ATM
ATM odwraca tradycyjny paradygmat sieci.
W sieciach tradycyjnych:
bezpołączeniowe pakiety wysyłane ze stacji niosą ze sobą dodatkową informację,
która pozwalała tylko zidentyfikować ich nadawcę i miejsca przeznaczenia.
Sama sieć została obarczona uciążliwym zadaniem rozwiązania problemu dostarczenia pakietu do odbiorcy.
ATM jest tego przeciwieństwem.
Ciężar spoczywa na stacjach końcowych,
Stacje końcowe ustanawiają między sobą wirtualną ścieżkę.
Przełączniki znajdujące się na tej ścieżce przekazują komórki wirtualnym kanałem poprzez przełączaną sieć,
wykorzystują do tego informacje zawarte w nagłówkach tych komórek.
W sieci ATM można ustanawiać dwa rodzaje połączeń wirtualnych:
Obwód wirtualny
Ścieżkę wirtualną
Obwód wirtualny
połączenie logiczne pomiędzy dwoma urządzeniami końcowymi poprzez sieć przełączaną.
Urządzenia te komunikują się poprzez obwód logiczny.
Ścieżka wirtualna
zgrupowanie logiczne obwodów.
Każda komórka ATM zawiera
informacje ścieżki wirtualnej,
informację obwodu wirtualnego.
Przełącznik ATM używa tych informacji do przekazywania komórek do odpowiedniego następnego urządzenia.
ATM jest protokołem połączeniowym, mogącym obsługiwać następujące rodzaje połączeń:
Połączenie dwupunktowe
Połączenie jednej stacji z wieloma
Sieć ATM została zaprojektowana w topologii gwiazdy. Podstawowym elementem sieci ATM jest elektroniczny przełącznik (komutator).
Gdy połączenie między komputerem a przełącznikiem zostanie przerwane, cierpi na tym tylko jedna maszyna.
Typowe połączenie ATM między komputerem a przełącznikiem działa z prędkością 100Mbps lub większą - często światłowód (para światłowodów) zamiast kabla miedzianego.