ŻÓŁTACZKA TYPU B
Żółtaczka typu B, zwana jest również pod nazwą wirusowe zapalenie wątroby
WZW B, wszczepienną żółtaczką zakaźną lub hepatitis B. WZW B to otoczkowy wirus DNA hepatotropowy i limfotropowy, z rodziny hepadnawirusów.
Choroba ta niszczy wątrobę, na skutek obumierania komórek tego organu, co powoduje marskość wątroby oraz pierwotnego raka wątroby. Jedyną możliwością wyleczenia marskości wątroby jest przeszczep tego organu.
Zarażenie żółtaczką typu B może nastąpić poprzez krew lub spermę i wirusy te mają zdolność przeżycia przez pewien czas poza organizmem nosiciela. WZW B można się również zarazić poprzez różnego rodzaju transfuzje krwi, zabiegi chirurgiczne jak i kosmetyczne (przekuwanie uszu np.), ale również poprzez kontakt z krwią nosiciela czy poprzez stosunek seksualny. Jedynym zabezpieczeniem który może ustrzec przed WZW B jest szczepienie, powodujące zapobieganiu infekcji.
Najczęstszymi objawami żółtaczki typu B w ostrej fazie to: bóle głowy, osłabienie, brak apetytu, czasami podwyższona temperatura. W końcowej fazie pobolewanie wątroby, żołądka jak również długo utrzymująca się wysypka głównie na kończynach górnych i tułowiu, zwany zespołem Giannotti-Crosti. U większości chorych objawy się słabo nasilają. I występują one tylko u około 40 - 50 % zakażonych.
Jeżeli po 6 miesiącach od zachorowania nie dojdzie do eliminacji wirusa HBV, mówimy wówczas o przejściu wirusa w fazę przewlekłą. W tym okresie objawy mogą być niezauważalne nawet przez lata, chorzy skarżą się tylko na ciągłe zmęczenie, które jest nieadekwatne do wykonywanych czynności.
Pracę wykonała:
Karolina Siemieniewska
Fizjoterapia I rok
Studia nistacjonarne