Wśród elektrod rozróżniamy;
elektrody pierwszego rodzaju
elektrody drugiego rodzaju.
Elektrody pierwszego rodzaju
Potencjał elektrodowy elektrod pierwszego rodzaju jest wynikiem wysyłania lub przyjmowania przez metal jonów dodatnich z roztworu elektrolitu. Elektrody pierwszego rodzaju są więc odwracalne względem kationów.
Przykładem takich elektrod są znane już nam, elektroda cynkowa i miedziana, a także elektroda węglowa, która jest odwracalna względem jonów wodorowych.
Elektrody drugiego rodzaju
Elektrody drugiego rodzaju składają się z metalu, jego trduno rozpuszczalnej soli oraz elektrolitu zawierającego aniony wchodzące w skład trudno rozpuszczalnej soli.
|
Przykładem elektrody drugiego rodzaju jest elektroda kalomelowa. Budowę elektrody kalomelowej mozna przedstawić następującym schematem. Hg, Hg2Cl2(s) || KCl Reakcją połówkową redukcji w przypadku kalomelu jest; Hg2Cl2(s) + 2e --> 2Hg(c) + 2Cl-(aq) Eo = +0,27V O potencjale elektrody kalomelowej decyduje stężenie jonów chlorkowych, wobec których jest odwracalna. |
Stężenie jonów chlorkowych w roztworze KCl, którym elektroda jest wypełniona, wpływa na stężenie jonów rtęciowych z uwagi na to, że iloczyn rozpuszczalności kalomelu
LHg2Cl2(s) = cHg22+ * c2Cl-
ma wartość stałą w niezmiennej temperaturze.
Im większe jest stężenie jonów chlorkowych, tym mniejsze jest stężenie jonów rtęciowych i tym mniejszy potencjał elektrody. Elektroda kalomelowa może być użyta zarówno jako anoda jak i katoda.
W przypadku, gdy w jakimś ogniwie jest anodą, wówczas podczas pracy ogniwa ulega utlenieniu i przechodzi do roztworu w postaci jonów Hg22+, które z jonami Cl- pochodzącymi od KCl tworzą trudno rozpuszczalny osad Hg2Cl2(s). Jeżeli natomiast stanowi ona katodę, wówczas jony Hg22+ pochodzące z kalomelu redukują się do metalicznej rtęci, przy czym wzrasta stężenie jonów chlorkowych.
Z innych znanych elektrod drugiego rodzaju należy wymienić elektrodę chlorosrebrową Ag , AgCl(s) ||Cl- oraz elektrodę siarczanowo-miedziowa Cu , CuSO4 || SO42-.
Często jako wzorca siły elektromotorycznej w pomiarach potencjometrycznych wykorzystywane jest ogniwo Westona zbudowane z półogniwa drugiego rodzaju i z półogniwa pierwszego rodzaju. Schemat ogniwa Westona jest następujący:
Hg | Hg2SO4(s) || CdSO4 (8/3)H2O(roztwór nasycony) | Cd Hg (amalgamat 12,5% Cd)
w ogniwie tym ma miejsce reakcja
Cd(s) + Hg2SO4(s) <=> CdSO4(s) + 2Hg(c)
Siła elektromotoryczna ogniwa Westona jest stała dobrze odtwarzalna i wynosi 1,0883 V dla temperatury 25oC.
Elektrody oksydacyjno-redukcyjne
Osobną grupą elektrod są elektrody oksydacyjno-redukcyjne lub elektrody redoksowe, które zawierają obojętny chemicznie metal (platyna lub złoto) zanurzony w roztworze substancji obecnej zarówno w formie utlenionej, jak i zredukowanej (oks) do zredukowanej (red) zgodnie z równaniem.
oks + ne <=> red
Przykładem tego typu elektrod może być platyna zanurzona w roztworze jonów żelaza(III) Fe3+ i żelaza(II) Fe2+.
Pt | Fe3+, Fe2+
w którym zachodzi reakcja Fe3+ + e <=> Fe2+.
Potencjał elektrody platynowej w układzie oksydacyjno-redukcyjnym obliczamy z równania
gdzie: aoks - aktywność formy utlenionej, ared - aktywność formy zredukowanej, Eo - normalny potencjał oksydacyjno-redukcyjny
Ogniwa stężeniowe
Oprócz ogniw galwanicznych, w których energia elektryczna powstaje na skutek reakcji chemicznych na elektrodach, istnieją jeszcze ogniwa stężeniowe, w których siła elektromotoryczna powstaje na skutek różnicy stężeń (aktywności) roztworów przy elektrodach.
Przykładem ogniwa stężeniowego może być ogniwo zbudowane z dwóch elektrod srebrowych zanurzonych w roztworach azotanu srebra o różnych stężeniach c1 i c2 (c1 < c2) można przedstawić schematem:
(-) Ag | AgNO3 ( c1 ) || AgNO3 ( c2 ) |Ag (+)
W czasie pracy ogniwa na anodzie zachodzi utlenianie metalicznego srebra w myśl reakcji
Anoda:(-) Ag <=> Ag+ + e
Katoda:(+) Ag+ + e <=> Ag
Siła elektromotoryczna opisanego ogniwa stężeniowego bedzie wyrażona równaniem.