Opracowanie wyników

Wzory wykorzystywane w obliczeniach zadanych wielkości:

• wartość średnia grubość rzeczywistej płytki:
  

• wartość średnia odczytu ostrości powierzchni górnej:
  

• wartość średnia odczytu ostrości powierzchni dolnej:
  

• błąd średni kwadratowy wartości średniej odczytu ostrości powierzchni górnej:

• błąd średni kwadratowy wartości średniej odczytu ostrości powierzchni dolnej:

• błąd względny wyznaczania grubości pozornej:

• błąd rzeczywisty wyznaczania grubości rzeczywistej (wynikający z dokładności odczytu śruby mikrometrycznej):

• błąd wyznaczania współczynnika załamania (metoda pochodnej logarytmicznej):

	Płytka z pleksiglasu	Płytka ze szkła
Średnia rzeczywista grubość płytki:
Średnia pozorna grubość płytki:
Błąd odczytu ostrości powierzchni górnej:
Błąd odczytu ostrości powierzchni dolnej:
Błąd względny wyznaczania grubości pozornej:
Współczynnik załamania:
Błąd wyznaczenia współczynnika załamania:

Wnioski

Zastosowana w ćwiczeniu metoda wyznaczania współczynnika załamania światła okazała się stosunkowo dokładna, ponieważ otrzymane wartości okazały się być zbliżone do wartości tablicowych. Przykładowo dla płytki pleksiglasu, dla której tablicowy współczynnik załamania światła wynosi 1,50-1,54 otrzymaliśmy wyniki 1,365. Dla płytki ze szkła otrzymaliśmy nieco większe odstępstwo od wartości tablicowej wynoszącej 1,52 co spowodowane było prawdopodobnie błędnym odczytem grubości rzeczywistej płytki. Na podstawie zebranych informacji wywnioskować możemy, ze współczynnik załamania światła nie zależy od grubości materiału.

Na błędy w pomiarach znaczący wpływ miała niedokładność urządzeń pomiarowych (np. śruby mikrometrycznej), jak również niedoskonałość ludzkich zmysłów obserwacji (przy odczycie wartości pozornej płytki).

5

---