CYTATY

CYTAT 1

„Wewnątrz nich [mowa o rzekach Cisa, Dunaj Flutausis (Aluta?)] jest Dacja, na kształt diademu uwieńczona stromymi Alpami [Karpatami], a wzdłuż ich lewego stoku, który skłania się ku zachodowi, rozsiadł się, poczynając od źródeł rzeki Wiskla, na niezmierzonych obszarach liczny naród Wenedów. A choć ich imiona zmienne są teraz, stosownie do rozmaitych szczepów, to przecież głównie nazywa się ich Sklawenami i Antami” (Getica V, 30-37)

CYTAT 2

„Oni bowiem, jak zaczęliśmy to wykładać na początku, czyli w katalogu ludów, pochodząc z jednej krwi, trzy obecnie przybrali imiona tj. Wenedowie, Antowie oraz Sklawenowie”

CYTAT 3

„Także imię mieli z dawien dawna jedno Sklawinowie i Antowie: jednych i drugich bowiem zwano dawniej Sporami, sądzę że dlatego ponieważ rozproszeni [gr. sporaden], z dala od siebie zamieszkują swój kraj”

CYTAT 4

„Około szóstej godziny nocy jest ojczyzna Scytów, skąd wywodzi się plemię Słowian”

CYTAT 5

„Zeriuani, które jest takim krajem, że z niego wszystkie plemiona słowiańskie wyszły i ród [swój], jak zapewniają, wywodzą”

CYTAT 6

„Słowianie należą do potomków Madaja, syna Jafeta, syna Noego; od nich wywodzą się wszystkie narody słowiańskie i do niego schodzą się ich genealogie (...) Tworzą oni liczne narody. Otóż między nimi jest [naród], przy którym od dawna, od samego początku była władza; jego król nazywa się [lub: był zwany, nosił tytuł] Madżak. Naród ten zwie się Walinjana. I temu ludowi zwykły były się podporządkowywać pozostałe plemiona słowiańskie, ponieważ lud ten dzierżył władzę i inni królowie jej ulegali”

CYTAT 7

„Wspominaliśmy już na początku dzieje króla, któremu panujący ich w dawnych czasach podlegali królowi Madżak, władcy Walinjana. (...) Lud ten jest wśród plemion słowiańskich najczystszej krwi; był on czczony pośród ich narodów i mógł się między nimi powołać na stare zasługi. Potem nastała niezgoda między ich narodami; rozluźniła się ich organizacja i poszczególne narody skupiły się w sobie (...)”

CYTAT 8

„Stanowią oni [Słowianie] liczne i różniące się plemiona. W ubiegłych czasach zbierał [skupiał] ich razem pewien król, noszący tytuł Maha. Był on z [pewnego] ich plemienia zwanego Wolinan [lub Wolinana], a to plemię jest [było?] wielce poważane wśród nich. Potem poróżnili się między sobą, tak że ustał u nich ład, a plemiona ich potworzyły oddzielne grupy, zaś nad każdym plemieniem ich zapanował król”

CYTAT 9

„Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska. I od tych Słowian rozeszli się po ziemi i przezwali się imionami swoimi, gdzie siedli na którym miejscu.” Tu następuje opis wędrówek i docelowych siedzib różnych ludów.

„I tak rozszedł się naród słowiański, a od niego i pismo nazwano słowiańskim”

CYTAT 10

„(...) pojawił się od stron pólnocnych naród zwany Gotami, lud dziki i nieokiełznany, którym rządzili trzej bracia, synowie jakiegoś króla Swewlada o następujących imionach: pierwszy Brus, drugi Totila, trzeci zaś Ostroil”

CYTAT 11

„Oba narody, to jest Goci będący Słowianami i Bułgarzy, z racji, że mieli wspólny język i dlatego, że byli poganami, zaczęli się wzajemnie miłować”

---