Rys. 33

Broń nie powinna być skręcona. Korekty tego błędu dokonywać należy przez porównanie przed oddaniem strzału muszki z dolną lub boczną kra­wędzią tarczy, do której strzelamy lub linii szczerbinki w stosunku do dolnej krawędzi tarczy lub ogólnego poziomu.

Wzrokiem nie należy „przesuwać” linii celowania, ponieważ prowadzi­łoby to do dodatkowego napięcia mięśniowego, zmniejszając ogólną sta­tyczność, dającą większy rozrzut a w konsekwencji mniejszy procent prawdopodobieństwa trafienia i niższy rezultat wynikowy. Wzrok winien być sprawdzianem, czy linia celowania jest w rejonie celu.

Im dłuższa jest linia celowania tym mniejszy wpływ na celność strzału mają błędy popełniane podczas strzelania. Stąd wniosek, że głowę trzeba trzymać możliwie jak najdalej od przyrządów celowniczych lecz zawsze jednakowo.

Po dobrym złożeniu .się do strzału, broni nie należy odkładać, dopóki nie nastąpi odpalenie. Daje to pewność dobrego oddania strzału, tak ko­nieczną przy strzelaniu zwłaszcza w postawach mniej stabilnych, >np. w klęczącej lub stojącej.

Oddanie strzału powinno nastąpić w odpowiednim czasie, to jest po dokładnym przygotowaniu się do strzału, licząc od chwili ' rozpoczęcia wzrokiem kontroli przyrządów celowniczych (po uprzednim -wydechu). Od­palenie powinno na ogół nastąpić w 6—7 sekundzie. Oczy należy zamy­kać wówczas,"gdy ma się odczucie, że pocisk doleciał do celu, tzn. należy „strzelać patrząc przez ogień” (rys. 35). Wzroku nie należy natężać, lecz patrzeć obydwoma oczami bardzo spokojnie. Każdy bowiem widzi dwoma oczami na pewno lepiej niż jednym, aby się w tym utwierdzić proponuję przeprowadzić następujące doświadczenie. Zamyka się lewe oko i wypro­stowuje prawą rękę do przodu tak, by paznokieć kciuka przykrywał ja-

---