Układ sterowania procesem gięcia

W tym układzie zawory sygnałowe 1S2 i 2S1 wyposażone są w dźwignie łamane z rolką są uruchamiane przez krzywki tłoczysk przy ruchu w oznaczonym kierunku. Gdyby zawór sygnałowy 2S1 miał wykrywać początkowe (tłoczysko wsunięte) położenie siłownika 2A(tłoczysko wsunięte), układ po włączeniu zaworu sygnałowego 1S1 nie mógłby wystartować, ponieważ na bistabilny zawór impulsowy 1V (realizujący pamiętanie) działałyby dwa przeciwstawne , o jednej wartości , ciśnienia sterujące ( sygnał ciśnieniowy z 2S1 i z 1S1). Także trzeci krok nie zostałby wykonany, gdyby był włączony zawór sygnałowy 1S2 w krańcowym położeniu siłownika 1A(tłoczysko wysunięte). Przedstawione na schemacie rozwiązanie ma następujące wady: krańcowe położenie siłowników nie mogą być zasygnalizowanie przez przełączenie zaworów sygnałowych 1S2 i 2S1, w wyniku czego np. siłownik gnący może rozpocząć ruch nawet wtedy kiedy urządzenie mocujące jest niezupełnie zamknięte.

Układ sterowania sekwencyjnego ( z zaworami pojedynczego impulsu) procesem gięcia.

W tym układzie kontrolę położeń krańcowych siłowników zapewniają zawory sygnałowe 1S1 i 2S1. Zawory pojedynczego impulsu 1V1 i 2V1 przekazują sygnały wejściowe tych zaworów tylko przez krótką chwilę, której czas trwania może być nastawiany. Bistabilne zawory rozdzielające 4/2 1V2 i 2V2 pełnią funkcje elementów pamięci. Uaktywnienie pamięci dokonuje się po przełączeniu zaworów sygnałowych 1S1 lub 1S2 i powoduje wysuwanie tłoczysk siłowników. Pamięci są kasowane (wyłączanie) sygnałami wytwarzanymi przez zawory sygnałowe 2S1 i 2S2 - powoduje wycofanie tłoczysk.

Układ sterownia taktowo-stopniowego procesem gięcia.

W taktowo-stopniowym układzie serownia sekwencyjnego procesem gięcia blok taktowo-stopniowy 0Z1 jest uaktywniany po podaniu sygnału ciśnieniowego z zaworu 1S1. Sygnał wyjściowy z bloku 0Z1 przełącza zawór roboczy 1V w wyniku czego siłownik 1A wysuwa się; ponadto ten, działając na element koniunkcji, przygotowuje do włączenia kolejny blok taktowo-stopniowy 0Z2. Blok 0Z2 zostanie włączony wtedy, kiedy poprzez zawór sygnałowy 1S3 zostaje potwierdzone osiągniecie przez siłownik 1A położenia krańcowego. Sygnał wyjściowy bloku 0Z2 przełącza zawór roboczy 2V w wyniku czego siłownik 2A wysuwa się oraz kasuje pamięć bloku 0Z1. Włącza więc sygnały z poprzedniego zrealizowanego taktu i działając na element koniunkcji przygotowuje następny takt. Blok taktowo-stopniowy 0Z3 zostaje wzbudzony, kiedy tłoczysko siłownika 2A osiągnie położenie krańcowe i przełączony zostaje zawór sygnałowy 2S2. Sygnał wyjściowy z bloku 0Z3 przełącza zawór roboczy 2V w położenie początkowe, siłownik 2A wycofuje się, ponadto kasuje on pamięć bloku 0Z3 i przełącza zawór roboczy 1V w położenie początkowe. Siłownik 1A wycofuje się i uruchamia zawór sygnałowy 1S2, który kasuje pamięć bloku 0Z4. Układ znajduje się ponowie w stanie początkowym.

Zaletą układów taktowo-stopniowych jest to, że ani przebieg kroków przednich, ani następnych nie zakłóca realizacji danego kroku cyklu pracy. Wadą natomiast jest duży koszt zestawu bloków. Jest on mniej dotkliwy w przypadku zastosowania zintegrowanych modułów, w których występuje 4, 6 lub 8 wzajemnie połączonych bloków taktowo stopniowych, składających się z pamięci SR i elementu koniunkcji na wejściu wzbudzającym.

Przykład:

Schemat taktowo-stopniowego układu sterownia ( z symbolem logicznym)

Dwa siłowniki pneumatyczne dwustronnego działania wykonują ruchy: 1A+, 1A-, 2A+, 2A- Jako układ sterowanie mogą być wykorzystywane takie same 4 bloki taktowo-stopniowe, jak w przypadku sterowania procesem gięcia.

Schemat taktowo-stopniowego układu sterownia ( z symbolem pneumatycznym)

---