KOMPUTEROWE SYSTEMY ZARZĄDZANIA

1. Budowa schematu SE

System ekspertowy jest programem komputerowym, który stosuje modele wiedzy i procedury wnioskowania w celu rozwiązania problemów. Podstawowa architektura SE składa się z 4 elementów: bazy danych i wiedzy, pamięci roboczej, mechanizmu wnioskowania i interfejsu użytkownika (elementu dialogu).

Baza wiedzy jest elementem specyficznym dla konkretnej dziedziny i zawiera informacje używane przez ekspertów w tej dziedzinie: fakty, opis obiektów, opis sposobu rozwiązywania problemów itp. Pamięć robocza służy do chwilowego przechowywania aktualnie przetwarzanych problemów. Mechanizm wnioskowania jest elementem, który przegląda i uaktualnia informacje zawarte w bazie danych. Interfejs umożliwia użytkownikom komunikację z systemem.

2.Strategie wdrażania SI:

1.Podziel na mniejsze części

A)Zastosuj system pilotowy, B)Zastosuj podejście ewolucyjne, C)Opracuj zbiór narzędzi;

2.Zmierzaj do rozwiązania możliwie prostego:

A)Jak najprościej, B)Ukrywanie złożoności, C)Unikaj zmian;

3.Uzyskaj zadowalające poparcie

A)Uzyskaj udział użytkowników, B)Uzyskaj Akceptację użytkowników, C)Uzyskaj Poparcie kierownictwa, D)Sprzedaj system;

4.Spełnij potrzeby użytkownika i utrwal system

A)Przeprowadź szkolenie, B) Dostosuj system do możliwości ludzi, C)upieraj się przy obowiązkowym wykorzystaniu sys.

3. Wdrażanie SI

WDRAŻANIE -Przekazanie systemu z rąk osób, które go tworzyły do tych, którzy będą go eksploatować. Możemy wydzielić następujące strategie działań:

1. wdrażanie całościowe - to wprowadzenie nowego systemu przy równoczesnej rezygnacji z dotychczasowego systemu.

2. wdrażanie cząstkowe - w jego ramach występuje:

• pilotowe - ograniczone ze względu na zakres funkcjonowania systemu,

• próbne - ograniczone ze względu na objętość wzorów.

3. wdrażanie równoległe - zaletą jest spokojne wdrażanie, natomiast wada długi okres wdrażania, który wprowadza ryzyko zmiany technologii.

Przy wdrażaniu można wyróżnić trzy charakterystyczne etapy:

1. rozmrożenia - uruchomienie sił oddziałujących na ludzi,

2. wprowadzenie zmian - przedstawienie kierunków zmian i uczenie się nowych ról,

3. zamrożenie - integracja zmienionych ról z reszta systemu w jeden poprawnie

funkcjonujący system.

4 .Co wnosi Internet do dzisiejszych SI:

Internet dostarcza konkretnych, łatwych do wprowadzenia technik w celu stworzenia oraz wdrożenia wydajnych i nastawionych na rezultaty nowoczesnych SI. Dzięki wykorzystaniu Internetu w dzisiejszych SI zwiększa się skuteczność i sprawność organizacji.

5. Elementy ZSIKP - CIM (Computer Integrated Manufacturing)

Funkcje techniczne w CIM realizują następujące moduły:

CAE (Computer Aided Engineering) - komputerowo wspomagane obliczenia inżynierskie i symulacje;

CAD (Computer Aided Design) - komputerowo wspomagane projektowanie, wspomagające produkcję i opracowanie projektów technicznych wyrobów;

CAP (Computer Aided PLanning) - komputerowo wspomagane planowanie produkcji. Realizuje takie zadania: wybór technologii, specyfikacja materiału wyjściowego, ustalenie kolejności wykonywania operacji, maszyn i urządzeń itd.;

CAM (Computer Aided Manufacturing) - komputerowo wspomagane wytwarzanie. Polega na automatyzacji i sterowaniu numerycznym operacjami technicznymi i wytwórczymi;

CAQ (Computer Aided Qality) - komputerowo wspomagane zapewnienia jakości.

W CIM wyróżniamy dwa obszary: organizacyjny PPS- komputerowo wspomagane planowanie (Planowanie i przygotowanie produkcji, planowanie ilościowe, planowanie terminów wykonania i możliwości produkcyjnych, wystawianie zleceń oraz nadzorowanie ich wykonania) oraz techniczny: CAE- komputerowo wspomagane obliczenia inżynierskie i symulacyjne; CAD- komp. wsp. projektowanie; CAP- komp. wsp. Planowanie produkcji; CAM- kom. Wsp. Wytwarzanie; CAQ- kom. Wsp. Zapewnienia jakości.

6. SWD

Jest to system, który wspomaga i ułatwia procesy podejmowania decyzji. Jest w stanie reagować na szybko zachodzące zmiany w potrzebach decydenta. Istota wspomagania dotyczy zrozumienia w jaki sposób menadżerowie rozwiązują problemy i podejmują decyzje i w jaki sposób mogą rozszerzyć swoje umiejętności, w tym zakresie wykorzystując komputery.

7. System informacyjny, system informatyczny; wyjaśnić treść pojęć. Wymienić i opisać elementy systemu.

System informacyjny możemy określić jako wielopoziomową strukturę, która pozwala użytkownikowi tego systemu na transformowanie określonych informacji wejścia na pożądane informacje wyjścia za pomocą odpowiednich procedur i modeli. W wyniku uzyskania tych informacji podejmowane są określone decyzje.

Elementy systemu informacyjnego:

SI = {P, I, T, O, M, R}

gdzie:

P - zbiór podmiotów, które są użytkownikami systemu,

I - zbiór informacji o sferze realnej, czyli o jej stanie i zachodzących w niej zmianach, a więc tzw. zasoby informacyjne,

T - zbiór narzędzi technicznych stosowanych w procesie pobierania, przesyłania, przetwarzania i wydawania informacji,

O - zbiór rozwiązań systemowych stosowanych w danej organizacji, a więc stosowana formuła zarządzania (scentralizowana, rynkowa)

M - zbiór metainformacji, czyli opis systemu informacyjnego i jego zasobów informacyjnych,

R - relacje między poszczególnymi zbiorami.

Jeżeli chociaż jeden z rozpatrywanych zbiorów dotyczy sprzętu komputerowego, wówczas mówimy, że jest to system informatyczny

System informatyczny jest to wyodrębniona część systemu informacyjnego, która jest z punktu widzenia przyjętych celów skomputeryzowania.

Elementy systemu informatycznego:

Sprzęt (hardware) - jest to sprzęt techniczny, dzięki któremu informacje są nadawane, odbierane, przetwarzane i przesyłane. Jest to zbiór, który składa się z rozmaitych urządzeń technicznych takich jak: procesor, pamięć, urządzenia wejścia (klawiatura, czytniki), urządzenia wyjścia (monitor, drukarki).

Oprogramowanie (software) - jest to zbiór programów i instrukcji napisanych w specjalnym języku, który jest zrozumiały dla komputera.

Baza danych - jest to taka organizacja zintegrowanych zbiorów danych z pewnej dziedziny informacji, która pozwala na zaspokojenie potrzeb jednego lub wielu użytkowników bez uprzedniego sortowania w różne pożądane struktury potrzebne do przetwarzania lub bezpośredniego udzielania informacji.

Telekomunikacja - jest to organizacja, sprzęt oraz oprogramowanie umożliwiające wspólna pracę dwu lub wielu komputerów, a w pewnych sytuacjach pozwalająca na pracę jednego komputera z terminalami, czyli końcówkami.

Ludzie - jest to najważniejszy element całego systemu. Personel informatyczny składa się z ludzi, którzy: zarządzają, projektują, programują, eksploatują, konserwują system.

Organizacja - sprawia, że poszczególne elementy systemu stanowią całość. Organizacja zawiera w sobie: strategie rozwoju, politykę, reguły i zasady postępowania.

8. Wymienić i podać interpretację wymagań stawianych systemom informatycznym.

1. DOSTĘPNOŚĆ - dla użytkownika wszystkich systemów informacyjnych, które są mu niezbędne dla podejmowania decyzji oraz wykonania przez niego nałożonych zadań.

2. AKTUALNOŚĆ - jako zadanie, którego realizacja pozwala na to, że użytkownicy otrzymują informacje aktualne. Na ile są to informacje aktualne zależy od konkretnej organizacji.

3. RZETELNOŚĆ - prawdziwość, wiarygodność. Wymaga się, aby występowała zgodność otrzymanej informacji z informacją, która opisuje dany obiekt lub zjawisko w danym czasie i miejscu. Informacje, które otrzymuje użytkownik powinny być prawidłowe pod względem metodologicznym.

4. KOMPLETNOŚĆ - różnica między informacją źródłową a informacją otrzymaną przez użytkownika. Kompletność określana jest jako strata informacyjna, która zachodzi w procesie przesyłania i przetwarzania informacji.

5. PORÓWNYWALNOŚĆ - informacje muszą pochodzić z jednej lub pokrewnej dziedziny, co umożliwia przeprowadzenie analizy porównawczej. Trudniej to przeprowadzić na wyższych szczeblach zarządzania, gdzie korzysta się z informacji zagregowanej. Informacje zebrane na szczeblu elementarnym, tzw. inf. Źródłowe są najbardziej przydatne dla przeprowadzenia porównań.

6. NIEZAWODNOŚĆ - systemu jest iloczynem zawodności wszystkich powiązanych szeregowo elementów.

7. PRZETWARZALNOŚĆ - Istniejące w organizacji zasoby informacyjne nie zawsze mogą być absorbowane przez system, np. inf. Przedstawione graficznie lub zapisu głosu.

8. ELASTYCZNOŚĆ - zdolność systemu informacyjnego do reagowania na zmiany dokonujące się wewnątrz organizacji i na zewnątrz jej. Elastyczność jest to zdolność systemu informacyjnego do przyswojenia informacji pochodzących z rozmaitych nadajników i mających różną postać oraz zdolność dostosowania się do stale zmieniających się potrzeb użytkowników.

9. WYDAJNOŚĆ - zdolność systemu do przesyłania i przetwarzania w sensie fizycznym określonej ilości informacji w jednostce czasu.

10. EKONOMICZNOŚĆ - rozumiana jako wiązka kryteriów związanych z efektami i kosztami projektowania i eksploatacji systemu.

11. CZAS REAKCJI SYSTEMU - jak długo użytkownik musi czekać na odpowiedź na zadane pytanie.

12. SZCZEGÓŁOWOŚĆ - jest to wymaganie co do detalizacji informacji jaką musi zapewnić eksploatowany system informacyjny.

13. STABILNOŚĆ SYSTEMU - odporność na zakłócenia zewnętrzne i wewnętrzne. Użytkownik może wymagać od systemu informacyjnego ultrastabilności tj. możliwość powrotu systemu do stanu przed zakłóceniem jego pracy.

14. PRIORYTETOWOŚĆ - użytkownicy, szczególnie decydenci najwyższego szczebla zarządzania wymagają, aby system był zdolny do zaspokojenia ich potrzeb przed potrzebami innych użytkowników.

15. POUFNOŚĆ - użytkownik zwykle chciałby, aby informacje z pewnego zakresu działań organizacji, nie były przeznaczone do szerokiego rozpowszechniania i aby tym informacją zapewnić specjalną ochronę.

16. BEZPIECZEŃSTWO - określa się skalą możliwości odzyskania przypadkowo utraconych danych.

17. ŁATWOŚĆ UŻYTKOWANIA - nowoczesne systemy informacyjne nie są eksploatowane, ponieważ użytkownik uważa, że są trudne do opanowania od wcześniej używanych.

9. Opisać fazy cyklu życia SI

System informacyjny przechodzi wraz z organizacją kolejne stadia rozwoju. Od momentu powstania organizacji i burzliwego jej rozwoju często zwanego okresem dzieciństwa do jej okrzepnięcia a następnie likwidacji lub restrukturyzacji. Zmiany te określamy jako cykl życia systemu. Cykl życia systemu informacyjnego składa się z następujących faz :

Analiza ->Projekt ->Zastosowanie(wdrożenie)->Utrzymanie

1. W cyklu tym — analiza stanowi pierwszą fazę procedury wytworzenia i eksploatacji systemu. Niekiedy uważa się, że faza analizy powinna być poprzedzona fazą promocyjną lub przedprojektową. Wiąże się to z faktem, że prowadzenie analizy pociąga za sobą wydatkowanie pewnych zasobów. Dobrze jest, więc wcześniej rozważyć zasadność tych wydatków. W analizie systemu należy odpowiedzieć na kilka pytań. Poznanie tych odpowiedzi jest niezbędne do stworzenia nowego systemu informacyjnego lub rekonstruowana już funkcjonującego. Zestaw pytań zależy od konkretnej sytuacji.

10. Wymienić i scharakteryzować główne grupy użytkowników SI

Wiele znanych nam systemów informacyjnych zarządzania, pomimo, że zestalały zaprojektowane w sposób bardzo nowoczesny, nie osiągnęło zakładanych efektów. Przyczyną tego stanu jest właśnie nie uwzględnienie w- fazie analizy, potrzeb klientów jako pełnoprawnych użytkowników systemu.

W organizacjach typu spółki akcyjne mamy do czynienia z nowym rodzajem użytkownika — akcjonariuszem. Jest to dość liczna grupa użytkowników, którzy związali z organizacją swoje nadzieje, powierzyli jej swoje zasoby finansowe i teraz chcą mieć wgląd w jej działalność.

Oddzielną grupę użytkowników stanowią osoby, które nadzorują działalność organizacji z punktu widzenia różnych wykonywanych przez nich zadań. Będą to, na przykład, następujące rodzaje użytkowników: urzędy skarbowe, urzędy celne, urzędy statystyczne. Użytkownikami zewnętrznymi o specyficznych relacjach z organizacją są banki, które w przypadku udzielania kredytów pragną mieć obraz całej jej działalności oraz organizacje współpracujące, które zaopatrują albo odbierają produkcję lub usługi organizacyjni.

Wśród użytkowników wewnętrznych, którzy są najłatwiejsi do identyfikacji, wydzielamy, jak przedstawiono na rysunku, cztery grupy, a mianowicie :

kierownicy najwyższego szczebla (top management) odpowiadający za decyzje strategiczne,

kierownicy średniego szczebla, czyli szczebla taktycznego,

kierownicy bezpośrednio nadzorujący pracę, czyli szczebel operacyjny,

wykonawcy zwykle stanowiący najliczniejszą grupę użytkowników.

Pominięcie którejś z grup użytkowników to narażenie się na duże trudności w eksploatacji systemu. Aktualizacja systemu w trakcie jego eksploatacji jest możliwa, lecz powoduje znaczny wzrost kosztów przedsięwzięcia.

11. Opisać cztery procedury projektowania SI

Procedura kaskadowa charakteryzuje się tym, że proces projektowy odbywa się stopniowo. Projektuje się system dla całej organizacji, a przed przystąpieniem do projektowania nie określa się szczegółowo wszystkich faz projektowania. Uszczegółowienia poszczególnych etapów dokonuje się stopniowo: wraz z nabyciem doświadczenia i postępem prac określane są poszczególne zadania projektowe (stosowanie zasady sprzężenia zwrotnego), ponieważ nie znamy wszystkich elementów procesu projektowego, często musimy wracać do etapu poprzedniego: ograniczamy przez to w znacznym stopniu ryzyko błędu, tym samym obniżamy koszty.

Procedura ewolucyjna jest typowa dla podejścia strukturalnego, system dzielimy na elementarne części, a dopiero na końcu działań projektowych przystępujemy do integracji całego systemu i wykonania testów. Cechą procedury jest projektowanie nadążne- cały czas jesteśmy nastawieni na zmieniający się cel. Ponieważ wraz z upływem czasu cel ulega zmianie, musimy przez cały czas analizować i kontrolować proces projektowania. W ten sposób minimalizujemy straty spowodowane wadliwym działaniem systemu. Kosztem etapowej modyfikacji systemu, uzyskujemy efekt aktualności systemu.

Procedura przyrostowa pozwala projektować system etapami w przypadku, gdy nie dysponujemy odpowiednimi środkami, aby projektować od razu cały system. Prace nad projektem odbywają się metodą ciągłą. Organizację prac można porównać do tworzenia osiedla domów, gdzie poszczególne brygady pracują przy budowie jednego domu, a następnie przenoszą się na kolejną budowę, na ich miejsce przychodzi nowa brygada kontynuująca pracę.

Spinaczem poszczególnych etapów są

• Wymagania

• Analiza, koncepcja

• Testowanie

• Instalacja

• Eksploatacja

W tych ostatnich etapach dbamy o spójność całego systemu

Procedura spiralna charakteryzuje się realizacją kolejno poszczególnych zakresów działania systemów. System dzieli się na etapy i dla każdego z nich opracowuje się całościowy projekt. Zasadą jest, że ulepszamy system metodą kolejnych przybliżeń. Czas realizacji jest stosunkowo długi, procedurę stosuje się dla złożonych i drogich przedsięwzięć.

Wynikiem jest opracowanie prototypów. Ciąg czynności jest następujący:

Plan wymagań dla całej organizacji

• Analiza ryzyka

• Prototyp

• Projekt oprogramowania

• Weryfikacja projektu

• Kodowanie

• Testowanie modułów

• Integracja

• Testowanie całości

• Wdrożenie

W wyniku realizacji poszczególnych etapów otrzymujemy projekt coraz bardziej doskonały- oczywiście większym kosztem.

W praktyce często stosuje się mieszanki ww procedur dla szybkiego wdrożenia podejście diagnostyczno-kaskadowe, dla złożonych projektów podejście prognostyczno-spiralne.

12. Na czym polega reengineering?

Ze względu na rozmaite czynniki wewnętrzne i zewnętrzne projekt systemu informacyjnego musi być stale udoskonalany. Działanie zwane reengineeringiem określamy jako stały proces dużych zmian (rewolucyjnych), mający na celu przybliżanie się do doskonałości w zastosowaniu systemów informacyjnych. Ponieważ takiej doskonałości nie ma więc jest to stały proces. „Idealny” system to może być system, który realizuje wszystkie potrzebne funkcje, a nic nie kosztuje. Doskonały system to taki. w którym nic już nie można poprawić. Zdajemy sobie sprawę, że takiego stanu niej jesteśmy w stanie osiągnąć. Końcowy rezultat reengineeringu to rozwiązanie, satysfakcjonujące, doskonalsze od poprzednich, a nie ostateczny ideał

Zasada BPR (Business Proces Reengineering) to inaczej reengineering.

Podejście charakterystyczne dla reengineeringu to kompleksowy proces usprawnień.

13. Wymienić i scharakteryzować strategie wdrażania SI

Przyjmując za kryterium zakres wdrożenia i metodę postępowania, możemy wydzielić następujące strategie działań:

• wdrażanie całościowe- totalne

To implementacja nowego systemu przy równoczesnej rezygnacji z eksploatacji dotychczasowego systemu. Takie podejście jest zarazem najbardziej wygodne i najmniej kosztowne.

• wdrażanie cząstkowe, a w tym:

• pilotowe, ograniczone ze względu na zakres funkcjonowania systemu,

• próbne obejmujące wszystkie funkcje systemu, ale ograniczone ze względu na objętość zbiorów

• wdrażanie równoległe

Najbardziej kosztowna i bezpieczna jest strategia równoległa. Według niej dotychczasowy system eksploatowany jest tak długo, aż nowy nie zostanie w pełni wdrożony. Pracują więc równolegle 2 zespoły pracowników. Niebezpieczne, a czasem nierealne jest tworzenie nowego zespołu, który będzie eksploatował nowy system. Praktycznie trudne jest również obarczanie tych samych pracowników obowiązkiem obsługi 2 systemów. Najczęściej przyjmuje się, że pracownicy firmy po odpowiednim przeszkoleniu przejmują do eksploatacji nowy system. Jednak strategia ta może być konfliktogenna i powodować większe opory niż 2 poprzednio opisane.

14. Jakie funkcje przewiduje system MRP II ? Planowanie Zasobów Produkcyjnych System klasy MRP II powinien zgodnie ze specyfikacją zawierać następujące funkcje:

• Planowanie sprzedaży i produkcji

• Zarządzanie popytem

• Harmonogramowanie spływu produkcji finalnej

• Planowanie potrzeb materiałowych

• Wspomaganie zarządzania strukturami materiałowymi

• Transakcje strumienia materiałowego

• Sterowanie zleceniami

• Sterowanie warsztatem produkcyjnym

• Planowanie zdolności produkcyjnych

• Sterowanie stanowiskiem roboczym

• Zakupy materiałowe i kooperacja bierna

• Planowanie zasobów dystrybucyjnych

• Narzędzia i pomoce warsztatowe

• Interfejsy modułów finansowych

• Symulacje

• Pomiar wyników

15. Metoda MRPII

Metoda MRPII - planowanie zasobów produkcyjnych jest metodyką planowania zasobów wykorzystywanych w produkcji przemysłowej. Jest to rozwinięcie systemu MRP na pozostałe strefy działalności przedsiębiorstwa. Stanowi sprzężenie pomiędzy planowaniem potrzeb materiałowych a innymi potrzebami produkcyjnymi w postaci wykorzystywania: maszyn, pracy, obiektów, energii, kapitału czy informacji.

Ostatecznym zadaniem MRP II jest obniżka kosztów produkcji, a zarazem wzrost sprzedaży, który uzyskuje się dzięki szybszej i efektywniejszej analizie trendów rynkowych. MRP II na podstawie wprowadzonych danych dotyczących planu spływu produkcji, struktur wyrobów, stanów zasobów produkcyjnych oblicza wymaganą ilość surowców, materiałów, podzespołów, które należy zakupić, wytworzyć, aby zrealizować plan. MRP II „rekomenduje” tj. zaleca czynności, które powinny zastać podjęte, aby plan został zrealizowany.

MRP II jest modelem realnego planowania i sterowania działalnością gospodarczą. Oddaje jego rzeczywistą złożoność, a jednocześnie pozwala na zarządzanie nimi poprzez standardowe podejście do rozwiązywania tzw. Uniwersalnego równania produkcyjnego.

16. Wyjasnic metode KANBAN

Kanban - Kanban jest najbardziej popularną metodą sterowania zapasami w ramach koncepcji JIT (just in time).

System Kanban składa się z dwóch podsystemów:Kanban produkcyjny - (uruchamiający produkcję) określa liczbę wyrobów jakie poprzedzające stanowisko powinno wyprodukować w celu uzupełnienia ubytków powstałych wskutek przekazania wyrobu do stanowiska następnego.

Kanban transportowy - Kanban transportowy (dostaw) sygnalizuje potrzebę przemieszczenia określonych pozycji z miejsca składowania do miejsca przeznaczenia.

Kanban był zawieszany na metalowym kontenerze z detalami w obszarze magazynu stanowiskowego. Zawarte na nim informacje pozwalały sterować produkcją tych detali. Określały, bowiem numer i nazwę części, liczbę sztuk w kontenerze, wielkość produkcji oraz termin rozpoczęcia produkcji. Istota działania systemu kanban polegała na tym, że na trójkącie kanban był wyznaczony zapas minimum. Osiągnięcie zapasu minimum stanowiło sygnał, na podstawie, którego ponownie uruchamiano produkcję danego detalu. Na tabliczce kanban wyznaczona była również wielkość serii produkcyjnej

Funkcją systemu kanban jest zamawianie pracy. Kanban to, bowiem bezpośrednie narzędzie, które daje informacje o tym, co i kiedy produkować, w jakiej ilości, jak transportować, gdzie składować itd.

17. Zadania CAD I CAQ :

CAD komputerowo wspomagane projektowanie wyrobów i metod wytwarzania - techniczne przygotowanie: konstrukcja, technologia, tworzenie rysunków, tworzenie wykazu części, organizacja

CAQ komputerowo wspomagane sterowanie jakością produkcji -zapewnienie jakości: planowanie kontroli, sterowanie kontrolą, realizacja kontroli, zarządzanie środkami kontroli.

19. Czy jest możliwe wprowadzenie w Polsce JiT ?:

JiT został wygenerowany na bazie systemu Kanban. Filozofia JiT opiera się na tym by dostarczać odpowiednie elementy wykorzystywane w procesie produkcyjnym wtedy, kiedy istnieje taka potrzeba. Nie tworzyć zbędnych zapasów, dzięki czemu skróceniu ulegnie cały cykl produkt, zmaleją koszty, a wiec zwiększy się efektywność. Aby jednak ów system zastosować musza istnieć odpowiednio funkcjonujące kanały dostawcze tych elementów, odpowiednio rozwinięta infrastruktura.

W Polsce poziom owej infrastruktury(dostępność baz logistycznych, drogi, komunikacja, możliwość korzystania z lotnisk, łączność informacji) jest bardzo niski i uniemożliwia wykorzystanie JiT.

20. Schemat systemu SWD

SWD(systemy wspomagania decyzji)

SYSTEMY WSPOMAGANIA DECYZJI są to systemy służące organizacji do podejmowania decyzji kierowniczych za pomocą informatyki. Aby system zasługiwał na to miano powinien co najmniej:

• być projektowany w taki sposób, aby ułatwić procesy podejmowania decyzji, a nie usprawniać prace urzędnicze,

• skupiać uwagę na wspomaganiu, a nie na automatyzowaniu decyzji,

• być w stanie reagować na szybko zachodzące zmiany w potrzebach decydenta.

W odróżnieniu od systemów przetwarzania danych systemy wspomagania decyzji są przeznaczone do:

• rozwiązywania problemów niezestrukturalizowanych lub częściowo zestrukturalizowanych,

• wspierania, a nie eliminowania decydenta,

• podnoszenia skuteczności, a nie sprawności procesów decyzyjnych.

Termin WSPOMAGANIE DECYZJI podkreśla potrzebę penetrowania procesów decyzyjnych w szerokim ujęciu, od właściwości osobowych decydenta do różnorodnych uwarunkowań organizacyjnych. Na tej podstawie możliwe jest:

• identyfikowanie kryteriów projektowania narzędzi, które mają podnieść skuteczność,

• opracowanie sposobów włączenia użytkownika w proces projektowania, uczenia się wykorzystania i rozwijania SWD,

• obserwowanie zastosowania i oddziaływania SWD na decydenta, decyzje i organizację dla doskonalenia strategii ich projektowania i wdrażania,

• oszacowanie szans i ograniczeń we wspomaganiu decydentów oraz wynikających stąd potrzeb rozwoju metod podejmowania decyzji i informatyki.

FUNKCJE I STRUKTURA SWD.

O funkcjach SWD decydują warunki wspomagania oraz analiza głównych faz procesu podejmowania decyzji.

Decydent powinien uzyskać możliwości:

• projektowania lub poszukiwania stosownych wariantów rozwiązań,

• wzbogacenia umiejętności w podejmowaniu decyzji,

• planowania i wdrażania decyzji,

• adaptacji.

Dla realizacji tych postulatów należy odpowiedzieć na następujące pytania:

• którą z faz procesu podejmowania decyzji zamierzamy wspomagać za pomocą SWD,

• w jakim stopniu zamierzamy ją wspomagać lub wykonać,

• jakimi metodami informatycznymi zbudujemy wspomaganie każdej z tych faz,

• w jaki sposób każda z tych faz oddziaływuje na pozostałe SWD.

System, w odróżnieniu od decydenta, nie posiada władzy i autorytetu. SWD może niektóre z faz procesu podejmowania decyzji wzmocnić, niektóre zaś wymagają czynności niesformalizowanych i subiektywnych np. przy ocenie wariantów rozwiązań.

Schemat Koncepcji Struktury SWD pokazuje nam interakcję między decydentem i SWD.

Język dialogu odgrywa bardzo istotną rolę w przekazywaniu wiadomości pomiędzy człowiekiem a komputerem.

W procesie rozwiązywania problemów potencjalnie wykorzystuje się trzy źródła:

• decydentów (dialog),

• wiedzę zgromadzoną w systemie (bazę danych, modele, ...),

• inne osoby, uczestniczące w procesie realizacji rozwiązywania problemu wspieranego przez komputer.

Najprostszy SWD powinien spełniać co najmniej następujące funkcje:

• zarządzanie danymi,

• prezentację wyników,

• analizę i strukturalizację modelu,

• techniki i metody statystyczne i analityczne.

Język dialogu powinien umożliwiać:

• interakcję z przechowywanym zbiorem informacji o dziedzinie problemu,

• interakcję z mechanizmem rozwiązywania problemu.

Język powinien zapewniać manipulacje z głównymi zasobami SWD - bazą danych, modelami, raportami, obrazami itp.. Na poziomie bazy danych powinien zapewniać możliwości definiowania i manipulowania strukturą danych i relacjami. Na poziomie modelowania będzie wykorzystany do definiowania modeli, powiązań między nimi oraz przekształcania w celu wspierania procesu podejmowania decyzji. Podczas analizy decyzyjnej powinien pomóc przy poszukiwaniu rozwiązania, wyborze najlepszych wariantów itp..

W zasadzie można zastosować dwa rodzaje języków dla budowy elementów SWD:

1. język dla definiowania struktury takich elementów jak: raporty, modele, bazy danych,

2. język dla operowania na całych elementach struktury SWD, będą to więc języki interpretowane.

Mechanizm rozwiązywania problemu, czyli kolejna część struktury SWD, wspomaga cztery następujące fazy procesu decyzyjnego:

• gromadzenie informacji,

• rozpoznanie problemu,

• budowę modelu,

• analizę decyzyjną.

Ważnym elementem pracy z SWD jest dostęp do danych. Wynika to z konieczności aktualizowania zbiorów w bazach danych przez decydentów. Z tego powodu SWD musi zapewnić realizację funkcji zarządzania bazą danych.

Bardzo istotne znaczenie, w procesie podejmowania decyzji, ma odległość w jakiej znajdują się decydenci, jeśli muszą negocjować warunki podejmowania decyzji. Wtedy niezwykle istotną rolę odgrywają sieci komputerowe i transmisja informacji podczas np. telekonferencji.

Opisać fazy cyklu życia SI To już jest wcześniej !!

System informacyjny przechodzi wraz z organizacją kolejne stadia rozwoju. Od momentu powstania organizacji i burzliwego jej rozwoju często zwanego okresem dzieciństwa do jej okrzepnięcia a następnie likwidacji lub restrukturyzacji. Zmiany te określamy jako cykl życia systemu. Cykl życia systemu informacyjnego składa się z następujących faz :

Analiza ->Projekt ->Zastosowanie(wdrożenie)->Utrzymanie

2. W cyklu tym — analiza stanowi pierwszą fazę procedury wytworzenia i eksploatacji systemu. Niekiedy uważa się, że faza analizy powinna być poprzedzona fazą promocyjną lub przedprojektową. Wiąże się to z faktem, że prowadzenie analizy pociąga za sobą wydatkowanie pewnych zasobów. Dobrze jest, więc wcześniej rozważyć zasadność tych wydatków. W analizie systemu należy odpowiedzieć na kilka pytań. Poznanie tych odpowiedzi jest niezbędne do stworzenia nowego systemu informacyjnego lub rekonstruowana już funkcjonującego. Zestaw pytań zależy od konkretnej sytuacji.

W zależności od postawionych zadań rozróżnia się następujące rodzaje analizy:

• analizę ilościową (niekiedy zwaną analizą techniczną), która polega na wyznaczeniu wartości interesujących nas wielkości lub wskaźników jakości charakteryzujących system,

• analizę jakościową (określaną też jako analiza społeczna), która akcentuje organizacyjne, psychologiczne oraz społeczne problemy systemu.

W analizie określa się niezmiernie istotne elementy systemu, jak jego cele. Elementy te są wyznaczone na podstawie analizy potrzeb informacyjnych użytkowników. Analiza rozumiana jest jako ciąg działań w wyniku, których identyfikujemy następującą sytuację problemową:

A = {P, C, D, W, H}

gdzie:

A — analiza,

P — zbiór podmiotów decyzyjnych na który składają się: podzbiór osób i podzbiór organizacji, którzy będą użytkownikami sys­temu.

C — zbiór celów, a więc podzbiory wymagań, które użytkownik pragnie osiągnąć w wyniku funkcjonowania systemu.

D — zbiór metod i technik, dzięki którym możemy określić wyma­gania użytkownika, a więc przeprowadzić identyfikację celów i relacji zachodzących między nimi.

W — zbiór warunków w jakich przeprowadzamy analizę. Warunki te tworzą dwa podzbiory a mianowicie podzbiór warunków wewnętrznych oraz podzbiór warunków zewnętrznych z oto­czenia organizacji.

H — zbiór hipotez o wielkościach charakteryzujących poszczególne wymienione uprzednio zbiory, a więc podmioty decyzyjne, cele metody i techniki, warunki. Najczęściej hipotezy przedstawione są w postaci określenia współczynnika prawdopodobieństwa zaistnienia określonego stanu organizacji lub jej otoczenie.

Zasady które są podstawą i charakteryzują reengineering :

1. Należy skupić się na rezultatach a nie na zadaniach.

2.Działanie o charakterze reengineeringu powinno oznaczać radykal­ne przekonstruowanie całości systemu. Nie należy się zadowalać małym postępem, ale dążyć do znacznych zmian.

3. Proces zmian powinien odbywać się z góry do dołu. Działanie takie spowodowane jest tym, że tylko kierownictwo najwyższego szcze­bla zdaje sobie sprawę z potrzeb firmy jako całości (oprócz niezbędnego auto­rytetu, osoba ta musi posiadać dobrą wiedzę dotyczącą procesu projektowania).

4. Osoba, która jest zainteresowana rezultatem końcowym procesu projektowania powinna odgrywać główną rolę w jego przebiegu.

5. Reengineering powinien być projektem liderów i dzięki nim wpro­wadzony w głąb organizacji

6. Punkty decyzyjne powinny znajdować się najbliżej miejsca wyko­nania pracy.

Podstawowe fazy projektowania sys informatycznych.

Kroki w poszczególnych fazach:

I Sformułowanie problemu.

1. Analiza przedprojektowa.

2. Określenie zadań.

3. Powołanie zespołu do spraw opracowania strategii.

2. Analiza sytuacji problemowej.

1. Sprecyzowanie ograniczeń w budowie i funkcjonowaniu systemu.

2. Wyznaczenie metody oceny skuteczności realizacji projektu.

3. Określenie kryteriów oceny jednostkowych strategii.

4. Określenie zbioru jednostkowych strategii projektowych.

3. Rozwiązanie. Sformułowanie strategii projektowej.

4. Charakterystyka jednostkowych strategii i opracowanie dla nich harmonogramu realizacji.

• Charakterystyka jakościowa (SWOT).

• Charakterystyka ilościowa.

• Charakterystyka dostawców i kooperantów.

• Przeprowadzenie obliczeń i studiów oraz uporządkowanie zbioru jednostkowych strategii.

• Przedstawienie do zatwierdzenia zbioru możliwych strategii projektowych.

• Wstępny wybór strategii projektowej.

• Weryfikacja.

12. Czy realizacja strategii pozwoli na osiągnięcie zamierzonych celów?

3. Realizacja.

27. IFS podsystemy.

System ERP:

IFS Finanse

IFS Dystrybucja

IFS Produkcja

IFS Zarządzanie Zasobami LUDZKIMI

IFS Remonty

IFS Projektowanie

IFS Projekt

IFS Zarządzanie Jakością

IFS Reguły Księgowe

IFS Dokumentacja

IFS Analiza Zarządcza

28. Podsystemy SAP/R3

1. Controlling - Controlling (CO)
2. Controlling Przedsiębiorstwa - Enterprise Controlling (EC)
3. Finanse - Financial Accounting (FI)
4. Zarządzanie Kadrami - Human Resource (HR)
5. Zarządzanie Inwestycjami - Investment Management (IM)
6. Gospodarka Materiałowa - Materials Management (MM)
7. Utrzymanie Zakładu i Zarządzanie Serwisem - Plant Maintenance and Service Management(PM)
8. Planowanie Produkcji - Production Planning (PP)
9. System Projektowy - Project System (PS)
10. Zarządzanie Jakością - Quality Management (QM)
11. Sprzedaż i Dystrybucja - Sales and Distribution (SD)
12. Płynność Finansowa - Treasury (TR)
13. Przepływy Robocze - Worklflow (WF)


26.CRM

- To hurtownia danych o specyficznym profilu, przeznaczoną dla kierowników działów marketingu i sprzedaży, służącą do analizy zachowań i profilu klientów, ich odzewu na akcje marketingowe czy pracy sprzedawców.

- Oprogramowanie, częściowo obejmujące funkcje systemów ERP, zarządzania wiedzą, pracę grupową i systemów e-commerce, umożliwiające automatyzację procesu sprzedaży i kontaktów z klientem

- CRM to obszar działalności umożliwiający organizacjom identyfikację potrzeb i możliwości oraz optymalizację kosztów i ryzyka związanych z istniejącymi i potencjalnymi klientami.

Programy te najczęściej umożliwiają wyszukiwanie odpowiednich danych, sporządzanie analizy i prognozowania sprzedaży i rynku, zarządzanie działami wsparcia technicznego i telefonicznymi punktami obsługi klienta tzw. call center.

- CRM oznacza zdolność firmy do zdobywania klientów, poznawania ich, odnawiania kontaktów z nimi, upewnienia się, że firma dostarcza im dokładnie tego, czego oczekują oraz to, do czego się zobowiązała, i wreszcie - realizowania zysków dzięki tym działaniom.

---