SCYNTYGRAFIA - badanie izotopowe.

Badanie polega na podaniu niewielkich dawek izotopów promieniotwórczych w celu uzyskania obrazu badanego narządu i oceny jego czynności. Badanie to służy do oceny funkcji narządów wewnętrznych, np. nerek, wątroby, gruczołu tarczowego, mięśnia sercowego.

Możliwości zastosowania scyntygrafii:

• Scyntygrafia kości,

• Scyntygrafia gruczołu tarczowego,

• Scyntygrafia nerek,

• Scyntygrafia płuc.

Zadania i kompetencje pielęgniarki:

Pielęgniarka przygotowuje pacjenta do badania, obser­wuje pacjenta po badaniu. Do jej zadań należy również:

• Poinformowanie pacjenta o zachowaniu się w czasie badania i po badaniu.

• Na zlecenie lekarza podanie leków.

Przygotowanie pacjenta:

• Poinformowanie pacjenta, jeżeli badanie będzie doty­czyć przewodu pokarmowego, aby był na czczo (opróżnienie pęcherza moczowego i jelita grubego).

• Powinien usunąć metalowe przedmioty, np.: klamry, spinki, guziki, biżuteria , aparat słuchowy, zegarek, gdyż mogą one absorbować promoeniowanie.

Sposób wykonania:

1. W pracowni medycyny nuklearnej podaje się pacjen­towi izotop promieniotwórczy przez założony do naczynia żylnego wenflon (izotop może być podany również doustnie).

2. Badanie wykonuje się, gdy pacjent jest ułożony w po­zycji leżącej lub siedzącej.

3. Głowica aparatu porusza się nad badanym obszarem ciała, wychwytując emitowane promieniowanie.

Badanie trwa od 5 do 60 min. Wynik badania scynty­graficznego składa się z opisu i map scyntygraficznych narządu — scyntygramów.

Opieka po badaniu:

• Aby zredukować obciążenie promieniowaniem, poleca się choremu pić dużo płynów i często oddawać mocz.

Zasady:

• Przygotowanie psychiczne i fizyczne pacjenta do badania zgodnie z przyjętymi wymaganiami

• Obserwowanie pacjenta w czasie badania i po badaniu.

---