TEST LOVETTA - KOŃCZYNA DOLNA

Test ruchu zgięcia kończyny dolnej w stawie biodrowym:

3 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi, udo kończyny dolnej testowanej podparte na całej

tylnej powierzchni.

Stabilizacja miednicy od tyłu (zapobieganie odchyleniu tułowia)

Ruch: zgięcie w stawie biodrowym polegający na maksymalnym zbliżeniu przedniej

powierzchni uda do klatki piersiowej. Ruch odbywa się w płaszczyźnie strzałkowej (bez

rotacji zewnętrznej!)

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na przednią powierzchnię dolnej nasady uda tuż ponad stawem kolanowym.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4.

Wielkość oporu osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku nie testowanym, staw biodrowy ugięty do kąta prostego.

Testowana kończyna odciążona ręką badającego.

Stabilizacja miednicy (zapobieganie ruchom w odc. lędźwiowym kręgosłupa i obręczą

biodrową)

Ruch: zgięcie kończyny dolnej w stawie biodrowym do 90°.

1 - PW: siad z podudziami zwieszonymi, udo kończyny dolnej testowanej podparte na całej

długości tylnej powierzchni, tułów swobodnie oparty.

Napięcie mięśniowe wyczuwalne w okolicy krętarza mniejszego

0 - napięcie mięśniowe przy próbie ruchu czynnego nie jest wyczuwalne.

Test ruchu wyprostu kończyny dolnej w stawie biodrowym

3 - pw.: leżenie przodem, staw biodrowy kończyny dolnej testowanej ustawiony w pozycji

pośredniej, staw kolanowy ugięty do kąta prostego (w celu możliwie pełnego wyłączenia

z działania dolnych części dwustawowych mięśni kulszowo - goleniowych).

Stabilizacja miednicy.

Ruch: wyprost w stawie biodrowym w pełnym zakresie.

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na tylną powierzchnię dolnej nasady uda tuż ponad stawem kolanowym.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku nie testowanym, staw biodrowy kończyny testowanej ustawiony w

pozycji pośredniej, kończyn ustawiona jest równolegle do podłoża.

Staw kolanowy ugięty do kąta prostego. Kończyna odciążona na ręce badanego.

Stabilizacja miednicy i odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Ruch: wyprost w stawie biodrowym.

1 - pw.: leżenie przodem, staw biodrowy w pozycji pośredniej, stopy poza podłożem.

Palpacyjna ocena napięcia mięśni na tylnej powierzchni uda w okolicy guza kulszowego.

Test ruchu odwodzenia kończyny dolnej w stawie biodrowym

3 - pw.: leżenie na boku nie testowanym. Staw biodrowy kończyny badanej ustawiony w

pozycji pośredniej. Staw kolanowy w wyproście.

Stabilizacja miednicy.

Ruch: odwodzenie kończyny w stawie biodrowym dokładnie w płaszczyźnie czołowej.

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na boczną powierzchnię dolnej nasady uda tuż ponad stawem kolanowym.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie tyłem bądź przodem. Stopy poza podłożem.

Stabilizacja miednicy i odcinka lędźwiowego.

Ruch: odwodzenie kończyny dolnej w warunkach odciążenia.

1 - pw.: leżenie na boku nie testowanym. Staw biodrowy kończyny badanej ustawiony w

pozycji pośredniej. Staw kolanowy w wyproście. Stabilizacja miednicy.

Podczas próby ruchu odwodzenia należy palpacyjnie próbować wyszukać napięcia

mięśniowe w okolicy krętarza większego.

Test ruchu przywodzenia kończyny dolnej w stawie biodrowym

3 - pw.: leżenie na boku testowanym, kończyna dolna nie testowana odwiedziona w stawie

biodrowym w pełnym zakresie w płaszczyźnie czołowej. Stabilizacja miednicy.

Ruch: przywodzenie kończyny dolnej w stawie biodrowym w pełnym zakresie.

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na przyśrodkową powierzchnię dolnej nasady uda tuż ponad stawem kolanowym.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną

2 - pw.: leżenie tyłem, nie badana kończyna dolna odwiedziona w bok.

Stabilizacja miednicy i odcinka lędźwiowego.

Ruch: przywodzenie badanej kończyny dolnej w pełnym zakresie w warunkach

odciążenia.

1 - pw.: leżenie tyłem, kończyna dolna nie badana odwiedziona w bok spoczywa na podłożu.

Kończyna badana ustawiona w pozycji pośredniej w stawie biodrowym, spoczywa na

podłożu.

Napięcie wyczuwane palpacyjnie na powierzchni przyśrodkowej górnej nasady uda w

okolicy pachwiny.

Test ruchu rotacji zewnętrznej kończyny dolnej w stawie biodrowym

3 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi. Kończyna dolna nie testowana odwiedziona w

stawie biodrowym do kąta około 40°.

Stabilizacja miednicy od przodu na wysokości kolców biodrowych przednich górnych.

Ruch: rotacja zewnętrzna w stawie biodrowym.

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na przyśrodkową okolicę dolnej nasady goleni, nad kostką przyśrodkową.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie tyłem. Kończyna dolna zgięta w stawie biodrowym i kolanowym do kata

prostego. Podudzie odciążone ręką badającego. Druga ręka badającego zabezpiecza

pionowe ustawienie uda.

Ruch: rotacja zewnętrzna w stawie biodrowym, przy czym podudzie porusza się w

płaszczyźnie równoległej do podłoża.

Test ruchu rotacji wewnętrznej kończyny dolnej w stawie biodrowym

3 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi.

Stabilizacja miednicy na wysokości kolców biodrowych przednich górnych rękami

badającego.

Ruch: rotacja wewnętrzna w stawie biodrowym.

4 - pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same, jak podczas testowania w stopniu 3.

Opór: na boczną okolicę dalszej nasady goleni, nad kostką przyśrodkową.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie tyłem. Badana kończyna dolna zgięta w stawie biodrowym i kolanowym do

kąta prostego. Podudzie podtrzymywane jest ręką badającego. Druga ręka testującego

zabezpiecza pionowe ustawienie uda badanej kończyny dolnej.

1 - pw.: leżenie na boku nie testowanym z kończyną zrotowaną na zewnątrz. Kończyn a

badana ułożona na drugiej kończynie dolnej.

Stabilizacja miednicy.

Podczas próby ruchu czynnego rotacji wewnętrznej palpacyjnie wyczuwane napięcie

mięśniowe w okolicy krętarza większego kości udowej.

Test ruchu zgięcia kończyny dolnej w stawie kolanowym

3 - pw.: stanie przodem do ściany tak, by przednia powierzchnia ciała przylegała całą

płaszczyzną. Kończyna dolna nie testowana - na kilkucentymetrowym podwyższeniu.

Kończyna dolna testowana - swobodnie zwieszona.

Stabilizacja tylnej okolicy stawu biodrowego i tylnej powierzchni uda kończyny testowanej

w połowie jego długości.

Ruch: zgięcie stawu kolanowego.

4 - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak przy testowaniu w stopniu 3.

Opór: tylna powierzchnia nasady dalszej goleni, ponad guzem piętowym.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku nie testowanym. Kończyna testowana ustawiona równolegle do

podłoża, utrzymywana jedną ręką badającego za udo, a drugą za podudzie.

Stabilizacja uda i miednicy rękami badającego.

Ruch zgięcia w stawie kolanowym w płaszczyźnie równoległej do podłoża (w warunkach

odciążenia).

1 - pw.: leżenie przodem, staw kolanowy - wyprostowany, stopa - poza podłożem.

Podczas próby czynnego ruchu zgięcia w stawie kolanowym palpacyjnie wyszukuje się

napięcie mięśniowe w okolicy dołu podkolanowego na tylnej powierzchni dalszej nasady

uda.

Test ruchu wyprostu kończyny dolnej w stawie kolanowym

3 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi, nie testowana kończyna dolna odwiedziona w bok

w stawie biodrowym do kąta około 30°.

Stabilizacja przedniej powierzchni uda badanej kończyny w połowie jego

długości.

Ruch wyprostu w stawie kolanowym w płaszczyźnie prostopadłej do podłoża.

4 - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak przy testowaniu w stopniu 3.

Opór: przednia powierzchnia nasady dalszej goleni, ponad guzem piętowym

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku nie testowanym. Kończyna badana ustawiona w płaszczyźnie

równoległej do podłoża, zgięta w stawie biodrowym i kolanowym do kąta prostego,

podtrzymywania rękami badającego.

Ruch: wyprost w stawie kolanowym w warunkach odciążenia.

1 - pw.: leżenie tyłem, badana kończyna dolna wyprostowana w stawie kolanowym,

rozluźniona.

Podczas próby napięcia mięśnia czworogłowego obserwuje się jego reakcję na całym

przebiegu.

Test ruchu zgięcia w stawie skokowo - goleniowym

3 - pw.: leżenie przodem, badana kończyna dolna wyprostowana w stawie kolanowym, stopa

poza podłożem ustawiona w ten sposób by jej oś długa tworzyła kąt prosty z osią długą

goleni.

Stabilizacja podudzia testowanej kończyny ręką badającego na tylnej powierzchni goleni

nadkostkowo.

Ruch: zgięcie w stawie skokowo - goleniowym

4 - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak przy testowaniu w stopniu 3.

Opór: na przyśrodkową, tylną i boczną powierzchnie guza piętowego oraz na przednią

powierzchnię nasady dalszej goleni, ponad guzem piętowym (patrz - rysunek)

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku testowanym, stopa kończyny badanej poza podłożem. Staw

kolanowy wyprostowany, staw skokowo - goleniowy ustawiony tak, by zachować kąt

prosty między osią długą stopy i goleni.

Stopa odciążona ręką badającego przez chwyt za jej krawędź boczną.

Stabilizacja nasady dalszej podudzia drugą ręką badającego.

Rucha zgięcia stopy w stawie skokowo - goleniowym

1 - pw.: leżenie przodem. Stopa - w pozycji pośredniej, poza podłożem „celuje” w podłogę.

Podczas próby ruchu czynnego zgięcia w stawie skokowo - goleniowym, należy

palpacyjnie wyszukać na tylnej powierzchni goleni w okolicy przebiegu ścięgna

Achillesa.

Test ruchu wyprostu stopy w stawie skokowo - goleniowym (zgięcie grzbietowe)

3 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi. Stopa ustawiona pod kątem prostym w stosunku do

podudzia.

Stabilizacja ręką badającego na tylnej powierzchni nasady dalszej podudzia, nad guzem

piętowym.

Ruch: wyprost stopy w stawie skokowo - goleniowym w pełnym zakresie

4 - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak przy testowaniu w stopniu 3.

Opór: na grzbietową powierzchnię stopy.

5 - wszystkie parametry badania takie same jak przy testowaniu w stopniu 4. Wielkość oporu

osiąga wartość submaksymalną.

2 - pw.: leżenie na boku testowanym. Kończyna badana wyprostowana w stawie kolanowym,

stopa ustawiona pod kątem prostym w stosunku do goleni, poza podłożem. Jest ona

odciążona ręką badającego przez chwyt bocznej krawędzi.

Stabilizacja dalszej nasady podudzia drugą ręką badającego

Ruch: wyprost stopy w stawie skokowo - goleniowym w płaszczyźnie równoległej do

podłoża.

1 - pw.: siad z podudziami zwieszonymi. Stopa badanej kończyny ustawiona w pozycji

pośredniej w stosunku do podudzia (może być również swobodnie zwieszona).

Stabilizacja ręką badającego tylnej powierzchni nasady dalszej podudzia

Podczas próby ruchu czynnego wyprostu w stawie skokowo - goleniowym palpacyjnie

wyszukuje się napięcia mięśniowego na przednio - bocznej powierzchni bliższej nasady

goleni.

---