Stanisław Michalkiewicz: Carek(s)

2005-07-16 (00:37) Najwyższy Czas!

Wierzcie partii i jedźcie ze mną do lasu. Narwiemy koperwasu w czynie społecznym. To lubię - partia rządzi, naród grzeczny - się słucha. A swoją drogą, towarzysze, uważam osobiście, że społeczeństwu lepiej przemawiać do d…y, niż do brzucha - o czym zresztą pisał Lenin". W stylu przypominającym niezapomniane monologi Edwarda Gierka, swego młodzieńczego idola, skomentował pan marszałek Cimoszewicz swoją rejteradę z przesłuchania przed sejmową komisją śledczą, badającą aferę Orlenu. Pan marszałek Cimoszewicz uznał, że większość członków komisji jest stronnicza, bo zajrzeli do jego teczki, chociaż niezawisły sąd wcześniej uznał, że nie był on kontaktem operacyjnym Dep. I MSW (czyli starej, poczciwej razwiedki) o pseudonimie "Carex", podobnie jak innym razem uznał, że Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski też nie skłamali w swoich oświadczeniach lustracyjnych. Przede wszystkim jednak marszałek Cimoszewicz nie ma nic wspólnego z aferą Orlenu, podobnie jak prezydent Kwaśniewski, jego małżonka Jolanta, Jan Kulczyk, Marek Dochnal, Leszek Miller, Krzysztof Janik, Józef Oleksy, Aleksander Żagiel i Andrzej Kuna, i wszyscy inni świadkowie oraz podejrzani.

Wygląda na to, że jak tak dalej pójdzie, to nie będą potrzebne żadne Komisje Prawdy i Pojednania, które w odruchu paniki chciał zakładać JE abp Józef Życiński, żeby konfidenci mogli wzajemnie wyszorować sobie plecy w hyzopie. Już następnego dnia po obwieszczeniu ostatecznej decyzji marszałka Cimoszewicza o wystawieniu swej kandydatury w wyborach prezydenckich, 85 posłów SLD skierowało do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o uznanie ustawy lustracyjnej za sprzeczną z konstytucją. Była to właściwie reakcja na słowa zachęty ze strony prezesa SN Lecha Gardockiego, prezesa TK Marka Safiana i Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla, którzy wyrazili zaniepokojenie "dziką" lustracją. Skoro prezesi najbardziej niezawisłych sądów dają takie cynki, no to jazda! Warto przypomnieć, że Trybunał Konstytucyjny już w roku 1992 znalazł się na poziomie i uchwałę lustracyjną Sejmu uznał za sprzeczną z konstytucją. Cóż innego zresztą mógł wtedy zrobić, skoro uchwałę tę potępili i Jacek Kuroń, i Adam Michnik, a Wisława Szymborska napisała nawet poetessy poezyje o "nienawiści" - znaczy się - skoro poruszone zostały moce ziemskie, niebieskie i piekielne? Po to partia wyposaża sądy i trybunały w niezawisłość, żeby w odpowiedniej chwili stawały na wysokości zadania i wyrokowały, jak się należy. A czyż teraz nie jest znowu odpowiednia chwila? Jasne, że jest!

Widać to choćby po badaniach stęsknionej opinii publicznej. Ledwie tylko ("ledwo słoneczko uderzy w okno swym złotym promykiem, budzę się hoży i świeży z państwowo twórczym okrzykiem") marszałek Cimoszewicz ogłosił swoją wiekopomną decyzję, zaraz poruszyła się dusza narodu, a w każdym razie najlepszej jego części z razwiedki i jej odkrywki w postaci Stowarzyszenia Ordynacka, podejrzewanego o skrywanie w swoim łonie słynnej grupy trzymającej władzę. To poruszenie wiadomej duszy zrodziło prawdziwą falę tsunami popularności. Już 25, już 31 procent…! Ja sobie to w nocy rozbieram z uwagą - i rzeczywiście! Jeśli rację mają historycy z IPN, że mieliśmy 15 procent konfidentów, to z rodzinami mamy już 30 proc. A przecież jeszcze są partyjniacy, ubowcy, milicjanci i emerytowani wojskowi… Coś mi się zdaje, że marszałek Cimoszewicz może liczyć co najmniej na 50, a może nawet na całe 58 procent, tzn. tylu wyborców, ilu tęskni za Gierkiem. Skoro podnosi się takie tsunami popularności, to już chyba razwiedka ogłosiła pełną mobilizację wszystkich rezerw. Nawet przodownik pracy w szermierce o wolność, czyli pan red. Stefan Bratkowski już widać zorientował się, z jakiego klucza śpiewać mu wypada i w najnowszym felietonie napisał, że "z IPN wionie dzisiaj głównie smród".

No proszę - akurat z IPN i "głównie". Jak prezesem zostanie Bogdan Borusewicz, to od razu spryska ten cały IPN dezodorantami, które wywabią wszystek smród, najlepiej razem z zapiskami w teczkach "bohaterów". Bo panu red. Bratkowskiemu, podobnie zresztą jak i panu red. Wierzbickiemu, głównie o tych "bohaterów" się rozchodzi. Obydwaj w zgodnym chórze wyśpiewują, że dzisiejszych zepsutych czasach, każdy kto "nie ryzykował", może się "wywyższać nad bohaterów". Red. Wierzbicki nawet nieubłaganym palcem wskazuje tych, co to "nie ryzykowali", podczas kiedy on… Ach, ta przeklęta modestia! Chodzi mu oczywiście o Radio Maryja. To nawet ciekawe, bo z radiem tym współpracuje np. Antoni Macierewicz, który w swoim czasie ryzykował chyba trochę więcej od red. Wierzbickiego. O sobie już nie wspomnę, chociaż właściwie - dlaczego nie? W 1978 roku drukarnia "Gospodarza" przez pewien czas była u mnie w domu, a i drukowanie później książek "Kręgu" czy "Kursu" gdzie indziej też było trochę ryzykowne. Ale rozumiem, że łaskawy chleb w "Gazecie Wyborczej" ma swoją cenę i jeśli już ktoś znalazł się z Adamem Michnikiem po tej samej stronie barykady, to niestety - również z całym inwentarzem, "człowieków honoru" nie wyłączając. Tak wytwornego towarzystwa należy oczywiście powinszować, ale czy narzekanie na "smród z IPN" jest aby w tej sytuacji najbardziej taktowne?

Jak widać zaplecze może być szersze niż myślimy, bo i test na ojca Hejmo wywarł odpowiednie wrażenie gdzie trzeba. W "Gazecie Wyborczej" dominikanin ojciec Marcin Lisak też pryncypialnie piętnuje Radio Maryja za "nienawiść" i pokazuje, jakie zmartwienia dzisiaj się nosi: antykoncepcja, celibat, kobiety w Kościele… Gdyby tak, dajmy na to, Benedykt XVI zezwolił na antykoncepcję i zniesienie celibatu nawet w zakonach, to kobiety mogłyby z powodzeniem zastępować ojców, zwłaszcza na uciążliwych mszach porannych. Ach! Żyć, nie umierać! Gdyby tak jeszcze wietnamska albo filipińska, dobrze wytresowana służba… Inna sprawa, czy ktokolwiek chciałby jeszcze się na te nabożeństwa fatygować, ale est modus in rebus - podatek kościelny, oczywiście obowiązkowy. Oczywiście dzisiaj próżno jeszcze marzyć o tym, ale - co się odwlecze, to nie uciecze; walec postępu toczy się nieubłaganie, więc na razie - lustracji stop!

Pan marszałek Cimoszewicz musi mieć na ten temat jeszcze dokładniejsze wiadomości, toteż nic dziwnego, że wreszcie wykonał pokazuchę, że te wszystkie komisje i w ogóle cały ten Sejm, to tylko takie papierowe tygrysy, a władza po staremu wyrasta z lufy karabinu. Wyobrażam sobie, jak musiało to ucieszyć starą brać ubecką, że jednak jabłko od jabłoni daleko nie upada. Po takim przedstawieniu pan marszałek nie jest zwyczajnym kandydatem, nie jest już tylko Wielką Nadzieją Czerwonych. Pan marszałek Cimoszewicz jest carem-duszeńką!

---