Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu |
Realizacja układów liczących |
Data: 14.01.2006 r. |
Instytut Politechniczny Elektrotechnika z informatyką techniczną |
|
Ocena: |
Grupa 4 |
Wykonali: Ł. K. U. M. |
Podpis: |
Wprowadzenie
Licznik jest to układ cyfrowy sekwencyjny, służący do zliczania i pamiętania liczby impulsów podawanych na jego wejście zliczające. Oprócz wejścia dla impulsów zliczanych, licznik ma zazwyczaj wejście ustawiające jego stan początkowy. Ustawienie wszystkich przerzutników, z których jest zbudowany licznik, w stan 0 nazywa się zerowaniem licznika.
Liczniki dodające (zliczające w przód, zliczające w górę) po każdym impulsie wejściowym zwiększają liczbę pamiętaną w liczniku o jeden. Natomiast liczniki odejmujące (zliczające w tył, zliczające w dół) zmniejszają o jeden zawartość licznika. W przypadku konieczności dodawania i odejmowania impulsów w jednym liczniku, są używane liczniki rewersyjne (dwukierunkowe).
Podstawowym elementem liczników jest przerzutnik synchroniczny. Liczniki są budowane w ten sposób, że wyjście przerzutnika Q jest jednocześnie wyjściem licznika. Liczba wyjść licznika jest równa liczbie przerzutników i określana mianem długości licznika.
Określona kombinacja stanów przerzutników, z których zbudowano licznik jest nazywana stanem licznika. Jeżeli licznik zbudowano z n przerzutników, to maksymalna liczba stanów licznika wynosi Nmax=2n. Rzeczywista liczba stanów licznika wynosi 2n≥N. Liczba N jest nazywana pojemnością licznika. Na przykład licznik zbudowany z 4 przerzutników może mieć więcej niż 16 stanów.
Jeżeli licznik przechodzi przez wszystkie stany cyklicznie (tzn. po przejściu N stanów cykl jest powtarzany), to licznik taki nazywamy licznikiem modulo N (w skrócie mod N). Po podaniu na jego wejście zliczające K impulsów, licznik taki wskaże zliczenie L impulsów, gdzie L=KmodN jest resztą z dzielenia całkowitego liczby K przez N. Jeżeli licznik przechodzi przez wszystkie stany jednokrotnie (i po osiągnięciu ostatniego pozostaje w nim). To taki licznik nazywamy licznikiem do N. Ponowne użycie takiego licznika wymaga wcześniejszego ustawienia go w stan początkowy (wyzerowania).
Realizacja układu liczącego:
0-3-1-2-0
tablica prawdy
Q1Q2 |
D1D2 |
00 |
11 |
01 |
10 |
10 |
00 |
11 |
01 |
tablica Karnaugha dla D1
Q2\ Q1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
zminimalizowana formuła dla D1
tablica Karnaugha dla D2
Q2\ Q1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
zminimalizowana formuła dla D2
schemat układu liczącego: 0-3-1-2-0
Realizacja układu liczącego:
dla x=1: 0-3-1-2-0
dla x=0: 0-2-1-3-0
tablica prawdy
Q1 Q2 |
x=0 D1 D2 |
x=1 D1 D2 |
00 |
10 |
11 |
01 |
11 |
10 |
10 |
01 |
00 |
11 |
00 |
01 |
tablica Karnaugha dla D1
x\ Q1 Q2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
zminimalizowana formuła dla D1
tablica Karnaugha dla D2
x\ Q1 Q2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
zminimalizowana formuła dla D1
schemat układu liczącego:
dla x=1: 0-3-1-2-0
dla x=0: 0-2-1-3-0
5. Spostrzeżenia i wnioski wynikające z ćwiczenia
Procesu minimalizacji dokonaliśmy przy użyciu tablicy Karnaugha. Do zrealizowania układu połączeń wykorzystaliśmy bramki NAND, generator przebiegu, zasilacz +5V oraz układ scalony z serii '74 zawierający w sobie dwa przerzutniki. Wejścia czasowe CK były połączone z generatorem. Wyjście przerzutnika Q pełniło jednocześnie rolę wyjścia licznika.
Z przeprowadzonych doświadczeń wynika, że teoretyczne założenia zostały poparte praktycznymi faktami. Układ działał/zliczał zgodnie z założeniami.
1