RYNKI FINANSOWE

1. STRUKTURA RYNKU FINANSOWEGO Z PUNKTU WIDZENIA RODZAJÓW INSTRUMENTÓW

Rynek finansowy - miejsce zawierania transakcji, mający za przedmiot kapitał finansowy.

W skład rynku wchodzą:

• rynek pieniężny

• rynek kapitałowy

• rynek kredytowy

• rynek pozabilansowych instrumentów finansowych (rynek walutowy)

Wspólną cechą wszystkich rynków wchodzących w skład rynku finans. jest to, ze w jego obszarze mamy zawsze do czynienia z aktywami finansowymi.

RYNEK PIENIĘŻNY - rynek płynnych aktywów finansowych.

Przedmiotem obrotu na tym rynku są instrumenty, których wykup powinien nastąpić nie później niż po upływie roku od daty emisji.

Celem rynku pieniężnego jest stworzenie mechanizmów pozyskiwania środków niezbędnych do pokrycia zapotrzebowania na kapitał obrotowy.

W związku z różnorodnością podmiotów emitujących pap. wart. na rynku pieniężnym, można je podzielić na:

• bony skarbowe

• papiery emitowane przez przedsiębiorstwa, które w ten sposób wykorzystują rynek pieniężny (np. weksle)

Rozwiniętym segmentem rynku pieniężnego jest RYNEK LOKAT MIĘDZYBANKOWYCH , którego organizacja opiera się na nadwyżkach ponad obowiązkowych rezerw gotówkowych banków komercyjnych. Uczyć się a nie myśleć o niebieskich migdałach:)

Z punktu widzenia wielkości transakcji, rynek pieniężny dzielimy, na:

• rynek hurtowy - rynek dużych transakcji

• rynek detaliczny - dochodzi na nim do drobnych transakcji pap. wart.

rynek pieniężny jest rynkiem otwartym, czyli dostępnym dla wszystkich zainteresowanych, za wyjątkiem RYNKU LOKAT MIĘDZYBANKOWYCH, którego uczestnikami mogą być wyłącznie banki.

RYNEK KAPITAŁOWY - w przeciwieństwie do rynku pieniężnego jest rynkiem mobilizacji funduszy przeznaczonych na cele inwestycyjne .

Na tym rynku dokonuje się obrotu instrumentami o charakterze średnio i długoterminowym, czyli te, które zapewniają zwrot kapitału po upływie roku.

R. kapit. jest głównie rynkiem obligacji i akcji.

R. kapit. można podzielić na:

• pierwotny - rynek emisji nowych papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu na rynku kapitałowym w danym czasie

• wtórny - na tym rynku ma miejsce obrót pap. wart. znajdującymi się już w obiegu.

R. kapit. jest z zał. rynkiem otwartym, dostępnym dla podmiotów poszukujących funduszy.

Ze wzgl. na regulacje prawne r. kapit. dzielimy na:

• rynek regulowany - w jego skład wchodzi giełda (rynek giełdowy) i pozagiełdowy

• rynek nieregulowany (prywatny)

RYNEK KREDYTOWY - specyficzny rodzaj rynku finansowego , bo umożliwia zawieranie transakcji między bankami i innymi instytucjami finansowymi a podmiotami, które nie mają dostepu, jako pożyczkobiorcy do rynku kapitałowego. Dot. to zwłaszcza sektora MSP.

Instrumentem rynku kred. jest przede wszystkim KREDYT BANKOWY.

UWAGA!!! WIĘCEJ SZCZEGÓŁÓW - WYKŁAD Z 15.02.2001.

2. POJĘCIE, CECHY I FUNKCJE KRÓTKOTERMINOWYCH PAPIERÓW DŁUŻNYCH

3. RODZAJE AKCJI I DOPUSZCZALNY ZAKRES ICH UPRZYWILEJOWANIA

WYKŁAD Z 15.10.2001 - GDYBYŚCIE NIE MIAŁY TEGO TO DAJCIE ZNAĆ - PRZEPISZĘ :))))))))

4. SYSTEMY NOTOWAŃ KURSÓW AKCJI NA GIEŁDZIE PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

Kursy papierów wartościowych na giełdzie kształtują się w zależności od zleceń zakupu (popyt) i zleceń sprzedaży (podaż), przy czym kurs danego papieru wartościowego nie kształtuje się w zależności od liczby zleceń, lecz od cen podanych w zleceniach, po których kupujący chcą kupić i sprzedający chcą sprzedać papiery. Ustalanie kursów odbywa się za pomocą tzw. notowania.

Istnieją 2 techniki notowania kursów:

• notowania ciągłe, przy których kursy ulegają zmianom w ciągu danej sesji giełdowej

• kurs jednolity, wg którego zawierane są wszystkie transakcje na danej sesji. Kurs jednolity jest stos. na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych

Technika ustalania kursu jednolitego:

• danego dnia kurs każdego papieru wartościowego notowanego na giełdzie, będącego w gestii jednego biura maklerskiego ustala się odrębnie

• do tego biura maklerskiego trafiają wszystkie złożone oferty kupna i sprzedaży danego papieru wart. z podaniem ceny (minimalnej przy sprzedaży i maksymalnej przy zakupie) lub z adnotacją „po kursie dnia” (PKD). Określenie ceny oznacza, ze kupujący decyduje się na zakup po kursie dnia, jeśli będzie on równy lub niższy od podanej przez niego ceny maksym. , a sprzedający decyduje się na sprzedaż po kursie dnia, jeśli bęzie on róny lub wyższy od podanej przez niego ceny minim.

• biuro maklerskie szereguje oferty wg proponowanych cen i zestawia z jednej strony oferty zakupu, a z drugiej oferty sprzedaży, rozpoczynając oferty zakupu od PKD i dalej od cen najwyższych do najniższych , a oferty sprzedaży od PKD i dalej od cen najniższych do najwyższych

• następnie poszukuje się w zestawieniu wiersza z kursem, po którym można by zawrzeć najwięcej transakcji. ten kurs przyjmuje się jako kurs dnia (kurs przeciętny), kurs wg którego w dniu dzisiejszym zostaną zawarte transakcje

Przepisy przewidują, ze zmiana kursu na kolejnej sesji nie może przekroczyć 10%. Nowy kurs dnia należy więc porównać z kursem poprzednim . W przypadku różnicy ponad 10% i dużej nadwyżki ofert kupna lub sprzedaży transakcji nie zawiera się. W przypadku różnicy mniejszej niż 10% transakcje po nowym kursie zawierane są w następującej kolejności:

• najpierw oferty sprzedaży i zakupu PKD

• w drugiej kolejności realizowane są oferty sprzedaży, których ceny min. były niższe od kursu dnia i oferty zakupu, których ceny maks. były wyższe od kursu dnia

• w trzeciej kolejności realizuje się oferty kupna i sprzedaży, których ceny były równe kursowi dnia.

5. CHARAKTERYSTYKA DZIAŁALNOŚCI MAKLERSKIEJ I FORMY INTERWENCJI MAKLERA NA RYNKU

Publiczny obrót papierami wartościowymi może odbywać się wyłącznie za pośrednictwem podmiotów prowadzących PRZEDSIĘBIORSTWA MAKLERSKIE.

Wpisu na listę maklerów dokonuje Komisja Papierów Wartościowych po złożonym egzaminie przez kandydata na maklera.

Makler wykonujący czynności maklerskie obowiązany jest działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu oraz mając na uwadze słuszne interesy zleceniodawców.

Maklerzy muszą należeć do Związku Maklerów Papierów Wartościowych, który jest ich organizacją samorządowa, posiadająca osobowość prawną. Organami samorządu są: Zjazd Maklerów, Rada Maklerów, Komisja Rewizyjna i Sad Dyscyplinarny.

Podmiotem prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie może być osoba fizyczna, osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej po uzyskaniu zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych. Warunkiem uzyskania zezwolenia przez podmiot jest określona wartość własnego kapitału i zatrudnienie osób posiadających uprawnienia maklera. Do zadań przedsiębiorstwa maklerskiego należy:

• oferowanie papierów wartościowych w publicznym obrocie

• nabywanie lub sprzedawanie papierów wartościowych

• zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie

• zawodowe doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi

• przechowywanie papierów wartościowych na zlecenie.

Działalność maklerska mogą prowadzić banki.

Wprowadzenie pap. wart. do publicznego obrotu wymaga zgody Komisji Papierów Wartościowych. Rozróżnia się: publiczny obrót pierwotny, publ. obrót wtórny

Interwencja może być podjęta przez maklera, który reprezentuje na giełdzie podmiot(dom maklerski), zobow. na podst. umowy z giełdą do stałego oferowania kupna lub sprzedaży walorów emitowanych przez określonego emitenta.

Jeśli takiej umowy nie ma, interweniować mogą wszyscy maklerzy modyfikując odpowiednio złożone uprzednio zlecenia w celu zwiększenia obrotów. Jest on uprawniony do kupna lub sprzedaży ilości walorów, które przy danej cenie jednolitej nie mogą być w pełni zrealizowane. Dopiero po ewentualnej interwencji zawierane as pozostałe transakcje. Po ich realizacji może nastąpić „dogrywka” , polegająca na zaproszeniu uczestników giełdy do złożenia dodatkowych ofert kupna lub sprzedaży akcji, przy czym transakcje dokonywane są wg ustalonego uprzednio jednolitego kursu. Dogrywka nie wpłynęła wiec na zmianę kursu akcji lecz wpływa na wzrost obrotów danym walorem.

6. KLASYFIKACJA OBLIGACJI ZA WZGLĘDU NA SPOSÓB GENEROWANIA DOCHODU

Przy klasycznej obligacji wyłącznym dochodem właściciela jest oprocentowanie liczone z reguły wg stałej stopy, płatne raz względnie dwa razy w roku. Obligacje takie zawierają odpowiedni zestaw kuponów, na podstawie których następuje wypłata odsetek.

OBLIGACJE Z KAPITALIZACJĄ ODSETEK

Specjalna odmiana obligacji - obligacje bez kuponów odsetkowych (zerocoupons bonds). Właściciel takiej obligacji nie otrzymuje bieżąco odsetek (zbędne są kupony odsetkowe), ale są one dopisywane corocznie do wartości kapitałowej, na jaką opiewał pierwotnie dokument. W terminie spłaty pożyczki wierzyciel otrzymuje wpłaconą sumę + jednorazowo kwotę skumulowanych należnych odsetek po zwrocie obligacji, która jest kasowana.

OBLIGACJE PREMIOWE (LOTERYJNE)

Należne odsetki nie są wypłacane poszczególnym właścicielom obligacji, ale tworzy się z nich pulę pieniężną, z której wypłaca się wysokie premie dotyczące tylko niektórych wylosowanych obligacji z loterią, przy czym w razie wylosowania obligacji wykupowi podlega także jej wartość kapitałowa.

W najkorzystniejszej sytuacji znajdują się właściciele obligacji, którzy wylosowali stosunkowo wysokie premie zwłaszcza w niedługim czasie po wykupieniu obligacji, w najgorszej ci, których obligacje są wykupione dopiero w końcowym terminie wg jedynie wartości nominalnej zmniejszonej o inflację.

Czasem obligacje odsetkowo - premiowe. )Pulę tworzy się wówczas z części odsetek, a reszta wypłacana jest właścicielom.

DODATKOWE ŚWIADCZENIA,

do których emitent zobowiązuje się w stosunku do właściciela dokumentu( np. uprzywilejowany dostęp do zakupu dóbr i usług realizowanych dzięki emisji obligacji.

Także obligacje państwowe wyposażone są w przywileje, np. zwolnienie od podatku dochodów osiąganych z tytułu oprocentowania obligacji.

OBLIGACJE INDEKSOWANE

Ich wartość nominalna jest indeksowana, tzn. ulega korekcie w zależności od wahań ogólnego poziomu cen (lub cen określonego produktu) w trybie ustalonym w dokumencie emisyjnym.

OBLIGACJE ZE ZMIENNYM OPROCENTOWANIEM

Stopa okresowo naliczanych odsetek jest zmienna, przy czym nie może być niższa od poziomu inflacji.

OBLIGACJE W OBCYCH WALUTACH

Emisja obligacji w walutach stanowiących tzw. pieniądz międzynarodowy.

7. ISTOTA DEPOZYTOWEGO SYSTEMU EWIDENCJI PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

Wydawanie subskrybentom oryginalnych dokumentów emitowanych walorów, a następnie operwowanie nimi w późniejszych transakcjach nasuwa szereg trudności i wywołuje stosunkowo duże koszty. W celu uproszczenia procedury emisji , przechowywania i obrotu papierami wartościowymi zaczęto składać je do depozytu w bankach, zadowalając się otrzymanymi pokwitowaniami. System ten ulegał stopniowo rozwinięciu.

W Polsce system depozytowy został przyjęty, jako powszechnie obowiązujący przy publicznym obrocie akcjami i obligacjami ( nie ma jednak obligatoryjnego charakteru przy obligacjach emitowanych przez Skarb Państwa i NBP).

Opiera się na następujących zasadach:

• po uzyskaniu przez emitenta zgody Komisji Papierów Wartościowych i Giełd na dopuszczenie danych walorów do obrotu publicznego, powinien on złożyć te walory w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych

• wiodący podmiot (dom maklerski), któremu emitent zlecił subskrypcję, dokonuje sprzedaży walorów wg właścicieli, a po zakończeniu emisji wydaje im świadectwa depozytowe, potwierdzające prawo własności określonej ilości walorów

• Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych prowadzi ewidencję emisji w przekroju uczestników depozytu, którymi są banki wiodące i biura maklerskie

• w razie zamiaru sprzedaży papierów w obrocie publicznym ich właściciel powinien otworzyć w wybranej firmie maklerskiej , z której usług będzie korzystał, dwa konta, tj. konto depozytowe( przeznaczone do ewidencji tytułu własności walorów) i gotówkowe (na które powinna wpłynąć gotówka ze sprzedaży); firma maklerska otwiera konto depozytowe na podstawie świadectwa wydanego przez bank wiodący lub dom maklerski po sprawdzeniu wiarygodności świadectwa;

• następnie firma występuje do Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych o przeniesienie walorów na jej imię, a po dokonaniu tego zapisu właściciel ma prawo dysponowania kontem depozytowym i zlecania sprzedaży;

• nabywca papierów wartościowych musi otworzyć konto gotówkowe, na które przekazuje gotówkę niezbędna na sfinansowanie zamierzonego zakupu, makler po sprawdzeniu , ze stan konta pokrywa koszt udzielonego mu zlecenia (włącznie z prowizją) realizuje je na giełdzie lub poza giełdą zgodnie z posiadanymi uprawnieniami;

• po zawarciu transakcji dokonuje się przelewu gotówki zainkasowanej od nabywcy na konto zbywcy oraz prosi się walory z konta depozytowego sprzedającego na posiadane już lub nowo utworzone konto kupującego.

Jak wynika z powyższego decydująca rola przy zdematerializowanym obrocie papierami wartościowymi przypada Krajowemu Depozytowi Papiró Wartościowych. Jest to instytucja powołana na podstawie ustawy, działająca w formie spółki akcyjnej, do której muszą być złożone wszystkie papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu.

Do głównych zadań Depozytu należy:

• przechowywanie i rejestracja papierów wartościowych znajdujących się w publicznym obrocie w przekroju podmiotów, jakimi są domy maklerskie uprawnione do ewidencji stanu posiadania tych walorów według poszczególnych inwestorów(prowadzenie kont depozytowych)

• rejestrowanie i rozliczanie transakcji między podmiotami , dla których prowadzone są konta depozytowe

• kontrola prawidłowości ewidencji prowadzonej według inwestorów przez uczestników depozytu (domy maklerskie).

Sys. depozytowy znajduje coraz szersze zastosowanie w wielu krajach ze wzgl. na swoje zalety. Jego właściwe funkcjonowanie wymaga jednak odpowiedniej popularyzacji jego zasad zwłaszcza wśród posiadaczy drobnych kapitałów, a przede wszystkim sprawnie zorganizowanej, szybkiej techniki otwierania kont depozytowych i gotówkowych oraz dokonywania na nich zapisów, sprawnego wydawania świadectw depozytowych itp.

W przeciwnym wypadku przewlekły tryb przebiegu operacji związanych zarówno z emisją, jak i z wtórnymi transakcjami może ograniczać zakres lokowania kapitałów w papierach wartościowych.

8. ZAKRES INFORMACYJNY PODSTAWOWYCH SYNTETYCZNYCH INDEKSÓW GIEŁDY PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH W WARSZAWIE

Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie stosuje 3 syntetyczne indeksy:

• Warszawski Indeks Giełdowy (WIG) - który określa wartość giełdową wszystkich spółek notowanych na giełdzie i zmiany tej wartości z sesji na sesję

• Warszawski Indeks Giełdowy 20 (WIG20) - który uwzględnia tylko notowania 20 spółek o najwyższej randze

• Warszawski Indeks Rynku Równoległego (WIRR), który uwzględnia zmiany w notowaniach spółek dokonujących obrotów akcjami na rynku równoległym

Wzrost indeksów = tendencja wzrostowa notowań kursów

9. RODZAJE FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH I ICH CECHY

Fundusz powierniczy (inwestycyjny) tworzony jest przez specjalnie w tym celu powołane towarzystwo dysponujące odpowiednim kapitałem, zapewniającym m.in. pokrycie ewentualnych roszczeń inwestorów w razie nieprawidłowej działalności. Jedno towarzystwo może tworzyć więcej niż jeden fundusz o odmiennej specjalizacji lub rejonizacji.

Towarzystwo zarządza utworzonymi funduszami i reprezentuje wobec innych osób. Każdy fundusz ma odrębną osobowość prawna, a jego wyłącznym celem jest lokowanie pozyskanych od inwestorów środków w papiery wartościowe oraz w inne prawa majątkowe w sposób przysparzający udziałowcom korzyści. Korzyści te powinny się wyrażać głównie w: ochronie realnej wartości powierzonego kapitału, osiągnięciu satysfakcjonujących udziałowców dochodów.

Po przystąpieniu do funduszu i wniesieniu udziału jego uczestnik otrzymuje dokument potwierdzający powierzenie środków na cele inwestowania w papiery wartościowe. Nie przysługują mu odsetki od wkładu, lecz ma prawo do udziału w zysku osiąganym dzięki lokowaniu środków funduszu w papierach wartościowych. Towarzystwo zarządzające funduszem pobiera określone w statucie opłaty za swoje usługi (np. okr. odsetek udziałów z tytułu wpisowego lub przy wycofaniu udziałów). Opłaty te powinny być pokryte z nadwyżka korzyściami, jakie fundusz zapewnia udziałowcom, gdyż jest to podstawowa przesłanka jego atrakcyjności.

Można wyróżnić dwa zasadnicze typy funduszów powierniczych: otwarty, zamknięty i mieszany.

Fun. otwarty - przyjmuje bieżąco nowych udziałowców. Sprzedaje im udziały w postaci tzw. jednostek uczestnictwa , a wpływy z tego tytułu stanowią podstawę tworzenia funduszu powierniczego, lokowanego w papierach wartościowych. Jeśli wartość rynkowa tych papierów wzrasta , to odpowiednio zwiększa się wartość jednostki uczestnictwa, znajdującej się w posiadaniu udziałowca. i na odwrót. Odpowiednio również wzrasta lub maleje aktualna cena sprzedaży jednostki uczestnictwa.

posiadacz takiej jednostki nie może jej sprzedać innej os. Ponadto fundusz nie wypłaca bieżaco uczestnikom dywidend ani zadnych premii czy odsetek. Jednakze każdy uczestnik funduszu ma prawo wycofania swoich udziałów, tj. umorzenia jednostek uczestnictwa, wg ich ceny aktualnej. Za swoje usługi fundusz pobiera okr. opłaty przeważnie z góry - w momencie sprzedaży jednostek. Natomiast uczestnik funduszu powierniczego o otwartym charakterze inkasuje ewentualny zysk dopiero w momencie umorzenia (wycofania) jednostek uczestnictwa. Stanowi on różnicę miedzy przychodem, jaki dana osoba otrzymuje z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa i kosztem ich nabycia, obejmującym cenę zakupu jednostek oraz zapłacona funduszowi prowizję.

Zatem podstawowa cechą fun. otwartego jest bieżące przyjmowanie nowych jego uczestników, a także umarzanie jednostek uczestnictwa a tym samym wielkość kapitału, jakim fundusz dysponuje . Fundusz otwarty musi wiec utrzymać odpowiednia płynność płatniczą, aby w razie nasilonego wycofywania jednostek uczestnictwa przez klientów można było w terminie dokonać odpowiednich wypłat. Dlatego fundusze otwarte, niezależnie od niezbędnej rezerwy gotówkowej, dość znaczną cześć kapitałów lokują w walorach o wysokiej płynności, umożliwiających w razie potrzeby szybką zmianę na płynna gotówkę, pomimo, iż bardziej opłacalne mogłyby okazać się lokaty obliczone na dłuższy termin.

Fundusze zamknięte - nie emitują bieżąco nowych jednostek udziałowych i nie uwzględniają możliwości zwrotu kwot wniesionych przez uczestników.

Udziały te, nazwane Certyfikatami inwestycyjnymi, nie mogą być odkupywane przez emitenta, lecz stanowią jego trwałe wyposażenie w kapitał wykorzystywany na cele zarobkowego lokowania. Emisja i subskrypcja certyfikatów realizowana jest na zasadach zbliżonych do obrotu akcjami, tj. ich ceny kształtują się na zasadzie popytu i podaży.

Kapitał uzyskany z emisji udziałów lokowany jest zarobkowo w papierach wartościowych. jednak dzięki temu, że nie odkupuje od posiadaczy wyemitowanych certyfikatów, fundusz zamknięty może inwestować w bardziej długofalowe przedsięwzięcia aniżeli fund. otwarty.

W Polsce fund. zamk. może lokować środki nie tylko w walory będące przedmiotem obrotu giełdowego ale również w udziały w spółkach z.o.o. w waluty obce oraz w pochodne prawa majątkowe.

F. zamk. wykazuje okresowo zysk i wypłaca udziałowcom dywidendy. jednocześnie udziałowcy - podobnie jak akcjonariusze - mogą dyskontować dodatkowe korzyści, jeśli następuje wzrost ceny rynkowej jednostek udziałowych emitowanych przez fundusze. W razie, gdy wykazuje on korzystne wyniki może zwiększyć swoje kapitały drogą kolejnych okresowo powtarzanych emisji nowych udziałów.

Specjalistyczne fundusze otwarte - koncentrują swoje lokaty w pewnych dziedzinach gospodarki. Uczestnictwo w tych funduszach może statutem być ograniczona do określonych osób lub osób spełniających ustalone warunki . F. spec. , podobnie jak zwykłe, zapewniają odkupienie na żądanie inwestora jego jednostek udziałowych, ale statut może uzależniać zwrot kapitału od uprzedniego zgłoszenia takiego zamiaru w wyznaczonym terminie. Fundusz może zatem utrzymywać mniejszą płynność w stosunku do zwykłego i lokować swoje kapitały bardziej długofalowo. Przy funduszu może być powołana rada inwestorów spośród poważniejszych udziałowców, stanowiąca organ kontrolny reprezentujący ich interesy.

Fundusze mieszane - - łącza w sobie cechy fun. otwartych i zamkniętych. Emitują one certyfikaty analogiczne jak fundusze zamknięte, ale na zadanie inwestora fundusz obowiązany jest - podobnie jak w przyp. fun. otwart. - do wykupu i umorzenia posiadanych przez niego certyfikatów według ich aktualnej wartości, wynikającej z wyceny majątku netto według ich cen rynkowych.

Nad prawidłowością działania funduszu inwestyc. nadzór sprawuje depozytariusz, którym w Polsce może być jedynie bank mający siedzibę w kraju, posiadający fundusze własne w wysokości co najmniej 100mln zł lub Krajowy Depozyt Pap. Wart.

Pod względem polityki lokacyjnej i towarzyszącej jej różnego poziomu ryzyka fundusze dzielimy na:

• fun. agresywnego wzrostu - celem jest maksymalizacja zyskó przy ponoszeniu znacznej skali ryzyka ewentualnych strat

• wzrostu - lokujące także kapitały w akcje, których ceny powinny rosnac, ale przy unikaniu transakcji zbyt ryzykownych:

• umiarkowanego wzrostu - długofalowe inwestycje przy minimalizacji ryzyka (akcje renomowanych firm)

• równowagi - lokują kapitały częściowo w akcjach obarczonych małym ryzykiem a częściowo w papierach odsetkowym o stałym oprocentowaniu

• obligacji

Gdy fundusze powiernicze koncentrują swą działalność lokacyjna w ściśle określonych sektorach gospodarki - fundusze sektorowe.

Gdy lokują kapitał tylko w papierach wartościowych dot. ściśle okr. przedsięwzięć - fun. specjalistyczne.

10. POJĘCIE I ISTOTA RYNKU INSTRUMENTÓW POCHODNYCH

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

Określanie ceny

rynki z jednolitym kursem dnia (akcji i obligacji)

rynki notowań giełdowych

zlecenie PKD

zlecenie z limitem ceny

zlecenie PNC (po najlepszej cenie)

minim. przy sprzedaży

maksym. przy zakupie

FUNDUSZE INWESTYCYJNE

OTWARTE

ZAMKNIĘTE

MIESZANE

Emitują i odkupują jednostki uczestnictwa

Emitują certyfikaty inwestycyjne

Emitują certyfikaty z możliwością odkupu

Jednostki niezbywalne

Certyfikaty zbywalne - możliwość dywidendy

---