numer ćwiczenia	Wpływ pH na pęcznienie żelatyny. Pomiar ciepła pęcznienia.	data wykonania ćwiczenia 2008
				data oddania sprawozdania 18 XI 2008
C1	Kamila Rusek	nazwisko sprawdzającego
Uwagi:		Ocena

I Cel ćwiczenia

Doświadczenie przeprowadzono w celu zbadania wpływu pH na pecznienie żelatyny oraz pomiar ciepła pęcznienia.

II Przebieg doświadczenia

1. Pęcznienie płytek żelatyny w roztworach kwasu solnego

1. Specjalnie przygotowane, osuszone płytki żelatyny zważono w zamkniętych naczynkach wagowych na wadze analitycznej.

2. Przygotowano roztwory o stężeniach 1, 0,5, 0,1, 0,001, 0,0001, 0,00001, 0,00001 mol/dm³.

3. Zważone płytki umieszczono w zlewkach z 20 cm³ roztworów kwasu solnego pozosatwiono na do pęcznienia na okres godziny.

4. Wyciągnięto i osuszono płytki i ponownie zważono w zamkniętych naczyńkach wagowych.

2. Pomiar ciepła pęcznienia żelatyny w wodzie

1. 2g żelatyny umieszczono w szklanej rurce z pręcikiem zamkniętej od dołu korkiem.

2. Do kalorymetru wlano wodę destylowaną i zamknięto korkiem.

3. Kalorymetr ustawiono na mieszadle magnetycznym a w otwrzoe korka umieszczono szklaną rurkę z żelatyną.

4. Poczekano na ustabilizowanie się temperatury (T₁).

5. Wypchnięto pręcikiem korek z rurki z żelatyną i poczekano na ustabilizowanie się temperatury (T₂).

6. Przepuszczono przez z spiralę prąd o natężeniu 0,5 A przez 10 min.

7. Po wyłączeniu prądku poczekano na ustalenie się temperatury (T₃).

III Wyniki pomiarów

A.

nr roztworu	Stężenie HCl [mol/dm^3]	Masa żelatyny przed pęcznieniem [g] m1	Masa żelatyny po pęcznieniu [g] m2	Masa pochłoniętej wody [g] m2-m1
1	1	0,552	0,717	0,165
2	0,5	0,781	1,035	0,254
3	0,1	0,623	1,185	0,562
4	0,01	0,53	0,936	0,406
5	0,001	0,489	0,722	0,233
6	0,0001	0,465	0,695	0,23
7	0,00001	0,638	0,866	0,228
8	woda	0,437	0,639	0,202

I = 0,5 A - natężenie prądu

R = 3,2
- opór grzałki

t = 600s - czas przepływu prądu

T₁ = 21,47 ^oC = 294,47 K

T₂ = 21,51 ^oC = 294,51 K

T₃ = 21,96 ^oC = 294,96 K

IV Opracowanie wyników

A.

Dla każdego roztworu obliczono jego pH oraz wielkość pęcznienia:

nr roztworu	Stężenie HCl [mol/dm^3]	pH	Wielkość pęcznienia (m1-m2)/m1
1	1	0,0	0,299
2	0,5	0,3	0,325
3	0,1	1,0	0,902
4	0,01	2,0	0,766
5	0,001	3,0	0,476
6	0,0001	4,0	0,495
7	0,00001	5,0	0,357
8	woda	7,0	0,462

Na podstawie tabeli sporządzono wykres zależności wielkości pęcznienia od pH:

B.

Obliczono pojemność cieplną kalorymetru

Q - ciepło wydzielone przez prąd elektryczny

Obliczono ciepło pęcznienia:

Przeliczono
na J/g

IV Dyskusje wyników

dyskusja kaski prusCelem ćwiczenia było zbadanie wpływu pH na pęcznienie żelatyny, a takżedokonaniepomiaru ciepła pęcznienia. Pęcznienie białek silnie zależy od wartości pHśrodowiska.Wykonano oznaczenie zależności wielkości pęcznienia od pH roztworu orazporównanowyniki doświadczalne z teorią Proctera-Wilsona. Zgodnie z tą teoriąminimum pęcznieniaodpowiada punktowi izoelektrycznemu białka. Analiza wykresu zależnościwielkościpęcznienia od pH potwierdza tą teorię, albowiem przy pH ok. 4,2 obserwujesię najmniejsząwielkość pęcznienia, po obu stronach tej wartości pęcznienie wzrasta aż dowartości pH zjednej strony » 2,2, z drugiej zaś do pH» 3,5, po czym znówzaczyna maleć. Efekt ten jestwyraźnie widoczny przy pH poniżej punktu izoelektrycznego. Powyżej tegopunktu wzrostpęcznienia jest słabo zauważalny. Tak, więc dla wartości pH poniżej punktuizoelektrycznegożelatyny wyniki doświadczalne wyraźnie potwierdzają teorięProctera-Wilsona.Podczas przeprowadzania ćwiczenia wyznaczono także wielkość ciepłapęcznieniawysuszonej żelatyny w przeliczeniu na 1 gram suchej masy. Wielkość tawynosi 0,160 J/kg.Doświadczenie wykonano pomyślnie.

---