Piękna Madonna z Wrocławia
Rok powstania: około 1410
Tematyka zaczerpnięta z biblii, przedstawia matkę Jezusa Chrystusa
Niewielka rzeźba z drewna, wolnostojąca, polichromowana (malowana), ma charakter dewocyjny, przeznaczona do osobistej kontemplacji. W tym okresie powstawały masowo w całej europie (od 1380 do połowy 15 wieku). Okres stylu międzynarodowego
Piękne Madonny wyrażały również ideał kobiecej urody i jej apoteozy (uwielbienie, wyniesienie)
Wytworność gestu, poza oparta na kontrapoście, dziewczęca. Lalkowata uroda, łagodne rysy twarzy. Bardzo delikatny rysunek dłoni i wydłużone palce. Wysokie czoło, zgodnie z konwencją ówczesnej mody
W draperii widzimy wielkie, łukowate zwoje fałd, które wydzielają poszczególne bryły kompozycji. Układają się w spęczniałe fałdy i kaskady. Pod fałdami ginie anatomia i zarys ciała
Proporcje smukłe, troszkę za mała główka, ramiona wąskie
Całość wygina się esowatą linią
Figurki tego typu były umieszczane w skrzyniach ołtarzowych i w domach prywatnych
Inne przedstawienia Marii to: piety, Madonny brzemienne, madonny na lwach (Śląsk), oraz cykle o życiu Maryi
gdańska 1420 krużlowska z Cegłowa 1420