GRUPA: 3

Jaworska Dorota

Nurkowski Sławomir

MAKROSKOPOWE BADANIE GRUNTÓW

I. WIADOMOŚCI OGÓLNE

BADANIA MAKROSKOPOWE - polegają na określeniu nazwy gruntu oraz wybranych jego cech fizycznych bez pomocy przyrządów.

Do badań makroskopowych zaliczamy:

1. OZNACZENIE NAZWY GUNTÓW

1.1. Oznaczenie gruntów mineralnych

Grunty mineralne dzielimy na:

1. Niespoiste (sypkie):

Do gruntów niespoistych zaliczamy:

• Żwir

• Pospółka

• Piasek gruby

• Piasek średni

• Piasek drobny

• Piasek pylasty

1. Spoiste:

- Za pomocą próby wałeczkowania dokonujemy rozpoznania stopnia spoistości gruntu.

Wyróżniamy następujące rodzaje gruntów:

• Mało spoiste

• Średnio spoiste

• Zwięzło spoiste

• Bardzo spoiste

- Za pomocą próby rozcierania w wodzie dokonujemy rozpoznania zawartości frakcji piaszczystej.

Wyróżniamy następujące grupy :

• Grupa I - grunty piaszczyste

• Grupa II - grunty pośrednie

• Grupa III - grunty pylaste

1.2. Oznaczenie gruntów organicznych

Nazwę gruntów organicznych należy ustalić na podstawie oznaczonej orientacyjnie zawartości części organicznych oraz cech makroskopowych.

Rodzaje gruntów organicznych:

• grunty próchniczne

• namuły

• torfy

• gytie

2. OKREŚLENIE BARWY GRUNTU

Barwę gruntu należy określić na przełamie bryłki gruntu o wilgotności naturalnej. Należy podać barwę podstawową (dominującą), a w razie potrzeby intensywność i odcień barwy.

3. OKREŚLENIE WILGOTNOŚCI GRUNTÓW

Grunty wilgotne dzielimy na:

• suche

• mało wilgotne

• wilgotne

• mokre

• nawodnione

4. OKREŚLENIE STANU GRUNTÓW SPOISTYCH

Dokonujemy za pomocą próby wałeczkowania.

Wyróżniamy następujące stany:

• zwarty

• półzwarty

• twardoplastyczny

• plastyczny

• miękkoplastyczny

• płynny

5. OZNACZENIE ZAWARTOŚCI WĘGLANU WAPNIA

Polega na skropleniu gruntu 20-procentowym roztworem kwasu solnego ( HCl ) i obserwacji jego zachowania.

Wyróżniamy cztery klasy ze względu na zawartość węglanu wapnia CaCO3 :

• I klasa - < 1%

• II klasa - 1 - 3 %

• III klasa - 3 - 5%

• IV klasa - > 5%

II.PRZEPROWADZONE BADANIA

Badanie przeprowadzono na sześciu próbkach gruntu od H-1 do H-6.

Wyniki badań:

• Próbka H-1 - Pył ( π ) - barwa szara. Próbkę rozpoznano w wyniku poddania jej drganiom mechanicznym, na skutek, czego na powierzchni gruntu pojawiła się woda. Nie było można przeprowadzić wałeczkowania co świadczy o małej spoistości. Podczas próby rozcierania w wodzie nie wyczuwano ziarn piasku co jest charakterystyczne dla gruntów pylastych. Podczas ściśnięcia próbki z gruntu w dłoni odsączała się woda co jest charakterystyczne dla gruntów wilgotnych. Próbkę było można łatwo formować, czyli zaliczono ją do gruntów o stanie miękkoplastycznym. Ze względu na zawartość węglanu wapnia zaliczono ją do III klasy, gdyż próbka burzyła się intensywnie i krótko pod wpływem dodania roztworu 20-procentowego kwasu solnego.

• Próbka H-2 - Piasek drobny ( Pd ) - badaną próbkę zaliczono do gruntów niespoistych, gdyż był to grunt sypki o drobnym uziarnieniu, w związku z tym nie mogliśmy określić jej stanu ani liczby wałeczkowania. Ze względu na zawartość węglanów wapnia zaliczono ja do I klasy, gdyż próbka nie burzyła się pod wpływem dodanego roztworu 20-procętowego kwasu solnego. Ponieważ był to sypki piasek próbkę zaliczono do gruntu suchego o barwie jasno brązowej.

• Próbka H-3 - Torf - próbkę rozpoznano na podstawie roztarcia jej na dłoni w wyniku, czego pozostawiła po sobie ciemnobrązowy osad charakterystyczny dla torfu. Po zakwalifikowaniu tej próbki do gruntów organicznych nie określa się jej stanu, spoistości i liczby wałeczkowania. Ze względu na zawartość węglanu wapnia zaliczono ja do I klasy, gdyż próbka nie burzyła się pod wpływem dodanego 20-procętowego roztworu kwasu solnego. Jego wilgotność zaliczono do gruntów mokrych, ponieważ po ściśnięciu grudki gruntu w dłoni odsączała się woda.

• Próbka H-4 - Ił pylasty ( I π ) - próbkę rozpoznano w wyniku przeprowadzenia próby wałeczkowania podczas, której kulka i wałeczek od początku do końca wykazywały połysk. Na podstawie tego zaliczono ją do gruntów bardzo spoistych. Po przyłożeniu grudki gruntu do kartki nie zauważono mokrego śladu, więc próbkę zaliczono do gruntów mało wilgotnych. Ze względu na zawartość węglanu wapnia zaliczono ją do I klasy, gdyż próbka nie burzyła się pod wpływem dodanego 20-procętowego roztworu kwasu solnego. Stan próbki określono jako twardoplastyczny.

• Próbka H-5 - Żwir - próbkę zaliczono do gruntów niespoistych w wyniku występowania charakterystycznych ziarn większych od 2mm. Dla gruntów nie spoistych nie określa się stanu i liczby wałeczkowania. W związku z tym, że jest to grunt sypki zaliczymy go do gruntów suchych. Dla żwiru nie było można podać barwy gdyż wynika to z występowania w nim różnokolorowych ziarn. Ze względu na zawartość węglanu wapnia zaliczono ją do IV klasy, gdyż próbka gruntu burzyła się intensywnie i długo pod wpływem dodania roztworu 20-porocentowego kwasu solnego.

• Próbka H-6 - Glina pylasta ( Gp ) - próbkę rozpoznano na podstawie wałeczkowania. Wałeczek od początku do końca był bez połysku, co jest charakterystyczne dla gruntów średnio spoistych. A podczas wykonywania próby rozcieranie wodzie nie wyczuwano ziarn piasku między palcami. Próbka pozostawiła wilgotny ślad na papierze, co jest charakterystyczne dla gruntów wilgotnych. W próbie wałeczkowania udało się wykonać 6 wałeczkowań, co dla gruntów średnio spoistych świadczy o stanie miękkoplastycznym. Ze względu na zawartość węglanu wapnia zaliczono ją do II klasy gdyż próbka gruntu burzyła się słabo i krótko pod wpływem dodania roztworu 20-procentowego kwasu solnego.

III. POLOWA CHARAKTERYSTYKA DWÓCH WYBRANYCH GRUNTÓW STOSOWANYCH W ROBOTACH ZIEMNYCH

1. Torf - grunt organiczny o bardzo dużej ściśliwości. Należy do gruntów słabo przepuszczalnych lub nieprzepuszczalnych, o słabej mrozoodporności. Zdolność torfu do skurczu lub pęcznienia jest bardzo duża. Jest on nieprzydatny lub ekstremalnie mało przydatny do budowy nasypów poniżej głębokości przemarzania. Jego gęstość objętościowa w stanie suchym lub wilgotnym w złożu [ Mg/m³ ] wynosi 0,9 ÷ 1,3.

2. Glina pylasta - grunt drobnoziarnisty o średniej ściśliwości. Należy do gruntów słabo a nawet praktycznie nieprzepuszczalnych, o słabej mrozoodporności. Zdolność gliny pylastej do skurczu lub pęcznienia jest duża. Jest ona mało przydatna do budowy nasypów poniżej głębokości przemarzania. Jej gęstość objętościowa w stanie suchym lub wilgotnym w złożu [ Mg/m³ ] wynosi 2,00.

---