6 1 Właściwości tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu


Data wykonania:

24 i 31 .03.09

Numer ćwiczenia i tytuł:

6.1. Właściwości tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu

Ocena:

asystenta

sprawozdanie

Prowadzący:

Wykonujący:

Zofia Krasińska

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było zsyntezowanie i zbadanie właściwości fotochemicznych tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu; wyznaczenie zawartości wody krystalizacyjnej w otrzymanym związku, jak również zbadanie reakcji charakterystycznych dla naświetlonych i nienaświetlonych roztworów tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu. Dodatkowo spektrofotometryczne wyznaczenie stężenia powstałych podczas rozkładu fotochemicznego otrzymanego związku jonów Fe2+ i obliczenie natężenia światła.

Część doświadczalna:

  1. Otrzymywanie uwodnionego tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu:

  1. Badanie właściwości tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu:

a) Oznaczanie zawartości procentowej wody krystalizacyjnej w otrzymanym K3[Fe(C2O4)3]·3H2O przy użyciu wagosuszarki:

  1. Sporządzenie światłoczułej kliszy.

  1. Reakcje charakterystyczne naświetlonych i nienaświetlonych roztworów K3[Fe(C2O4)3]·3H2O

  1. Wyznaczanie stężenia jonów Fe2+ w naświetlonym roztworze K3[Fe(C2O4)3]⋅3H2O

Opracowanie i wyniki pomiarów:

  1. Równania reakcji zachodzących podczas otrzymywania tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu:

Fe(NH4)2(SO4)2 ⋅ 6H2O + C2O42-FeC2O4+ 2 SO42- + 2NH4+ + 6H2O

2Fe2++ H2O2 + 2H+ 2Fe3+ + 2H2O

Fe3+ + 3 C2O42- + 3 K+K3[Fe(C2O4)3]

Równania te obrazują trzy etapy syntezy:

Otrzymany związek wytrąca się w postaci uwodnionej: K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O

  1. Wydajność przeprowadzonej syntezy:

Z powyższych równań reakcji wynika, że stosunek stechiometryczny soli Mohra do tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu wynosi 1:1.

0x01 graphic

0x01 graphic

Masa uzytej do reakcji soli Mohra: 5g

Masa otrzymanego sadu: 4,83g

Zakładając 100% - ową wydajność reakcji:

392 g - 491 g

5,00g - x g

x = 6,26g

Wydajność przeprowadzonej syntezy:

0x01 graphic

  1. Wyznaczanie ilości wody krystalizacyjnej w otrzymanym osadzie:

Wagosuszarka rejestrowała ubytek masy substancji po odparowaniu wody. Wynikiem końcowym była procentowa wilgotność próbki, wyrażona wzorem:

0x01 graphic

gdzie: w - wilgotność próbki

0x01 graphic
- masa odparowanej wody

0x01 graphic
- masa początkowa próbki

0x01 graphic
= 0,972g

w = 10,67%

0x01 graphic

0x01 graphic

Obliczono liczby moli wody odparowanej i postaci nie uwodnionej związku oraz ich stosunek:

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic
mola

0x01 graphic
mola

0x01 graphic
mole

Powyższe obliczenia dowodzą, że w otrzymanym na skutek syntezy związku na jeden mol nie uwodnionej postaci tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu przypadają trzy mole wody, co potwierdza zgodność jego struktury ze wzorem stechiometrycznym:

K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O

Dzięki znajomości zawartości wody w otrzymanym związku, można przyjąć że masa molowa tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu wynosi 491 g/mol. Informacja ta została wykorzystana podczas wyznaczania masy osadu, potrzebnej do sporządzenia roztworu o stężeniu 0,006 mol/dm3 .

  1. Równania reakcji zachodzących podczas:

2[Fe(C2O4)3]3-0x01 graphic
2Fe2+ + 5C2O42- + 2CO2

Zachodzi redukcja żelaza do Fe2+

Fe2+ + K+ + [Fe(CN)6]3-→ KFe[Fe(CN)6]

W miejscach naświetlonych obserwuje się powstawanie niebieskiego zabarwienia kliszy - powstaje błękit pruski.

Fe3+ + K3[Fe(CN)6] → 3K+ + Fe[Fe(CN)6]

W miejscach nienaświetlonych klisza pozostaje biała

  1. Reakcje charakterystyczne tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu oraz żelaza(III):

Tabela 1. Obserwacje wykonanych charakterystycznych reakcji tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu.

Dodany odczynnik

Badane zestawy

Zestaw1: Za oknem

Zestaw2: W szafce

K3[Fe(CN)6]

Pojawia się początkowo ciemnozielone, potem intensywnie niebieskie zabarwienie r-ru z obecnością niebieskiego osadu.

Jasno zielona barwa roztworu.

phen

Roztwór przybiera krwistoczerwony kolor.

Roztwór lekko ciemnieje - pomarańczowa barwa roztworu.

NH4SCN

Brak zmian

Brak zmian

Analizując wyniki zawarte w Tabeli 1., można wywnioskować, że K3[Fe(C2O4)3] reaguje z 1,10-fenantroliną i K3[Fe(CN)6], tylko pod wpływem światła. Jest to spowodowane absorpcją promieniowania przez cząsteczki tego związku, która powoduje przeniesienie elektronu z liganda na jon centralny. Dochodzi wtedy do redukcji żelaza i rozpadu kompleksu, zgodnie z równaniem:

2[Fe(C2O4)3]3- = 2Fe2+ + 5C2O42- + 2CO2

Podczas reakcji z fenantroliną: 2Fe2+ + 3fen → [Fe(fen)3]2+ powstaje kompleks o krwistoczerwonej barwie, jest to reakcja charakterystyczna dla jonów Fe3+.

Natomiast na skutek reakcji z K3[Fe(CN)6]: Fe2+ + K+ + [Fe(CN)6]3-→ KFe[Fe(CN)6]

powstaje granatowa zawiesina błękitu pruskiego, reakcja ta jest reakcją charakterystyczną dla jonów Fe3+.

Zmiany barwy które można zaobserwować dla zestawu 2 wynikają głównie z przypadkowego naświetlenia roztworów podczas ich sporządzania.

W żadnym z zestawów roztworów nie zaszła reakcja z NH4SCN, ponieważ kompleks Fe3+ ze szczawianem jest trwalszy od kompleksu z rodankiem.

Tabela 2. Obserwacje reakcji charakterystycznych FeCl3.

Dodany do roztworu FeCl3 odczynnik

Obserwacje

phen

Brak objawów reakcji

SCN־

Pojawia się intensywnie krwisto czerwone zabarwienie

H2C2O3

Barwa roztworu jaśnieje, aż staje się żółta

Na podstawie wyników zawartych w Tabeli 2., można wyciągnąć następujące wnioski na temat reakcji dla jonów żelaza:

Fe3+ + 6SCN- → [Fe(SCN)6]3-

[Fe(SCN)6]3- + 3C2O42- →[Fe(C2O4)3]3- + 6SCN-

  1. Wzór strukturalny kompleksu żelaza(II) z 1,10-fenantroliną:

Kompleks ten posiada strukturę oktaedryczną co przedstawione jest na Rysunku1.

Rysunek 1. [Fe(phen)3]2+

0x01 graphic

  1. Naświetlano porcje roztworu wyjściowego o stężeniu 0,006 mol/dm3 . Aby sporządzić 0,05 dm3 roztworu o tym stężeniu, obliczono masę potrzebnego tris(szczawiano)żelazianu potasu w następujący sposób:

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

Stężenie żelaza(II) w naświetlonym roztworze, obliczono na podstawie prawa Lamberta-Beera:

0x01 graphic

Gdzie: A - absorbancja

l = 1 cm - grubość kuwety

= 11,1.103 dm3/(mol.cm) - molowy współczynnik absorpcji wodnych roztworów kompleksów Fe(II) z 1,10-fenantroliną dla długości fali 510 nm.

Tabela 3. Dane doświadczalne badania spektrofotometrycznego roztworów kompleksu Fe(II) z 1,10-fenantroliną i stężenia Fe(II) wydzielonego w trakcie reakcji fotochemicznej.

czas naświetlania t [s]

A

εl [dm3/mol]

cFe(II) [mol/dm3]

0

0,3929

11100

0,0000354

150

1,7907

0,0001613

300

2,1061

0,0001897

450

2,7362

0,0002465

600

3,2198

0,0002901

Na podstawie danych zawartych w Tabeli 3. sporządzono wykres zalezności stężenia jonów żelaza (II) od czasu naświetlania roztworu:

0x01 graphic

Dodatkowo można policzyć, ilość światła zaabsorbowanego przez naświetlone roztwory tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu, korzystając ze wzoru na wydajność kwantową:

0x01 graphic
oztworachchymzneych pomiarów:

Gdzie: I - natężenie pochłoniętego światła

t - czas naświetlania

0x01 graphic
- wydajność kwantowa

0x01 graphic

Gdzie: n - liczba cząstek, które uległy przemianie

0x01 graphic
- liczba Avogadro

0x01 graphic
- stężenie dla t = 0

Uzyskane wartości zebrano w Tabeli 4.:

Tabela 4. Zestawienie ilości światła zaabsorbowanego, liczby cząsteczek które uległy przemianie oraz czasu naświetlania dla poszczególnych stężeń jonów żelaza (II)

0x01 graphic

t [s]

n

I

0,0001613

150

7,58·1019

4,18·1017

0,0001897

300

9,29·1019

2,56·1017

0,0002465

450

1,27·1020

2,33·1017

0,0002901

600

1,53·1020

2,11·1017

  1. Przykład reakcji fotochemicznej: reakcja izomeryzacji 11-cis-retinalu rodopsyny oka.

Rodopsyna składa się z białka opsyny i 11-cis-retinalu, który jest pochodną witaminy A.
W wyniku absorpcji fotonu w czasie reakcji fotochemicznej 11-cis-retinal przechodzi w izomer trans (przejście pokazano na Rysunku 2.), następnie odłącza się od opsyny i rodopsyna się odbarwia. W ciemności następuje regeneracja barwnika: 11-trans-retinal ulega utlenieniu, powstaje 11-cis-retinal, który ma zdolność łączenia się z opsyną.

Rysunek 2. Fotochemiczna reakcja izomeryzacji 11-cis-retinalu.

0x01 graphic

       

    

         

Wnioski:

Przeprowadzone ćwiczenie miało na celu syntezę tris(szczawiano)żelazianu(III)potasu oraz zbadanie jego właściwości chemicznych i wyróżnienie reakcji charakterystycznych.

Przeprowadzone doświadczenie pozwoliło na zsyntetyzowanie tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu i wykazanie, iż jest on substancją światłoczułą. Pod wpływem promieniowania słonecznego rozkłada się na Fe2+ ,C2O42-i 2CO2. K3[Fe(C2O4)3] w związku z jego właściwościami fotochemicznymi jest używany w fotografii - co ukazywała część doświadczenia, w której przy jego pomocy sporządzono kliszę fotograficzną. Wykonywane doświadczenie pozwoliło także na zbadanie wpływu czasu naświetlania roztworu K3[Fe(C2O4)3] na ilość (stężenie) powstałych jonów Fe2+. W początkowej fazie naświetlania zaobserwowano, iż stężenie powstających jonów rosło ze wzrostem czasu naświetlania. Jednak po osiągnięciu pewnej wartości stężenia (maksymalnej) dalsze naświetlanie wywoływało już mniejsze zmiany. W trakcie ćwiczenia zapoznano się również z charakterystycznymi reakcjami dla jonów żelaza: Fe2+ i Fe3+.

Otrzymano tris(szczawiano)żelaznian(III) potasu, z wydajnością 81,58%.

Obliczono stężenia jonów Fe2+ powstałych w wyniku fotochemicznego rozkładu tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu, na podstawie wartości absorbancji zmierzonych spektrofotometrem. Wyliczono również natężenie światła padającego na próbkę, czyli światła lampy kwarcowej: I0 = 0x01 graphic
kandeli.

Oznaczono zawartość wody krystalizacyjnej, ustalając iż stanowią ją 3 cząsteczki, a ostateczny wzór to: K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O.

Zbadano właściwości fotochemiczne tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu w reakcjach z SCN-, phen i CN- oraz wykonując negatywy z bibuły nasączonej roztworem K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O, która po wywołaniu i uprzednim naświetleniu zabarwiła się na niebiesko. W miejscach, które były zasłonięte od światła dowolnie wykonanym wzorem zabarwienie nie nastąpiło, gdyż w tych miejscach nie powstały wolne jony żelaza(II), związek K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O nie uległ tam rozkładowi, ponieważ fotony nie miały do niego dostępu.

Celem ćwiczenia było zsyntezowanie i zbadanie właściwości fotochemicznych tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu; wyznaczenie zawartości wody krystalizacyjnej w otrzymanym związku jak również zbadanie reakcji charakterystycznych dla naświetlonych i nienaświetlonych roztworów tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu. Dodatkowo spektrofotometryczne wyznaczenie stężenia powstałych podczas rozkładu fotochemicznego otrzymanego związku jonów Fe2+ i obliczenie natężenia światła.

Oznaczono zawartość wody krystalizacyjnej w soli Mohra, ustalając że na jeden mol Fe(NH4)2(SO4)2 przypadaja 7 cząsteczek wody, a więc ostateczny wzór to: Fe(NH4)2(SO4)2·7H2O.

Obliczono stężenia jonów Fe2+ powstałych w wyniku fotochemicznego rozkładu tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu, na podstawie wartości absorbancji zmierzonych spektrofotometrem. Wyliczono również natężenie światła padającego na próbkę, czyli światła słonecznego: I0 = 0x01 graphic
.

Zbadano właściwości fotochemiczne tris(szczawiano)żelazianu(III) potasu w reakcjach z SCN-, phen i CN- oraz wykonując negatywy z bibuły nasączonej roztworem K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O, która po naświetleniu i wywołaniu zabarwiła się na niebiesko. W miejscach, które były zasłonięte od światła dowolnie wykonanym wzorem zabarwienie nie nastąpiło, gdyż w tych miejscach nie powstały wolne jony żelaza(II), związek

K3[Fe(C2O4)3] ⋅ 3H2O nie uległ tam rozkładowi, ponieważ fotony nie miały do niego dostępu.

Cykloaddycja fotochemiczna [2 + 2]

0x01 graphic

Metody fotochemicznej cykloaddycji [2 + 2] są prostymi i efektywnymi metodami otrzymywania pochodnych cyklobutanu:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
6 1 Właściwości tris(szczawiano)żelazian u(III) potasu
6 1 Właściwości tris(szczawiano)żelazianu(III)potasubbbb
cw 3 Synteza i?danie właściwości fotochemicznych chylatowego kompleksu? (III) z jonami szczawianow
FB moja sciaga wlasciwa, Studia Budownictwo polsl, III semestr KBI, Fizyka budowli, Fizyka Budowli
ZAGADNIENIA DO EGZAMINU LICENCJACKIEGO(właściwe), Edukacja Przedszkolna I, II i III rok (notatki)
WŁAŚCIWOŚCI BETONU, Budownictwo sem III, Materiały Budowlane
AZOTAN(III) POTASU, BHP KARTA CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ
Chromu (III) potasu siarczan hydrat
6[1] 1 tris szczawiano i fotochemia
8. Klasyfikacja i właściwości metrologiczne narzędzi pomiarowyc, AM Gdynia, Sem. III,IV, Miernictwo
di Potasu szczawian 1 hydrat
Technologia betonu - Właściwości betonu, Budownictwo S1, Semestr III, Technologia betonu, Wykłady, Z
di Potasu szczawian 1×hydrat czda
Potasu heksacyjanożelazian(iii) cz
Amonu żelaza (III) szczawian 3 hydrat
WLASCIWOSCI MATERIALOW BUDOWLANYCH, administracja, II ROK, III Semestr, podstawy budownictwa + inżyn

więcej podobnych podstron