膯wiczenie 5a
Temat: Badanie ruchu obrotowego bry艂y sztywnej i wyznaczenie momentu bezw艂adno艣ci przyrz膮du (wahad艂o Oberbecka).
PODSTAWY TEORETYCZNE
1) Pierwsza zasada dynamiki ruchu obrotowego
W inercjalnym uk艂adzie odniesienia bry艂a nie obraca si臋 lub obraca si臋 ruchem jednostajnym, gdy nie dzia艂aj膮 na ni膮 偶adne momenty si艂 lub, gdy momenty dzia艂aj膮ce r贸wnowa偶膮 si臋 wzajemnie.
Warunek r贸wnowagi bry艂y w ruchu obrotowym:
2) Druga zasada dynamiki ruchu obrotowego
Je偶eli na bry艂臋 obracaj膮c膮 si臋 wok贸艂 osi OZ kartezja艅skiego uk艂adu wsp贸艂rz臋dnych dzia艂a niezr贸wnowa偶ony moment si艂y M, wtedy nadaje on tej bryle przyspieszenie k膮towe 蔚, kt贸rego warto艣膰 jest proporcjonalna do warto艣ci momentu si艂y, a zwrot i kierunek s膮 identyczne ze zwrotem i kierunkiem tego momentu si艂y.
Moment bezw艂adno艣ci bry艂y z艂o偶onej z kilku cz臋艣ci jest r贸wny sumie moment贸w bezw艂adno艣ci poszczeg贸lnych cz臋艣ci bry艂y wzgl臋dem tej samej osi obrotu. Moment bezw艂adno艣ci zale偶y od wyboru osi, wzgl臋dem kt贸rej go obliczamy. Je偶eli jest to o艣 0-0 przechodz膮ca przez 艣rodek masy S, to moment bezw艂adno艣ci I0 jest parametrem charakteryzuj膮cym dan膮 bry艂臋. Moment bezw艂adno艣ci Id wzgl臋dem dowolnej osi d-d r贸wnoleg艂ej do osi 0-0 mo偶na obliczy膰 z twierdzenia Steinera:
gdzie:
m - masa bry艂y
r - odleg艂o艣膰 obydwu osi
II. OPIS PRZEPROWADZONEGO DO艢WIADCZENIA
Celem do艣wiadczenia by艂o wyznaczenie momentu bezw艂adno艣ci dla dw贸ch r贸偶nych konfiguracji wahad艂a Oberbecka przedstawionych na poni偶szych rysunkach. W do艣wiadczeniu tym dokonywali艣my pomiaru czasu spadania odwa偶nika, przyczepionego do nici nawini臋tej na walcu stanowi膮cego o艣 obrotu wahad艂a Oberbecka. Otrzymane pomiary umieszczone zosta艂y w tabeli i wykorzystane do oblicze艅 zgodnie ze wzorem roboczym.
III. WYPROWADZENIE WZORU ROBOCZEGO
IV. OBLICZENIA I WYZNACZANIE NIEPEWNO艢CI POMIAR脫W
1) Zale偶no艣膰 h(t2)
Po艂o偶enie skrajne
Lp. |
N |
t [s] |
|
t2 |
|
|
1 |
24 |
34,1 |
1,078195 |
1162,81 |
0,000927 |
0,001854 |
2 |
20 |
31,8 |
0,898495 |
1011,24 |
0,000889 |
0,001777 |
3 |
16 |
27,66 |
0,718796 |
765,0756 |
0,00094 |
0,001879 |
4 |
14 |
25,46 |
0,628947 |
648,2116 |
0,00097 |
0,001941 |
5 |
12 |
24,97 |
0,539097 |
623,5009 |
0,000865 |
0,001729 |
6 |
10 |
22,59 |
0,449248 |
510,3081 |
0,00088 |
0,001761 |
7 |
8 |
18,56 |
0,359398 |
344,4736 |
0,001043 |
0,002087 |
8 |
6 |
18,03 |
0,269549 |
325,0809 |
0,000829 |
0,001658 |
9 |
4 |
14,87 |
0,179699 |
221,1169 |
0,000813 |
0,001625 |
10 |
2 |
8,47 |
0,08985 |
71,7409 |
0,001252 |
0,002505 |
b) Po艂o偶enie 艣rodkowe
Lp. |
N |
t [s] |
|
t2 |
|
|
1 |
24 |
21,31 |
1,078195 |
454,1161 |
0,002374 |
0,004749 |
2 |
20 |
18,28 |
0,898495 |
334,1584 |
0,002689 |
0,005378 |
3 |
16 |
16,19 |
0,718796 |
262,1161 |
0,002742 |
0,005485 |
4 |
14 |
15,62 |
0,628947 |
243,9844 |
0,002578 |
0,005156 |
5 |
12 |
14,71 |
0,539097 |
216,3841 |
0,002491 |
0,004983 |
6 |
10 |
13,78 |
0,449248 |
189,8884 |
0,002366 |
0,004732 |
7 |
8 |
11,5 |
0,359398 |
132,25 |
0,002718 |
0,005435 |
8 |
6 |
10 |
0,269549 |
100 |
0,002695 |
0,005391 |
9 |
4 |
7,47 |
0,179699 |
55,8009 |
0,00322 |
0,006441 |
10 |
2 |
4,97 |
0,08985 |
24,7009 |
0,003638 |
0,007275 |
2) Wyznaczanie momentu bezw艂adno艣ci
Masa ci臋偶arka
Przyspieszenie ziemskie
Promie艅 walca
Liczba nawini臋tych zwoj贸w
Skrajne po艂o偶enie
ti [s] |
|
|
24 |
0,122 |
0,014884 |
24,56 |
-0,438 |
0,191844 |
23,9 |
0,222 |
0,049284 |
24,54 |
-0,418 |
0,174724 |
24,6 |
-0,478 |
0,228484 |
24,15 |
-0,028 |
0,000784 |
24,03 |
0,092 |
0,008464 |
23,91 |
0,212 |
0,044944 |
23,78 |
0,342 |
0,116964 |
23,75 |
0,372 |
0,138384 |
|
|
|
艢rodkowe po艂o偶enie
ti [s] |
|
|
14,41 |
-0,15 |
0,0225 |
13,59 |
0,67 |
0,4489 |
13,78 |
0,48 |
0,2304 |
13,59 |
0,67 |
0,4489 |
14,66 |
-0,4 |
0,16 |
14,56 |
-0,3 |
0,09 |
14,71 |
-0,45 |
0,2025 |
14,15 |
0,11 |
0,0121 |
14,62 |
-0,36 |
0,1296 |
14,53 |
-0,27 |
0,0729 |
|
|
|
V. WNIOSKI
wykresy zale偶no艣ci h(t2) s膮 wykresami funkcji liniowo rosn膮cych, jest to dowodem tego, 偶e odwa偶nik porusza si臋 ruchem jednostajnie przyspieszonym,
Dokonywali艣my pomiar贸w moment贸w bezw艂adno艣ci dla dw贸ch r贸偶nych konfiguracji, w pierwszym przypadku odwa偶niki wahad艂a by艂y po艂o偶one w skrajnej odleg艂o艣ci od 艣rodka osi obrotu, w drugim przypadku odwa偶niki znajdowa艂y si臋 o po艂ow臋 bli偶ej 艣rodka wahad艂a. Moment bezw艂adno艣ci w pierwszym przypadku jest znacznie wi臋kszy od przypadku drugiego, mo偶na tu nawi膮za膰 do przyk艂adu 艂y偶wiarza, kt贸ry by zwi臋kszy膰 swoj膮 pr臋dko艣膰 obrotow膮 zmniejsza sw贸j moment bezw艂adno艣ci poprzez z艂o偶enie ramion wzd艂u偶 cia艂a.