Napór cieczy na ściany płaskie-Napór cieczy na figurę płaską równa się iloczynowi pola tej figury i ciśnienia w jej środku geometrycznym. Napór na ściany zakrzywione - składowa pozioma naporu w dowolnym kierunku równa się naporowi na figurę płaską, która jest rzutem płata (regularnego) na płaszczyznę pionową, prostopodłą do obranego kierunku. Osie wektorów Nx, Ny przebijają figury Sx, Syw ich środkach naporu Dx, Dy odpowiednio. Składowa Nz - Składowa pionowa naporu równa się ciężarowi pionowego słupa cieczy, który od dołu ograniczony jest płatem powierzchni zakrzywionej S, a od góry rzutem Sz tego płata na płaszczyznę piezometryczną (w szczególności na płaszczyznę zwierciadła ). Oś wektora naporu pionowego przechodzi przez środek ciężkości słupa określonego powyzej.
Pływanie ciał Układ naporów elementarnych działajacych na powierzchni ciała zanurzonego w cieczy redukuje się do wyporu; jest to siła pionowa zwrócona do góry , równa ciężarowi cieczy wypartej (p. Archimedesa). Ciało całkowicie zanurzone Trwała równowaga ciała całkowicie zanurzonego możliwa jest tylko w takim położeniu, w którym środek ciężkości ciała leży poniżej środka wyporu. CIAŁO PŁYWAJĄCE - 1. Trwała równowaga ciała pływającego występuje wtedy, gdy moment bezwładności pola pływania względem osi obrotu, podzielony przez wyporność jest większy od odleglości między środkami ciężkości i wyporu w położeniu równowagi. Wysokość metacentryczna jest miarą trwałości równowagi, im wieksza jest ta wysokość, tym równowaga trwalsza tzn. tym szybciej ciało wychylone wraca do położenia równowagi i tym większe katy przechyłu są dopuszczalne bez obawy o utratę stateczności. Ustalony laminarny przeplyw przez rurę kołową prostą Natężenie przepływu Poiseuille'a jest proporcjonalne do gradientu ciśnienia i promienia rury w czwartej potędze, zaś odwrotnie proporcjonalne do lepkości płynu. Kinematyka płynów met. Lagrange'a Niech V0 oznacza objetość pewnej masy płynu którą zajmuje on w chwili początkowej t0 . Po upł . Po upływie czasu t , w chwili t=t0+t ta sama masa zajmuje objetość V. Miedzy wielkościami V0 i V istnieje jednoznaczna odpowiedniość. Dowolny element płynu δVeV, który w chwili t0 zajmował