Konie, Karoca Woźnica......

Były sobie raz konie, karoca i woźnica.

Kiedyś król zawołał do woźnicy:

Woźnico, zaprzęgnij konie do karocy bo królowa chce

Pojechać do sasa.

Woźnica poszedł i zaprzęgną konie do karocy.

Jak król z królową wsiedli do karocy to król zawołał:

Woźnico, pędź konie zaraz i pojechali.

Para królewska jedzie w swej pięknej karocy i nagle

Prawe koło zaczęło kuleć, lewemu nic nie było.

Przestraszony król zawołał:

Woźnico, woźnico ratuj idź sprawdzić co się stało.

Królowa ze strachu zemdlała.

A woźnica znalazł w prawym kole gwóźdź i go wyciągną. Zniecierpliwiony król zwraca się do woźnicy

Woźnico, mój drogi woźnico czy już wszystko w porządku, woźnica powiedział że tak siada do karocy

Jest gotowy do dalszej jazdy. Para królewska w karocy jedzie dalej. Po chwili król wychyla się z karocy i woła:

Do woźnicy: woźnico mój drogi woźnico zatrzymaj konie bo królowa chce zaczerpnąć świeżego powietrza.

Woźnica zatrzymuje konie i karoca stanęła. Z karocy

Wysiadają król z królową, a tu nagle słychać z oddali

Grzmot i zaczął nagle padać deszcz.

Król, królowa, prawe koło lewe koło, karoca i woźnica

Są całe mokrzy. Nie ma na co czekać i król woła do woźnicy. Woźnico pomóż królowej wsiąść do karocy

Zawróć konie wracamy do zamku. Po przybyciu do na miejsce konie zatrzymują się i para królewska wysiada

Z karocy. Król zaś woła: Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico wyprzęgnij konie i odstaw karocę. A królowa woła dalej Woźnico, mój drogi królu dziękuję wam za piękną przejażdżkę. DZIĘKUJEMY.....

---