Każda osoba badana znajduje się w
p warunkach:
I. Pomiary zmiennej Y nie będą niezależne; będą one ze sobą w jakimś (jakim?) stopniu skorelowane;
II. W odniesieniu do niektórych zmiennych zależnych może wystąpić efekt sekwencyjny, efekt serii, efekt przeniesienia, efekt transferu, efekt zmęczenia, efekt wprawy czy efekt wyuczenia; wynik z i-tego poziomu A może być zależny od wyniku z i-1 poziomu. Można się pozbyć efektu serii jeżeli sensowne i możliwe jest losowe eksponowanie poziomów A osobie. Jeżeli: p = 3, to badacz musiałby uwzględnić 3! (trzy silnia: 1 x 2 x 3 = 6) możliwych porządków ekspozycji poziomów A. Może to wyglądać następująco przy poziomach: I, II, III:
1. I, II, III
2. I, III, II
3. II. I, III
4. II, III, I
5. III, I, II
6. III, II, I
Porządek ekspozycji może być potraktowany jako czynnik A o 6 poziomach (a1, ..., a6) i wbudowany w plan eksperymentalny z liczebnością kratki minimum n = 2. Jeżeli stwierdzimy nieistotność czynnika A, to możemy być pewni, że nie wystąpił efekt przeniesienia.