Przyłącze elektryczne
Nie da się prowadzić budowy bez prądu.
Co do tego nikt chyba nie ma wątpliwości.
Źródłem energii elektrycznej może być na przykład własny agregat prądotwórczy lub tymczasowe przyłącze, tak zwane przyłącze na potrzeby placu budowy.
Najbardziej racjonalne, zarówno ze względów formalnych, jak i finansowych, jest jednak wybudowanie od razu przyłącza docelowego.
Chcąc wybudować przyłącze elektryczne, należy wystąpić do rejonowego zakładu energetycznego właściwego dla terenu, na którym znajduje się posesja, z wnioskiem o określenie warunków przyłączenia do sieci.
Polska jest podzielona na obszary obsługiwane przez odrębne przedsiębiorstwa, noszące obecnie różne oficjalne nazwy, ale potocznie zwane zakładami energetycznymi.
Mimo istnienia wielu przepisów ramowych każde z tych przedsiębiorstw (a nawet działające w ich ramach zakłady rejonowe) prowadzi własną politykę i stawia swoim odbiorcom różne wymagania.
Zgodnie z ustawą Prawo energetyczne zakład ma obowiązek dostawy energii elektrycznej, czyli zawarcia umowy przyłączeniowej, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania energii, a potencjalny odbiorca spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru energii.
Ustawa zawiera przy tym zastrzeżenie, że jeżeli przyłączenie nie jest ekonomicznie uzasadnione, zakład ma prawo odmówić przyłączenia lub rozliczyć się z wnioskodawcą na podstawie rzeczywiście poniesionych kosztów.
W praktyce w takiej sytuacji wnioskodawca musi sfinansować budowę urządzeń sieciowych niezbędnych do wykonania przyłącza.
Może to być na przykład budowa lub rozbudowa stacji transformatorowej, budowa linii napowietrznej lub kablowej.
Zgodnie z ustawą Prawo budowlane na budowę przyłącza nie jest wymagane pozwolenie.
Do ostatniej nowelizacji przepisów budowa przyłącza wymagała jedynie zgłoszenia w starostwie.
Od 26 września 2005 r. inwestor ma prawo wyboru jednej z dwóch możliwości budowy przyłącza:
na podstawie zgłoszenia w starostwie,
bez takiego zgłoszenia.
W zgłoszeniu budowy przyłącza, dokonanym z co najmniej 30-dniowym wyprzedzeniem należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót, a także termin ich rozpoczęcia.
Prace można rozpocząć, jeżeli w ciągu 30 dni, licząc od dnia doręczenia, organ nadzoru starostwa nie wyrazi sprzeciwu w formie pisemnej decyzji.
Jeżeli prace nie zostaną rozpoczęte w ciągu dwóch lat od daty określonej w zgłoszeniu, procedurę trzeba zacząć od początku.
Do zgłoszenia dołącza się:
oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;
szkice lub rysunki oraz pozwolenia, uzgodnienia i opinie, w tym uzgodnienia z dostawcą energii elektrycznej;
projekt zagospodarowania działki lub terenu wraz opisem technicznym (dokumentacja musi być sporządzona przez osobę mającą odpowiednie uprawnienia budowlane i aktualne zaświadczenie potwierdzające przynależność do Izby Inżynierów Budownictwa lub Izby Architektów).
Jeżeli inwestor nie zgłosił budowy przyłącza, ale chciałby rozpocząć jego budowę, musi:
zlecić projektantowi z uprawnieniami opracowanie planu sytuacyjnego przyłącza.
Plan taki musi być sporządzony na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz być zgodny z przepisami Prawa geodezyjnego i kartograficznego;
stosować przepisy zawarte w Prawie energetycznym.
To znaczy, że inwestor nie może uniknąć kontaktów z administracją achitektoniczno-budowlaną.
Konieczny odbiór
Po wybudowaniu przyłącza musi nastąpić jego odbiór, potwierdzony na piśmie.
Sporządzony przy tej okazji dokument trzeba dołączyć do wniosku inwestora o pozwolenie na użytkowanie obiektu lub zawiadomienia o zakończeniu budowy.
Każde przyłącze jest elementem sieci wchodzących w skład zagospodarowania terenu.
Aby nie powstał chaos, projektowanie i wykonawstwo sieci zewnętrznych muszą być koordynowane.
Zwykle taką koordynacją zajmują się Zespoły Uzgadniania Dokumentacji (ZUD). Według aktualnych przepisów staroście przysługuje prawo likwidacji powiatowego ZUD-u i powierzenie jego zadań powiatowemu geodecie.
Przyłącze elektroenergetyczne
Odcinek sieci poprowadzony napowietrznie lub kablowo, łączący instalację odbiorcy usług z siecią przedsiębiorstwa.
W przypadku linii napowietrznej przyłącze może być wykonane jako napowietrzne lub kablowe, natomiast gdy obok działki przebiega kablowa sieć energetyczna, konieczne jest wykonanie przyłącza kablowego.
Miejscem dostarczania energii są zaciski prądowe przewodów przy izolatorach umieszczonych na ścianie lub dachu budynku bądź w złączu (skrzynce elektrycznej) przy ogrodzeniu.
Michał Sylwester