALISTYCZNYM(NATURALISTYCZNYM)ZAŁOŻENIEM POMINĄŁ C. NADZMYSŁOWĄ WIZJĘ ,OGRANICZAJĄC SIĘ TYLKO DO JASKRAWEGO OŚWIETLENIA POSTACI PAWŁA..DAJE JAKBY DO ZROZUMIENIA ZE NAWRÓCENIE ŚW, PAWŁA BYŁO JEGO PRZEZYCIEM WEWNĘTRZNYM-KOMPOZYCJA DYNAMICZNA OPARTA NA UKŁADZIE DIAGONALNYM-SPOTĘGOWANIE NASROJU I EKSPRESJI DZIEKI SILNYM KONTRASTOM SWIATŁOCIENIOWYM - REALISTYCZNE UJĘCIE FORM I SYTUACJI

---