Praca naukowa i dyplomowa

W pierwszej części poradnika zajmowaliśmy się najczęściej stosowanym sposobem tworzenia spisów treści na podstawie nagłówków. Obecnie uzupełnimy ten temat o zasady tworzenia spisów treści, opierając się na konspekcie i polach haseł spisu treści.

W

poprzednim odcinku powiedzieliśmy, że style na­główków są najczęściej wykorzystywane jako ma­teriał do spisu treści. Word jest jednak znacznie bar­dziej elastyczny i daje użytkownikowi pełną swobodę w wy­borze źródeł.

Spis treści na podstawie konspektu

Konspekt jest specjalną techniką hierarchizacji tekstu, stoso­waną na ogół wtedy, gdy chcemy na własny użytek wyraźnie podkreślić nadrzędność i podrzędność pewnych fragmentów dokumentu. Jest oczywiste, że konspektu raczej się nie sto­suje w beletrystyce. Natomiast doskonałym tworzywem jest praca naukowa, dyplomowa czy biurowy raport. Warto powiedzieć, że dobrze sporządzony konspekt pozwala łatwo manipulować większymi fragmentami tekstu, np. prze­nosić je „w pionie" czy zmieniać ich układ w ramach hierar­chii dokumentu. Umożliwia także szybkie przenoszenie się między fragmentami tekstu w widoku planu dokumentu oraz wyświetlanie lub chowanie poszczególnych części pracy. Zy­skuje na tym organizacyjna strona dokumentu. Zasady tworzenia konspektu nie są przedmiotem tego arty­kułu, ale dla jasności obrazu warto wyraźnie zaznaczyć, że hierarchia konspektu jest widoczna jedynie w widoku kon­spektu. W widoku normalnym, układzie wydruku czy podglą­dzie wydruku konspekt nie jest w żaden sposób wyróżniony. Porównajmy ilustracje l i 2.

Konspekt jest wewnętrzną techniką Worda (w przeciwień­stwie np. do list punktowanych i numerowanych), mającą jednak konsekwencje dla pewnych widocznych elementów dokumentu, jak właśnie spisy treści. Do dyspozycji mamy 9 poziomów konspektu oraz tekst pod­stawowy. Aby fragmenty dokumentu mogły służyć jako two­rzywo do spisu treści, powinny mieć charakter śródtytułów określonego poziomu - pierwszego, drugiego itd. Występują­cy za takim „nagłówkiem" tekst jest tekstem podstawowym, do momentu wystąpienia kolejnego „nagłówka". Wyraz „na­główek" bierzemy w cudzysłów, gdyż nie ma on żadnego wy­różniającego oznaczenia poza oznaczeniem poziomu kon­spektu. Na rysunku l widzimy wyróżnienie poziomu konspek­tu (poziomy l i 2), natomiast na rysunku 2 widać jedynie to, że utworzyliśmy śródtytuły.

Rys. 1. Widok dokumentu w ukladzie konspektu pokazuje hierarchię fragmentów pracy, uiatwiając zdefiniowanie spisu treści.

Rys. 2. Układ konspektowy nie jest drukowany - obrazuje to przejście do widoku normalnego.

Rys. 3.

W oknie

dialogowym

Indeks i spisy

możemy

wybrać wiele

istotnych

parametrów

spisu treści,

decydujących

o ostatecznym

wyglądzie spisu.

---