TESTY PRZESŁANE PRZEZ MGR BIELSKIEGO

Test z 1 semestru

1. W przypadku zmiany ustawy karnej przyjmuje się w razie wątpliwości:

1. nowa ustawa nie ma charakteru retroaktywnego

2. stosuje się ustawę obowiązująca w czasie popełnienia czynu zabronionego

3. nowa ustawa ma charakter retroaktywny

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

2. Warunek karalności przestępstwa, także w miejscu jego popełnienia (tzw. warunek podwójnej karalności) ma zastosowanie:

1. w przypadku każdego przestępstwa popełnionego za granicą

2. w przypadku każdego przestępstwa popełnionego przesz obywatela polskiego na szkodę cudzoziemca

3. w przypadku przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom gospodarczym

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

3. Warunkiem koniecznym przypisania odpowiedzialności karnej za dokonane materialne przestępstwo z zaniechania jest:

1. objęcie skutku zamiarem sprawcy

2. aktualizacja ciążącego na sprawcy obowiązku zapobiegnięcia wystąpienia skutku

3. związek przyczynowy pomiędzy wystąpieniem skutku a niewykonaniem obowiązkowej czynności

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

4. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. przestępstwa z zaniechania mają zawsze charakter przestępstw skutkowych,

2. warunkiem koniecznym odpowiedzialności za każde przestępstwo popełnione w formie zaniechania jest wykazanie, że na sprawcy ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi,

3. warunkiem koniecznym odpowiedzialności za przestępstwo popełnione przez zaniechanie jest wykazanie, że sprawca miał wymaganą przez ustawę cechę osobistą,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

5. Warunek „godzi się" przy zamiarze ewentualnym jest spełniony gdy:

1. sprawca po popełnieniu czyny zabronionego pozytywnie ocenia jego rezultat;

2. sprawca mając świadomość wysokiego prawdopodobieństwa realizacji znamion typu czynu zabronionego, nie czyni nic, by tego uniknąć;

3. sprawca mając świadomość wysokiego prawdopodobieństwa realizacji znamion typu czynu zabronionego, sądzi, że uniknie odpowiedzialności karnej;

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

6. Wskaż poprawną odpowiedź:

Ustalono, że sprawca przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego. Czy to oznacza, iż

1. Sprawca na pewno działał umyślnie;

2. Sprawca na pewno działał nieumyślnie;

3. sprawca na pewno działał z zamiarem ewentualnym;

4. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

7. Błąd co do znamion typu czynu zabronionego wyłącza:

1. bezprawność

2. winę

3. umyślność

4. karalność

8. Warunkiem koniecznym odpowiedzialności za usiłowanie popełnienia przestępstwa jest:

1. by sprawca działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia czynu zabronionego;

2. by zachowanie sprawcy polegało na działaniu;

3. by skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nie nastąpił;

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest poprawne;

9. Czy prawdziwe jest twierdzenie, że możliwa jest odpowiedzialność karna :

1. tylko za usiłowanie przestępstw umyślnych;

2. za usiłowanie przestępstw umyślno-nieumyślnych;

3. za usiłowanie przestępstw umyślnych lub nieumyślnych

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

10. Usiłowanie zabójstwa osoby A stanowiące jednocześnie dokonanie ciężkich uszkodzeń ciała tej osoby:

1. powinno być kwalifikowane jako zbieg przestępstw oraz prowadzi do wymierzenia kary łącznej za usiłowanie zabójstwa oraz za dokonanie ciężkich uszkodzeń ciała

2. jest przykładem tzw. usiłowania kwalifikowanego

3. stanowi tzw. dokonanie nieukończone mające wpływ na wymiar kary

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

Test- strona podmiotowa

1. Zaznacz twierdzenie(a), które jest (są) trafne na gruncie k.k. z 1997r.:

1. tzw. świadomość niepełna - świadomość możliwości popełnienia czynu zabronionego - przesądza o tym, że sprawcy można przypisać tylko nieumyślność

2. jeżeli sprawcy przypisano naruszenie reguł ostrożności to jest to jednoznaczne z przypisaniem winy

3. jeżeli sprawca w ogóle nawet nie przewidywał możliwości popełnienia czynu zabronionego, to nigdy nie można mu przypisać normatywnie rozumianej nieumyślności

4. reguły ostrożności, o których mowa w art. 9 § 2 k.k. są wyznaczane przez m.in. kwalifikacje podmiotu, używane przy określonej czynności narzędzia oraz przez sposób przeprowadzenia czynności,

5. właściwy dla ustalenia naruszenia reguł ostrożności zakres i poziom wymagań należy ustalać według tzw. Minimalnego poziomu oczekiwań,

6. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne

2. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. nieświadoma nieumyślność to sytuacja, w której sprawca przewidując możliwości popełnienia czynu zabronionego, sądzi, że tego uniknie z uwagi na fakt, iż jego zachowanie nie stanowi naruszenia wymaganych w danych okolicznościach reguł ostrożności,

2. świadoma nieumyślność to sytuacja, w której sprawca nie przewidując możliwości popełnienia czynu zabronionego, godzi się jednak na ewentualne jego popełnienie zdając sobie sprawcę, że jego zachowanie stanowi naruszenie wymaganych w danych okolicznościach reguł ostrożności,

3. przestępstwa znamienne celem działania sprawcy, to typy, w których strona podmiotowa może przybierać wyłącznie postać zamiaru bezpośredniego,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe

3. Możliwość przewidywania realizacji znamion typu czynu zabronionego, stanowiąca warunek odpowiedzialności karnej za przestępstwo nieumyślne, jest zawsze wykluczona, gdy

a. Sprawca nie miał dostatecznej wiedzy, by uzmysłowić sobie znaczenie podejmowanych zachowań.

b. Sprawca jest w podeszłym wieku i posiada ograniczone zdolności do analizy bodźców (informacji) pochodzących z otoczenia.

c. Według aktualnego stanu wiedzy osoba o podobnych kwalifikacjach i wiedzy jak sprawca, również nie przewidziałaby możliwości realizacji znamion typu czynu zabronionego.

d. Sprawca po raz pierwszy wykonywał daną czynność.

e. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna.

4. Które z poniższych twierdzeń jest trafne

1. Nieumyślne popełnienie czynu zabronionego jest konsekwencją błędu,

2. Koniecznym i wystarczającym warunkiem odpowiedzialności za czyn zabroniony popełniony nieumyślnie jest brak zamiaru jego popełnienia,

3. Koniecznym i wystarczającym warunkiem odpowiedzialności za czyn zabroniony popełniony nieumyślnie jest niezachowanie przez sprawcę reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach,

4. Nieumyślne popełnienie czynu zabronionego związane jest z błędem co do bezprawności,

5. Żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

5. Które z poniższych uzasadnień sądowych jest zgodne z k.k. 1997 r.

1. „fakt, iż sprawca miał świadomość tego, że swoim zachowaniem może spowodować skutek śmiertelny wyklucza przyjęcie, iż spowodował on ten skutek nieumyślnie”

2. „wprawdzie sprawca nie miał świadomości, iż swoim zachowaniem może zrealizować znamiona typu czynu zabronionego, jednakże modelowy dobry obywatel znajdując się w sytuacji sprawcy taką świadomość by posiadał, co przesądza o tym, że nie można sprawcy przypisać tzw. „nieświadomej nieumyślności”

3. „wprawdzie sprawca miał świadomość wysokiego stopnia prawdopodobieństwa spowodowania swoim zachowaniem skutku śmiertelnego, jednakże fakt podjęcie przez niego kilku czynności mających w jego przekonaniu zmniejszyć do minimum to prawdopodobieństwo, nie pozwala przyjąć, iż godził się na spowodowanie tego skutku.”

4. wprawdzie sprawca miał świadomość wysokiego stopnia prawdopodobieństwa spowodowania swoim zachowaniem skutku śmiertelnego, ale ponieważ prawdopodobieństwo faktycznie było niskie - nie można przypisać mu zamiaru wynikowego

5. „ponieważ sprawca miał tylko świadomość możliwości realizacji podejmowanym znamion czynu zabronionego wykluczone jest przyjęcie, iż działał z zamiarem bezpośrednim”

6. żadne z powyższych uzasadnień nie jest zgodne

Test - formy sprawcze

1. Sprawstwo pojedyncze obejmuje przypadki:

1. przypadki pojedynczego (samodzielnego) zachowania danej osoby realizującego znamiona danego typu czynu zabronionego

2. przypadki zachowań dwóch lub więcej osób realizujących znamiona typu czynu zabronionego w tym samym czasie i miejscu, jednak bez powzięcia porozumienia oraz świadomości wspólnego wykonania określonych czynności - tzw. sprawstwo równoległe lub współsprawstwo koincydentalne

3. gdy w trakcie realizacji znamion typu czynu zabronionego przez jedną osobę przyłącza się do niej druga osoba i odtąd wspólnie i w porozumieniu wykonują czyn zabroniony - tzw. sprawstwo sukcesywne jest szczególnym przykładem współsprawstwa

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

2. Które ze zdań charakteryzuje teorię materialno-obiektywną sprawstwa:

1. sprawstwo związane jest nierozerwalnie z realizacją znamion typu czynu zabronionego w tym sensie, że do przyjęcia tej figury konieczne jest wypełnienie w całości lub w przypadku sprawczego współdziałania przynajmniej części znamion typu czynu zabronionego - teoria formalno-obiektywna

2. sprawcą jest ten kto działa z wolą sprawczą (cum animo auctori), pozbawiony atrybutu sprawcy pozostaje zaś osoba, która działa jedynie z wolą współuczestniczenia w czynie przestępnym innej osoby - teoria subiektywna

3. odwołuje się do obu powyższych kryteriów - teoria mieszana

4. o sprawstwie decyduje przede wszystkim istotność wkładu wynikającego z zachowania konkretnej osoby dla popełnienia przestępstwa; konieczne jest wykazanie dla przyjęcia sprawstwa osoby, która swym zachowaniem nie realizuje żadnego ze znamion typu czynu zabronionego, że bez jego zachowania do realizacji znamion przez sprawcę bezpośredniego by nie doszło albo doszłoby w inny sposób

3. Wskaż, według jakiej teorii sąd oceniał współsprawstwo w niższej podanym fragmencie uzasadnienia wyroku:

Jakkolwiek, z osobna oceniane, poszczególne zachowania oskarżonych nie realizowały znamion zarzucanego im przestępstwa, niemniej zachowania te wzajemnie się uzupełniały - należy więc przyjąć, iż sprawcy wspólnie zrealizowali znamiona typu czynu zabronionego.

1. sąd dokonał oceny według teorii obiektywno-materialnej

2. sąd dokonał oceny według teorii subiektywnej

3. sąd dokonał oceny według teorii mieszanej

4. sąd dokonał oceny według teorii obiektywno-formalnej

4. Wskaż zdanie prawdziwe:

1. jedną z odmian współsprawstwa do czynu zabronionego jest tzw. współsprawstwo sukcesywne,

2. nie jest możliwe współsprawstwo do przestępstw nieumyślnych,

3. znamiona sprawstwa polecającego można zrealizować jedynie z zamiarem bezpośrednim,

4. sprawstwo polecające polega na nadzorowaniu dokonania czynu zabronionego przez osobę formalnie podporządkowaną sprawcy,

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe

5. Które z poniższych twierdzeń jest trafne:

1. Koniecznym warunkiem odpowiedzialności za współsprawstwo jest wykazanie, że współsprawcy podjęli wspólnie zamiar popełnienia czynu zabronionego, albowiem bez zamiaru wspólnego wypełnienia znamion czynu zabronionego nie można mówić o spełnieniu ustawowego warunku wykonania czynu "w porozumieniu" z inną osobą. - 1) może być także współsprawstwo do przestępstwa nieumyślnych, dlatego przyjęcie zamiaru nie jest warunkiem koniecznym 2) możliwe jest konkludentne porozumienie przez samo wykonywanie znamion typu porozumienie należy przyjąć także wtedy, gdy sprawcy pomimo braku wcześniejszego porozumienia wspólnie realizują znamiona czynu, mając świadomość wspólnego działania i akceptują ten fakt

2. Odpowiedzialność za dokonane sprawstwo polecające nie jest możliwa bez wypełnienia znamion czynu zabronionego przez osobę, które wydano polecenie.

3. Sprawstwo polecające stanowi jedną z postaci niesprawczego współdziałania z uwagi na brak wymogu wypełnienia przez wydającego polecenie własnoręcznie znamion czynu zabronionego, - jest to tylko przykład tzw. sprawstwa niewykonawczego

4. Nie jest możliwe przyjęcie odpowiedzialności za współsprawstwo do przestępstwa indywidualnego w stosunku do osoby nie posiadającej cechy wymaganej przez ustawę dla sprawcy, - art. 21§2 k.k.

6. Wskaż zdanie(a) prawdziwe:

1. sprawca polecający może odpowiadać tylko za umyślną realizację znamion typu czynu zabronionego

2. sprawca kierowniczy może odpowiadać zarówno za umyślną jak i nieumyślną realizację znamion typu czynu zabronionego

3. sprawstwo kierownicze i sprawstwo polecające są w swojej formie dokonanej uzależnione od dokonania czynu zabronionego przez bezpośredniego wykonawcę

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

7. Współsprawstwo równoległe oznacza:

1. przypadki zachowań dwóch lub więcej osób realizujących znamiona typu czynu zabronionego w tym samym czasie i miejscu, jednak bez powzięcia porozumienia oraz świadomości wspólnego wykonania określonych czynności - tzw. sprawstwo równoległe (współsprawstwo koincydentalne)

2. wypełnienie samoistnie przez każdego ze współdziałających wszystkich znamion typu przy jednoczesnym istnieniu pomiędzy nimi porozumienia co do wspólnego wykonania czynu i istnieniu świadomości jego wspólnego wykonywania

3. przypadek, gdy element współsprawstwa jest już ujęty w znamionach danego typu czynu zabronionego - tzw. współsprawstwo konieczne

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

8. Usiłowanie przestępstwa w formie współsprawstwa wchodzi w grę w razie:

1. wejścia w porozumienie współsprawców, któremu towarzyszy wspólne bezpośrednie zmierzanie do dokonania czynu zabronionego przez wszystkich współsprawców

2. wejście w porozumienie współsprawców, któremu nie towarzyszy bezpośrednie zmierzanie do dokonania czynu zabronionego przez któregokolwiek z nich

3. wejście w porozumienie współsprawców, któremu towarzyszy bezpośrednie zmierzanie do dokonania czynu zabronionego przez niektórych z nich, jeżeli jest to objęte podziałem ról wynikających z porozumienia

4. wejście w porozumienie współsprawców, któremu towarzyszy bezpośrednie zmierzanie do dokonania czynu zabronionego przez niektórych z nich, pomimo tego że nie jest to objęte podziałem ról wynikających z porozumienia

9. Które z poniższych odpowiedzi są prawdziwe na gruncie regulacji współsprawstwa:

1. porozumienie może być wyraźne albo dorozumiane

2. porozumienie może nastąpić przed realizacją znamion czynu ale najpóźniej w momencie realizacji znamion sprawczych, przy czym w pewnych sytuacjach treść porozumienia może się kształtować w czasie realizacji znamion typu

3. poza granicami odpowiedzialności za współsprawstwo pozostaje eksces współsprawcy w przypadkach, gdy pozostali współdziałający nawet konkludentnie nie obejmują swoją świadomością i wolą zachowań nie objętych porozumieniem

4. dopuszczalna jest konstrukcja współsprawstwa do przestępstw nieumyślnych

10. Odpowiedzialność każdego ze współsprawców ocenia się indywidualne przez pryzmat możliwości:

1. przypisania mu winy

2. przypisania mu umyślności

3. wzięcia pod uwagę instytucji wyłączającej bezprawność w postaci czynnego żalu - to okoliczność wyłączająca karalność - dlatego odpowiedź jest błędna, ale czynny żal jest okolicznością indywidualizującą odpowiedzialność (!)

4. realizacji znamion przedmiotowych typu objętego tą formą przestępnego współdziałania

Test - obrona konieczna, stan wyższej konieczności

1. Do ogólnych warunków kontratypizacji należy:

1. obowiązek poświęcenia dobra własnego dla ratowania innego dobra chronionego prawem

2. kolizja dóbr prawnych;

3. konieczność poświęcenia dobra prawnego;

4. społeczna opłacalność poświęcenia dobra prawnego;

5. obowiązek poświęcenia dobra własnego dla ratowania innego dobra chronionego prawem

6. konieczność ratowania dobra prawnego (atakowanego lub zagrożonego przedmiotu)

2. Wskaż twierdzenie(a) prawdziwe:

1. zamach bezprawny uprawniający do obrony koniecznej nie może być popełniony przez zaniechanie

2. przeciwko zachowaniu funkcjonariusza publicznego w czasie służby nigdy nie wolno stosować obrony koniecznej

3. jeżeli przekroczono granice obrony koniecznej to wówczas zawsze sąd musi (obligatoryjnie) odstąpić od wymierzenia kary

4. w przypadku błędu co do tego, że zachodzi bezprawny bezpośredni zamach, sprawca urojonej obrony koniecznej, w wyniku której doszło do realizacji znamion czynu zabronionego, nie popełni przestępstwa tylko wtedy, jeżeli jego urojenie było usprawiedliwione

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne

3. Które z poniższych twierdzeń nie jest prawdziwe: Można przyjąć, iż sprawca działał w stanie wyższej konieczności wyłączającym winę, gdy:

1. doszło do poświęcenia dobra prawnego o wartości, która nie jest oczywiście większa od dobra ratowanego;

2. doszło do poświęcenia dobra prawnego o wartości równej dobru ratowanemu

3. doszło do poświęcenia dobra prawnego o wartości mniejszej od dobra ratowanego

4. brak był po stronie sprawcy szczególnego obowiązku ochrony dobra poświęcanego

5. nie było innej możliwości uratowania dobra prawnego, któremu groziło niebezpieczeństwo

4. Bronisław C., znany przedsiębiorca, oglądał w galerii wystawę sztuki współczesnej razem ze swoim ochroniarzem Saszą W. W pewnym momencie podszedł do niego Tomasz K., który wyjął nóż i wykonał nim zamach w kierunku klatki piersiowej Bronisława C. Sasza W. niewiele się namyślając, chwycił znajdującą się pod ręką wyjątkowo piękną drewnianą rzeźbę, rozbijając ją na głowie napastnika, w następstwie czego wybił mu jedyne oko. W przedstawionej sytuacji:

a) Sasza W. poniesie odpowiedzialność karną za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu Tomasza K. oraz zniszczenia cudzej rzeczy, albowiem nie wchodzą w rachubę żadne okoliczności wyłączające odpowiedzialność karną

b) Sasza W. nie poniesie odpowiedzialności karnej za uszkodzenie ciała Tomasza K. z uwagi na realizację znamion kontratypu stanu wyższej konieczności

c) Sasza W. nie poniesie odpowiedzialności karnej za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w oparciu o kontratyp obrony (pomocy) koniecznej

d) Sasza W. nie poniesie odpowiedzialności karnej za zniszczenie cudzej rzeczy w oparciu o kontratyp stanu wyższej konieczności, jeżeli niebezpieczeństwa nie można było inaczej uniknąć

e) Sasza W. nie poniesie odpowiedzialności karnej za zniszczenie cudzej rzeczy w oparciu o konstrukcję stanu wyższej konieczności wyłączającego winę, jeżeli niebezpieczeństwa nie można było inaczej uniknąć

f) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

5. Stan wyższej konieczności:

1. jest jednorodną instytucją stanowiącą podstawę do wyłączenia winy,

2. ma charakter względnie subsydiarny,

3. wyłącza odpowiedzialność karną wyłącznie w przypadku poświęcenia dobra napastnika w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem,

4. nie może stanowić podstawy wyłączenia odpowiedzialności w każdym przypadku, gdy sprawca poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo osobiste,

5. w przypadku przekroczenia granic stanu wyższej konieczności będącego wynikiem strachu lub wzburzenia sąd odstępuje od wymiaru kary,

6. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

6. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. tzw. pozaustawowe kontratypy to uregulowane w innych niż kodeks karny ustawach okoliczności stanowiące podstawę wyłączenia bezprawności zachowania,

2. zabiegi lecznicze zaliczane są do kategorii tzw. pozaustawowych kontratypów, albowiem podstawa legalizacji zabiegów leczniczych określona została w przepisach ustawy o zawodzie lekarza,

3. przyjęta w k.k. z 1997 r. regulacja dotycząca kontratypów wyklucza możliwość legalizowania zachowania (wyłączania jego bezprawności) w oparciu o wypracowane w orzecznictwie i doktrynie sytuacje, nazywane tzw. pozaustawowymi kontratypami,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

7. Wskaż zdanie prawdziwe:

1. obrona konieczna nie przysługuje przeciwko bezprawnym działaniom funkcjonariusza publicznego;

2. obrona konieczna przeciwko bezprawnym działaniom funkcjonariusza publicznego przysługuje wyłącznie wówczas, gdy działanie to zagraża lub narusza dobra osobiste broniącego się;

3. obrona konieczna prowadzi do uchylenia odpowiedzialności karnej tylko za takie działania, które skierowane są przeciwko dobrom napastnika;

4. obrona konieczna prowadzi do uchylenia odpowiedzialności karnej tylko wówczas, gdy zamach odnosi się do chronionych prawem dóbr osobistych broniącego się lub innej osoby;

5. żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe

8. Obrona konieczna:

1. Jest instytucją stanowiącą podstawę do wyłączenia winy,

2. Ma charakter bezwzględnie subsydiarny,

3. Wyłącza odpowiedzialność karną wyłącznie w przypadku poświęcenia dobra napastnika w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem,

4. Nie może stanowić podstawy wyłączenia odpowiedzialności w przypadku, gdy sprawca poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo osobiste,

5. W przypadku przekroczenia granic obrony koniecznej będącego wynikiem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu sąd może odstąpić od wymiaru kary albo zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary,

6. Żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne

9. Stan wyższej konieczności to tylko:

1. okoliczność wyłączająca winę;

2. okoliczność wyłączająca bezprawność;

3. okoliczność umniejszająca winę;

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne;

10. Obrona konieczna to okoliczność:

1. wyłączająca winę

2. wyłączająca bezprawność w sposób wtórny

3. wyłączająca pierwotną bezprawność

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Test - wyłączenie odpowiedzialności karnej

1.Wskaż twierdzenie(a) prawdziwe:

a. zamach bezprawny uprawniający do obrony koniecznej nie może być popełniony przez zaniechanie

b. przeciwko zachowaniu funkcjonariusza publicznego w czasie służby nigdy nie wolno stosować obrony koniecznej

c. jeżeli przekroczono granice obrony koniecznej to wówczas zawsze sąd musi (obligatoryjnie) odstąpić od wymierzenia kary

d. w przypadku błędu co do tego, że zachodzi bezprawny bezpośredni zamach, sprawca urojonej obrony koniecznej, w wyniku której doszło do realizacji znamion czynu zabronionego, nie popełni przestępstwa tylko wtedy, jeżel¹ jego urojenie było usprawiedliwione

e. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

2. Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe:

1. obrona konieczna jest instytucją prowadzącą w zależności od konkretnego układu okoliczności faktycznych do wyłączenia bezprawności czynu lub do wyłączenia winy,

2. obrona konieczna nie jest instytucją nawet w ograniczonym stopniu subsydiarną i prowadzi do wyłączenia bezprawności w każdym przypadku naruszenia lub zniszczenia dobra napastnika, jeżeli do zniszczenia lub uszkodzenia tego dobra dochodzi w wyniku odpierania bezpośredniego, bezprawnego zamachu na jakiekolwiek dobro odpierającego zamach, także wtedy, gdy w wyniku odpierania zamachu dojdzie do uśmiercenia napastnika,

3. dopuszczalne jest działanie w tzw. nieumyślnej obronie koniecznej, tj. wyłączenie bezprawności na podstawie art. 25 § 1 k.k. uzasadnione jest także wtedy, gdy działając umyślnie w celu uszkodzenia ciała osoby i nie wiedząc o podejmowanym przez nią zamachu zamachowiec uprzedzi atak tej osoby i w ten sposób uchroni swoje dobro prawne przed zniszczeniem,

4. żadne z przedstawionych powyżej twierdzeń nie jest nieprawdziwe

3. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. k.k. z 1997 r. reguluje w jednym przepisie zagadnienie błędu co do znamion typu czynu zabronionego oraz błąd co do znamion kontratypu (tzw. błąd co do określoności kontratypu) przewidując dla obu tych postaci błędu identyczne konsekwencje,

2. błąd co do istnienia kontratypu traktowany jest. jako przypadek błędu co do bezprawności,

3. błąd co do okoliczności stanowiącej znamię kontratypu prowadzi do wyłączenia zamiaru,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

4. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. podstawę odrębnej regulacji błędu co do znamion kontratypu stanowi teoria negatywnych znamion typu czynu zabronionego,

2. w przypadku nieusprawiedliwionego błędu co do znamion kontratypu sprawca poniesie odpowiedzialność za przestępstwo nieumyślne,

3. w przypadku nieusprawiedliwionej nieświadomości bezprawności sprawca ponosi odpowiedzialność za przestępstwo nieumyślne przy czym sąd ma możliwość zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

5. Tzw. błąd co do kontratypu w myśl obowiązującego Kodeksu karnego:

1. nakazuje zastosować do sprawcy te same reguły przypisania odpowiedzialności karnej co w przypadku błędu co do znamienia czynu zabronionego,

2. wyłącza bezprawność czynu,

3. wyłącza odpowiedzialność karną sprawcy jedynie wówczas, gdy jego błąd jest usprawiedliwiony,

4. żadne z powyższych.

6.Konstrukcja błędu co do oceny prawnej czynu:

1. opiera się na tzw. teorii zamiaru,

2. opiera się na tzw. teorii winy,

3. w przypadku, gdy błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, pozwala nadzwyczajnie złagodzić karę, a nawet odstąpić od jej wymierzenia,

4. jest podstawą do analogicznej oceny błędu co do samego obowiązywania konkretnego kontratypu w systemie prawa,

5. żadne z powyższych.

7. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu w przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię uprzywilejowujące czynu zabronionego, choć w rzeczywistość okoliczność taka nie zachodziła, to:

a. sprawca będzie odpowiadał za przestępstwo typu uprzywilejowanego

b. sprawca będzie odpowiadał za przestępstwo typu kwalifikowanego

c. sprawca będzie odpowiadał za przestępstwo typu uprzywilejowanego wówczas jeżeli jego błąd był usprawiedliwiony

d. sprawca zawsze odpowie z typu zasadniczego przestępstwa, gdyż jego błąd jest bez znaczenia prawnego.

8. Niepoczytalnym w rozumieniu obowiązującego kodeksu karnego jest zawsze osoba:

1. chora psychicznie

2. nie mogąca pokierować swoim postępowaniem;

3. mająca ograniczoną w znacznym stopniu możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu;

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne:

9. Na gruncie k.k. z 1997r. wyłączenie poczytalności spowodowane tym, że sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia:

1. nigdy nie uchyla przestępności czynu

1. uchyla winę, jeżeli sprawca nie mógł przewidzieć, że będąc w stanie nietrzeźwości bądź odurzenia popełni przestępstwo

2. uchyla winę zawsze, za wyjątkiem przypadku, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości albo odurzenia celowo po to, by w tym stanie popełnić przestępstwo

3. uchyla winę tylko wtedy, gdy sprawca nie przewidywał ani nie mógł przewidzieć, że wprawienie się przez niego w stan nietrzeźwości lub odurzenia spowoduje u niego wyłączenie poczytalności

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

10.Zaznacz poprawną (poprawne) odpowiedź na pytanie: czy stan wyższej konieczności jest instytucją o charakterze subsydiarnym ?

1. Tak, ponieważ można się na nią powoływać tylko wówczas, gdy nie było innego racjonalnego sposobu uchylenia niebezpieczeństwa dla dobra prawnego aniżeli poświęcenie innego dobra.

2. Nie, ponieważ instytucja ta obejmuje również takie przypadki, w których dobro ratowane ma wartość niższą aniżeli dobro poświęcone.

3. Tak, ponieważ stan wyższej konieczności uchyla bezprawność tylko wówczas, gdy dobro
   ratowane ma wartość wyższą od dobra poświęcanego - w pozostałych wypadkach uchyla
   wyłącznie winę.

4. Nie, ponieważ na instytucję tę może powołać się każdy, nie zaś wyłącznie ten, czyje dobro zostało bezpośrednio zagrożone.

11. Dla legalizacji eksperymentu medycznego wystarczające jest ,by:

1. spodziewana korzyść miała znaczenie poznawcze lub medyczne;

2. był on przeprowadzony w placówce służby zdrowia;

3. był on przeprowadzony zgodnie z aktualnym stanem wiedzy;

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne;

12.Fakultatywne odstąpienie od wymiaru kary przewidziane jest

1. w przypadku, gdy sprawca realizując znamiona typu czynu zabronionego, odpiera bezpośredni zamach osoby działającej w ramach kontratypu stanu wyższej konieczności

2. w przypadku, gdy przekroczenie granic obrony koniecznej było wynikiem wzburzenia, którego nie usprawiedliwiały okoliczności zamachu

3. w przypadku, gdy przekroczenie granic obrony koniecznej było wynikiem strachu usprawiedliwionego okolicznościami zamachu

4. w żadnym z wyżej wymienionych przypadków.

13.Błąd co do osoby (error in personam) polegający na skierowaniu omyłkowo działania przeciwko osobie B zamiast osobie A:

1. zawsze wyłącza odpowiedzialność sprawcy

2. nie odgrywa żadnej roli z punktu widzenia odpowiedzialności sprawcy o ile przedmiotem czynności wykonawczej jest wg. tekstu przepisu określającego dany typ czynu zabronionego, człowiek bez bliższej jego charakterystyki

3. ma znaczenie przy ocenie odpowiedzialności za dokonanie przestępstwa zamachu na prezydenta

4. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

Test - zbieg przepisów, zbieg przestępstw, czyn ciągły, ciąg przestępstw

1. „Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo” Zasada ta oznacza, że:

1. jedno przestępstwo „składa się” tylko z jednego czynu

2. jeden czyn, nawet gdy realizuje znamiona kilku typów czynów zabronionych, nie może stanowić więcej niż jednego przestępstwa

3. wielość czynów nigdy nie może stanowić jednego przestępstwa

4. wielość przestępstw zawsze zakłada wielość czynów

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

2. Konstrukcja kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy:

1. służy rozwiązywaniu przypadków zbiegu przestępstw,

2. stanowi podstawę do nadzwyczajnego obostrzenia kary,

3. stanowi podstawę rozstrzygnięcia każdego wypadku zbiegu przepisów,

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

3. Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

1. idealny zbieg przestępstw to jeden z wyróżnianych w doktrynie pozaustawowych - tj. nie uregulowanych w ustawie sposobów - rozwiązywania przypadków zbiegu przepisów,

2. warunkiem zastosowania kumulatywnej kwalifikacji jest uprzednie stwierdzenie, że zachodzący prima facie zbieg przepisów nie może zostać rozstrzygnięty za pomocą jednej ze znanych prawu karnemu reguł wyłączania wielości ocen w prawie karnym,

3. konsekwencją przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji jest przypisanie sprawcy tylu przestępstw, ile znamion typów czynu zabronionego wypełniło jego zachowanie oraz wymierzenie za te przestępstwa jednej kary na podstawie przepisu przewidującego najsurowsze ustawowe zagrożenie,

4. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe

4. Jakie są konsekwencje przyjęcia kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy?

1. Sąd orzeka karę i środki karne na podstawie przepisu przewidującego najsurowsze zagrożenie ustawowe.

2. Sąd orzeka kary na podstawie poszczególnych zbiegających się przepisów a następnie kieruje do wykonania karę najsurowszą.

3. Sąd orzeka karę od najniższego ustawowego zagrożenia przewidzianego w którymś ze
   zbiegających się przepisów do najwyższego ustawowego zagrożenia przewidzianego w którymś ze zbiegających się przepisów.

4. Sąd orzeka karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonej o połowę.

5. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna..

5. Jan K. pracował jako sprzedawca w sklepie. Ponieważ miał do spłacenia dług wynoszący ok. 5000 postanowił, iż co drugi dzień będzie z utargu zabierał kwotę ok. 500 zł, tak by uzbierać potrzebą sumę. Stało się tak 13 maja 2005 r., 15 maja 2005 r. oraz 17 maja 2005 r. Po trzykrotnym zagarnięciu powyższej kwoty dobrowolnie zaniechał dalszej realizacji swojego planu. Wskaż zdanie(a) prawdziwe

1. Sprawca popełnił trzy przestępstwa kradzieży

2. Przedawnienie karalności poszczególnych popełnionych przez sprawcę kradzieży następować będzie co dwa dni

3. Sprawca popełnił jedno przestępstwo, zaś czasem jego popełnienia jest dzień 17 maja 2005 r.

4. Sprawca będzie podlegał odpowiedzialności karnej za usiłowanie kradzieży kwoty 5000 zł.

5. Żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe.

6. Które z poniższych twierdzeń jest trafne:

1. k.k. z 1969 r. i k.k. z 1997 r. tak samo rozstrzygają kwestie związane z tzw. przestępstwem ciągłym,

2. kumulatywna kwalifikacja nie może być stosowana w przypadku tzw. czynu ciągłego,

3. warunkiem ciągłości w ramach tzw. czynu ciągłego jest to, ażeby składające się na czyn ciągły zachowania zostały podjęte w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,

4. logiczny stosunek krzyżowania zachodzący pomiędzy zakresami znamion
   typów czynu zabronionego prowadzi zawsze do właściwego zbiegu przepisów ustaw

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe

7. Uregulowana w art. 91 instytucja tzw. ciągu przestępstw, stanowi szczególny przypadek (odmianę):

1. pomijalnego zbiegu przestępstw

2. idealnego zbiegu przestępstw

3. realnego zbiegu przestępstw

4. pozornego zbiegu przepisów

5. eliminacyjnego zbiegu przestępstw.

8. Krótki odstęp czasu, o którym mowa w art. 12 k.k. (czyn ciągły) musi zachodzić pomiędzy:

1. pierwszym i ostatnim zachowaniem sprawcy

2. poszczególnymi zachowaniami sprawcy

3. przedostatnim i ostatnim zachowaniem sprawcy

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Test - zasady wymiaru kary

1. Które z poniższych uzasadnień jest zgodne z wynikającymi z k.k. z 1997r. zasadami wymiaru kary:

1. Mając na względzie niezwykle okrutny sposób działania sprawcy, sąd postanowił wymierzyć karę w górnej granicy ustawowego zagrożenia, nie uwzględniając faktu, iż stopień winy jest ograniczony, gdyż z powodu choroby psychicznej sprawca miał ograniczoną poczytalność w stopniu znacznym

1. Pomimo faktu, iż sprawca jest bezrobotny i nie posiada żadnego majątku, sąd skazał sprawcę na grzywnę, gdyż w razie jej nie uiszczenia zostanie ona zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności

1. Pomimo niezwykle odrażającego i szczególnie okrutnego sposobu popełnienia przez sprawcę morderstwa, sąd nie mógł orzec kary dożywotniego pozbawienia wolności, gdyż sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie miał ukończonych 18 lat życia

1. Wymierzając karę pełnoletniemu współsprawcy sąd uwzględnił to, że współdziałał on z osobą nieletnią, której nie można wymierzyć kary surowszej niż 2/3 górnej granicy zagrożenia ustawowego, a zatem niesprawiedliwym byłoby wymierzenie sprawcy pełnoletniemu kary surowszej, skoro role obu współsprawców w popełnieniu przestępstwa wzajemnie się uzupełniały

2. Sąd uznał, iż jakkolwiek stopień społecznej szkodliwości zarzucanego sprawcy czynu jest znaczny, tym niemniej z uwagi pojednanie się sprawcy z pokrzywdzonym i jego rodziną a także naprawienie szkody, orzeczona kara będzie wystarczająca by uniknąć wrażenia, iż w odczuciu społecznym sprawca pozostał bezkarny.

3. Kara orzeczona jest zbyt łagodna, jako, że nie odpowiada stopniowi winy”

4. Żadne z powyższych uzasadnień nie jest zgodne z zasadami wymiaru kary

2. Wskaż, które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

Zgodnie z kodeksowym uregulowaniem dyrektyw sądowego wymiaru kary (art. 53 k.k.)

1. dyrektywa prewencji generalnej nie stanowi ustawowej dyrektywy sądowego wymiaru kary,

2. dyrektywa prewencji generalnej stanowi priorytetową ustawową dyrektywę sądowego wymiaru kary,

3. nie odnosi się ono w żaden sposób do dyrektywy prewencji generalnej,

4. dyrektywa prewencji generalnej nie ma samoistnego charakteru i jest wywodzona z dyrektywy stopnia społecznej szkodliwości czynu,

5. żadne z podanych powyżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

3. Wskaż zdanie prawdziwe:

1. nigdy nie jest możliwe wymierzenie kary nieizolacyjnej w sytuacji, w której przestępstwo zagrożone jest wyłącznie karą pozbawienia wolności a sąd nie zastosował nadzwyczajnego złagodzenia kary

2. możliwości majątkowe skazanego decydujące o możliwości wymierzenia mu kary grzywny ocenia się na moment popełnienia czynu zabronionego

3. w stosunku do osób młodocianych priorytetowy charakter ma dyrektywa prewencji indywidualnej, zezwalająca w tym wypadku na wymierzenie kary nawet powyżej stopnia winy

4. w polskim kodeksie karnym obowiązuje zasada ultima ratio kary bezwzględnego pozbawienia wolności;

5. żadne z powyższych stwierdzeń nie jest prawdziwe

4. Na gruncie k.k. z 1997r:

a. jeżeli wymagają tego względy prewencji ogólnej, dopuszczalne jest orzeczenie kary, której dolegliwość przekracza stopień winy sprawcy

b. nigdy nie można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności wobec sprawcy młodocianego

c. recydywa ogólna wyłączająca możliwość orzeczenia zamiast kary pozbawienia wolności kary nieizolacyjnej, zachodzi wówczas, gdy mamy do czynienia ze sprawcą, który uprzednio popełnił występek, za który został prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności albo karę nieizolacyjną.

d. jeżeli przestępstwo zagrożone jest alternatywnie karą pozbawienia wolności i
karami nieizolacyjnymi, sąd może orzec karę nieizolacyjną tylko wówczas,
gdy przemawia za tym wzgląd na prewencję ogólną

e. żadna z powyższych zdań nie jest prawdziwe

5. Która(e) z podanych niżej tez jest słuszna:

1. „ kara nie może nigdy przekraczać stopnia winy nawet gdyby miało to skutkować brakiem realizacji celów wyznaczonych przez prewencję generalną i prewencję indywidualną

2. „Obowiązujący w kodeksie karnym zakaz wymierzania kary dożywotniego pozbawienia wolności dotyczy wszystkich nieletnich”

3. „Obowiązujący w kodeksie karnym zakaz wymierzania kary dożywotniego pozbawienia wolności dotyczy wszystkich młodocianych”

4. żadna z powyższych tez nie jest słuszna

6. Wskaż, które z podanych poniżej uzasadnień sądowego wymiaru kary sprzeczne jest z dyrektywami jej wymiaru określonymi w kodeksie karnym.

1. Sąd zaostrzył wymiar kary kierując się zwiększonym stopień społecznej szkodliwości czynu związanym z nagminnym charakterem tego typu przestępstw w ostatnim okresie.

2. Sąd uznał, iż jakkolwiek stopień społecznej szkodliwości zarzucanego sprawcy czynu jest znaczny, tym niemniej z uwagi pojednanie się sprawcy z pokrzywdzonym i jego rodziną a także naprawienie szkody, orzeczona kara będzie wystarczająca by uniknąć wrażenia, iż w odczuciu społecznym sprawca pozostał bezkarny.

3. Z uwagi na bestialski charakter czynu, fakt, iż ofiarami sprawcy były małoletnie dzieci a także głębokie poruszenie opinii publicznej sąd uznał, iż kara musi zostać orzeczona w górnej granicy zagrożenia przewidzianego w kodeksie karnym, bez względu na fakt, iż w chwili czynu poczytalność sprawcy była w znacznym stopniu ograniczona.

7. Wskaż, które z poniższych uzasadnień wyroku skazującego, sprzeczne jest z regulacjami kodeksu karnego:

a) sąd wymierzył karę w górnej granicy ustawowego zagrożenia biorąc pod uwagę powszechne potępienie, z jakim spotkało się czyn sprawcy oraz konieczność ostrzeżenia innych potencjalnych sprawców;

b) sąd wymierzył karę pozbawienia wolności w wysokości 2 lat, jednakże z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu oraz ograniczoną winę karę tę warunkowo zawiesił na okres próby;

c) sąd, mimo iż stopień społecznej szkodliwości czynu i winy, nie był znaczny, nie zdecydował się na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania bowiem sprzeciwiały się temu względy prewencji generalnej

d) W żadnym z powyższych uzasadnień nie ma sprzeczności z obowiązującymi regulacjami kodeksu karnego.

8. Wskaż zdanie (zdania) prawdziwe. W każdym przypadku sprzeczne z przepisami kodeksu karnego jest:

a. wymierzenie kary powyżej stopnia winy

b. wymierzenie kary przewidzianej w przepisie części szczególnej k.k. za konkretne zachowanie, ale wykraczającej poza określone tam granice

c. wymierzenie kary nieprzewidzianej w przepisie części szczególnej k.k. za określone zachowanie

d. żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe

9. Wskaż, które z poniższych uzasadnień pozostaje w sprzeczności z kodeksowymi uregulowaniami określającymi dyrektywy sądowego wymiaru kary:

1. „zdaniem sądu, wymierzona obok warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności grzywna w wysokości 100 stawek dziennych, zasygnalizuje opinii społecznej, iż sprawca nie pozostał bezkarny”

2. Wszystkie z wyżej podanych uzasadnień pozostają w zgodzie z kodeksowymi uregulowaniami dotyczącymi dyrektyw sądowego wymiaru kary

3. Kara orzeczona jest zbyt łagodna, jako, że nie odpowiada stopniowi winy”

4. Każde z powyższych uzasadnień jest zgodne z kodeksowymi uregulowaniami określającymi dyrektywy sądowego wymiaru kary

10. Wskaż, które z uzasadnień sądowych nie jest (są) zgodne z kodeksowymi zasadami i dyrektywami wymiaru kary:

1. „Pomimo tego, iż sprawca nie miał w chwili czynu ukończonych 17 - lat i działał z przekroczeniem granic obrony koniecznej, ze względu na jego postawę po popełnieniu przestępstwa a zwłaszcza uparte zaprzeczania oczywistym faktom świadczącym o popełnieniu przez niego przestępstwa należało mu wymierzyć karę w górnej granicy ustawowego zagrożenia”

2. „Ponieważ stopień społecznej szkodliwości zachowania sprawcy nie był znaczny i jego postawa i zachowanie po popełnieniu przestępstwa nie budzą wątpliwości, zasadnym byłoby orzeczenie wobec sprawcy kary ograniczenia wolności, nie jest to wszakże możliwe ponieważ przestępstwo zagrożone jest wyłącznie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

3. „Chociaż sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa znaczną korzyść majątkową, jednak sąd nie wymierzył mu grzywny biorąc pod uwagę, iż w chwili orzekania sprawca nie posiadał już majątku ani nie miał możliwości zarobkowych”

4. wszystkie uzasadnienia są zgodne z kodeksowymi zasadami i dyrektywami wymiaru kary

Test - kara łączna

1. Za przestępstwo „A” wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności; za przestępstwo „B” wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności; za przestępstwo „C” wymierzono karę 12 miesięcy ograniczenia wolności. Przestępstwa te pozostawały w zbiegu realnym i w miejsce orzeczonych kar wyrokiem łącznym orzeczono karę łączną w wysokości 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając tę karę sąd zastosował:

1. zasadę absorpcji

2. zasadę kumulacji

3. zasadę asperacji

4. sąd nie zastosował żadnej z powyższych zasad

2. Zanim zapadł pierwszy nieprawomocny wyrok sprawca popełnił przestępstwo  A, B i C. Za przestępstwo A  wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności, za przestępstwo B wymierzono mu karę 15 lat pozbawienia wolności, zaś za przestępstwo C wymierzono mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności. W takim wypadku sąd orzeknie:

1. łączną karę 15 lat pozbawienia wolności

2. karę łączną nie niższą niż 15 lat pozbawienia wolności i nie wyższą niż 17 lat i 15 dni pozbawienia wolności;

3. karę łączną 15 lat i 15 dni pozbawienia wolności;

4. karę łączną 15 lat pozbawienia wolności oraz karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, którą skazany będzie odbywał po odbyciu kary pozbawienia wolności;

5. żadna z powyzszych odpowiedzi nie jest poprawna;

3. Sprawca popełnił:

przestępstwo A w dniu 20.03.2003 r.; przestępstwo B w dniu 20.05.2003 r., przestępstwo C w dniu 20.09.2003 r.,

przestępstwo D w dniu 20.05.2004 r., przestępstwo E w dniu 20.08.2004. W dniu 10.06.2004 został wydany nieprawomocny wyrok skazujący za przestępstwo B. Oceniając sprawę w dniu 26.06.2006 r. wskaż, które przestępstwa popełnione przez sprawcę pozostają w zbiegu, zakładając iż poza przestępstwem B żadne z nich nie było jeszcze osądzone?  ABCD

4. W jakich granicach można wymierzyć karę łączną i środki karne za następujące przestępstwa pozostające w zbiegu realnym

1. przestępstwo A: 2 lata pozbawienia wolności, zakaz prowadzenia pojazdów na lat 5

2. przestępstwo B: kara 12 miesięcy ograniczenia wolności , zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na lat 3

3. przestępstwo C: - kara 25 lat pozbawienia wolności, - grzywna 220 stawek - przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa

4. przestępstwo D: - grzywna 320 stawek dziennych, m- nawiązka na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 780 zł

5. przestępstwo E: - odstąpienie od wymierzenia kary, - zakaz prowadzenia pojazdów na lat 6

• lat pozbawienia wolności

5. Proszę wskazać, jakie kary (środki karne) podlegają łączeniu i w jakich granicach sąd będzie mógł orzec karę łączną (środki karne podlegające łączeniu) w razie skazania sprawcy za następujące przestępstwa:

Przestępstwo A - 2 miesiące pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 2 lata; zakaz prowadzenia pojazdów na 10 lat, przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa

Przestępstwo B - 12 miesięcy ograniczenia wolności,

Przestępstwo C - 10 miesięcy pozbawienia wolności, 350 stawek dziennych grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów na 8 lat, obowiązek naprawienia szkody

Przestępstwo D - grzywna w wysokości 360 stawek dziennych z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, zakaz prowadzenia pojazdów na lat 5 

od: 10 miesięcy pozbawienia wolności, 360 stawek grzywny, 10 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych

do: roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, 540 stawek grzywny, 10 lat zakaz prow. pojazdów mech.

6. Proszę wskazać, jakie kary (środki karne) podlegają łączeniu i w jakich granicach sąd będzie mógł orzec karę łączną (środki karne podlegające łączeniu) w razie skazania sprawcy za następujące przestępstwa:

I przestępstwo - 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 2 lat; zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 10 lat, przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa

II przestępstwo - 25 lat pozbawienia wolności

III przestępstwo - 350 stawek dziennych grzywny z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby lat 3, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 8 lat, obowiązek naprawienia szkody

IV przestępstwo - 6 miesięcy ograniczenia wolności, nawiązka 

• lat pozbawienia wolności wolności

7. W jakich granicach należy orzec karę łączną, jeżeli za poszczególne przestępstwa orzeczono kary:

Przestępstwo 1: 12 miesięcy kary ograniczenia wolności, 60 stawek dziennych grzywny

Przestępstwo 2: 1 rok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem, 180 stawek dziennych grzywny, 5 tys. zł. nawiązki na rzecz pokrzywdzonego

Przestępstwo 3: 8 miesięcy kary pozbawienia wolności, 100 stawek dziennych grzywny, 2 tys. zł. nawiązki na rzecz Funduszu Ochrony Środowiska 

od: 1 roku pozbawienia wolności, 180 stawek grzywny, 5 tys. nawiązki na rzecz poszkodowanego, 2 tys. nawiązki na rzecz Funduszu ochrony zdrowia.

do: 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, 340 stawek dziennych grzywny, 5 tys. zł nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, 2 tys. nawiązki na rzecz Funduszu Ochrony Środowiska.

8. W jakich granicach można wymierzyć karę łączną i środki karne za następujące przestępstwa pozostające w zbiegu realnym

a) przestępstwo A: 3 lata pozbawienia wolności, grzywna 320 stawek dziennych, zakaz wykonywania zawodu adwokata na lat 5

b) przestępstwo B: kara 8 miesięcy ograniczenia wolności , zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na lat 3

c) przestępstwo C: kara 12 lat pozbawienia wolności, grzywna 100 stawek;  przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa

d) przestępstwo D: 12 miesięcy kary kara ograniczenia wolności, nawiązka na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 780 zł, zakaz wykonywania zawodu adwokata na lat 6

od: 12 lat pozbawienia wolności, 320 stawek dziennych grzywny, 6 lat zakazu prowadzenia zawodu adwokata, 3 lata zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, , przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, 780 zł nawiązki

do: 15 lat pozbawienia wolności, 420 stawek dziennych grzywny, 10 lat zakaz wykonywania zawodu adwokata, 3 lata zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, , przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, 780 zł nawiązki

9. Zanim zapadł pierwszy nieprawomocny wyrok sprawca popełnił przestępstwa A, B i C. Za przestępstwo A wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności (p.w.) za 
przestępstwo B karę 3 lat p.w. a za przestępstwo C karę 2 miesiące ograniczenia 
wolności. W takim przypadku sąd:

a. wymierzy karę łączną p.w. w granicach od 3 lat p.w. do 5 lat i 1 miesiąca p.w.

b. wymierzy karę łączną p.w. w wymiarze 5 lat oraz 2 miesiące ograniczenia wolności

c. wymierzy karę łączną p.w. w granicach od 3 lat p.w. do 5 lat p.w.

d. wymierzy karę łączną p.w. w granicach od 2 lat p.w. do 5 lat i 1 miesiąca p.w. 

10. Określ, w jakich granicach może być orzeczona kara łączna (środki karne), gdy za zbiegające się przestępstwa orzeczono kary:

1. 1 rok pozbawienia wolności, 230 stawek dziennych grzywny.

2. 4 miesiące ograniczenia wolności, 100 stawek dziennych grzywny.

3. 8 miesięcy ograniczenia wolności, zakaz prowadzenia pojazdów na 4 lata.

4. 3 lata pozbawienia wolności, 220 stawek dziennych grzywny zakaz prowadzenia pojazdów na 7 lat, obowiązek naprawienia szkody.

od: 3 lat pozbawienia wolności, 230 stawek dziennych grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów na 7 lat i obowiązek naprawienia szkody

do: 5 lat pozbawienia wolności, 540 stawek dziennych grzywny, zakazu prowadzenia pojazdów na 7 lat i obowiązek naprawienia szkody.

11. Określ w jakich granicach może być orzeczona kara łączna gdy za poszczególne zbiegające się przestępstwa orzeczono  kary:

przestępstwo 1. - 1 rok pozbawienia wolności, 230 stawek dziennych grzywny

przestępstwo 2. - 4 miesiące ograniczenia wolności, 100 stawek dziennych grzywny

przestępstwo 3. - 8 miesięcy ograniczenia wolności

przestępstwo 4. -  15 lat pozbawienia wolności, 220 stawek dziennych grzywny 

od: 15 lat pozbawienia wolności, 230 stawek dziennych grzywny

do: 15 lat pozbawienia wolności, 540 stawek dziennych grzywny

12. Sprawcy wymierzono

• za przestępstwo A karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata,

• za przestępstwo B karę 1 miesiąca pozbawienia wolności i 230 stawek dziennych grzywny

• za przestępstwo C 12 miesięcy ograniczenia wolności i 200 stawek dziennych grzywny

• za przestępstwo D 18 miesięcy ograniczenia wolności i 150 stawek dziennych grzywny

od: 9 miesięcy pozbawienia wolności, 230 stawek dziennych grzywny 

do: Rok i 7 miesięcy pozbawienia wolności, 540 stawek dziennych grzywny

13. Sprawcy zostały wymierzone za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa następujące kary (środki karne):

przestępstwo A - 5 miesięcy pozbawienia wolności, grzywna 320 stawek dziennych, obowiązek naprawienia szkody

przestępstwo B - 12 miesięcy kary ograniczenia wolności, przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 7 lat

przestępstwo C - grzywna 250 stawek dziennych, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na lat 8

przestępstwo D - 4 miesięcy pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, świadczenie pieniężne 

od: 6 miesięcy pozbawienia wolności, 320 stawek grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 8 lat, przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, obowiązek naprawienia szkody

do: roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, 540 stawek grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 10 lat, przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, obowiązek naprawienia szkody

14. Proszę wskazać, jakie kary (środki karne) podlegają łączeniu i w jakich granicach sąd będzie mógł orzec karę łączną (środki karne podlegające łączeniu) w razie skazania sprawcy za następujące przestępstwa:

I przestępstwo - 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 2 lata; zakaz prowadzenia pojazdów na 10 lat, przepadek

II przestępstwo - 12 miesięcy ograniczenia wolności

III przestępstwo - 2 miesiące pozbawienia wolności, 340 stawek dziennych grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów na 8 lat, obowiązek naprawienia szkody

IV przestępstwo - grzywna w wysokości 350 stawek dziennych z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat 

od: 6 miesięcy pozbawienia wolności, 350 stawek grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów na lat 10, przepadek, obowiązek naprawienia szkody

do: 10 miesięcy pozbawienia wolności, 540 stawek grzywny, zakaz prowadzenia pojazdów na lat 10, przepadek, obowiązek naprawienia szkody

16. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10 to nadzwyczajnie złagodzona kara może być wymierzona w granicach:

1. od 3 m-cy  do lat 5

2. od 1 m-ca  do lat 5

3. od 1 m-ca do lat 3

4. od 1 m-ca do 11 m-cy

5. żadne z powyższych propozycji nie jest trafne

 

17. Podaj granice, w jakich może zostać wymierzona kara nadzwyczajnie złagodzona za przestępstwo z art. 158 § 3 k.k.

1. od 3 miesięcy do 1 roku pozbawienia wolności;

2. od 1 miesiąca do 1 roku pozbawienia wolności, od 10 do 540 stawek dziennych grzywny, od 1 miesiąca do 12 miesięcy ograniczenia wolności;

3. od 1 miesiąca do 11 miesięcy pozbawienia wolności, od 10 do 360 stawek dziennych grzywny, od 1 miesiąca do 11 miesięcy ograniczenia wolności

4. żadne z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

 

18. Podaj granice kary (górną i dolną) którą sąd może wymierzyć skazując sprawcę z art. 232 k.k. przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary 

20. Na czym polega nadzwyczajne złagodzenie kary orzekanej za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.  

21. Jaki rodzaj kar i w jakich granicach można orzec stosując instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary za przestępstwo zagrożone karą od roku do 15 lat pozbawienia wolności? 

22. W jakich granicach sąd wymierza karę nadzwyczajnie złagodzoną za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3? 

23. W jakich granicach można wymierzyć karę nadzwyczajnie złagodzoną za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności od lat 2 do lat 12? 

24. W jakich granicach sąd orzeka karę nadzwyczajnie złagodzoną skazując za przestępstwo określone w art. 177 § 2. 

25. Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997r.:

a. jeżeli czyn zabroniony zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karą 25 lat pozbawienia wolności albo karą dożywotniego pozbawienia wolności, to nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary pozbawienia wolności nie niższej niż w wymiarze 4 lat i nie wyższej niż 15 lat

b. ujawnienie wobec organu powołanego do ścigania przestępstw przez sprawcę współdziałającego w popełnieniu przestępstwa z innymi osobami informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu tego przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia, stanowi fakultatywną przesłankę nadzwyczajnego złagodzenia kary

c. nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać także na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego

d. jeżeli nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary, to sąd może również odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe

e. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe. 

26. Wskaż zdanie(a) prawdziwe

W wypadku, gdy:

1. czyn zagrożony jest alternatywnie karą grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności, nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na odstąpieniu od wymierzenia kary oraz środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe

2. sąd odstępując od wymierzenia kary, w każdym przypadku może odstąpić od orzeczenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obligatoryjne

3. odstąpienie od wymiaru kary nie ma charakteru orzeczenia skazującego

4. stwierdzając niski stopień winy lub niski stopień społecznej szkodliwości, sąd zawsze odstępuje od wymierzenia kary

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

 

27. Walenty K. był sprawcą przestępstwa, którego ustawowe zagrożenie stanowi grzywna, kara ograniczenia wolności oraz kara pozbawienia wolności do lat 2. Wskaż, jaki rodzaj kary i w jakich granicach może orzec wobec niego sąd przyjmując, że

30. W jakich granicach sąd orzeka karę nadzwyczajnie złagodzoną skazując za przestępstwo określone w art. 148 § 1k.k., art. 280 § 2 k.k., 197 § 4

W jakich granicach sąd orzeka karę nadzwyczajnie obostrzoną skazując za przestępstwo określone w art.148 § 1 k.k., art. 280 § 2 k.k., 197 § 4

TEST - kary

1. Wskaż zdanie prawdziwe:

Wymierzając karę ograniczenia wolności sąd

1. obligatoryjnie stosuje dozór wobec młodocianego

2. obligatoryjnie nakłada obowiązek naprawienia szkody

3. sąd może zobowiązać skazanego do przeproszenia pokrzywdzonego - art. 72§1 pkt 2 k.k.

4. sąd może zobowiązać skazanego do poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu

5. obligatoryjnie nakłada na sprawce obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego

6. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

2. Które z podanych poniżej twierdzeń jest (są) trafne:

1. przesłanką orzeczenia fakultatywnej grzywny kumulatywnej jest popełnienie przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osiągnięcie takiej korzyści przez sprawcę; - art. 33§2 k.k.

2. w k.k. nie została uregulowana żadna podstawa do orzeczenia grzywny kumulatywnej

3. orzeczenie grzywny obok kary pozbawienia wolności możliwe jest m.in. wówczas, gdy sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osiągnął korzyść majątkową. - art. 33§2 k.k. (patrz. też 71 § 1 k.k.)

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne,

3. W jakich granicach (stawki dzienne) orzekana jest grzywna:

1. obok kary pozbawienia wolności - od 10 do 360 (art. 33§1 k.k.)

2. obok warunkowego zawieszenia kary ograniczenia wolności - od 10 do 90 (art. 71§1 zd 2 k.k.)

3. w wypadku nadzwyczajnego obostrzenia kary - od 10 do 540 (art. 38§2 k.k.)

4. w wypadku nadzwyczajnego złagodzenia kary za występek za który w dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidziana jest kara pozbawienia wolności nie niższa od roku od 10 do 360 (art. 60§6 pkt 2 k.k. w zw. art. 33§1 k.k.)

4. Ustawowa wysokość jednej stawki dziennej grzywny, orzeczonej jako kara samoistna lub kumulatywna - o ile ustawa nie stanowi inaczej - wynosi

a. od 5 do 1000 zł

b. od 10 do 2000 zł - art. 33§3 k.k.

c. od 20 do 5000 zł

d. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa

5. Kiedy za przestępstwo można orzec grzywnę jako karę samoistną, chociażby nie była ona przewidziana w ustawowym zagrożeniu za dane przestępstwo w części szczególnej kodeksu karnego. Podaj trzy przypadki

1. art. 60§2 pkt 2

2. art. 60§2 pkt 3

3. art. 58§3

Uwaga: Art. 71 § 1 k.k. to grzywna probacyjna orzekana obok zawieszonej kary pozbawienia wolności (nie jest to grzywna samoistna)

6. Wskaż prawdziwe twierdzenie(a):

a) k.k. przy stosowaniu instytucji nadzwyczajnego obostrzenia grzywny przewiduje zmianę wysokości stawki dziennej

b) ustalając wysokość stawki dziennej, sąd bierze pod uwagę nie tylko aktualną sytuację majątkową sprawcy, lecz również m.in. możliwości podjęcia przez niego pracy zarobkowej (stałej lub sezonowej) - art. 33§3 k.k. - możliwości zarobkowe

d) w sytuacji, gdy sprawca dopuścił się czynu zabronionego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej np. dla swojej teściowej, sąd może orzec grzywnę obok wymierzanej sprawcy kary 25 lat pozbawienia wolności - nie bo grzywna kumulatywna tylko obok kary z art. 32 pkt 3

e) żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

7. Jeżeli przy wymiarze kary za to samo przestępstwo zbiegają się podstawy do fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary i fakultatywnego nadzwyczajnego obostrzenia kary to sąd powinien:

1. naprzód karę zaostrzyć a potem łagodzić;

2. naprzód karę łagodzić a potem zaostrzyć;

3. nie może zastosować ani jednej ani drugiej instytucji;

4. sąd może według swego uznania wybrać jedną z tych instytucji i tylko tę instytucję zastosować lub nie zastosować żadnej; - art. 57§1 k.k.

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest trafna;

8. Które z wyżej wymienionych środków może być orzeczony w charakterze środka karnego:

1. przeproszenie pokrzywdzonego

2. pozbawienie praw rodzicielskich lub opiekuńczych

3. przepadek - art. 39 pkt 4

4. żaden z powyższych

9. Orzeczenie środka karnego pozbawienia praw publicznych jest wykluczone w przypadku:

1. orzeczenia kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat

2. orzeczenia kary pozbawienia wolności za występek

3. orzeczenia kary pozbawienia wolności wobec nieletniego, który popełnił przestępstwo po ukończeniu 15 roku życia i odpowiada na podstawie kodeksu karnego

4. Żaden z powyższych wypadków nie wyklucza orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych

10. Gdy sprawca prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości i w wyniku spowodowanej katastrofy w ruchu lądowym spowodował śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, to sąd zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów na zawsze orzec:

a. może - 42 § 3 k.k. b. musi - art. 42 § 4 k.k.

11. Wskaż zdanie(a) prawdziwe:

1. zakaz prowadzenia pojazdów zawsze orzeka się w granicach od 1 roku do 10 lat; - nie, można orzec na zawsze - art. 43§3 i §4 k.k., a także do 2 lat jako środek probacyjny - art. 67 § 3 in fine

2. warunkiem koniecznym orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest skazanie sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;

3. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych jako środek karny może być orzeczony wyłącznie wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa prowadził taki pojazd;

4. środek karny zakazu prowadzenia działalności gospodarczej może być orzeczony zarówno w przypadku skazania za przestępstwo umyślne jak i nieumyślne, - ?, w Komentarzu, że umyślnie tylko §1

5. żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe

12. Jeżeli orzeczenie przepadku przedmiotów służących lub przeznaczonych do popełnienia przestępstwa byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego czynu, wówczas sąd:

a) zamiast przepadku orzeka obligatoryjnie przepadek równowartości takich przedmiotów

b) zamiast przepadku może orzec nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa - art. 44§3 k.k.

c) zamiast przepadku może orzec świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa

d) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

13. Obowiązek naprawienia szkody, jako środek karny może być orzeczony:

1. kumulatywnie z inną karą; - art. 36§2 i art. 72 § 2 k.k. ale to środek probacyjny a nie środek karny

2. kumulatywnie z innym środkiem karnym - art. 67§3 k.k. ale to środek probacyjny a nie środek karny

3. samoistnie - 46§1 k.k.(funkcja obowiązku naprawienia szkody jako środka karnego, w punktach a i b to środek probacyjny )

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

14. Które z podanych poniżej twierdzeń jest trafne:

W kodeksie karnym z 1997 roku:

1. nie przewidziano możliwości orzeczenia przez sąd obowiązku naprawienia szkody,

2. w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego sąd może zobowiązać sprawcę do naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub w części, - w art. 67§3 jest oblig

3. w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary sąd zobowiązany jest do nałożenia na skazanego obowiązku naprawienia szkody w całości lub w części, - art. 72§2 jest fakultatywny

4. zawarto regulację zobowiązującą sąd do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w całości lub w części w przypadku złożenia przez pokrzywdzonego lub inną osobę uprawnioną wniosku o orzeczenie takiego obowiązku lub orzeczenia zamiast tego obowiązku nawiązki na rzecz pokrzywdzonego - art. 46§1 i §2 k.k.

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.

15. Wskaż zdanie prawdziwe:

6. nigdy nie jest możliwe wymierzenie kary nieizolacyjnej w sytuacji, w której przestępstwo zagrożone jest wyłącznie karą pozbawienia wolności a sąd nie zastosował nadzwyczajnego złagodzenia kary - art. 58§3

7. możliwości majątkowe skazanego decydujące o możliwości wymierzenia mu kary grzywny ocenia się na moment popełnienia czynu zabronionego - art. 33§3 i 58§2 k.k.

8. w stosunku do osób młodocianych priorytetowy charakter ma dyrektywa prewencji indywidualnej, zezwalająca w tym wypadku na wymierzenie kary nawet powyżej stopnia winy

9. w polskim kodeksie karnym obowiązuje zasada ultima ratio kary bezwzględnego pozbawienia wolności; - art. 58§1 k.k.

10. żadne z powyższych stwierdzeń nie jest prawdziwe

16. Wskaż, które z poniższych uzasadnień pozostaje w sprzeczności z kodeksowymi uregulowaniami określającymi dyrektywy sądowego wymiaru kary:

5. „zdaniem sądu, wymierzona obok warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności grzywna w wysokości 100 stawek dziennych, zasygnalizuje opinii społecznej, iż sprawca nie pozostał bezkarny”

6. Wymierzając karę pełnoletniemu współsprawcy sąd uwzględnił to, że współdziałał on z osobą nieletnią, której nie można wymierzyć kary surowszej niż 2/3 górnej granicy zagrożenia ustawowego, a zatem niesprawiedliwym byłoby wymierzenie sprawcy pełnoletniemu kary surowszej, skoro role obu współsprawców w popełnieniu przestępstwa wzajemnie się uzupełniały - art. 10§3 k.k. w zw. z art. 53 - tzw. zasada wewnętrznej sprawiedliwości wyroku (teza 14 do art. 53 w Komentarzu)

7. Kara orzeczona jest zbyt łagodna, jako, że nie odpowiada stopniowi winy”

8. Każde z powyższych uzasadnień jest zgodne z kodeksowymi uregulowaniami określającymi dyrektywy sądowego wymiaru kary

17. Która(e) z podanych niżej tez jest słuszna:

5. „ kara nie może nigdy przekraczać stopnia winy nawet gdyby miało to skutkować brakiem realizacji celów wyznaczonych przez prewencję generalną i prewencję indywidualną -art. 53§1 (limitująca funkcja winy)

6. „Obowiązujący w kodeksie karnym zakaz wymierzania kary dożywotniego pozbawienia wolności dotyczy wszystkich nieletnich” - art. 54§2

7. „Obowiązujący w kodeksie karnym zakaz wymierzania kary dożywotniego pozbawienia wolności dotyczy wszystkich młodocianych” - art. 54§2 w zw. z art. 115§10 k.k.

8. żadna z powyższych tez nie jest słuszna

18. W których z niżej podanych przypadków zachodzi szczególna podstawa do fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary:

a) pomocnictwo - art. 19§2 k.k.

b) przekroczenie granic stanu wyższej konieczności - art. 26§3 k.k.

c) nieusprawiedliwiony błąd w postaci nieświadomości znamienia typu czynu zabronionego

d) jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, a sąd orzeka równocześnie środek karny

e) w żadnym z powyższych przypadków nie zachodzi szczególna podstawa do fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary.

19. Wobec sprawcy (wielokrotnego recydywisty) współdziałającemu z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa, który ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia, sąd:

a) może zastosować warunkowe umorzenie postępowania - art. 66§1 „nie karanego za przestepstwo umyślne”

b) zawsze stosuje nadzwyczajne zgładzenie kary - art. 60§3 k.k.

c) może warunkowo zawiesić wykonanie wymierzonej sprawcy kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze 5 lat - art. 69§3 k.k.

d) żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe

20. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10 to nadzwyczajnie złagodzona kara może być wymierzona w granicach:

1. od 3 m-cy do lat 5

2. od 1 m-ca do lat 5

3. od 1 m-ca do lat 3

4. od 1 m-ca do 11 m-cy

5. żadne z powyższych propozycji nie jest trafne

21. Kodeks karny przewiduje nadzwyczajnie obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia w przypadku:

1. czynu ciągłego;

2. popełnienia przestępstwa we współdziałaniu z innymi osobami;

3. przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

4. sprawcy, który z popełniania przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu; - art. 65§1 k.k. w z zw. z art. 64§2 k.k.

5. w żadnym z wyżej wymienionych przypadków.

22. Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997r.:

a. jeżeli czyn zabroniony zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karą 25 lat pozbawienia wolności albo karą dożywotniego pozbawienia wolności, to nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary pozbawienia wolności nie niższej niż w wymiarze 4 lat i nie wyższej niż 15 lat

b. ujawnienie wobec organu powołanego do ścigania przestępstw przez sprawcę współdziałającego w popełnieniu przestępstwa z innymi osobami informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu tego przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia, stanowi fakultatywną przesłankę nadzwyczajnego złagodzenia kary

c. nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać także na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego - art. 60§7 k.k.

d. jeżeli nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary, to sąd może również odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe

e. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

23. Walenty K. był sprawcą przestępstwa, którego ustawowe zagrożenie stanowi grzywna, kara ograniczenia wolności oraz kara pozbawienia wolności do lat 2. Wskaż, jaki rodzaj kary i w jakich granicach może orzec wobec niego sąd przyjmując, że sprawca działał w warunkach recydywy specjalnej zwykłej.

Art. 64§1 k.k. - „ (...) sąd może wymierzyć karę za przypisane sprawcy przestępstwo (...)”

Grzywna: od 10 do 540 stawek dziennych

Ograniczenie wolności: od 1 miesiąca do 18 miesięcy

Pozbawienie wolności od 1 miesiąca do 3 lat

24. W jakich granicach można wymierzyć karę multirecydywiście odpowiadającemu za popełnienie przestępstwa zagrożonego karą grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 64§2 k.k. - „(...) sąd wymierza karę pozbawienia wolności (...)“

Pozbawienie wolności od 2 miesięcy do 3 lat

25. Konsekwencją (mi) przyjęcia wobec sprawcy przestępstwa instytucji recydywy specjalnej wielokrotnej jest (są):

a) wyłączenie możliwości zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, - art. 69§3 k.k. (stosuje się w wyjątkowych wypadkach)

b) wyłączenie możliwości zastosowania warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania kary pozbawienia wolności - art. 78§2 k.k.

c) możliwość zastosowania warunkowego przedterminowego zwolnienia po odbyciu przez skazanego dwóch trzecich kary pozbawienia wolności, jednak nie wcześniej niż po roku - art. 78§2 k.k.

d) żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe

26. Wykluczone jest przyjęcie popełnienia przestępstwa w warunkach recydywy specjalnej wielokrotnej gdy:

1. zachodzi podstawa do obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary

2. sprawca jest młodociany

3. sprawca popełnił przestępstwo po odbyciu 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, w trakcie korzystania z warunkowego zwolnienia od odbycia reszty kary

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

27. Działanie w zorganizowanej grupie przestępczej lub w związku mającym na celu popełnienie przestępstw jest podstawą do:

1. obligatoryjnego nadzwyczajnego obostrzenia kary;

2. fakultatywnego nadzwyczajnego obostrzenia kary ;

3. zakazu wymierzania kar nieizolacyjnych - art. 65§1 w zw. art. 64§2

4. zakazu warunkowego zawieszenia wykonania kary;

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne;

TEST - środki probacyjne

Które z poniższych twierdzeń są prawdziwe:

a. co do zasady warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności, jednakże k.k. z 1997r. zna wyjątki od tej reguły

b. warunkowe umorzenie polega na tym, że w okresie próby, która wynosi od 1 roku do lat 5, sprawca wykonuje nieodpłatnie pracę społecznie użyteczną w wymiarze 20 godzin miesięcznie

c. warunkowo umarzając postępowanie karne sąd może nałożyć na sprawcę niektóre spośród obowiązków, których nałożenie jest możliwe w przypadku zawieszenia wykonania kary

d. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Który z niżej wymienionych środków można orzec stosując warunkowe umorzenie postępowania:

1. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - art. 67 § 3 k.k.

2. obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego

3. obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego

4. obowiązek wykonywania ciążącego na sprawcy obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby

5. żaden z powyższych

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.

1. nigdy nie można warunkowo umorzyć postępowania karnego w stosunku do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności

2. sąd obligatoryjnie podejmuje postępowanie karne warunkowo umorzone, jeżeli w okresie próby sprawca popełnił jakiekolwiek przestępstwo nieumyślne

3. nie jest dopuszczalne warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec sprawcy karanego za przestępstwo umyślne

4. warunkowo umarzając postępowanie za przestępstwo przeciwko mieniu sąd musi orzec grzywnę w charakterze środka karnego

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

Stosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego dopuszczalne jest:

a) wobec sprawcy karanego wcześniej za przestępstwo nieumyślne

b) jedynie w sytuacji, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu są nieznaczne

c) wyłącznie wobec sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności

d) żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe

Negatywną przesłanką zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego jest:

1. uprzednie skazanie sprawcy

2. uprzednie skazanie sprawcy za przestępstwo podobne

3. uprzednie skazanie sprawcy na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania

4. uprzednie skazanie sprawcy za przestępstwo umyślne

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.:

1. jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, to warunkowe umorzenie postępowania może być zastosowane wyłącznie wówczas, gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sprawca naprawił szkodę lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody

2. w wypadku warunkowego umorzenia postępowania oddanie sprawcy pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania możliwe jest tylko po wysłuchaniu skazanego

3. warunkowo umarzając postępowanie karne sąd orzeka obowiązek naprawienia szkody jedynie wówczas, gdy złożony został stosowny wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej

4. warunkowo umarzając postępowanie karne sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów do lat 2 - 67 § 3 k.k.

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Wskaż zdanie (zdania) prawdziwe

1. Znikomy stopień winy wyklucza możliwość stosowania warunkowego umorzenia postępowania.

2. Koniczną przesłanką stosowania warunkowego umorzenia postępowania jest nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu.

3. Warunkowe umorzenie postępowania dopuszczalne jest także w przypadku znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu.

4. Jeżeli stopień społecznej szkodliwości czynu jest znikomy obligatoryjne jest odstąpienie od wymiaru kary.

5. Żadne z powyższych stwierdzeń nie jest prawdziwe.

Orzekając warunkowe umorzenie postępowania są może:

1. orzec wobec sprawcy dozór na okres od roku do lat 3,

2. orzec grzywnę, jeżeli jej orzeczenie na innej podstawie nie jest możliwe,

3. orzec zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych,

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.:

1. konsekwencją stwierdzenia znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu jest zawsze warunkowe umorzenie postępowania

2. warunkowe umorzenie postępowania nie jest skazaniem

3. jedną z koniecznych przesłanek warunkowego umorzenia postępowania jest przyznanie się oskarżonego do winy

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Wskaż, która poniższych okoliczności stanowi ustawową przesłankę stosowania warunkowego umorzenia postępowania:

1. znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu

2. brak winy,

3. brak wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu zabronionego

4. brak karalności sprawcy za jakiekolwiek przestępstwo,

5. postawa sprawcy uzasadniająca przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa,

6. żadna z powyższych okoliczności nie stanowi ustawowej przesłanki stosowania warunkowego umorzenia postępowania.

Wskaż, która z poniższej wskazanych okoliczności stanowi ustawową przesłankę stosowania warunkowego zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności:

1. orzeczona kara nie może przekraczać 3 lat;

2. karę orzeczono za występek;

3. przestępstwo, za które orzeczono karę nie zostało popełnione we współdziałaniu z inną osobą

4. żadna z podanych okoliczności nie stanowi ustawowej przesłanki stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności

Wskaż poprawne twierdzenie (twierdzenia):

1. Wyjątkowo dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym 2 lata. - art. 60 § 5 k.k.

2. Niedopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym 2 lata.

3. Niedopuszczalne jest warunkowe zawieszenie grzywny w wymiarze przekraczającym 360 stawek dziennych

4. Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

Wskaż zdanie(a) prawdziwe

W przypadku, gdy:

1. warunkowo zawieszono wykonanie orzeczonej kary okres próby tylko wyjątkowo może być dłuższy niż 10 lat

2. warunkowo zawieszono wykonanie kary, okres próby stosowany wobec sprawcy, który uczynił sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, może wynosić 5 lat

3. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd obligatoryjnie orzeka grzywnę w wysokości do 180 stawek dziennych, jeżeli jej wymierzenie na innej podstawie nie jest możliwe

4. warunkowo zawieszono wykonanie kary, sąd może orzec zakaz kontaktowania się skazanego z pokrzywdzonym

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Sąd może wyłącznie wówczas warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności, gdy:

1. orzeczono ją za przestępstwo nieumyślne

2. nie przekroczyła 2 lat pozbawienia wolności

c) nie przekroczyła 540 stawek dziennych grzywny

3. nie została orzeczona za zbrodnię

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.:

1. sąd zarządza wykonanie warunkowo zawieszonej kary wyłącznie wówczas, gdy skazany w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania

2. podstawa do obligatoryjnego zarządzenia wykonania kary zastaje spełniona także wtedy, gdy kara pozbawienia wolności wymierzona za podobne przestępstwo umyślne jest jedną z podstaw wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności

3. uchylanie się od uiszczenia grzywny, będące podstawą do fakultatywnego zarządzenia wykonania kary, oznacza, że mimo obiektywnej możliwości sprawca obowiązku tego nie wypełnia, gdyż go wypełnić nie chce

4. dla stwierdzenia, że skazany uchyla się od uiszczenia grzywny wystarczy jedynie wykazać, że grzywna nie została zapłacona

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Dozwolone jest warunkowe zawieszenie :

1. tylko kary pozbawienia wolności

2. kary pozbawienia wolności, ale tylko w wysokości do lat 2

3. kary ograniczenia wolności

4. w żadnych z powyższych przypadków nie jest dozwolone warunkowe zawieszenie

Na gruncie k.k. z 1997r.:

a. dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary wyłącznie odnośnie kary pozbawienia wolności

b. nigdy nie jest dopuszczalne warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym 2 lata

c. dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary grzywny orzeczonej jako grzywna kumulatywna

d. nigdy nie można warunkowo zawiesić wykonania kary w stosunku do multirecydiwisty

e. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

Sąd może wyłącznie wówczas warunkowo zawiesić wykonanie kary, gdy:

1. orzeczono ją za przestępstwo nieumyślne

2. nie przekroczyła 2 lat pozbawiania wolności

3. nie przekroczyła 360 stawek dziennych grzywny

4. nie została orzeczona za zbrodnię

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

Grzywna orzeczoną obok warunkowego zawieszenia kary ograniczenia wolności wymierza się w granicach:

1. od 10 do 360 stawek dziennych,

2. 0d 10 do 180 stawek dziennych,

3. od 10 do 540 stawek dziennych,

4. od 10 do 90 stawek dziennych

5. żadna odpowiedź nie jest poprawna.

Sąd może wyłącznie wówczas warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności, gdy:

1. orzeczono ją za występek

2. orzeczono ją za przestępstwo zagrożone karą nie przekraczającą 2 lat pozbawienia wolności

3. orzeczono ja wymiarze nie przekraczającym 5 lat

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

Sąd obligatoryjnie zarządza wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności w każdym przypadku, gdy

1. sprawca popełnił podobne przestępstwo umyślne w okresie próby

2. sprawca w okresie próby popełnił zbrodnię

3. sprawca popełnił w okresie próby przestępstwo, za które prawomocnie orzeczono karę pozbawienia wolności

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Które z podanych poniżej twierdzeń jest trafne: w świetle regulacji kodeksu karnego z 1997r.:

1. nigdy nie jest dopuszczalne warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym 5 lat,

1. dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary ograniczenia wolności,

1. nigdy nie można warunkowo zawiesić wykonania kary w stosunku do multirecydiwisty

1. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna.

Wskaż zdanie (a) prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.:

1. w wypadku odwołania warunkowego zwolnienia, ponowne warunkowe zwolnienie nie może nastąpić przed upływem roku od orzeczenia o odwołaniu, w wypadku kary dożywotniego pozbawienia wolności przed upływem 5 lat - - art.. 82

2. w wypadku warunkowego przedterminowego zwolnienia, karę uważa się za odbytą z chwilą pomyślnego zakończenia okresu próby - art.. 82

3. jeżeli orzeczono zakaz wykonywania określonego zawodu, sąd nigdy nie może uznać środek karny za wykonany przed upływem terminu, na który go orzeczono - art.. 84

4. tylko wówczas, gdy skazany odbył przynajmniej dwie trzecie orzeczonej kary ograniczenia wolności, możliwe jest uznanie jej za wykonaną przed upływem terminu, na który została orzeczona - art.. 83

5. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe na gruncie k.k. z 1997 r.:

1. w wypadku sprawcy, który uczynił sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, warunkowe przedterminowe zwolnienie może nastąpić dopiero wówczas, gdy sprawca odbył dwie trzecie kary, nie wcześniej jednak niż po roku

2. w razie warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, okres próby nie może być krótszy niż 3 lata i nie może być dłuższy niż 10 lat

3. pozytywny wynik okresu próby w wypadku warunkowego przedterminowego zwolnienia ma miejsce wówczas, gdy w okresie tym nie doszło do odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia

4. żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

W wypadku warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania kary dożywotniego pozbawienia wolności okres próby wynosi:

1. nie mniej niż 5 i nie więcej niż 15 lat,

2. nie mniej niż 10 i nie więcej niż 25 lat,

3. 10 lat,

4. 15 lat,

5. okres próby trwa dożywotnio, zaś skazanie nie ulega zatarciu.

Które z podanych poniżej twierdzeń jest prawidłowe:

a) okres próby w przypadku warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności nie może być krótszy niż rok i dłuższy niż 5 lat.

b) warunkowe umorzenie następuje na okres próby wynoszący od roku do lat 2,

c) warunkowe zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby wynoszący od 6 miesięcy do lat 3,

d) żadne z podanych poniżej twierdzeń nie jest prawidłowe.

---