*ATM to technika komutacji pakietów w trybie połączeniowym. ATM wykorzystuje połączenia wirtualne, które są opisywane przez dwa identyfikatory: identyfikator ścieżki wirtualnej VPI oraz w ramach ścieżki poprzez identyfikator kanału wirtualnego VCI. Natomiast każda komórka ATM posiada w nagłówku przypisane wartości VPI oraz VCI i tym sposobem można przyporządkować każdą transmitowaną komórkę do konkretnego połączenia wirtualnego.
Połączenie wirtualne należy traktować jako zbiór zasad przesyłania komórek przez węzły sieci (komutatory ATM). Każdy komutator ATM posiada tablicę, z której są zapisywane zasady przesyłania komórek, czyli zasady komutacji
Komutator1 ATM realizuje dwa podstawowe zadania:
transport komórki z odpowiedniego wejścia (portu wejściowego) do odpowiedniego
wyjścia,
zamiana wartości identyfikatorów VPI/VCI w nagłówku przenoszonej komórki
zgodnie z zapisem w tablicy komutacji.
*CECHY ATM
-stała wielkość modułu transportowego –podstawową jednostką transportową, nieżalenie od rodzaju przesyłanych danych jest 53-bajtowa komórka
- połączeniowy tryb pracy – transmisja strumieni komórek odbywa się przez kanały i ścieżki wirtualne, zestawiane na czas połączenia pomiędzy stronami. W węzłach sieci komórki kierowane są na wcześniej ustalone drogi. Ta prostota i ustalona wielkość modułu transportowego implikuje możliwość przesyłania danych z ogromną szybkością.
-gwarantowana jakość usług – parametry QoS ustalane są indywidualnie dla każdego połączenia. Dodatkowo w sieci
zaimplementowane są funkcje nadzoru zachowania ustalonych parametrów transmisji.
-klasy usług – standard ATM definiuje pięć klas usług przeznaczonych do transmisji ruchu o różnorodnych wymaganiach.
-nieograniczona skalowalność – standard ATM nie posiada technologicznych ograniczeń co do rozmiaru sieci i maksymalnej prędkości transmisji.
*BUDOWA KOMÓRKI ATM
W standardzie ATM dane przesyłane są w postaci komórek o stałym, wynoszącym 53 bajty rozmiarze. Składają się one z 5-cio bajtowego nagłówka oraz 48-u bajtów danych (ang. payload). Ich stała długość powoduje, że sieć ATM jest przystosowana do transportu różnorodnych protokołów komunikacyjnych i usług. Jednocześnie fakt jednakowej długości komórek informacyjnych daje możliwość przydzielenia aplikacjom takiego pasma przesyłania, jakie jest im niezbędne, a w razie potrzeby zmianę jego zakresu. Ma to zasadnicze znaczenie dla przesyłania informacji głosowych i sygnału telewizyjnego, które wymagają stałego pasma oraz pojawiania się kolejnych komórek u odbiorcy w takiej samej kolejności, w jakiej zostały nadane
*KONTRAKT RUCHOWY
Jest to umowa utrzymania i systematycznego poprawiania ustalonego między klientem a usługodawcą poziomu jakości usług informatycznych poprzez stały cykl obejmujący:
uzgodnienia,
monitorowanie usługi informatycznej,
raportowanie,
przegląd osiąganych wyników.
*JAKIE PARAMETRY CHARAKTERYZUJĄ KOMUTATOR ATM
-architektura
-przepustowość
-sterowanie ruchem
-opóźnienie komutacji
-ilość portów
-pojemność bufora WY
-obsługiwana ilość wywołań
-czas zestawienia połączenia
*JAKA JEST DŁUGOŚĆ ADRESU ATM
Adresy ATM w najprostszej postaci mają długość 20 bajtów i składają się z trzech oddzielnych części:
- Prefiks sieci - Pierwsze 13 bajtów określa położenie danego przełącznika w sieci
- Adres MAC karty sieciowej - Następne 6 bajtów określa fizyczne urządzenie końcowe, takie jak konkretna karta sieciowa ATM
- Selektor - Ostatni bajt służy do wyboru końcowego punktu połączenia (logicznego) w fizycznej karcie ATM
*NA POZIMIE KTÓREJ WARSTWY PRACUJE KOMUTATOR ATM
Warstwy fizycznej
*NAGŁÓWEK KOMÓRKI
|8|7|6|5|4|3|2|1|BITOKTET|
| GFC | VPI | 1 |
| VPI | VCI | 2 |
| VCI | 3 |
| VCI | PT |CLP| 4 |
| HEC | 5 |
FC (ang. Generic Flow Control) - pole kontroli dostępu. Pole GFC jest używane tylko na styku użytkownik-sieć. W interfejsie NNI nie występuje. Służy do kontroli przepływu danych od stacji użytkownika do sieci ATM oraz zapobieganiu krótkotrwałym przeciążeniom na tym styku. Pole to nie jest związane z dalszą częścią nagłówka, dlatego nie może być używane do kontroli przepływu w poszczególnych ścieżkach czy kanałach.
VPI (ang. Virtual Path Identifier) - identyfikator ścieżki logicznej VPI, w zależności od rodzaju styku UNI czy NNI, ma długość 8 lub 12 bitów.
VCI (ang. Virtual Channel Identifier) - identyfikator kanału logicznego VCI, łącznie z poprzednim polem, służy do wyznaczania drogi przesyłania komórki. Długość tego pola jest identyczna dla obu rodzajów interfejsów styku.
PT (ang. Payload type) - typ danych, określa jakiego typu dane są przesyłane w danej komórce, np. wartość "000" wskazuje na dane użytkownika. W przypadku danych sieci pole to przenosi informacje potrzebne do zarządzania oraz przeprowadzenia określonych operacji.
CLP (ang. Cell-Loss Priority) - bit priorytetu. Wartość "1" oznacza niski priorytet i taka komórka może ulec zniszczeniu w zależności od stanu sieci, np. przy zatłoczeniu. Bit CLP może być określany przez użytkownika lub usługę sieciową. Komórki przenoszące dane CBR mają zawsze wysoki priorytet CLP="0". Wiele usług VBR ma niskie wymagania co do jakości transmisji i komórki z ich danymi mogą mieć ustawiony bit CLP na "1". Poziom jakości transmisji jest określany przy ustalaniu połączenia, przy czym w trakcie trwania transmisji może ulec zmianie.
HEC (ang. Header-Error-Control) - pole kontrolne. HEC w odróżnieniu od pozostałych pól nagłówka, ustawianych w warstwie ATM, określane jest w warstwie fizycznej i służy do sprawdzania poprawności transmisji, a także korekcji błędów. Generowane jest na podstawie pierwszych 32-ch bitów nagłówka według wielomianu generującego: x8+x2+x+1.
*JAKIE SĄ RÓŻNICE POMIĘDZY POŁĄCZENIAMI SVC I PVC
- PVC (ang. Permanent Virtual Connection) - połączenie zestawiane jest na stałe, niezależnie od tego czy jest wykorzystywane do transmisji. Wartości identyfikatorów połączenia ustala administrator sieci, który też ustanawia i zamyka połączenie;
- SVC (ang. Switched Virtual Connection) - połączenie zestawiane jest tylko na czas przesyłania danych. Wartości identyfikatorów połączenia ustalane są podczas ustanawiania połączenia.
- SPVC (ang. Soft-Permanent Virtual Connection) - różni się od stałego tym, że połączenie jest ustalane tylko na czas przesyłania danych, ale wartości identyfikatorów połączenia są z góry nadane przez administratora sieci;
*JAKI MECHANIZM UMOŻLIWIA UTWORZENIE POŁĄCZENIA SVC
Przed zainicjowaniem transferu danych musi zostać zestawione połączenie pomiędzy stacją nadawczą a odbiorczą. W tym celu stacja końcowa wysyła wiadomość setup, zawierającą adres ATM stacji odbiorczej. Definiuje też pożądaną przez stację (aplikację) przepustowość oraz parametry określające jakość transmisji QoS. Wiadomość ta jest przesyłana do najbliższego przełącznika ATM, który transmituje ją do kolejnego przełącznika ATM lub do stacji odbiorczej, jeżeli jest z nią bezpośrednio połączony. Ostatni przełącznik, znajdujący się na trasie połączenia, przesyła wiadomość do stacji odbiorczej. Jeżeli stacja odbiorcza wyraża zgodę na realizacje połączenia, wówczas tą samą ścieżką transmisyjną, którą przybyło zapytanie o połączenie, wysyła wiadomość connect. Po odebraniu potwierdzenia i uzgodnieniu warunków połączenia stacja nadawcza może zacząć wysyłanie danych.
*DO CZEGO SŁUŻY PROTOKÓŁ ATMARP I INATMARP
ATMARP (Asynchronous Transfer Mode Address Resolution Protocol)- jest to odwzorowanie adresu hosta na odpowiadający adres sprzętowy MAC w sieciach ATM. Kiedy dany host chce uzyskać adres sprzętowy innego komputera kontaktuje się z serwerem ATMARP który zawiera w swojej pamięci podręcznej odwzorowania adresów IP.
*PODSIEĆ LIS
LIS (ang. Logical IP Subnetwork). Określa ono grupę stacji i routerów dołączonych do jednej sieci ATM i tworzących zamkniętą logicznie podsieć IP.
Podsieć LIS stanowi samodzielną jednostkę administracyjną sieci ATM. Działa i komunikuje się z otoczeniem nieżalenie od innych podsieci LIS zdefiniowanych w tej samej sieci ATM. Urządzenia wewnątrz jednej podsieci LIS komunikują sie ze sobą bezpośrednio, przy pomocy połączeń wirtualnych ATM. Stacje wchodzące w skład podsieci LIS nie muszą być umieszczone fizycznie blisko siebie, gdyż na połączenia wirtualne nie są nałożone ograniczenia odległościowe.
Połączenie pomiędzy urządzeniami należącymi do różnych podsieci LIS przechodzi przez router IP, który należy do jednej lub więcej podsieci LIS i bezpośrednio znajduje sie w sieci ATM. To rozwiązanie pozwala na łączenie bardzo dużej liczby podsieci LIS w ramach jednej sieci ATM