Piękna Madonna z Wrocławia
Rok powstania około 1410
Tematyka zaczerpnięta z Biblii, przedstawia matkę Jezusa Chrystusa.
Niewielka rzeźba z drewna, wolnostojąca, polichromowana (malowana) ma charakter dewocyjny, przeznaczona do osobistej kontemplacji. W tym okresie powstawały masowo w całej Europie (od 1380 do połowy XV wieku. Okres stylu międzynarodowego.
Piękne Madonny wyrażały również ideał kobiecej urody i jej apoteozy (wyniesienie , uwielbienie)
Wytworność gestu, poza oparta na kontrapoście, dziewczęca. Lalkowata uroda, łagodne rysy twarzy. Bardzo delikatny rysunek dłoni i wydłużonych palcach. Wysokie czoło, zgodnie z konwencją ówczesnej mody.
W draperii widzimy wielkie łukowate zwoje fałd , które wydzielają poszczególne bryły kompozycji. Układają się w spęczniałe fałdy i kaskady. Pod fałdami ginie anatomia i zarys ciała
Proporcje smukłe, troszkę zamała główka, ramiona wąskie
Całość wygina się w esowatą linię
Figurki tego typu były umieszczane w skrzyniach ołtarzowych i w domach prywatnych.
Inne przedstawienia Marii to piety, madonny brzemienne, madonny na lwach, oraz cykle o życiu Maryi.