WODA W EUROPIE
Niewiele europejskich krajów cierpi na poważne braki wody czy na naprawdę niską jej jakość, których doświadczają zdecydowanie częściej mieszkańcy innych części Świata.
Jednak mimo, że wiele części Europy jest obecnie dobrze zaopatrzona w wodę słodką, źródła wody są rozmieszczone nierówno między krajami i w ich granicach.
Działalność ludzka ma wpływ na jakość źródeł wody w wielu europejskich rejonach, w związku z tym jakość wody pitnej jest ciągle problemem.
Silne zapotrzebowanie na wodę w Europie jest powodem poważnych jej braków, zanieczyszczenia i uszkodzenia ekosystemu.
Również zmiany klimatyczne odrywają dużą rolę, zwłaszcza na terenach przybrzeżnych, gdzie powodzie mogą zniszczyć warunki sanitarne, infrastrukturę i tym samym zanieczyszczać cieki wodne.
Niestety obserwuje się tylko mały postęp w zintegrowanym zarządzaniu zasobami wody.
W ostatnich dekadach kilka instrumentów prawnych zostało przygotowanych i wprowadzonych na różnych poziomach. Ważne zmiany w zarządzaniu wodą są spodziewane w nadchodzących latach i będą następstwem wprowadzenia w życie ostatnich dyrektyw. Jednakże, społeczeństwa krytykują pomysł prywatyzacji źródeł wody i opór w stosunku do takich akcji wzrasta. W Wielkiej Brytanii, na przykład, liczba odłączeń domów od wody wzrosła od 8000 do 21000 w latach 1989 -1992 po wprowadzeniu prywatyzacji przemysłu wodnego.
Topnienie lodowców
Większość rzek ma swoje źródło w terenach górzystych.
Obszary górnego biegu rzeki i ich delikatne ekosystemy są ważne dla magazynowania wody, podziemnego uzupełniania zasobów wodnych i kontroli powodzi. Lodowce przechowują ogromne ilości wody w czasie mokrych i zimnych okresów i uwalniają ją, gdy robi się cieplej i sucho.
Wzrost temperatury w ostatnich dekadach spowodował znaczące kurczenie się lodowców górskich. Wiele małych lodowców alpejskich topi się z powodu globalnego ocieplenia.
Lodowce alpejskie straciły już więcej niż 25% swojej objętości między 1975 a 2000 rokiem, prawie 2/3 swojej objętości od 1850 roku. W takim tempie w 2025 roku pozostanie mniej niż 50% objętości lodowców zanotowanej w latach 1970/1980 i tylko 5% w 2100.
Woda coraz częściej staje się towarem drogim i w miejscach, gdzie wprowadzone zostały wodomierze, ludzie z niższymi dochodami używają mniej wody.
Użycie wody w Europie
W Europie średnio:
42% -wody przeznaczonej do użycia wykorzystuje się w rolnictwie,
23% -w przemyśle,
18 %- do użytku miejskiego,
8% - do produkcji energii.
50-70% -taki procent stanowi wykorzystanie wody w rolnictwie w Europie południowo-wschodniej, natomiast w Europie Centralnej najczęściej używa się wody do chłodzenia produkcji elektrycznej.
Analiza konsumpcji wody w różnych sektorach ekonomicznych zmienia się znacząco w zależności od regionu, warunków naturalnych, struktury ekonomicznej i demograficznej. We Francji (64%), w Niemczech (64%) i w Holandii (55%), większość używanej wody jest spożyta przy produkcji elektryczności. W Grecji (88%), Hiszpanii (72%) i Portugalii (59%), woda jest przeważnie używana do nawadniania. W krajach Europy Północnej, takich jak Finlandia czy Szwecja, niewiele wody używanej jest w rolnictwie. Produkcja celulozy i papieru (obydwa przemyły bardzo “wodochłonne”), są znaczącymi przemysłami. Woda jest wykorzystywana przede wszystkim do celów przemysłowych ( odpowiednio 66% i 28% ).
Przemysł
Popyt przemysłu na wodę dotyczy zwłaszcza rejonów miejskich o dużej liczbie ludności, ponieważ właśnie w takich rejonach najczęściej się go lokuje. Ilość wody użytej w przemyśle i ogólne jej wydobycie różni się znacznie w zależności od kraju. Wydobycie wody do celów przemysłowych w Europie maleje od 1980 roku.
Wydajność użycia wody
Miary zarządzania popytem na wodę zostały wprowadzone, aby promować oszczędne i wydajne korzystanie z wody w największych sektorach wodnych.
Reforma europejskiej wspólnej polityki rolnej powinna prowadzić do siania roślin uprawnych wymagających mniejszej ilości wody. Wprowadzenie bardziej wydajnego nawadniania powinno także prowadzić do redukcji zużycia wody. Jednakże poprawa wydajności zużycia wody w sektorze rolnym pozostaje w tyle w stosunku do poprawy w sektorze miejskim i w przemyśle.
Gęstość zaludnienia
Gęstość zaludnienia określa dostępność wody dla jednostki.
Gęstość zaludnienia w Europie jest zmienna, od mniejszej niż 10 mieszkańców na km2 w Islandii, Rosji do ponad 300 na km2 w krajach Beneluksu i San Marino, a nawet ponad 1 000 na km2 na Malcie.
Turystyka
W rejonie Morza Śródziemnego, szacowano w 1990 roku, że 135 milionów turystów ( zagranicznych i krajowych) przebywało na wybrzeżu, co stanowiło ponad połowę całkowitej ilości turystów w krajach basenu Morza śródziemnego i tym samym podwajało populację nadbrzeżną. Ta liczba wzrosła do187.5 milionów w 1997.
Niekontrolowany rozwój turystki, charakterystyczny dla przeszłości, doprowadził do degradacji jakości środowiska, szczególnie w rejonach morskich i górskich.
Zużycie wody przez turystów jest zazwyczaj wyższe niż to zaobserwowane u mieszkańców danego terenu. Turysta konsumuje średnio 300 litrów dziennie, zużycie wody w europejskim gospodarstwie domowym to około 150-200 litrów. Dodatkowo czynności rekreacyjne takie jak pływanie, golf, wszelkie sporty wodne przyczyniają się do ogromnej presji wywieranej na źródła wody.
Przykłady:
Majorka (konsumpcja dzienna per capita):
Konsumpcja wody przez mieszkańców w rejonach wiejskich 140 l
Konsumpcja wody przez mieszkańców w rejonach miejskich 250 l
Średnia konsumpcja turysty 440 l
Średnia konsumpcja turysty „luksusowego” 880 l
Jakość wody kąpielowej
Znaczące badani łączą jakość wody kąpielowej z określonymi chorobami.
Korzystanie z wody w celach rekreacyjnych jest powiązane z przemysłem turystycznym, w związku z tym jakość wody kąpielowej ma ogromne znaczenie dla społeczności uzależnionych od turystyki.
Woda pitna
Odpowiednia ilość wody ma wielkie znaczenie dla zdrowia ludności, ponieważ choroby rozprzestrzeniają się szybciej z człowieka na człowieka lub poprzez zanieczyszczone jedzenie, gdy praktyki higieniczne nie są zachowane.
Duża ilość poważnych chorób może być rozprzestrzeniana poprzez zakażoną wodę pitną, przykładem są choroby takie jak cholera, dur brzuszny jak również różnego rodzaju zapalenia ( np. zapalenie żołądka). Także dostawa wody zawierająca dużą ilość zanieczyszczeń chemicznych wpływa negatywnie na zdrowie społeczności.
Jakość wody pitnej
Jakość i ilość wody podziemnej są zagrożone przez działanie ludzi, którzy wywierają presję na środowisko ( urbanizacja, turystyka, przemysł i rolnictwo).
Czynniki |
Konsekwencje dla wody podziemnej |
Urbanizacja |
Wzrastająca populacja miejska ma znaczący wpływ na stan wody podziemnej. Ponad 2/3 europejskiej populacji żyje na terenach miejskich, a wskaźnik urbanizacji rośnie zwłaszcza w krajach Centralnej i Wschodniej Europy, podczas, gdy sytuacja w Europie Zachodniej jest ustabilizowana. |
Przemysł |
Presja wywierana przez przemysł pociąga za sobą :wysokie zapotrzebowanie na wodę dla procesów chłodzenia i czyszczenia; zanieczyszczenie potencjalnie toksycznymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi;wywóz lub składowanie mułu, ścieków i odpadów, zanieczyszczenie terenów pofabrycznych, wypadki podczas produkcji i transportu. Zanieczyszczenie jest także spowodowane emisją do powietrza ,głownie ze spalania paliw kopalnych, który rozpoczyna proces zakwaszania. |
Turystyka |
Turystyka wywiera ogromny wpływ na wody podziemne ,zwłaszcza z powodu dodatkowego zapotrzebowania na wodę podczas okresów, gdy sytuacja wód podziemnych jest krytyczna. Odpady i ścieki z tego sektoru stanowią kolejne potencjalne źródło zanieczyszczeń. |
Rolnictwo |
Wpływ powojennej intensyfikacji rolnictwa jest nadal widoczny i jest przewidywane,, że woda podziemna będzie w dalszym ciągu zanieczyszczana przez azotany prze kolejnych kilka dekad. |
Największe źródła zanieczyszczenia
Wpływ zanieczyszczeń wody na środowisko zależy od ich ilości i od ich fizyczno-chemicznych własności.
Rozróżniamy źródła punktowe i niepunktowe zanieczyszczenia. Podczas gdy te pierwsze są źródłami stałych zanieczyszczeń emitującymi ich wysoki poziom , źródła niepunktowe charakteryzują się emisją substancji ze źródeł ruchomych, takich, które pokrywają szerokie tereny lub mają dużą liczbą źródeł o niskim poziomie szkodliwości. Przykładowo wydalanie zużytej wody z fabryk jest punktowym źródłem azotu, podczas gdy rolnictwo jest jego niepunktowym źródłem.
Zanieczyszczenie ze źródeł punktowych jest często łatwiejsze do opanowania, źródła niepunktowe produkują zanieczyszczenia trudne do oszacowania, do zmierzenia, do kontroli.
Procesy przemysłowe produkują zużytą wodę zanieczyszczoną, która może się uwalniać do wody morskiej lub słodkiej, bądź bezpośrednio, bądź na późniejszych etapach. Zanieczyszczenie może pozostać na kilka dekad.
Eutrofikcja
Eutrofikacja jest wielkim zagrożeniem dla europejskich wód powierzchniowych. Mimo, że punktowe źródła mogą przyczynić się znacząco do wzbogacenia o pewne składniki w niektórych regionach, rozproszone źródła - szczególnie rolnictwo-są ogromnymi powodem zanieczyszczeń.
Użycie nawozów różni się w zależności od kraju, od sytuacji ekonomicznej i dominujących praktyk rolniczych.
W niektórych krajach zakres zanieczyszczenia wody spowodowany przez rozproszone źródła stale równomiernie rośnie.
Azotany mogą wpływać na ludzkie zdrowie. Maksymalna dopuszczalna koncentracja azotanów została ustalona dla wody pitnej dyrektywą dotycząca jakości wody pitnej, wyszczególnia ona limit 50 mg/l, dopasowując się jednocześnie do wskazań światowej organizacji zdrowia.
Zanieczyszczenie azotanami jest jednym z głównych problemów związanych z działalnością rolniczą. Jest to związane z faktem, że azotany są łatwo rozpuszczalne w wodzie i szybko przenoszą się do wód podziemnych. Nadużywanie nawozów zawsze podnosi poziom azotanów w wodzie.
Rolnictwo pozostaje największym źródłem azotu, ale woda zużyta w przemyśle także zawiera azot, szczególnie woda wylewana przez wytwórców nawozów i materiałów wybuchowych, woda z obróbki metalu i z przemysłu produkującego urządzenia kuchenne.
Fosfor
Fosfor jest głównym powodem pogorszenia jakości wody. Nawet minimalna jego zawartość ( kilka dziesiętnych µg/l) może spowodować groźne zanieczyszczenie. Zatem ,zgodnie z klasyfikacją wód powierzchniowych Organizacji Narodów Zjednoczonych , woda uważana jest za wystarczająco zanieczyszczoną, gdy zawiera 25 µg/l.
Rolnictwo produkuje zanieczyszczenie fosforem w formie ścieków żywego inwentarza i nawozów mineralnych (fosforany wapniowe i fosforany amonowe ). Użycie fosforu związane z użyciem nawozów przyczynia się do powstania zanieczyszczenia wód powierzchniowych.
Jednakże głównym źródłem fosforu w Europie nie jest rolnictwo, ale woda z gospodarstw domowych i z przemysłu. We Francji na przykład fosfor produkowany przez rolnictwo stanowi tylko 23% całkowitego zanieczyszczenia.
Redukcja emisji fosforu w ostatnich latach jest w dużej części rezultatem ogromnych akcji podjętych w celu przeróbki wody zużytej w gospodarstwach domowych i redukcji wysięków przemysłowych.
Sektor rolny jest punktem wyjścia dla szeroko zakrojonej surowej polityki kontroli zużycia fosforu, zawierającej, na przykład, miary stworzone, by poprawić przechowywanie ścieków zwierzęcych i wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska praktyk kultywacji.
Amoniak
Amoniak w niektórych warunkach może być toksyczny dla niektórych gatunków fauny wodnej. W czystej i natlenionej wodzie zamienia się w azotany.
Największe rzeki zawierają jego największą ilość, odzwierciedlając fakt, że jego główne źródła - ścieki fabryczne -rzadko znajdują się w okolicach małych rzek.
Spadek poziomu amoniaku jest bezpośrednio przypisany do ulepszeń wprowadzonych w tych fabrykach.
Materiały organiczne
Koncentracja tych substancji rośnie jako wynik zanieczyszczenia organicznego spowodowanego pozbywaniem się zużytej wody przez fabryki przemysłowe, ścieki przemysłowe i rolnicze.
Ilość materiałów organicznych wydostających się z miejskich fabryk wraz ze zużytą wodą zmalała w Danii, Finlandii, Holandii i w Wielkiej Brytanii.
Materiał organiczny wydostający się ze źródeł punktowych w krajach, które wstąpiły do Unii Europejskiej w 2004 roku spadły w 1990.
Kilka typów przemysłu, które uwalniały ogromne ilości materii organicznych w latach 70. i 80. zdecydowanie zmniejszyła ich uwalnianie od tamtego czasu. Taki stan rzeczy ma miejsce, ponieważ przemysły te stały się po prostu czystsze. Produkcja bardzo często rosła, podczas gdy zanieczyszczenie malało. Przykładowo, emisja materiałów organicznych z europejskiego przemysłu produkcji papieru i żarówek zmalała, ponieważ coraz więcej zakładów przemysłowych stosuje podwójne oczyszczanie swoich ścieków.
Substancje niebezpieczne
Pestycydy
Produkty zawierające pestycydy mogą powodować niepożądane efekty uboczne, mają wpływ na zdrowie człowieka i na środowisko. Pozostałości pestycydów ( ze środków owadobójczych, chwastobójczych, grzybobójczych itd.) znajduje się w wodzie, w glebie, w powietrzu i w jedzeniu. Z powodu ich łatwej rozpuszczalności pestycydy są łatwo przenoszone podczas wypływu wody i w czasie drenażu, gdy infiltruje ona do wód podziemnych.
Monitorowanie śladów po pestycydach w wodzie jest kompleksowe i drogie. Obecnie nie jest możliwe, by ocenić obecność i zasięg pozostałości po licznych pestycydach, które prawdopodobnie będą miały niekorzystny wpływ na zdrowie ludzkie. Środki chwastobójcze używane są nie tylko w rolnictwie, ale także w przemyśle i gospodarstwach domowych. Znaczna ilość pozostałości pochodzących z produkcji środków ochrony roślin wydostaje się właśnie z fabryk, które je produkują, ilość tę zasilają także pestycydy używane przez przedsiębiorstwa kolejowe, firmy zajmujące się utrzymaniem i konserwacją powierzchni dróg oraz przez prywatne jednostki i lokalne społeczności.
Dyrektywa Unii Europejskiej dotycząca jakości wody pitnej ustaliła maksymalną dopuszczalną ilość każdej substancji na poziomie 0.1 µg/l i całkowitą koncentrację wszystkich pestycydów na poziomie 0.5 µ g/l. Dyrektywa ta wyznacza wartość progów na poziomie 0.03 µg/l dla najbardziej toksycznych substancji. Wartości progów wyznaczone przez Światowa Organizację Zdrowia dotyczące koncentracji pestycydów w wodzie pitnej opierające się na czynnikach toksykologicznych i są mniej rygorystyczne niż maksymalne progi dozwolone przez Unię Europejską.
Metale Ciężkie
Ludzie emitują do otoczenia metale w szkodliwych ilościach od ponad 200 lat. Ekosystem wodny ( a zwłaszcza fauna wodna ) jest szczególnie wrażliwy na tego typu zanieczyszczenie.
W Unii Europejskiej poziom koncentracji metali ciężkich ( regulowany dyrektywą dotyczącą emisji niebezpiecznych substancji ) zmniejsza się w niektórych rzekach- w tych dla których dane są dostępne.
Zakwaszenie
Zakwaszenie jest głównie spowodowane przez kwaśne deszcze, które wpływają na poziom pH rzek i powodują ogromne zmiany ekologiczne. Zwłaszcza rzeki Europy Północnej są zakwaszone. W Szwecji na przykład ten problem był tak poważny, że władze przedsięwzięły odpowiednie środki.
Zatrucie metalami jest istotnym źródłęm zanieczyszczeń lokalnych, zwłaszcza w regionach, gdzie działają kopalnie i liczne fabryki przemysłowe.
Radioaktywność
Radioaktywność w środowisku Europy jest w dużej części spowodowana przez wpływ wypadku w Czernobylu. Jednakże proces przenoszenia pierwiastków radioaktywnych w wodzie przebiegał zdecydowanie wolniej i ich wpływ na faunę morską zależał od lokacji rzeki i miejsca gatunku w łańcuchu pokarmowym.
Zużyta woda w Europie
Zużyta woda z gospodarstw domowych i z przemysłu zostawia znaczący ślad w środowisku wodnym, ponieważ zawiera materiały organiczne, składniki pokarmowe i często niebezpieczne substancje.
W ostatnich dekadach odnotowano znaczny postęp w dziedzinie oczyszczania ścieków i odpadów przemysłowych, które dostają się do europejskiego systemu rzecznego. W rezultacie zanotowano niższy poziom większości zanieczyszczeń znaczącą poprawę jakości wody.
Poziom oczyszczania zużytej wody w Europie poprawił się znacząco od lat 70. Wyraźnie niższe jest wydzielanie materiałów organicznych i składników pokarmowych do wody.
Procent osób podłączonych do systemu oczyszczania ścieków jest ciągle relatywnie niski w Europie Centralnej i Wschodniej, chociaż ciągle wzrasta. W tym regionie obserwuje się stosunkowo niski poziom oczyszczania zużytej wody pod względem populacji podłączonej do oczyszczalni ścieków, poziomu oczyszczania i efektywności istniejących oczyszczalni ścieków.
W krajach południowej Europy i tych, które w 2004 roku wstąpiły do Unii tylko połowa ich populacji jest podłączona do oczyszczalni ścieków.
Dyrektywa europejska wyznaczyła ważne terminy. Do dnia 30 czerwca 1993 miała być przeniesiona do prawa narodowego. Wielu członków UE opóźniało się z przeniesieniem tej dyrektywy, ostatnie były Włochy, które dokonały tego dopiero w 1990 roku. Kraje członkowskie były również poproszone o zidentyfikowanie najbardziej wrażliwych terytoriów najpóźniej do 31 grudnia 1993 roku.
Konsekwencją dyrektywy powinien być wzrost zdolności oczyszczania ścieków we wszystkich krajach Unii poza Szwecją, Finlandią i Holandią, gdzie już teraz jej poziom jest wystarczający. Największy wzrost jest spodziewany w Europie południowej i w Irlandii.
Do 31 grudnia 1998 roku, państwa członkowskie były poproszone o upewnienie się, że urządzenia wykorzystywane do oczyszczania trzeciorzędnego ścieków są dostępne dla wszystkich aglomeracji o populacji przekraczającej 10 000 osób i w tych miejscach, gdzie zanieczyszczenia były emitowane na tereny wrażliwe. Tylko dwa europejskie kraje były bliskie spełnić te wymagania dla swych największych aglomeracji, a aż osiem było bardzo daleko od wypełnienia tej normy. Wiele dużych miast nie miało wystarczającego standardu oczyszczania, aby wypełnić cele naznaczone przez dyrektywę.
Wszystkie zanieczyszczenia ze zużytej wody przemysłowej dostające się do wspólnych kanałów i oczyszczanie ścieków przemysłowych są przedmiotem regulacji lub specyficznego pozwolenia.
Wskazania Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące zarządzania zużytą wodą miejską przedstawiające globalny konsensus dotyczący innowacyjnego podejścia do tego zarządzania.
1. Pewne zobowiązanie polityczne i krajowe źródła finansowe są warunkami wstępnymi dla odpowiedniego zarządzania zużytą wodą.
2. Stworzenie środowiska przyjaznego umożliwiającego trwałe rozwiązania na poziomie krajowym i lokalnym.
3. Zintegrowany rozwój i system zarządzania łączący oczyszczanie zużytej wody, dostawy wody i zaopatrywanie w usługi sanitarne.
4. Zapobieganie zanieczyszczeniom u źródła, efektywne użycie wody pierwotne i wtórne, stosowanie odpowiednich technologii oczyszczania wody o niskim koszcie.
5. Spowodowanie by użytkownicy wody i ci wszyscy, którzy ją zanieczyszczają musieli płacić opierając się na społecznej równości i solidarności w celu odzyskania części ponoszonych kosztów.
6. Wyznaczenie celów o określonym czasie realizacji i użycie wskaźników dla integralności środowiskowej jak również dla publicznego zdrowia i dobrobytu gospodarczego w celu uczynienia działań pomyślnymi.
7. Wprowadzenie miar krok po kroku podczas badania różnych możliwości, aby osiągnąć cele długoterminowe.
8. Problem oczyszczania dotyczy wszystkich udziałowców spółek od samego początku powstania spółki w celu uzyskania ich zaangażowania.
9. Połączenie miejskiego sektora oczyszczania zużytej wody z innymi sektorami, by zapewnić finansową stabilność i trwałość.
10. Wprowadzanie innowacyjnych mechanizmów finansowych, włączając do działania prywatny sektor.
Oczyszczanie zużytej wody może składać się z trzech następujących po sobie kroków i z procesu poprzedzającego.
Proces poprzedzający składa się z usunięcia kamieni, piasku i tłuszczu przy użyciu procesów mechanicznych takich jak przesiewanie, przecedzanie.
Oczyszczanie pierwotne to usunięcie zawieszonych ciał stałych poprzez przelewanie zużytej wody przez sita i narzędzia służące do odcedzania.
Oczyszczanie wtórne ma charakter biologiczny. Zużyta woda przechodzi przez zbiorniki, w których bakterie niszczą zanieczyszczenia i zamieniają je na muł.
Oczyszczania trzeciorzędne jest najbardziej zaawansowane i pociąga za sobą usunięcie składników pokarmowych i dezynfekcję poprzez dezynfekcję, chlorowanie, promieniowanie ultrafioletowe ( UV) lub ozonowanie.
Europejska Inicjatywa Wodna
Unia Europejska wprowadziła Inicjatywę Wodną w celu stworzenia strategicznego partnerstwa dla osiągnięcia wyznaczonych celów dotyczących czystej wody i warunków sanitarnych.
Europejska Inicjatywa Wodna ma na celu wywołanie znaczącego postępu w eliminowaniu biedy, poprawie zdrowia poprzez poprawę jakości środków do życia i poprzez stały wzrost gospodarczy.
Akcja Wodnej Inicjatywy UE jest rozwijana we wspólnej akcji wielu udzałowców spółek i partnerów regionalnych, organizacji pozarządowych oraz sektoru prywatnego.
Działania krajowe
Działania krajowe i podstawy instytucjonalne zmieniają się w zależności od kraju.
Ostatni raport dotyczący stanu wody w 23 krajach Europy ocenia politykę wodną. Spośród nich Finlandia, Szwecja i Belgia okazują się osiągać najlepsze wyniki, podczas gdy Włochy, Grecja i Hiszpania uplasowały się na najniższych pozycjach.
W większości przypadków kraje podejmowały nieefektywne działania, by radzić sobie z problemami wody. Sześć krajów (Chorwacja, Węgry, Włochy, Portugalia, Hiszpania i Turcja ) nie zdołało obniżyć ilości wody zużywanej prze sektor rolniczy.
Kraje Europy Wschodniej
Kraje wschodniej części Europy doświadczyły wielu zmian w latach 90. Wcześniejsza legislacja w byłym ZSRR i innych krajach zawierała wiele ścisłych standardów dotyczących jakości wody pitnej, ale były one często słabo albo wcale egzekwowane, ponieważ brakowało odpowiednich mechanizmów instytucjonalnych.
Dla większości parametrów, metod analizy nie było jasnego rozróżnienia między tymi, którzy mają dostarczać usług i tymi, którzy mają nadzorować standardy i egzekwować prawo.
Ponadto woda pitna była bardzo często poważnie narażana na zanieczyszczenie z powodu intensywnego przemysłu bez żadnej troski o środowisko. Brak inwestycji w oczyszczanie i dostarczanie urządzeń oczyszczających spowodowało również spory problem.
Wiele spośród wspomnianych krajów przygotowuje lub niedawno wprowadziło nową legislację bliską tej sugerowanej przez wskazania Światowej Organizacji Zdrowia lub dyrektywie UE dotyczącej wody pitnej. Dotyczy to zwłaszcza krajów- nowych członków UE.