8. Ściany murowane;

Wiązanie elementów w kontr murowych ma na celu równomierny rozkład naprężeń w murze , wpływa na wytrzymałość kontr i zapobiega jej odkształceniom. Konstrukcje murowe przenoszą najczęściej obciążenia ściskające(obciążenia pionowe) rzadziej rozciągające.

Zasady wykonywania murów z cegieł- wiązania

Zasady wiązania: elementy w murze należy układać prostopadle do obciążeń tj na płask, spoiny pionowe jednej warstyw powinno przykrywać się pełnymi powierzchniami, warstwy muru należy układać ściśle w poziomie,

Sposoby wiązania cegieł w murze

Wiązanie krzyżykowe (weneckie). Nazwa pochodzi od występującego w licu muru powtarzalnego motywu krzyżyka. Sposobów ułożenia cegieł jest wiele, ale wszystkie powinny spełniać dwie zasady: cegły powinny być ułożone poziomo największą płaszczyzną (układ płaski),

-spoiny pionowe każdej warstwy powinny być przykryte pełnymi powierzchniami cegieł warstwy następnej. Zapewnia to równomierny rozkład naprężeń w murze i jego dobrą wytrzymałość. Zapobiega także jego odkształceniom.

Rodzaje wiązań stosowanych przy murowaniu ścian z cegły

Zależnie od tego, czy w licu muru są widoczne wozówki, czy też główki, układane na przemian warstwy muru nazywa się wozówkowymi lub główkowymi. Często stosuje się też wiązanie wozówkowe z przesunięciem o pół lub o ćwierć cegły. Powszechnie stosowane jest wiązanie pospolite, zwane też blokowym. Warstwy wozówkowe przekrywa się na przemian warstwami główkowymi. Spoiny pionowe jednej warstwy przesunięte są względem spoin warstwy następnej o 1/4 cegły. Równie popularne jest wiązanie kowadełkowe, w którym główki i wozówki widoczne są na przemian w warstwach kolejno następujących po sobie. Wiązanie kowadełkowe wymaga nieco większej uwagi i staranności w wykonaniu niż pospolite.
Wiązanie krzyżykowe (weneckie) do złudzenia przypomina układ kowadełkowy. Nazwa tego wiązania pochodzi od występującego w licu muru powtarzalnego motywu krzyżyka. W wiązaniu tym, podobnie jak w kowadełkowym, układa się na przemian warstwy wozówkowe i główkowe, z tą różnicą, że co druga warstwa wozówkowa jest przesunięta o pół cegły w stosunku do poprzedniej.
Wiązanie, w którym w jednej warstwie na przemian jest układana główka - wozówka - główka, tak że w następnej wozówka jest nad główką, a główka nad wozówką, nazywa się flamandzkim.
Mury z przewodami dymowymi, spalinowymi, wentylacyjnymi - zasady proj
-przewody prowadzić należy w ścianach kominowych wykonanych z cegły ceramicznej pełnej lub ze specjalnych elementów prefabrykowanych (np.pustaki ceramiczne)

- zabrania się używać cegły dziurawki, kratówki, szczelinówki

- kanały łączy się w grupy, zwiększa to ciąg wskutek wzajemnego podgrzewania

- dopuszczalne odchylenie kanału od pionu wynosi 30 st. Przy czym na załamaniu należy wykonać otwory do czyszczenia

- ścian kominowych nie należy obciążać

- łatwo zapalne elementy konstrukcji należy oddalić od lica wewnętrznego przewodu dymowego na 30 cm

-kanały dymowe ostatniej kondygnacji muszą być samodzielne, bez włączeń do niższych ondygnacji

-kanały dymowe ogrzewania piecowego należy opuścić w dół aż do piwnic, gdzie należy wykonać zamykany otwór

-kanały dymowe palenisk kuchennych można kończyć w poziomie kuchni na wysokości 30 cm nad podłogą

Minimalne wymiary kanałów dymowych i spalinowych:

-14x14 cm dla 1 - 2 pieców

-14x20 dla 2 pieców

-zalecane wymiary kanałów wentylacyjnych 14x14 i 14x20

Wszystkie przewody w kominie - w szczególności dymowe i spalinowe - muszą być wykonane szczelnie. Spoiny trzeba dokładnie wypełniać zaprawą, a spaliny nie mogą przedostawać się ani do wewnątrz pomieszczeń, ani z jednego przewodu do drugiego. Grubość przegród między kanałami nie powinna być mniejsza niż pół cegły; minimalna dopuszczalna grubość ścianek zewnętrznych wynosi również pół cegły, jeśli sąsiednie pomieszczenie jest ogrzewane, lub grubość całej cegły, gdy kanał zlokalizowany został w ścianie szczytowej, względnie ścianie nie ogrzewanej. Przewody dymowe i spalinowe z pustaków ceramicznych do przewo­dów dymowych powinny być obmuro­wane cegłą pełną na grubość co najmniej pół cegły.

Zasady projektowania i obliczania kontr. Murowych

-konstrukcję murową należy tak zaprojektować i wykonać aby mogła być uznana za niezawodną. Oznacza to że w przewidywanym okresie uzytkowania nie może nastąpić między innymi:

-przekroczenie stanów granicznych nośności

-przekroczenie stanów granicznych użytkowalności

-zniszczenie konstrukcji nieproporcjonalnie duże w stosunku do przyczyny początkowej w sytuacjach wyjątkowych (np. pożar)

Obliczenia konstrukcji przeprowadza się dla znaczących sytuacji obliczeniowych:

-trwałych-określonych przeznaczeniem obiektu

-przejściowych-podczas kolejnych etapów wznoszenia a także rozbudowie i przebudowie obiektu

- wyjątkowych- pożar, wybuch, huragan

Mury szczelinowe
Ściany trójwarstwowe ( szczelinowe )- składają się z dwóch warstw murowych wymurowanych w odległości 5-15 cm od siebie i połączonych ze sobą kotwami. Powstałą między murami szczelinę wypełnia się całkowicie, lub częściowo materiałem termoizolacyjnym. W tego typu ścianie występuje wyraźny rozdział funkcji poszczególnych jej warstw:
-warstwa zewnętrzna - konstrukcyjna - chroni ścianę przed wpływami zewnętrznymi,
-warstwa środkowa - termoizolacyjna - zapewnia odpowiednią izolacyjność cieplną ściany jako przegrody zewnętrznej ,
-warstwa zewnętrzna- osłonowa - chroni ścianę przed wpływami zewnętrznymi.
Ściany  szczelinowe charakteryzują się tak samo dobrymi wskaźnikami wytrzymałościowymi i termoizolacyjnymi jak ściany dwuwarstwowe przy dużo większej ich trwałości ( ok. 100 - 150 lat ). Co prawda koszt budowy ścian trójwarstwowych jest o ok. 40 % większy od ścian dwuwarstwowych to jednak z uwagi na dużo niższe koszty eksploatacyjne  budynku ze ścianami szczelinowymi ich zastosowanie jest również ekonomicznie uzasadnione. Ponieważ każda warstwa ściany szczelinowej ma inne zadanie do spełnienia , możliwe jest optymalne ich zaprojektowanie, a tym samym optymalizacja całej przegrody

---