Neuromobilizacje- główną ideą leczenia poprzez neuromobilizacje jest diagnostyka układu nerwowego, także wegetatywnego, w aspekcie wykrywania patologicznych napięć w i wokół struktur nerwowych oraz próba ich zlikwidowania poprzez bezpośrednie oddziaływania na nerw

Cechy tkanki nerwowej:

• ciągłość tkanki łącznej- występuje w różnej formie w całym układzie nerwowym

• ciągłość przewodnictwa- impuls elektryczny powstający w dystalnej części ciała jest odbierany w mózgu (połączenia neuronów)

• powszechność występowania tych samych transmiterów centralnie i obwodowo

• ciągłość przekazywania napięć i sił mechanicznych wzdłuż całego przebiegu układu nerwowego

Anatomia funkcjonalna i fizjologia systemu nerwowego:

• jedność (całość)- koncepcja nieprzerwanego traktu:

• tkanka łączna wchodząca w skład układu nerwowego stanowi ciągłość

• impuls nerwowy jest charakterystycznym zjawiskiem elektrycznym

• neurotansmitery funkcjonują w rdzeniu, jak i w nerwach odwodowych

• mobilność- np. kanał kręgowy w skłonie w przód wydłuża się o 5-9 cm w stosunku do skłonu w tył; n. pośrodkowy wydłuża się o 20% przy ruchu zgięcia/wyprostu nadgarstka

• mechanizm obronny na siły kompresyjne (głęboki przebieg zwykle po stronie zginaczy, duża ilość rozgałęzień i splotów)

• posiada zdolność ograniczania ruchu

Adaptacja do ruchu wydłużania:

• rozwój napięcia lub wzrost ciśnienia wewnątrz tkanek, tj. wzrost ciśnienia wewnątrzneuralnego lub wewnątrzoponowego

• duży ruch- przesunięcie nerwu względem innych tkanek, np. opona twarda względem kanału kręgowego

• ruch intraneuralny- ruch poszczególnych elementów tkanki nerwowej względem siebie, np. rdzeń kręgowy względem opony twardej

Podsumowanie:

• aby tkanki mogły dostosować się do zachodzących zmian, muszą posiadać określoną elastyczność, możliwość przenoszenia napięć i rozkładania działających na nie sił

• każde przemieszczanie w przestrzeni: kończyn, tułowia, zmiana czynności narządu pociąga za sobą zmiany długości, objętości i naprężenia nie tylko mięśni, ścięgien, więzadeł, powięzi, ale również położonych, poza osiami ruchu w stawie, nerwów i naczyń krwionośnych

• wszystkie zmiany, zachodzące w naszym organizmie, zmuszają nerwy do akceptacji nowych warunków

Neuromechanika- szczególna zdolność układu nerwowego przystosowania się, adaptacji do ciągłych zmian obciążeń mechanicznych i pozycji ciała:

• tkanka nerwowa jest szczególnie narażona na napięcia mechaniczne, ponieważ występuje we wszystkich tkankach i narządach (czynności adaptacyjne tkanki). Wzdłuż całego przebiegu układu nerwowego przekazywane są napięcia i siły

• przy ruchach w kolejnych stawach kumulują się one w tym samym, długim nerwie, a opony i osłonki przenoszą napięcia wzdłuż całej swojej długości. Ochronę mechaniczną i przestrzenną stabilizację nerwów stanowi tkanka łączna

• poprzez zawarte w niej naczynia krwionośne za pośrednictwem płynów tkankowych i krwi, tkanka nerwowa może wymieniać składniki odżywcze i produkty metaboliczne

• niezakłócone zmianami patologicznymi środowisko nerwów zapewnia ich prawidłową pobudliwość i przewodnictwo

• środowisko patologiczne (z nieprawidłowymi napięciami) prowadzi do niewydolności metabolizmu i odżywienia nerwów, a także, do zaburzenia ich pobudliwości, jak i przekazywanej informacji

• w konsekwencji dochodzi do wtórnego powstawania napięć w obrębie tkanki łącznej i upośledzenia neuromechaniki

• oba czynniki: napięcia mechaniczne w rejonie tkanki łącznej i substancje chemiczne uwalniane z uszkodzonych komórek (które także prowadzą do wzrostu napięcia tkanek) odpowiedzialne są za powstawanie bólu i zmianę pobudliwości

• do podrażnienia nerwów dochodzi praktycznie w każdej patologii

Przyczyny ograniczeń neuromechaniki (czynniki wewnętrzne):

• obrzęk (np. w kanale nadgarstka, zawartość czaszki, na drodze przebiegu nerwów czaszkowych, krwiak)

• deformacja i zmiana położenia kości

• patologie krążka międzykręgowego

• podrażnienie mięśnia, torebki, więzadła, troczka

• guz

• patologiczny wzrost objętości narządu

• zwłóknienie i utrata elastyczności tkanki łącznej i nerwowej (np. blizny pooperacyjne, itp.)

• kompensacyjne przeciążenia

Przyczyny ograniczeń neuromechaniki (czynniki zewnętrzne):

• niewygodna pozycja wymagająca dużej adaptacji

• ucisk, np. opatrunek gipsowy

• przecięcie, urazy mechaniczne

• nieświadome ustawienie ciała (narkoza, sen, kończyny porażone)

Relacja między ruchem i napięciem:

• do oceny mechaniki układu nerwowego służą testy napięciowe do przeprowadzenia których niezbędna jest umiejętność przenoszenia napięć na trakty nerwowe

• nerwowy trakt napięciowy- to część układu nerwowego stanowiąca drogę przekazywania napięć w sposób ciągły. Wyznaczony jest technicznymi możliwościami wprowadzania sił naciągających struktury nerwowe

Testy napięciowe:

- podczas testowania będą występowały określone reakcje- tzw. objawy napięciowe. Różnicowanie reakcji i ich ocena, czy są fizjologiczne czy wskazują na patologie, będzie polegała na następującej analizie:

1. czy pojawiająca się reakcja jest podobna do objawów zgłaszanych na początku przez pacjenta (przy wywiadzie)

2. czy objawy te można wywołać przez „ruch z daleka” od ich występowania

3. czy pojawiające się objawy (choć nie symptomatyczne) są adekwatne do położenia napinanego traktu nerwowego

4. czy reakcje napięciowe w teście symetrycznym różnią się

5. czy opór stawiany przez nerw w czasie badania jest wyczuwalny i interpretowany przez badającego, jako fizjologiczny czy patologiczny

Uniesienie prostej nogi (SLR)- wersja odstawowa to test Laseaque'a- testuje mechanikę od stopy aż do mózgu. Dodatkowe ruchy testowe to zgięcie grzbietowe stopy, inwersja stopy, przywiedzenia biodra, rotacja wewnętrzna uda, bierne zgięcie szyi.

Neuromobilizacje:

• polegają na napinaniu lub uruchamianiu nerwów przez odpowiednie kombinacje ustawień i trakcji, przeprowadzone podobnie, jak w testach napięciowych

• są rodzajem terapii manualnej, w której na układ nerwowy działa się bezpośrednio „przez pociąganie nerwu” w celu usprawnienia jego elastyczności i ruchomości

• postępowanie takie ma na celu normalizację zakłóconej pobudliwości i intensywności procesów nerwowych, a prze to pełniejsze przekazywania informacji w organizmie i usprawnienie procesów naprawczych, gojących

• leczenie polega na lokalizacji zaburzeń- napięć powstających w wielu stanach chorobowych

• poprawa funkcji i zlikwidowanie bolesności oraz szybka regeneracja podrażnionych tkanek w tych sytuacjach, w których u podłoża występuje zaburzenie czynności

• to leczenie w ostrych stanach zapalnych, ograniczenie patologicznych napięć tkanek kurczliwych, zmniejszenie bólu, normalizacja propriocepcji a końcu równowaga psychofizyczna

• neuromobilizacja w uszkodzonych tkankach przyspiesz gojenie, a w podrażnionych odruchowo potrafi skutecznie i bardzo szybko zlikwidować ból i przywracać prawidłową czynność

• Test Apleya- ból jest wynikiem ucisku błony maziowej przez uszkodzoną łękotkę, bo łękotka nie jest unerwiona

• Nakładanie się na siebie czynnika patologicznego powoduje zwyrodnienia nerwów

• Gdy ktoś nie potrafi ruszać paluchem to myślenie o nim to też jest ćwiczenie które go mobilizuje

---