Srebrzystość liści - Chondrostereum purpureum
Jest powszechnie występującą chorobą kory i drewna drzew owocowych, powodowaną przez Chondrostereum purpureum. Drewno porażonych pędów brunatnieje, murszeje, a kora ulega nekrozie i odpada. Prowadzi to do zamierania gałęzi i konarów, a nawet całych drzew. Na obumarłych konarach i gałęziach grzyb wytwarza skórzaste, ułożone dachówkowato, półkoliste owocniki o pofałdowanym brzegu. Górna ich część jest szara, a dolna szarobrunatna lub fioletowoczerwona. Patogen rozprzestrzenia się za pomocą zarodników podstawkowych tworzących się na dolnej stronie owocników. Wnikają one do konarów przez rany. Grzybnia rozwija się w korze i drewnie, nigdy natomiast w liściach. Objawy srebrzystości (fot. 8), to zjawisko wtórne spowodowane wydzielaniem przez patogen enzymów powodujących odstawanie skórki liścia od warstwy miękiszu palisadowego. W sadach należy wycinać konary, na których pojawiają się owocniki grzyba. Drzewa silnie porażone z objawami nasilającymi się z roku na rok należy usuwać z sadu. Rany po cięciu zabezpieczać pastami ochronnymi.
Srebrzystość liści - choroba grzybowa wielu roślin, głównie drzew liściastych, wywoływana przez chrząstkoskórnika purpurowego (Chondrostereum purpureum - (Pers.) Pouzar (1959)) należącego do klasy podstawczaków[1]. Patogen bardzo często atakuje rośliny z rodzaju Prunus (śliwa, wiśnia), gdzie ma duże znaczenie gospodarcze. Spotykany jest także na jabłoni, gruszy, wierzbach, topoli, klonie, grabie, platanie, dębie, wiązie, bzie lilaku i innych. Sporadycznie może także infekować gatunki iglaste takie jak jodła, świerk czy żywotnik[2]. Ma bardzo szeroki zasięg występowania, powszechny w lasach, ogrodach i sadach klimatu umiarkowanego.
Charakterystyka choroby
Drewno na porażonych pędach powoli brunatnieje i murszeje, a kora ulega nekrozie i odpada. Infekcja powoduje obumieranie gałęzi i konarów i rozprzestrzeniając się, doprowadza do śmierci drzewa. Na obumarłych konarach i gałęziach grzyb wytwarza dachówkowato ułożone, półkoliste owocniki o pofałdowanym brzegu. Górna, skórzasta, część jest szara, a dolna szarobrunatna lub fioletowoczerwona. Infekcję powodują zarodniki podstawkowe powstające na dolnej stronie owocników. Wrastają one do konarów przez rany, stąd też w systematycznie przycinanych sadach choroba może rozwijać się epidemicznie. Grzybnia rozwija się w korze i drewnie, nigdy w liściach; jednak objawy srebrzystości, są łatwo zauważalne na liściach, to zjawisko wtórne spowodowane wydzielaniem przez patogen enzymów powodujących "odklejanie" się bezbarwnej skórki liścia od zielonej warstwy miękiszu palisadowego.
Zwalczanie
Nie stosuje się zwalczania chemicznego poprzez opryskiwanie za pomocą fungicydów. Profilaktyka rozprzestrzeniania się infekcji polega na usuwaniu wszystkich gałęzi z objawami choroby w miejscach poniżej występowania grzyba, natomiast powstałe rany zabezpiecza się przy użyciu farby emulsyjnej z dodatkiem środka grzybobójczego. Zabiegi takie powinny być wykonywane w lecie, kiedy objawy na liściach są wyraźnie widoczne. Silnie porażone drzewa (z owocnikami na pniach) powinny być usuwane z plantacji i palone.