I Pracownia Zakładu Fizyki PL
Nazwisko i imię |
Maksym Piotr |
|
Wydział Elektryczny Grupa E.D. 2.5 |
|||
Data wyk. ćwiczenia |
23.03.1998 |
Numer ćwiczenia |
2.3 |
Temat ćwiczenia |
Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy pomocy spadkownicy |
|
Zaliczenie
|
Ocena |
Data |
Podpis |
1. Zasada pomiaru
Z II zasady Newtona wiemy jak otoczenie wpływa na zmianę ruchu ciała. Jest to następująca zależność:. Widzimy, że ruch jednostajnie zmienny jest spowodowany stałą siłą i możemy ją zapisać ogólnie jako: lub gdy oś Ox jest skierowana zgodnie z siłą (równanie skalarne). Jest to tzw. dynamiczne równanie ruchu. Poprzez całkowanie powyższego wyrażenia możemy wyznaczyć położenie ciała w danej chwili.
Przykładem ruchu jedostajnie zmiennego prostoliniowego jest swobodny spadek ciał. Nasze ciało bierze udział jednocześnie w dwóch ruchach. Jednym z nich jest obrót Ziemi wokół własnej osi w ciągu doby (ruch po okręgu o promieniu Rcosb , gdzie b - to szerokość geograficzna, w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu). Drugim natomiast jest swobodny spadek . Naszą siłę możemy rozłożyć na dwie składowe: , gdziejest siłą dośrodkowa o wartości , gdzie T jest okresem obrotu ziemi wokół własnej osi. Siła to ciężar ciała, powoduje on swobodny spadek niezamocowanego ciała. Wiemy, że ciężar ciała jest największy i równy sile grawitacji ( , gdzie R - promień ziemi, M - masa ziemi, m - masa ciała, G - stała grawitacji) tylko na biegunach (brak siły dośrodkowej), natomiast na równiku najmniejszy i równy różnicy siły grawitacji oraz siły dośrodkowej (wartość maksymalna). W punktach ziemi różnych od wyżej wymienionych ciężar ciał jest wartością pośrednią. Jednakże ruch obrotowy ziemi nie ma wielkiego wpływu i w wielu sytuacjach się go zaniedbuje.
Jeśli na ciało działa jedynie siła , to przyspieszeniez jakim się ono porusza nazywamy przyspieszeniem swobodnego spadania lub przyspieszeniem ziemskim, tj. . „Przyspieszeniem normalnym” nazywamy przyspieszenie ziemskie na szerokości geograficznej i wynosi ono .
2. Schemat pomiarowy
Aby dokonać wyznaczenia przyspieszenia ziemskiego użyjemy do tego celu przyrządu zwanego spadkownicą (rys.1). Składa się ona z pionowo ustawionej deski A, wzdłuż której może swobodnie spadać prostokątna płytka szklana S pokryta wcześniej sadzą. Na końcu deski umieszczony jest kosz B zabezpieczający płytkę przed stłuczeniem. Na dwóch prowadnicach umieszczony jest elektromagnetyczny wibrator D. Gdy przez cewkę zaczyna płynąć prąd pręcik (umieszczony na wibratorze) zaczyna drgać z częstotliwością płynącego prądu. Na swobodnym końcu pręcika jest umocowany włos W, który lekko dotyka płytki.
Gdy po uruchomieniu wibratora płytka spadnie to ruchomy (drgający) włos nakreśli na płytce krzywą falistą, która będzie odzwierciedleniem złożenia dwóch ruchów: drgającego wibratora oraz jednostajnie przyspieszonego - płytki.
Możemy więc mierząc drogę równą całkowitej wielokrotności długości naszej krzywej, obliczyć czas trwania ruchu.
Nasza płytka porusza się ruchem jednostajnie przyspieszonym z przyspieszeniem g. Gdy poznamy przyrosty dróg przebywane w równych kolejnych odstępach czasu wykorzystamy zależność aby wyznaczyć wartość przyspieszenia . Naszym przedziałem czasu będzie wielokrotność okresu drgań . Aby obliczyć odpowiednie przyrosty dróg, należy znać drogi przebyte przez płytkę w czasie t, 2t, 3t, 4t itd. Drogi przebywane przez płytkę w równych , następujących po sobie przedziałach czasu t obliczymy jako: s'1 =s1, s'2 =s2 - s1, s'3 =s3 - s2 , itd. natomiast przyrosty tych dróg: Ds'1 =s'2 - s'1 , Ds'3 =s'3 - s'2 itd. Gdy podstawimy dowolny przyrost Ds'k
otrzymamy: .
Przebieg ćwiczenia
Wcześniej przygotowaną płytkę szklaną pokrywamy warstwą sadzy ( przy pomocy świeczki), następnie umieszczamy ją w uchwycie U. Ustawiamy wibrator w ten sposób aby włos lekko dotykał powierzchni płytki. Następnie uruchamiamy wibrator i zwalniamy płytkę z uchwytu, powodując tym samym jej spadek swobodny. Musimy teraz dokonać pomiaru przebytych dróg i ich przyrostów. Umieszczamy płytkę na podstawkach i wybieramy przedział czasu, dla którego będziemy wyznaczać przyrosty dróg , gdzie n = 2, 3, 4, ... . Drogi s1, s2, s3, itd. wyznaczamy jako długość odcinków, na których liczba wykreślonych krzywych jest równa n, 2n, 3n itd., zaznaczamy ich końce. Mierzymy następnie odpowiednie długości dróg, drogi przebywane w równych przedziałach czasu oraz ich przyrosty przy pomocy podziałki milimetrowej. Dodatkowo mierzymy częstotliwości prądu przy pomocy częstościomierza.
3. Wyniki pomiarów
Wykonaliśmy cztery serie pomiarów, wartości zostały umieszczone w tabeli poniżej.
Pomiar
|
sk [m] |
s'k [m] |
D s'k [m] |
f [1/s] |
n |
g [m/s2] |
g [m/s2] |
1 |
s1=0,066 |
s1'=0,066 |
|
|
|
|
|
|
s2=0,169 |
s2'=0,103 |
Ds1'=0,037 |
50 |
3 |
10,28 |
|
|
s3=0,306 |
s3'=0,137 |
Ds2'=0,034 |
|
|
9,44 |
|
2 |
s1=0,065 |
s1'=0,065 |
|
|
|
|
|
|
s2=0,168 |
s2'=0,103 |
Ds1'=0,038 |
50,5 |
3 |
10,77 |
|
|
s3=0,302 |
s3'=0,139 |
Ds2'=0,036 |
|
|
10,2 |
|
|
s4=0,473 |
s4'=0,171 |
Ds3'=0,04 |
|
|
11,33 |
10,17 |
3 |
s1=0,097 |
s1'=0,097 |
|
|
|
|
|
|
s2=0,255 |
s2'=0,158 |
Ds1'=0,061 |
50 |
4 |
9,53 |
|
|
s3=0,478 |
s3'=0,223 |
Ds2'=0,065 |
|
|
10,16 |
|
4 |
s1=0,058 |
s1'=0,058 |
|
|
|
|
|
|
s2=0,153 |
s2'=0,095 |
Ds1'=0,037 |
|
|
10,48 |
|
|
s3=0,284 |
s3'=0,131 |
Ds2'=0,036 |
50,5 |
3 |
10,2 |
|
|
s4=0,448 |
s4'=0,164 |
Ds3'=0,033 |
|
|
9,35 |
|
4. Obliczenia
Obliczamy również wartość średnią przyspieszenia ziemskiego, wyznaczając wcześniej poszczególne wartości w kolejnych seriach pomiarowych.
Przyspieszenie policzymy z zależności , gdzie k = 1, 2, 3, ...
Oto przykładowe obliczenia dla pierwszej serii danych:
(pomiar pierwszy)
(pomiar drugi)
5. Dyskusja błędów
Maksymalny błąd względny przyspieszenia ziemskiego obliczymy metodą różniczkowania.
Nasza wielkość g jest zależna od przyrostów dróg i częstotliwości.
Poszczególne błędy popełnione w pomiarach bezpośrednich, mają wartość:
błąd pomiaru przy wyznaczaniu przyrostu dróg
błąd pomiaru przy odczycie częstotliwości
Maksymalny dopuszczalny względny błąd pomiaru dany jest wzorem.(jest to wynik najbardziej odbiegający od średniej w naszych pomiarach - seria 2 przyrost 3):
Między względnym błędem popełnionym a maksymalnym zachodzi zależność :
Względny błąd popełniony wynosi :
Wartość Wt - pochodzi z tablicy fizycznej i wynosi 9,806
Strona 3