Potrzeba aprobaty spo艂ecznej i afiliacji
Z艂em jest to, co przyczynia si臋 do krzywdy i instrumentalizacji drugiego cz艂owieka.
Spo艂ecze艅stwo podzielone na s艂abszych silniejszych, dopuszczaj膮 traktowanie ludzi jako towaru, ho艂duje podw贸jnej moralno艣ci p艂ciowej. Wprowadzenie restrykcyjnych przepis贸w
zwalczaj膮cych prostytucj臋 pogorszy tylko sytuacj臋, prostytucja zostanie zepchni臋ta do podziemia ,uzale偶niona o sutener贸w i zmusi do kamufla偶u. Uznanie prostytucji za komercyjn膮 prac臋 seksualn膮 oznacza膰 b臋dzie ignorowanie przemocy wobec os贸b uprawiaj膮cych ten zaw贸d oraz dalsz膮 ich degradacj臋. To nie prawda, 偶e 偶adna praca nie ha艅bi. Ta ha艅bi. Degraduje cz艂owieka do roli przedmiotu. Odbiera mu godno艣膰.
Ponadto prostytucja jest zjawiskiem kryminogennym, skupiaj膮cym i powi膮zanym cz臋sto ze 艣rodowiskami przest臋pczymi. W艂a艣nie tam rodzi si臋 proceder zmuszania do prostytucji, handlu 偶ywym towarem, prostytucji nieletnich, dzieci, pornografii.
Us艂ugi „c贸r Koryntu” s膮 przyczyn膮 rozpadu wi臋zi rodzinnych , rozwod贸w,
Dzieci prostytutek musz膮 ukrywa膰 dramaty rodzinne, wstydzi膰 si臋 za zachowanie swoich rodzic贸w. Cz臋sto dzieci s膮 upokarzane w obecno艣ci kole偶anek, koleg贸w, s膮siad贸w, bliskich. Nie ulega w膮tpliwo艣ci, wi臋c, 偶e w tej sytuacji w 艣wiadomo艣ci dziecka pojawia si臋, opr贸cz strachu i nienawi艣ci uczucie wstydu i za偶enowania tym, 偶e s膮 traktowane inaczej ni偶 r贸wie艣nicy. Nie s膮 spe艂nione ich potrzeby aprobaty spo艂ecznej. W takich warunkach mo偶na m贸wi膰 o pseudo-zaspokajaniu potrzeb afiljacyjnych, gdy偶 pomimo uczestniczenia w 偶yciu towarzyskim, nie spe艂nia ono warunk贸w dobrego wychowania i nie dostarcza pozytywnych wzorc贸w do na艣ladowania. Przyk艂adem z艂ego wp艂ywy 艣rodowiska na dzieci prostytutek mo偶e by膰 wyrastanie ich na przest臋pc贸w, seryjnych morderc贸w (Pedro Lopez, Charles Manson).
`